Huwelijksmigrant heeft het zwaar in Nederland
Thaise vrouwen en andere huwelijksmigranten die naar Nederland emigreren hebben het zwaar. Ze zijn vaak werkloos en lopen meer risico om slachtoffer te worden van huiselijk geweld. Dat blijkt uit een rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau.
Vooral hoogopgeleide vrouwen gaan erop achteruit als ze naar Nederland komen. Ze vinden zelden een baan op hun eigen opleidingsniveau. Ook misstanden in het huwelijk komen vaker voor, zoals mishandeling, gedwongen isolement, achterlating en huwelijkse gevangenschap, zo schrijven de onderzoekers.
Er komen meer dan twee keer zoveel vrouwen dan mannen als huwelijksmigrant naar Nederland. De vrouwen komen tegenwoordig vooral uit de voormalige Sovjet-Unie, Thailand, Indonesië, China en Brazilië. Van de 40 duizend mensen die tussen 2007 en 2011 naar Nederland kwamen om te trouwen waren er 28 duizend vrouw. Onder de migranten die om andere redenen naar Nederland kwamen, zijn de mannen nipt in de meerderheid (53 procent).
Uit Turkije komen iets meer mannen dan vrouwen als huwelijksmigrant, uit Marokko iets meer vrouwen. Het SCP biedt hiervoor geen verklaring. Thaise, Filippijnse en Oost-Europese vrouwelijke huwelijksmigranten komen vaak vanwege een relatie met een autochtone man naar Nederland. Polen, India, Pakistan, Nigeria, Tunesië en Egypte leveren, in kleine aantallen, vooral mannelijke huwelijksmigranten.
Mannelijke huwelijksmigranten hebben vaker een baan dan mannen die om andere redenen naar Nederland zijn gekomen. Vrouwelijke huwelijksmigranten hebben zelden werk. De banen sluiten vrijwel nooit aan bij de opleiding en ervaring in het land van herkomst. De taal vormt volgens het SCP een obstakel en buitenlandse diploma’s worden laag gewaardeerd. Rolpatronen spelen ook een rol. Van mannen wordt verwacht dat zij snel een bijdrage leveren aan het huishouden en dus niet kieskeurig kunnen zijn bij het vinden van werk, terwijl vrouwen hun bestemming vinden in het moederschap. Vooral voor hoogopgeleide vrouwen is dit een bron van frustratie.
Mannelijke huwelijksmigranten hebben vaker een baan dan mannen die om andere redenen naar Nederland zijn gekomen. Vrouwelijke huwelijksmigranten hebben zelden werk. De banen sluiten vrijwel nooit aan bij de opleiding en ervaring in het land van herkomst. De taal vormt volgens het SCP een obstakel en buitenlandse diploma’s worden laag gewaardeerd.
Het rapport van het SCP is hier te lezen: Huwelijksmigratie in Nederland
Bron: NOS
Na het lezen van dit bericht, heb ik even zitten surfen op de site van de NOS en die van het Cultureel Planbureau, want ik vond het nogal vreemd dat in het gedeelte ”Huwelijksmigranten lopen verhoogd risico om slachtoffer te worden van huiselijk geweld, gedwongen isolement, achterlating en huwelijkse gevangenschap,ook Thailand in één adem word genoemd.
Want als ik alleen al in mijn vrienden en kennissenkring kijk, heeft het overgrote deel werk en is redelijk goed geïntrigeerd, en van huiselijk geweld is mij nog nooit iets te horen gekomen, en ik ken heel wat Thaise mensen in Nederland, (zoals je weet in deze gemeenschap blijft niet veel geheim, ons kent ons). Na wat verder te lezen op de CPB site komt je bij de onderzoeken die zijn gedaan door vier auteurs nl ,Leen Sterckx,Jaco Dagevos, Willem Huijnk, Jantine van Lisdonk in die onderzoeken komt Thailand één keer naar voren, en dat is bij het gedeelte – Er komen meer vrouwen (70%) dan mannen als huwelijksmigrant naar Nederland. Dit geldt in het bijzonder voor de voormalige Sovjet-Unie, Thailand, Indonesië, China en Brazilië.
