Preah Vihear in Den Haag: Thailand slaat terug
Zo’n honderd leden van het South Isan Land Protection Network hebben gisteren geprobeerd de 4,6 vierkante kilometer bij Hindu-tempel Preah Vihear binnen te dringen, waarover het Internationale Hof van Justitie (ICJ) in Den Haag zich momenteel buigt. Ze wilden er de Thaise vlag hijsen, maar een gecombineerde macht van politie en soldaten hield hen tegen.
Ondertussen kwam in Den Haag Thailand aan het woord, nadat Cambodja er maandag een toelichting had gegeven op zijn in 2011 ingediend verzoekschrift. Daarin vraagt Thailand’s buur het vonnis van het Hof uit 1962, waarbij de tempel aan Cambodja werd toegewezen, te herinterpreteren en een uitspraak te doen over het eigendom van de 4,6 vierkante kilometer bij de tempel, die door beide landen wordt betwist.
Thailand betoogde gisteren dat het in 1962 volledig heeft voldaan aan het vonnis van het Hof: het trok zijn troepen terug uit de tempel en heeft de antieke artefacten waar Cambodja om had gevraagd, teruggegeven. Echter, het Hof deed toen geen uitspraak over de grens (waar Cambodja wel om had gevraagd).
‘Na een halve eeuw komt Cambodja terug naar het Hof om de betekenis en draagwijdte van het vonnis van 1962 te trotseren. Dat is een totale verandering van houding. Het vraagt het Hof iets te doen wat het in 1962 weigerde te doen: het beschouwen van de grenslijn’, aldus een van Thailand’s advocaten. Volgens hem wil Cambodja het land als beheersgebied gebruiken, een eis die Unesco stelde toen de tempel op de werelderfgoedlijst werd geplaatst. Het door Cambodja gewenst beheersgebied overlapt echter de 4,6 vierkante kilometer.
Het conflict over de grens, betoogde de advocaat, dient bilateraal te worden opgelost, iets wat in 2000 in een Memorandum of Understanding door beide landen is afgesproken. ‘Maar Cambodja weigert dat.’
Bangkok Post constateert dat op de social media veel woorden van bewondering en vertrouwen worden geuit over het Thaise juridisch team. Een senator zei over het pleidooi van een van de advocaten: ‘Her presentation makes my hair stand on end.’
Vandaag komt Cambodja weer aan het woord, vrijdag Thailand nog een keer en daarna is het wachten op het vonnis dat in oktober wordt verwacht.
(Bron: Bangkok Post, 18 april 2013)
De hele zaak is een schoolvoorbeeld van een politiek rookgordijn, een door politici wereldwijd gebruikte truc om de publieke aandacht af te leiden van belangrijke zaken, zoals de economie, het milieu, corruptie, sociale misstanden, etc.
De Bangkok Post vergeet te vermelden dat de eerste reactie van Thailand, waarin het verzocht aan het Internationale Hof van Justitie om de zaak van de lijst af te voeren, unaniem door de 12 leden van het Hof werd verworpen. Dat was een hele slechte start van Thailand (18 juli 2011).
Nu is er inhoudelijk een reactie en zowaar Thailand wil een bilaterale oplossing. Daar hebben ze inmiddels al 50 jaar de tijd voor gehad om die te vinden.
Het hele tempelgedoe is -zoals Cor Verhoef aangeeft- een middel om de aandacht af te leiden van de onmacht van Thaise politici om problemen aan te pakken. Men is op een kinderachtige manier met elkaar bezig, in plaats van met ’s landszaken.
Ik hoop dat er ook kritische Thaise journalisten zijn die de zaak bij het Internationale Hof van Justitie volgen. Dat hosanna geroep van de Bangkok Post is niet echt informatief.
Dat er dit jaar nog een uitspraak komt lijkt mij heel erg snel.
Het trieste is dat je er vanuit mag gaan dat geen van beide partijen een negatieve uitkomst van deze zaak zal willen/kunnen accepteren.
Als je zo een blik op de kaart werpt, zou je haast zeggen dat die grens wel erg, ehhhhh, raar is, met enige mentale gymnastiek zou je kunnen spreken van een “Frans grapje”.
Hoezo Frans?
Wel Frankrijk, net als alle koloniale grootmachten, hebben geprobeerd bij het verliezen van de kolonies toekomstige strijdpunten in te bakken in de onafhankelijkheid van de kolonies.
Gewoon omdat wellicht in de toekomst door allerlei politieke en militaire conflicten door de ingebakken strijdpunten wederom invloed uit te kunnen oefenen, lees weer macht te krijgen.
Zie elders in de wereld, met name in Afrika, Midden-Oosten en ook in Azie.
