Thailand viert oud en nieuw niet met vuurwerk of champagne, maar met emmers water, talkpoeder en complete verkeersopstoppingen vol feestgangers. Songkran, het traditionele Thaise nieuwjaarsfeest, is al lang geen ingetogen ritueel meer. Het is een collectieve wateroorlog waar niemand aan ontsnapt, of je nu toerist bent of toevallig alleen maar een broodje wilde halen.
De meningen over dit feest lopen stevig uiteen: de een noemt het het leukste spektakel op aarde, de ander mijdt het als de regen in het regenseizoen. In dit artikel lees je twee kanten van dezelfde plensbui: voor de liefhebber en de Songkran-hater. Welke kant kies jij?
Voor de liefhebbers: Songkran – het natste, gekste, heerlijkste feest ter wereld!
Er zijn festivals. Er zijn watergevechten. En dan is er Songkran – een nationale overstroming vermomd als feest. Eén keer per jaar verandert Thailand in een gigantisch waterpark zonder regels, zonder grenzen en zonder genade. Vergeet subtiliteit. Vergeet droogte. Tijdens Songkran wordt alles doorweekt – zelfs je ziel.
Je hoeft niet te kiezen of je meedoet. Je bent deelnemer zodra je ook maar één stap buiten zet. Kind, opa, toerist of monnik, niemand ontsnapt. Een kind met een supersoaker en een grijns van oor tot oor kan je zomaar neerhalen. En geef toe: dat is precies de charme.
De sfeer? Hysterisch. De muziek? Te hard. De kleding? Zo kleurrijk dat je ogen tranen (of is dat weer water?). Iedereen is vrolijk, wild en vrij. Je kent niemand, maar je klapt handen met iedereen alsof het je beste vriend is. Je telefoon is overleden, je kleren plakken aan je lijf, je haar zit vol talkpoeder – en toch heb je de tijd van je leven.
Songkran is geen feest. Het is een overgave. Aan chaos. Aan verbondenheid. Aan pure, ongeremde lol. Het is plakkerig, chaotisch en totaal onpraktisch – maar man, wat mis je het zodra het voorbij is.
Voor de haters: Songkran – drie dagen openlijk watergeweld op teenslippers!
Stel je voor: je loopt rustig naar de 7-Eleven voor een flesje water. Je draagt droge kleren. Je hebt net je haar gedaan. Je voelt je goed. En dan… BAM! Een emmer ijskoud rivierwater in je nek van een onbekende met een glimlach alsof hij net de loterij gewonnen heeft. Welkom bij Songkran.
Denk je dat je kunt ontsnappen? Vergeet het maar. Geen vluchtroute. Geen droge plek. Geen genade. Je bent een wandelend doelwit in een nationaal watersportdrama. Drie dagen lang. Of vier. Of zeven – afhankelijk van hoe sadistisch de lokale bevolking is.
O ja, en vergeet je elektronische spullen. Telefoon? Kapot. Portemonnee? Doorweekt. Zenuwen? Gaargekookt. Terwijl je voor de vierde keer in tien minuten je onderbroek uitwringt, stelt iemand vrolijk voor dat je moet “meegenieten”.
Meegenieten? Van een straatsunami met bijbehorende hypothermie? Van ronkende pick-ups vol luidruchtige pubers met waterkanonnen ter grootte van een straaljager? Van het feit dat je drie dagen lang nergens droog of serieus kunt zijn?
Als je van overlast, chaos, verkoudheid en plakkerige kleding houdt, dan is Songkran jouw feestje. Zo niet? Zet dan je huis op slot, bestel proviand voor een week, en bid dat het snel 16 april is. Songkran: de enige tijd van het jaar dat je spijt hebt dat je überhaupt naar buiten ging.
Poll: Songkran: Leuk of verschrikkelijk? Wat vind jij?
Geef je mening:
Over deze blogger
-
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.
Ik gun ieder zijn plezier. Maar ik doe al 30 jaar niet mee met het puber gedoe. Men vraagt me ieder jaar om te gaan spelen met hen , zoals altijd zeg ik nee bedankt. Vind er niks aan.
Enorme waterverspilling en dat in een land waar droogte heerst, belachelijk.
Songkran is iets voor en van de Thai. Voor mij persoonlijk vind ik het een gruwelijke periode. De eerste keer dat ik het meemaakte, dacht ik nog: “Och het zal wel meevallen.” En ik ging goedgemutst op weg om wat boodschappen te doen. Nou ik ben toen dus letterlijk van een koude kermis thuis gekomen. Kreeg onverwachts een volle emmer met ijskoud water over mij heen gekipperd. De rillingen liepen over mijn lichaam. Na deze ervaring alle volgende jaren genoeg proviand ingeslagen en gewoon lekker thuis gebleven. Prima oplossing.
Elk jaar weer zie ik dat niet alleen kinderen meedoen, maar ook vele volwassenen leven zich bij dit spectakel geheel uit. En dan vraag ik mijzelf af: “Wat is de lol hiervan?” Voor kinderen kan ik mij hierbij nog iets voorstellen, maar volwassenen? Lijkt mij voer voor psychologen.
Ik gun ieder zijn pleziertjes, dus geen probleem. Maar dit soort festiviteiten zijn aan mij niet besteed en ik vind wel dat ik het recht heb mijzelf hiervoor te beschermen en mij af te zonderen.