Dat er meer vrouwen uit Thailand naar Nederland komen dan mannen, dat klopt wel, maar dat zij in een isolement of gevangenschap etc. komen te zitten daar geloof ik helemaal niets van, want ook daarvan is in de Thaise gemeenschap geen spraken, de Thai in Nederland kennen elkaar vaak, direct of indirect en die zorgen over het algemeen goed voor elkaar. Hoogopgeleiden Thaise mensen zie je niet zo veel in Nederland, het overgrote deel van de dames zijn werkzaam in de logistieke sector, zoals in de groente en fruit en bloemen groothandelsbedrijven, of in de zorgsector.
Het grootste gedeelte in dit artikel spits zich vooral op de Turks, Marokkaanse, Somaliërs, in Nederland die het op veel punten (zoals in het rapport beschreven) moeilijker hebben dan de Thaise (Nederlander).
In de media 9RTL tv nieuws, NOS radio journaal) ligt de focus op de huwelijksmigratie uit Marokko en Turkie, dat er zoveel minder vrouwen uit die landen komen als huwelijkspartner dan rond de eeuwwisseling. Geen verassing voor mensen die de cijfers al een tijdje volgen, die trend is er al vele jaren. Niet echt niews dus. Dat is ook de reden dat Russen, Thailand etc. in (uit mijn hoofd) de top 5 (minstens de top 10) staan van huwelijksmigratie. Er komen niet veel meer landen uit de top lijsten, de klassieke aanvoer landen zakken gewoon al jaren steeds verder weg.
Ik moet het SPB rapport nog lezen, hoe die de negatieve elementen precies noemen (uitlsuiting, uitbuting etc.) en of die deze dingen ook in 1 adem noemen met andere negatieve dingen zoals ” geen baan op niveau kunnen vinden” . De formulering zoals net op Radio 2 (8:30, NOS journaal) was toch wat zuur, het was ongeveer als volgt: steeds minder Marokkanen en Turken halen een vrouwen uit het land van herkomst, dit komt omdat er minder banden zijn met het land van hun ouders. Huwelijksmigranten hebben het zwaar, ze vinden zelden een baan op eigen niveau, zijn het slachtoffer van …” . Dat schept toch een beetje het beeld van ” man haalt vrouwtje uit buitenland, die vervolgens drie hoog achter beland en zeer wel mogelijk aan de nukken van de man is overgeleverd als kook, poets en seks prinses”.
Wat Thaise migratie betreft, begin dit jaar heb ik in de CBS tabellen gedoken. Daar gaat nogal wat werk in zitten om goed uit te zoeken hoe het precies zit. Zo huwt niet iedereen (immers niet verplicht voor gezinsmigratie) en niet alle Thai die hier heen komen komen voor gezinsmigratie. Voor het merendeel zijn het inderdaad vrouwen die naar Nederland komen, en ja voor liefdesmigratie. Maar hoe het exact zit ben ik nog van plan uit te zoeken. Ik hoop dan ook te kijken naar andere elementen zoals opleidingsniveau om te kijken hoe het nu zit met Thai in Nederland. Daar gaat wel werk in zitten, in de komende maanden duik ik hier weer in en zal een stukje aan TB toesturen. Ik leg nu eerst de laatste hand aan een stukje over Schengen visum cijfers.
Mensen die geïnteresseerd zijn in migratiecijfers kan ik het werk van Flip van Dyke aanraden. Daar hebben al eerder stukjes over o.a. gezinsmigratie gestaan, in enkele werden onder meer Thai genoemd . http://www.flipvandyke.nl
Ook vandaag heeft Flip weer een stukje over de gezinsmigratie:
http://www.flipvandyke.nl/2014/10/huwelijksmigratie-veel-lager-dan-altijd-gedacht/
Beste Hans, dankjewel en ja ik ben het met je eens. In het publiek, media en politiek lijkt nog steeds het klassiek beeld van huwelijksmigratie (liefesmigratie!!) te heersen: Man (meestal gastarbeider roots) haalt vrouwtje, vrouwtje heeft een achterstand. Vrouwtje is best zielig. Dat is fout of zielig, de staat moet dit aanpakken met veel regeltjes. Kijk naar de inburgering buitenland examenvragen (100 KNS vragen), die gaan uit van het klassieke beeld. Kijk naar het per 1-1-15 verplichte “arbeidsmodule” waarin iedereen die dan inburgeringsplichtig wordt een portfolie moet afleggen met punten als solliciteren, brieven schrijven, werken etc. Maatwerk? Nee, iedereen is (potentieel) zielig en moet daarom geholpen worden voor ofwel eigenbelang of anders minstens het beschermen van de schatkist… De wat rechtsere politici uit angst voor uitkeringen (oko al heb je als immigrant in het begin geen recht op diverse uitkeringen).andere vanuit zieligheids beelden. Zie bijvoorbeeld dit politiek overleg, om te huilen van o.a. PvdA en VVD daar aan dragen:
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-32824-74.html
Politici hoef je dus niet op te rekenen, en de media uiten al jaren veel kolder. of laten politici en andere gasten onweersproken kolder uitten (zie diverse kabinetsleden in praatprogramma’s de afgelopen jaren). Programma’s als Liefs Uit ten spijt. Het beeld is er nog steeds.