@ HansNL Het lijkt me wat kort door de bocht om te beweren dat Frankrijk met opzet strijdpunten heeft ingebouwd.
Een gezamenlijke commissie van Frankrijk en Siam (zoals het land destijds heette) heeft begin 20ste eeuw afgesproken dat bij de Preah Vihear tempel de grens zou bestaan uit de watershed van de Dangrek keten. Twee Franse officieren hebben een kaart getekend, de zogeheten Dangrek kaart, die naar later is gebleken fouten bevat. Lijkt me bijna onvermijdelijk want GPS bestond nog niet en luchtfotografie evenmin; de kaart werd getekend op basis van veldwerk en observatie.
Het Hof heeft in 1962 op basis van die kaart de tempel aan Cambodja toegewezen en nu probeert Cambodja de 4,6 vierkante kilometer aan zijn grondgebied toe te voegen op basis van dezelfde kaart. Mocht je belangstelling hebben voor de precieze gang van zaken (ik heb het beknopt samengevat), zie http://www.dickvanderlugt.nl/buitenland/thailand-2010/preah-vihear/
Je schrijft ook dat de koloniale grootmachten hun kolonies hebben verloren. Voor sommige kolonies geldt echter dat de koloniale meesters maar al te blij waren ze kwijt te raken, want ze vormden een blok aan het been en begonnen geld te kosten. Of dit voor toenmalig Frans Indochina geldt, weet ik niet.
Dick,
Je hebt helemaal gelijk, inderdaad, de kaart, daar gaat het om.
Zoals ik al opperde, LIJKT het wel of…….
Maar Dick, je wilt toch niet beweren dat de koloniale grootmachten niet uit alle macht roet in de maaltijd wilden gooien bij het verliezen van de “invloed”.
Let wel, zowel Frankrijk als Engeland hebben wel degelijk erkend dat er bijna bij alle onafhankelijkheden wel vuil spel werd gespeeld, in meerdere of mindere mate.
Ik stel vast dat de kaart, volgens jouw zeggen getekend door twee Franse officieren, die zeker en ongetwijfeld door Parijs aangestuurd werden, de basis is voor de grens.
En ik vind dat met een grote mate van perfiditeit de grens wel erg opvallend is getekend door die Franse officieren.
Als ik dan ook nog zie hoe rond de eeuwwisseling en vooral na 1914-1918 door Frankrijk en Engeland er alles aan werd gedaan om hun belangen (?) te verzekeren van invloed in de verre toekomst, en daarbij niet getreuzeld werd met het trekken van grenzen die automatisch later ellende zouden oproepen, denk ik dat het best zo eens zo kunnen zijn dat de grens tussen Thailand en Cambodja ook aan deze behandeling werd blootgesteld.
Laten we wel zijn, natuurlijk waren de grootmachten sommige kolonies liever kwijt dan rijk.
Maar, de kolonies grensden weer aan andere kolonies, of hadden banden met weer andere kolonies, dus in het algemeen waren de grootmachten, en eigenlijk ook Nederland met Indie, helemaal niet zo blij om hun kolonies te verliezen, of zelfstandig te maken.
Engeland heeft bijvoorbeeld zijn gemenebest daarvoor opgericht om toch maar invloed uit te kunnen oefenen, en als ik me niet vergis heeft Frankrijk ook zulke dingen opgericht, al heeft Frankrijk natuurlijk zijn “Overzeese Provincies”.
Een leuk stukje leesvoer, nou ja stukje, over de machinaties van de Britten in Arabische landen is te lezen in een boek van T,E,Lawrence, The Seven Pillars of Wisdom.
Inderdaad, Lawrence of Arabia.
Als ik me niet vergis is er ook over de machinaties van Frankrijk in de periode van WO I in de Arabische wereld een boek geschreven, maar hoe de titel was, J,M,H,W,
Kortom, hoewel, ik veronderstel dat de grensvastlegging wellicht aan enige massage onderhevig was, en daar plukken Thailand en Cambodja nu de wrange vruchten van.
Voor wat betreft Frankrijk, waarom denk je dat La Douce France een redelijk grote oorlog in Indochina heeft gevoerd?
Omdat ze geld kosten?
Omdat ze Laos, Cambodja en Vietnam liever kwijt dan rijk waren?
Welnee, voor de invloed in de toekomst.
@ HansNL Het International Training Centre for Aerial Survey in Delft heeft vastgesteld dat de rivier O’Tasem op de Dangrek kaart op de verkeerde plaats is getekend, waardoor de grens niet overeenkomt met de waterscheiding en Preah Vihear op Cambodjaans grondgebied ligt. Waarom zou hier Franse perfiditeit in het spel zijn? Vergeet niet dat de cartografie aan het begin van de 20ste eeuw echt nog in de kinderschoenen stond. Vergeet ook niet dat de Dangrek kaart een schaal van 1:200.000 heeft. Dat is een behoorlijke grove schaal voor zo’n klein gebiedje.