Niet zo moeilijk doen. Hoezo gruwelijk? Een emmer ijskoud water dat over je heen gekieperd wordt? Er zijn ergere dingen gaande in de wereld. Er zijn er die ballistische raketten over zich heen krijgen. Als het niet aan je besteed is vanwege ouderdom of aandoening, blijf er dan bij weg. Ik zit regelmatig met mijn vrouw een lang weekend thuis, zonder dat ik ook maar één stap buiten mijn ‘landgoed’ zet. Niks verkeerd mee. Dit weekend is er gewoon één van. Voldoende heerlijke proviand in huis, een goede borrel, heb mijn muziek en boeken, eet en drink naar believen, mijn vrouw verwend me, en overmorgen is het weer gewoon woensdag. Dat anderen zich puberaal, kinderlijk, infantiel of anderszins los gaan: nou en? Ik heb mijn wilde jaren ook gehad, en aan alles komt een eind. Weet je at ook voer voor psychologen is? Het tegen een festiviteit zijn als deze. Zal wel iets Nederlands zijn. Altijd tegen. Haal de discussie in NL maar eens in gedachten hoe er er gescholden wordt: de een tegen de afschaffing van een traditie, de ander tegen hen die tegen zijn.
Zo gij niet wordt als kinderen, zult gij het Thaise Rijk der Hemelen niet binnen gaan… Songkran is verworden tot een uitspatting van middelbare buitenlandse heren, op zoek naar de eeuwige jeugd.
Mijn vrouw en ik zijn voor het eerst in twaalf jaar naar haar familie in de buurt van Prasat gereden. Vanaf Pranburi is dat ongeveer 600 kilometer.
We reden er vrijdag heen en kwamen onderweg drie files tegen, die alle drie veroorzaakt werden door auto’s die waren stilgevallen.
Rond Bangkok was het weliswaar druk, maar niet drukker dan anders.
Vandaag (maandag) reden we terug, en de weg was nu helemaal rustig – geen enkele file gehad.
Songkran werd bij haar familie gevierd en iedereen was nat… maar mijn vrouw zorgde ervoor dat ik niet natgespoten werd (ik had voor de zekerheid wel reservekleren in de auto liggen).
Ze zei dat de farang zijn ballen niet graag nat had, en daar werd hilarisch om gelachen.
Haar ouders waren door en door nat – eigenlijk bijna iedereen. Alleen haar broer, de monnik, en ik mochten droog blijven…
Er zijn 2 soorten Songkram.
1. Het waterfestijn zoals we dat kennen van de tv, de grote toeristencentra en Bangkok.
2. De jaarlijkse ceremonie waar men elkaar het beste voor het nieuwe jaar toewenst en waar ouderen een paar druppels water op je hoofd laten landen.
In ons dorp in het Noorden kennen we alleen die 2e soort en ik ben nooit volledig nat gegooid laat staan dat iemand me een emmer ijsblokjes in mijn gezicht heeft gesmeten.
De 1e versie haat ik en ontloop ik. De 2e bevalt me prima.
Vandaag is de laatste dag dat ik moet rondrijden.
Mijn zoon heeft een waterbak geleend van de buurman, 1000 liter.
Waterbak en kinderen in de pickup, daarna enkele rondjes rijden in het centrum.
De kinderen vinden het prachtig, voor mij hoeft het niet maar voor hun is het een happening.
Vervolgens een parkeerplaats zoeken in het centrum, daar blijven we dan een tijd staan.
Ik blijf lekker in de auto zitten en ga dan wat op mijn telefoon kijken, die luide boemboem muziek is verschrikkelijk.
Morgen is het gelukkig weer voorbij.
Wat kunnen sommige mensen toch zuur zijn zeg, om zoiets als Songkran. En waarom, omdat je nat gegooid wordt? Afgezien van de bekende uitwassen wordt het door veel Thai gezien als een vrolijke ontsnapping aan de vaak harde werkelijkheid. Iedereen leeft zich even uit, vaak jongeren, soms samen met ouderen, en geniet van het koele water in een vaak bloedwarme maand.
Wij zijn dit jaar via Lopburi en Saraburi naar de watervallen in Nakhon Nayok geweest. En overal op de wegen en in de dorpen wat het één groot en vrolijk waterfeest met veel muziek en vooral veel uitgelaten mensen. Ja dit veroorzaakte regelmatig files, de muziek stond vaak ook te hard en we werden een paar keer ongevraagd natgespoten. Maar iedereen lacht, en is vrolijk en vriendelijk. Leuk toch?
En bedenk ook eens dat na Songkran de kinderen weer gedwee naar de strenge leraar moeten luisteren, de werknemer weer moet werken voor een schamel loon en de boer voor de zoveelste keer een karige oogst tegemoet kan zien. Laat ze zich maar lekker uitleven een paar dagen per jaar.
Goed gezegd, Jahris. IN NL/BE hebben we na Carnaval een Aswoensdag om sereen en dapper het gewone leven eer aan te kunnen. Misschien dat we de Woensdag na Songkran uit kunnen roepen als Zuurpruimdag voor de Farang. Die dag mogen zij blij zijn dat het leven weer ‘normaal’ is.