Uiteraard is migratie vaak ingrijpend en zijn er diverse opstart problemen die voor iedereen anders zijn. Taal, cultuur, opleiding, parter etc. kan allemaal voor of tegen je werken bij een migratie. Vanaf dag 1 100% meedraaien zal weinige lukken. Maar het beeld dat migratie ontzettend zwaar is? Lijkt me wat stug. Helemaal als je alle problemen over 1 kam scheert.
Vanavond lees ik het SPB verslag, ik hoop dat die wat minder kort door de bocht is dan de samenvatting in de media.
ik kan me totaal niet in het rapport vinden. In mijn omgeving, en ik ken echt veel Thai Nederlandse mensen, ben ik nog nooit gevallen van huiselijk geweld tegen gekomen.
Onder hun niveau werken wel, maar dat komt vooral door een taal achterstand. De Nederlandse uitspraak is gewoon moeilijk. Daar en tegen zijn Thaise vrouwen ondernemend en hebben veel Thaise vrouwen eigen bedrijfjes/handeltjes.
Thaise vrouwen kan je ook moeilijk vergelijken met Turkse, Marokkaanse, Somaliëse vrouwen. Thaise mensen zijn vrijheidslievende mensen. Die laten zich niet opsluiten in huizen of in burka’s.
Kan er niet echt over meepraten dat Thaise vrouwen worden vastgehouden, ik had een Thaise vriendin over laten komen en ze ging zowat het land door. Dat heeft uiteindelijk geleid tot onze ‘scheiding’. Bijna nooit samen, altijd naar haar vriendinnen toe.
Ook de onwil om Nederlands te leren spreken was een doorn in het oog.
Als je dan wilt Stoppen met de relatie wordt er ineens gesteld dat ze bang voor je zijn.
Zo worden er verhalen opgehangen die niet waar zijn, een beetje vent slaat geen vrouw in mijn optiek.
Niettemin hier wel van geleerd, en hopelijk kom ik ooit nog eens een aardige Thaise tegen met minder problemen.
@Peter, zonder enig onderzoek of wetenschappelijke onderbouwing maar uit ervaring in de kring van vrienden, bekenden in NL, het echtscheidingspercentage/einde relatie onder de Thaise vrouwen die naar NL kwamen en haar 1e NL partner ligt heel erg hoog.
Het lijkt er op en dat is ook wat ik hoor, dat een Thaise vrouw in eerste instantie niet zo selectief is, als ze maar naar NL kan, uit haar situatie in Thailand. Na verloop van tijd loopt de 1e relatie op de klippen, zo ook die van jou. Maar ….. er is zeker hoop dat je ooit eens een aardige Thaise vrouw zult ontmoeten, die zijn er zeker!
NicoB
Wat moet men daarvan zeggen de meeste Thaise vrouwen in Belgie zijn allemaal werkend ,misschien op hun manier of in in hun milieu maar proberen toch hun eigen inkomen te hebben .Wat betreft de spiraal van geweld is zeer groot in gemengde Thai -blanke huwelijken ,in zowat al mijn kennissenkring is zowat iedereen gescheiden of heeft vecht en kloppartijen die vaak hun oorzaak vinden in het volledig cultureel anders zijn.
Beste allen,
Mijn Thaise echtgenote is eind mei hier aangekomen. Sta me toe om ons huwelijk even aan dit artikel te toetsen.
– Werkloos: ze heeft nu net werk gevonden, ok het is “maar” om te kuisen, maar ze heeft wel werk en ondertussen zijn er stappen gezet om haar hier een beter inkomen en werk te geven. Zo werkt se samen met mij aan onze eigen zaak en de gelijkschakeling van haar Thais diploma is lopende. Nadien wil ze studeren. Daartoe zijn er afspraken met de VDAB gemaakt (voor de Nederlanders onder jullie: VDAB is de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding).
