In Ao Luk (Krabi) zijn maandagmiddag acht familieleden van dorpshoofd Worayut Sanglang in koele bloede vermoord en drie zwaar verwond. Drie van de slachtoffers zijn kinderen.
De politie zoekt zeven mannen die gekleed waren in legertenue. Ze vielen maandagmiddag omstreeks 15.00 uur het huis binnen. Daarna hebben ze Worayut opgewacht. Toen hij thuiskwam ging het mis en werd hij plus zijn familie vermoord.
Ze vertrokken ’s avonds en namen zijn Toyota Varis en een hard disk uit zijn computer mee, die verbonden is met de tien bewakingscamera’s in het huis. De auto waarmee ze arriveerden, een Toyota Fortuner, is geregistreerd in Songkhla.
Een 30-jarige vrouw overleefde de aanval. Zij is opgenomen in het ziekenhuis en wordt beschouwd als belangrijkste getuige.
De politie onderzoekt vier mogelijke motieven: een persoonlijk conflict met de voorzitter van de gemeenteraad, een conflict over de bouw van een steenfabriek of over illegaal grondgebruik door acht dorpelingen en drugshandel. Verder blijkt Worayut een protest tegen een onderwijzer te hebben geleid, die daardoor moest vertrekken.
Vice-premier en minister van Defensie Prawit laat weten dat het waarschijnlijk geen militairen zijn ondanks dat ze in legertenue waren gekleed. De afgelopen tijd zijn er enkele incidenten geweest waarbij militairen waren betrokken, maar dat ging om cnflichten ion de privé-sfeer.
Bron: Bangkok Post
Dit bericht kwam via diverse media oa BangkokPost al door. Misselijkmakend dit soort gebeurtenissen in Thailand! Absoluut niet de eerste keer dat zulke moordpartijen plaatsvinden, en ik vrees ook niet de laatste. Het is bitter te moeten constateren dat er weinig compassie is in de Thai samenleving. Vreemd ook dat in de Nederlandse (en andere Westerse) media er weinig tot geen aandacht is voor dit soort zaken vanuit Thailand, ook niet voor de continue dodelijke aanslagen zo goed als dagelijks in Zuid-Thailand.
De combinatie van lage opleiding en armoede laat nu eenmaal weinig ruimte voor diplomatie. Ook in Cambodja, het land waar ik woon, grijpt men bij meningsverschillen al snel naar de machete. En dat er in het Westen weinig aandacht voor dit soort zaken is, lijkt me logisch: in veel Afrikaanse, Zuid-Amerikaanse en Midden-Amerikaanse landen gaat het niet veel anders toe. Waar begin je dan?!
Weet wel zeker dat er in de Thaise media net zo weinig of nog veel minder aandacht is voor soortgelijke gebeurtenissen plaatsgevonden in Nederlandse en of andere westerse landen.