‘Her presentation makes my hair stand on end’ – deze uitspraak van een senator over een lid van het Thaise juridische team ziet Bangkok Post kennelijk als een uiting van bewondering en vertrouwen. Of dat klopt? Als iemand zegt dat zijn haren overeind gingen staan van een presentatie – want dat is de strekking van de Engelse uitdrukking – spreekt daar m.i. iets geheel anders uit dan bewondering en vertrouwen…………
@ Cornelis Ik geef even de letterlijke tekst uit Bangkok Post. Among admirers were Senator Kamnoon Sitthisammarn who saw Ms Miron’s [de advocaat] explanation about the the maps of the Thai-Cambodian border as a clear response to the Cambodian legal team.
Her presentation “makes my hair stand on end”, Mr Kamnoon posted [op Facebook of Twitter].
Ik neem aan dat Kamnoon in het Thais heeft geschreven, dus mogelijk is er sprake van een vertaalfout en kent de redacteur niet de precieze betekenis van de uitdrukking.
Hallo Dick,
Naar mijn mening is de uitdrukking ” makes my hairs stands on end” zowel in de positieve- als in negatieve zijn te gebruiken.
Men kan ook wel eens de koude rillingen krijgen als hij iemand zeer emotioneel iets hoort verwoorden als de rillingen krijgen dan iemand zo kwaadaardig kan zijn.
Groetjes,
Louise
De vraag is natuurlijk waarom het conflict rond de Preah Vihear en het aansluitende stuk grond van 4,6 vierkante km zo hardnekkig is en zo hoog oploopt. Ik denk dat het veel te maken heeft met (ultra)nationalistische gevoelens, waar beide landen last van hebben, en in dit geval niet alleen bij de (politieke) elite maar ook bij het gewone volk hoewel niemand een oorlog wil, op een paar kleine groepen na dan. Het gaat in wezen om gekwetste nationalistische gevoelens waarbij het gedoe met die kaarten, hoe interessant ook, slechts een manier is die gevoelens op beschaafde wijze te uiten.
Cambodja is eeuwenlang bezet geweest door de Siamezen, die vele veldtochten naar Cambodja uitvoerden, koningen gijzelden en schatting eisten. Het Franse protectoraat over Cambodja (1863) werd als een soort bevrijding gevoeld. Cambodja beschouwt zijn grote buurman, Thailand, als een bullebak, vandaar dat het geen centimeter wil toegeven.
Thailand heeft nooit echt genoegen genomen met het feit dat stukken Laos en Cambodja door de Fransen werden ingepikt (en later de drie noordelijke provincies van Maleisië door de Britten). Ze hebben er zich bij neergelegd maar ervaren het nog steeds als onrecht. Dat onrecht wordt de arme Thaise kinderen op school en in de media voortdurend ingeprent. Alle schoolboekjes laten de volle omvang van Siam zien, zo vanaf ongeveer 1800 met kaarten waarop Siam bijna heel Zuid-Oost Azië beslaat. Noodgedwongen moesten ze grote gebieden afstaan aan de twee koloniale mogendheden, Frankrijk en Engeland. Dat is de reden dat Thailand zijn voet nu dwars zet: ook nog eens die 4,6 vierkante km afstaan? Dat nooit! Ik denk dat het Hof geen uitspraak gaat doen over dat lapje grond, en dan hangt het er maar vanaf of beide landen hun hoofd koel kunnen houden.
Tino, bedankt voor deze analyse! Nu is het in zijn geheel allemaal wat duidelijker geworden. Ik was het spoor een beetje bijster wat dit onderwerp betreft!
Een tempel zou toch een symbool van vrede en verdraagzaamheid moeten zijn kennelijk denken ze daar in Thailand en Cambodja anders over.
Het doet me meer denken aan buren die onenigheid hebben omdat de een vindt dat de ander zijn schutting 1 cm te hoog is en daarom er een rechtszaak van maken.
Kan de grensbewoners beider landen die in de nabijheid wonen wel begrijpen want zij zijn wezenlijk de slachtoffers in het conflict die (gewapende) schermutselingen in hun achtertuin moeten dulden, die niet meer naar het werk of school kunnen met het risico verder door het leven te moeten met een afgerukte ledemaat.
Dat alleen voor een handjevol nationalisten en wat hooggeplaatste politici uit Thailand alswel Cambodja die hun wil en patriottisme kost wat het kost door willen drijven.