– ze werkt onder haar niveau: dit klopt. In Bangkok was ze Senior HR bij een grote Japanse firma. Ze zal eerste de taal leren en dan zijn er veel meer mogelijkheden voor haar. Dit werk onder haar niveau doet ze om niet steeds van mij financieel afhankelijk moeten te zijn.
– Huiselijk geweld: dat is ins ons geval compleet verkeerd … pure hersenspinsels. ze krijgt hier meer liefde dan ze ooit van een andere man heeft gekregen en dat is wederzijds.
– opgesloten … “huwelijkse gevangenschap” … het eerste wat ze bij haar aankomst hier kreeg was haar eigen set sleutels van het appartement waar we wonen. Het tweede dat we deden: haar inschrijven op de Thaise ambassade en op de gemeente. Ten derde: haar GSM-abonnement om in contact te blijven met het Thais thuisfront, uitleg over hoe ze met de bus en trein overal kon geraken, en ten vierde: een goede fiets. Ze is dus zeker niet opgesloten! Ze kreeg zelfs mijn smartphone om met iedereen in contact te blijven zolang ze nog geen GSM-abonnement had (bij ons hier in belgie vraagt een GSM-operator een identiteitskaart, en zoalng ze die niet had kon ze dus geen GSM-abonnement en belgisch nummer krijgen)
– Ze heeft het zwaar: tja wat is “zwaar”? Als hiermee bedoeld wordt dat ze al eens heimwee heeft, haar moeder en huis mist, en het moeilijk heeft met de koudere weersomstandigheden, dan kan ik het inderdaad bevestigen. Maar daar houdt het mee op. Haar moeder krijgt regelmatig updates en foto’s, net als al haar vrienden in Thailand.
We hadden alles grondig en meermaals besproken, voor ze naar hier kwam. We hadden duidelijke plannen – professioneel, financieel, sociaal, mobiliteit, … – voor ze naar hier kwam. Onze allereerste doelstelling was haar haar eigen leven in belgie te geven, en daar zijn we heel goed in geslaagd – na slechts een drietal maanden opbouwen!
Nu zijn we 5 maanden verder. Ze heeft hier haar eigen sociaal leven en vrienden – en dat zijn niet de dames die gewoon de hele dag thuis zitten, neen, als ik alleen al naar ons eigen dorp kijk heeft ze een Thaise vriendin die een kledingwinkel uitbaat, en een Chinese vriendin dit als auditor werkt bij een grote accountancyfirma. En dat is nog maar het topje van de ijsberg van haar vriendenkring – allemaal serieuze mensen die er het beste van gemaakt hebben. In haar taalcursus Nederlands, waarvan ze het eerste deel trouwens met uitstekende resultaten heeft afgerond, heeft ze veel vrienden gemaakt. In de integratiecursus heeft ze contacten gelegd die er voor gezorgd hebben dat haar integratie hier boven het verwachte niveau verloopt. En al mijn vrienden zijn ook dol op haar! Lang voor zij hier aangekomen is was ik al bezig met een basis van haar leven hier voor haar te bouwen.
Mijn vrouw heeft in Thailand veel opgegeven – vooral professioneel – maar ze heeft er hier veel positiefs voor teruggekregen. Het enige waar ze het zwaar mee heeft is heimwee en weersomstandigheden. Dat is dus minder problemen dan dit artikel laat uitschijnen – en op de koop toe zijn het problemen waarvoor we met oplossingen komen. Zo ga ik bv met mijn Thaise vrouw in koudere periodes naar een privé-sauna waar ze enkele uurtjes de warmte heeft die ze met het weer hier niet zal krijgen. Enkel de heimwee kan ik niet oplossen … maar ik kan haar wel samen met vrienden steunen.
Een positief leven in een totaal ander land opbouwen vraagt tijd. Neem minstens een jaar en geef je vrouw in die tijd de middelen en kansen om haar leven hier op te bouwen! Na 2-3 jaar kan ze hier het niveau van leven bereiken dat we willen.
De eerlijkheid gebiedt me er bij te vertellen dat ik een Vlaams-Thais koppel ken waarbij de dame amper vrijheid heeft … en haar huwelijk is inderdaad een gouden kooi … Maar ze wil niet anders, ze heeft schrik om buiten te komen.
