Een blik op Chinatown

ichefboy / Shutterstock.com

Een prettige doch zwoele wind strijkt langs mijn gezicht terwijl we met de taxiboot van de wijk Silom naar Chinatown varen. Het is vrijdagmiddag en mijn laatste dag van mijn zoveelste reis door Thailand. De rand van de stad glijdt voorbij en de zon verzilvert de golven.

Een man aan de railing houdt zijn mobieltje tussen duim en wijsvinger en maakt foto’s. Hij staat voorovergebogen, een onverwachte beweging en zijn smartphone is vissenvoer. Misschien vertrouwt hij op boeddha en het lot dat karma heet. Als het gebeurt, gebeurt het.

Op het moment dat ik denk dat ik hier wel uren zo door wil brengen arriveren wij, een collega die in Bangkok woont en ik, op de pier die als een tentakel in de Chao Praya rivier de boot vastgrijpt. Het is lang geleden dat ik als jonge backpacker mijn eerste overnachtingen doorbracht in Chinatown, in een van de vele goedkope sleetse pensionnetjes. Het was overweldigend toen ik er voor de eerste keer over straat liep en in eerste instantie een cultuurshock. Nu niet meer, maar het blijft steeds weer een feestje wanneer ik door de smalle steegjes wandel, de ceremoniële Chinese poort passeer die de beroemde straat Yaowarat omspant en de ingang verbeeldt tot deze wijk en ik een bezoek breng aan Wat Traimit met zijn grote gouden boeddha.

Wat Traimit. The temple of Golden Buddha

Wat Traimit

Ik heb iets met boeddhistische tempels. Daarom is Wat Traimit, voor mij een must. Naast Wat Phrea Keaw, Wat Pho en Wat Arun een drukbezochte toeristische trekpleister. Met haar drie meter hoge Boeddha van achttien karaat goud en een gewicht van 5.500 kilogram. Dit beeld in Sukhothai-stijl, is grootste gouden boeddha ter wereld. Hij werd ongeveer 40 jaar geleden ontdekt, toen een pleisteren muur van een tempel verplaatst werd en van een kraan viel.

Thanon Yaowarat is dé blikvanger van Chinatown. Vooral ‘s avonds wanneer dit deel van Bangkok tot leven komt vecht in deze brede straat een duizelingwekkende hoeveelheid Chinese neonreclames aan de gevels om de aandacht. Wedijverend hoe snel ze kunnen knipperen. Een absolute hotspot voor liefhebbers van fotografie. Deze brede winkelstraat is waarschijnlijk een van die plaatsen in de wereld die ontelbare malen gefotografeerd zijn. Detail. In deze straat zitten de meeste goudwinkels per vierkante meter vergeleken met andere winkelstraten in Bangkok. Maar niet aan mij besteed.

Vergeet echter niet de drukbevolkte zijweggetjes in te slaan. Zoals Sampeng Lane. Een smalle steeg met winkeltjes die alles verkopen wat je maar kunt voorstellen. Het is weliswaar rommelig en chaotisch, maar leuk om er doorheen te flaneren en je te verbazen over wat je allemaal ziet. Hier en daar is het zo smal dat je beide straatkanten tegelijkertijd kunt aanraken. Sampeng Lane was oorspronkelijke hoofdstraat van Chinatown uit de tijd dat de Chinese gemeenschap zich hier vestigde in 1783. Vervoer gaat nog ouderwets op de schouder of met een kleine kar, laverend tussen de mensen die er rondstruinen.

Beatrice Sirinuntananon / Shutterstock.com

Foodstalls

Wordt het in Bangkok in de meeste delen na negenen wat rustiger op straat. In Chinatown dus niet.  Reden: de lokale Chinese gemeenschap staat erom bekend hard te werken en daarom eten ze later dan de Thai. Hierdoor begint Chinatown, en met name Thanon Yaowarat, pas echt te leven vanaf een uur of tien. Dan worden de stoepen volgebouwd met honderden foodstalls en zetten de restaurants hun tafels en stoelen buiten en stallen hun eetwaar uit. Dan moet je er wezen om niet alleen het eten maar ook om de sfeer te proeven. En de hitte is dan ook beter te harden.