Ik heb een vraagje voor de mensen die een huwelijkspartner naar hier halen, zonder dat deze partner een perspectief heeft op een serieus leven hier. Is het LIEFDE om zoiets te doen? Zou jij graag hebben dat je de kans krijgt om een beter leven op te bouwen als jij naar een ander land verhuist? Ik neem aan van wel … Wel, zorg er dan voor dat jouw partner die kansen hier ook krijgt als ze naar hier komt. Ze verdient het. Ze heeft er verdraaid veel voor opgegeven!
Met vriendelijke groeten,
Bruno
Het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP):
1. inventariseerde de beschikbare kennis rond de achtergronden van huwelijksmigratie en de leefsituatie van huwelijksmigranten in Nederland;
2. verzocht het CPB de huwelijksmigranten van migranten met een ander migratiemotief in zijn bestanden te onderscheiden;
3. speurde de huwelijksmigranten op in haar eigen grote minderhedensurveys;
4. hield interviews met 50 van de 40.000 huwelijksmigranten en hun partners;
5. hield “focusgroepgesprekken met sleutelinformanten die door hun beroep of positie in een sociale organisatie” veel met huwelijksmigranten in contact komen;
6. rekenen op de hulp van drie stagiaires.
Het SCP heeft tot taak:
1. wetenschappelijke verkenningen te verrichten met het doel te komen tot een samenhangende beschrijving van de situatie van het sociaal en cultureel welzijn hier te lande en van de op dit gebied te verwachten ontwikkelingen;
2. bij te dragen tot een verantwoorde keuze van beleidsdoelen, benevens het aangeven van voor- en nadelen van de verschillende wegen om deze doeleinden te bereiken;
3. informatie te verwerven met betrekking tot de uitvoering van interdepartementaal beleid op het gebied van sociaal en cultureel welzijn, teneinde de evaluatie van deze uitvoering mogelijk te maken.
Het SCP heeft:
1. Op basis van de cijfers en een verkenning van de wetenschappelijke literatuur op dit gebied ervoor gekozen de verdere dataverzameling en analyse toe te spitsen op vier ‘referentprofielen’:
– referenten uit de gevestigde minderheden (vooral Nederlanders van Turkse en Marokkaanse herkomst);
– referenten uit de vluchtelingengroepen;
– (autochtone) mannen in een gemengd migratiehuwelijk;
– (autochtone) vrouwen in een gemengd migratiehuwelijk.
Het is een lijvig rapport geworden, teveel informatie om snel tot een oordeel te komen. Wat echter wel opvalt is mijns inziens dat de kwaliteit en de kwantiteit niet in evenwicht is. Zo zijn slechts interviews gehouden met 50 van de 40.000 huwelijksmigranten. Van representativiteit kan derhalve niet gesproken worden. Ook is niet bekend welk criterium is gehanteerd om tot de keuze van die 50 te komen. Voorts is met een onbekend aantal “sleutelinformanten” gesproken die kennelijk alleen in beeld komen als er zich problemen voordoen.
Inderdaad is het dat migranten per definitie het moeilijk hebben een baan te vinden. Natuurlijk is de taal vaak een probleem en worden diploma’s uit het land van herkomst veelal niet erkend. De huwelijksmigranten komen meestal uit landen waar de kwaliteit van het onderwijs aanzienlijk lager ligt dan in Nederland. Om tot deze conclusie te komen is geen diepgaand onderzoek nodig en is niet meer dan een open deur intrappen.
Huwelijksmigranten, maar ook alle andere migranten kunnen per definitie moeilijk een baan vinden, zeker op een ruime arbeidsmarkt. Maar om vervolgens te stellen dat ze het moeilijk hebben en/of daardoor meer risico lopen om slachtoffer te worden van huiselijk geweld, dat gaat mij te ver. Maar ja, de opstellers zijn ook maar stagiaires. Nee, op zo’n rapport mag geen beleid worden gevoerd worden.
Beste Frans Nico,
Bedankt voor het inzicht van hoe dit onderzoek nu eigenlijk gevoerd werd.
De 6 stappen geven ons al een beeld van hoe dit onderzoek gevoerd werd, vooral punten 4, 5 en 6 geven stof tot nadenken …
Punt 4 is enorm veelzeggend. Ze praten – ocharme – met 50 mensen van de 40000 met wie ze kunnen praten. Dat is 0,08 procent. Geen enkele statisticus zal zo’n percentage representatief vinden. Ze praten met 50 mensen en denken dat de uitslagen van hun onderzoek ook gelden voor de 39950 andere. Ik sluit niet uit dat ze niet de middelen hadden om met 40000 mensen te gaan praten. Natuurlijk is zoiets mooi sensatienieuws voor een of andere krant die op zoek is naar wat snelle verkopen. Dat zijn we van de media gewoon, die weten niet beter dan de mensen klein houden met berichtgeving van zo’n laag niveau.
Punt 5 is ook veelzeggend.
… “focusgroepgesprekken met sleutelinformanten die door hun beroep of positie in een sociale organisatie” veel met huwelijksmigranten in contact komen.
“Sleutelinformanten, die door hun beroep”… BEROEP. Wie komt er in zijn beroep in contact met migranten? Politie? Integratiediensten? DVZ (dat is de belgische IND, voor de Nederlanders onder ons)? Dan, de volgende: door hun “positie in een sociale organisatie”. Sociale organisatie? zeg maar maatschappelijk werkers. Kortom, dit zijn allemaal stuk voor stuk mensen die in hun beroep in contact komen met migranten, maar dan alleen maar in de NEGATIEVE zin … tuurlijk, ga gerust praten met mensen die op een negatieve manier in contact komen met huwelijksmigranten. Da’s OK – zolang je niet verwacht dat die een POSITIEF verhaal brengen. En dat noemen ze dan “sleutelinformanten”. Daar houden ze dan “focusgroepgesprekken” mee. Ze focussen zich met andere woorden op het negatieve verhaal van politie, integratiediensten, en maatschappelijk werkers en brengen dat als de volledige waarheid.
Ze mogen mij eens uitleggen of ze ook gepraat hebben met bv. mensen van Thaivlac, of Thaiclub, Vlaamse organisaties waar Vlaams-Thaise en Nederlands-Thaise koppels meer dan welkom zijn en die best wel een heel wat genuanceerder beeld kunnen geven. Laat ze bv eens contact leggen met mensen die werken in een van de Thaise tempels.
En als klap op de vuurpijl: 3 stagaires. alle respect voor stagaires, we moeten allemaal wel eens beginnen. Maar hier worden 40000 mensen afgeschilderd als ongelukkig door een organisatie die niet op een serieuze manier heeft gewerkt.
Een mens zou zich voor minder afvragen waar z’n belastingen aan besteed worden.
Zo scherp heb ik het niet willen stellen. Ik heb het rapport niet inhoudelijk gelezen. Ik wilde alleen de vinger op de zere plek leggen, de kwaliteit van het onderzoek. Als de kwaliteit, de uitgangspunten, niet deugen, dan wordt dat niet gecompenseerd door de kwantiteit.
Vanavond op NPO 2 om 22.00 uur ( Herhaling 00.55 uur ) Bij Nieuwsuur een achtergrond over deze posting op het TB.
Op BVN is Nieuwsuur ook te zien in Thailand zoals waarschijnlijk bekend is?
Er zijn zeker uitzonderingen,maar de meeste Thailandse vrouwen hebben geen bijzonder goed onderwijs genoten. Daar waar velen hun Farang partner hebben kennen geleerd was dit niet zo belangrijk,zonder dat ik dit negatiev beoordelen wil,was een lief lachje,en een paar woorden Engels het belangrijkste. Velen zullen nu reageren,en zeggen dat ze hun Thaivrouw toevallig in de supermarkt getroffen hebben,of om het nog mooier te zeggen,bij een tempel bezoek,maar meer dan 90%deze verhalen worden gebruikt om de vrouw te beschermen ,en om zelf een betere indruk te maken bij het thuisfront,die vaak zelf allerlei vooroordelen hebben,betreffende Thaivrouwen,zonder deze persoonlijk te kennen. Als nu deze vrouw naar Europa komt,is ze niet zelden aangewezen op een partner,die wil dat ze zo snel mogelijk een Job vindt,en zich zo gedraagd,zoals hij het zich heeft voorgesteld,zonder zich te verdiepen in haar denkwereld,
en haar verwachtingen. Het grote onbegrip komt als deze vrouw maandelijks geld verlangt, om haar familie
in Thailand te ondersteunen,of een tambon verrichten wil,voor plaatselijke Thaiwat. Als ze het begrip van haar man niet krijgt,gaat ze dit begrijpelijker wijze zoeken bij haar Thai vriendinnen,zodat de difference tussen haar eigen partner nog groter zal worden. Dergelijke verschillende meningen,tussen een Farang,en een Thai ,die alleen ontstaan,om dat twee culturen op elkaar prallen,zonder dat men zich verdiepen wil in de andere denkwijze. Niet zelden is dit onbegrip,het begin van problemen,die in sommige gevallen eindigen in huiselijk geweld,zoals in het onderzoek van het,,Sociaal en cultureel planbureau” beschreven staat. Wat bij dergelijke berichtgevingen jammer is,dat mensen die zelf vol zijn van vooroordelen,deze als bevestiging zien, om de Thaivrouw nog meer te veroordelen,zonder de Farang te noemen,die vaak zelf de grootste schuld heeft.
Beste John,
Ten aanzien van het onderwijs wil ik enige nuance aanbrengen. Gelukkig krijgen steeds meer Thaise mensen, ook meisjes, onderwijs. Het probleem is dat het onderwijs in Thailand op een relatief laag niveau staat. Het onderwijs groeit als het ware niet mee met de ontwikkeling wereldwijd. Dat is een van de redenen dat Thaise diploma’s veelal niet in Nederland worden erkend. Mijn stiefdochter van nu 20 jaar(!) is net “afgestudeerd” aan een universiteit in Bangkok, terwijl ze niet in het Engels een gesprek kan voeren. Dat is haar niet aan te rekenen maar wel de overheid van Thailand die garant moet staan voor goed onderwijs. Maar dat terzijde.
Beste JOHN,men kan iemand niet kwalijk nemen dat hij geen kans of mogelijkheden gehad heeft om te studeren.Ik kan gedeeltelijk opgaan in uw verhaal, maar wat betreft de geldelijke transacties van Thais naar hun thuis heb ik nog niemand ontmoet die daar bezwaar tegen heeft als het op een normale manier gebeurd.Maar het probleem ligt vaak bij de dames zelf,die vaak ook sponsers hadden grote bedragen gewoon zijn.En vaak ook de boel verbrassen door hun gokken.Bij problemen gaan ze dan te rade bij hun boezemvriendinnen? met het resultaat dat er nog meer olie op het vuur gegooid word en nog meer gegokt. Weet u trouwens hoeveel mannen er zijn die geen flauw benul hebben wat er zo allemaal achter hun rug gebeurd
Beste John,
Ten aanzien van het onderwijs wil ik enige nuance aanbrengen. Gelukkig krijgen steeds meer Thaise mensen, ook meisjes, onderwijs. Het probleem is dat het onderwijs in Thailand op een relatief laag niveau staat. Het onderwijs groeit als het ware niet mee met de ontwikkeling wereldwijd. Dat is een van de redenen dat Thaise diploma’s veelal niet in Nederland worden erkend. Mijn stiefdochter van nu 20 jaar(!) is net “afgestudeerd” aan een universiteit in Bangkok, terwijl ze niet in het Engels een gesprek kan voeren. Dat is haar niet aan te rekenen maar wel de overheid van Thailand die garant moet staan voor goed onderwijs. Maar dat terzijde.
Ik neem aan dat het overige wat je schrijft gebaseerd is op eigen ervaring. Als dat zo is, dan moet je dat ook zo vermelden. Nu komt het over als generaliseren van zowel de Nederlanders als hun Thaise partner. Bovendien heeft het niet zoveel te maken met het onderwerp.
Beste Frans Nico,
Omdat ik niet chatten wil,hoop ik dat de redactie mij deze reactie toestaat,om toch een beetje duidelijkheid te brengen in dit onderwerp. Mijn Thailandse echtgenoot en ik,werken samen als vrijwilliger in een Thaivereniging in Duitsland,waarbij Thaivrouwen die reeds lang in Europa wonen,nieuwe migranten helpen met hun dagelijkse problemen. Zelf help ik deze jonge dames met het invullen van belangrijke formulieren,en geef graag raad, daar waar ik kan. Waar wij vaak mee te maken krijgen is de psygische druk,die deze dames hebben,die vaak te maken heeft met de verwachtingen en het onbegrip enkele Farang partners. Zelf deze psygische druk,die erg belastend zijn kan,is te vergelijken met huiselijk geweld. Betreffende het onderwijs zie ik meestal dat de Thaivrouwen die bij ons verschijnen geen bijzonder goed onderwijs genoten hebben,en doorgaans zeker geen universiteit. Ook iemand die afgestudeerd is aan de universiteit,en zoals jij zelf schrijft,geen Engels gesprek kan voeren,heeft globaal gezien geen bijzonder goed onderwijs genoten. Ik ben het met je eens, dat de schuld hiervoor bij het onderwijs systeem ,en de Thaise overheid ligt,maar dit veranderd op het ogenblik niets aan de kwaliteits beoordeling van de huidige student,wat zeker erg jammer is.
Beste John,
Het hierboven genoemde artikel betreft in het kort de conclusies uit het aangehaalde rapport. Mijn commentaar betrof in eerste instantie de opjectieviteit en kwaliteit van het onderzoek. Ik heb aangegeven hoe het rapport tot stand is gekomen en met welk doel.
U schreef dat de meeste vrouwen geen bijzonder onderwijs hebben genoten. Ik heb dat wat genuanceerd en gesteld dat de oorzaak daarvan bij de Thaise overheid ligt. De overheid is immers verantwoordelijk voor goed en toegankelijkheid onderwijs. Het gevolg daarvan is echter dat een Thaise vrouw in Nederland niet makkelijk aan een baan komt. Dat is haar niet aan te rekenen.
Vervolgens geeft u uw persoonlijke mening hoe buitenlandse mannen aan een Thaise vrouw komen. Los van het feit dat u dat niet met feiten staaft komt het bovendien over als generaliserend en heeft het niets te maken met het onderwerp.
Ik vind het zeer nobel van u en uw vrouw dat u nieuwe immigranten helpen met hun dagelijkse problemen. U schreef dat u vaak te maken krijgt met dames die onder psychische druk in Duitsland leven en u vergelijkt dat met huiselijk geweld. Dat is een onjuiste vergelijking. U zult dan eerst moeten aangeven dat die psychische druk door de partner veroorzaakt wordt. Als dat niet duidelijk is, dan mag u dat niet als huiselijk geweld aanmerken, ook niet als de partner andere verwachtingen heeft en zijn Thaise partner niet begrijpt. Ik ben het wel met u eens dat onbegrip tussen twee culturen tot spanningen kan leiden, maar dat geldt evenzeer in een relatie binnen één cultuur.
Na het lezen van uw laatste reactie begrijp ik uw voorgaande reactie beter. Ik betreur dat Buitenlandse mannen erg gemakkelijk voor een Aziatische vrouw kiezen zonder de consequenties te overzien. Dat wordt ook wel erg in de hand gewerkt door hoe Aziatische vrouwen worden omschreven en hoe de mensen in Azië tegen westerse mensen aankijken. Alles wat blank is vinden ze goed en mooi. Maar dat is niet de werkelijkheid. Waar twee keffen hebben twee schuld. Beide partners hebben veelal te hoge verwachtingen van een (multiculturele) relatie. Ikzelf heb moeten veranderen om met mijn vrouw te kunnen leven, maar daar zijn wel enkele jaren overheen gegaan.
Om mij heen kijkend zie ik dat de meeste relaties tussen Nederlandse mannen en Thaise vrouwen doorgaans wel goed gaan, tenzij ze dat goed verborgen weten te houden. Maar het is wel zo dat de relaties die niet goed gaan juist worden belicht. Door daar de nadruk op te leggen wordt onrecht aangedaan aan de vele goede relaties.
Ik sluit dit nu af, anders krijg ik een reprimande van de moderator. Misschien is het goed als een nieuw item over dit onderwerp wordt gestart. Mogelijk krijgen we dan ook meer inzicht in de problemen binnen multiculturele relaties waar anderen hun voordeel mee kunnen halen.
Beste Frans Nico. Nu wil ik wel een beetje tegengas geven. Geen gesprek in Engels kan voeren. U spreekt dus al die hele tijd dat zij uw stiefdochter is Timboektoeaans tegen haar???? Nee, sorry, dit gaat mij te ver om de schuld alleen maar bij anderen te leggen. Ik heb een dochter van 3, spreekt Tagalog, Duits en Nederlands. Waarom? Haar moeder is Filipijns, ik Ben Nederlander en we wonen in Duitsland en de Filipijnen!
Beste Noah,
Mijn dochtertje van 2 begint net wat woordjes te spreken en uw dochtertje van 3 spreekt al drie talen? Dat moet een wonderkind zijn. Mijn stiefdochter van 20 leeft zelfstandig. Alvorens u hoog van de toren blaast moet u dat wel op feiten en kennis baseren. Tot zover mijn reactie, want dit is geen chatbox.