Ingezakte rubberprijs: Onze handen zijn gebonden, zegt regering
Wanneer de olieprijs daalt, stappen kopers over naar synthetische rubber die veel goedkoper is dan natuurrubber. Het is ook een prima alternatief, want het heeft vergelijkbare eigenschappen.
Dit is het verweer van de regering richting rubberboeren die willen dat de regering hun financiële zorgen wegneemt. Ze eisen 80 baht per kilo plaats van de huidige prijs van 40 baht, maar de regering wil hooguit naar 60 baht gaan.
‘Onze handen zijn gebonden. We zouden het wel willen, maar de markt maakt dat onmogelijk. Als we de prijs verhogen, stappen nog meer kopers over op synthetische rubber’, zei staatssecretaris Amnuay Patise (Landbouw) gisteren, nadat hij een dag eerder met boerenvertegenwoordigers had gesproken.
Amnuay denkt niet dat de situatie escaleert. De Alliance for the Revival of Rubber Farmers heeft hem laten weten geen demonstratie te organiseren. Hooguit zullen boeren ‘enige beweging’ organiseren door samen te komen en de regering een petitie te overhandigen.
Geen wegblokkades, wel massaprotest
Thotsaphon Kwanrot, voorzitter van het netwerk van rubber en palmolie boeren in de zestien zuidelijke provincies, zegt dat wegen niet geblokkeerd gaan worden, zoals eerder dit jaar is gebeurd.
Het hoofdredactioneel commentaar schetst een ander beeld. Sunthorn Rakrong, omschreven als leider van rubberboeren in het Zuiden, dreigt met een massaprotest na de jaarwisseling in Bangkok. Hij is niet onder de indruk van de 1.000 baht subsidie per rai die de regering in het vooruitzicht heeft gesteld. ‘Dat is de verkeerde benadering om iets te doen aan de val van de rubberprijs .’
De krant erkent dat de rubberboeren lijden nu rubber de helft opbrengt van de prijs van drie jaar geleden. In 2011 verdiende een rubbertapper 1.060 baht per dag, nu 380 baht. ‘Veel boeren hebben toen op huurkoopbasis een pickup truck gekocht omdat ze dachten dat de prijs vele jaren daarna boven de 120 baht per kilo zou blijven. Veel mensen hebben hun fruitbomen vervangen door rubberaanplant. Toen de harde werkelijkheid zich inzette, vielen hun dromen aan diggelen.’
De krant vindt dat de regering investeringen in de rubberindustrie en research and development moet stimuleren. Anderzijds moeten de rubberboeren zich aan de huidige situatie aanpassen. Ze moeten hun productiekosten omlaag brengen en realistischer zijn met hun eisen, temidden van de fluctuerende rubberprijzen, waaraan de regering weinig kan doen.
(Bron: Bangkok Post, 11 december 2014)
Valt dit niet gewoon onder ondernemersrisico? Net als bij de aardappelen in Nederland; het ene jaar de prijzen sky high en menig landbouwer gaat meer petatten poten. Gevolg is dan dat het jaar daarop de prijzen zeer laag zijn en de aardappelen omgeploegd worden. Dan subsidieert de overheid toch ook niet? Waarom hier wel, omdat de regering Abhesit de boeren heeft aangeraden om rubberbomen te planten?
De rijstprijs werd opgepompt en die rijst ligt te rotten in de loodsen. De boeren wil dit systeem ook voor hun rubber. Geef ze eens ongelijk?
Is dit typisch Thais? De fruitbomen omhakken als rubber meer opbrengt? Ik zie dat in de winkelstraat hier. Noy vestigt met een zaak voor ondergoed, er komen tig klanten, en hup daar komen Ooi, Ooy en Boy ook met ondergoed en verbouwen hun winkel in garen en band resp kapperszaak. Nee, ondergoed, dat is ineens kaassie voor iedereen. En gaat het mis dan komen sokken weer in.
Diversiteit. Het aloude ‘gemengd bedrijf’ waar ik op school over leerde. Dan gok je op alle mogelijkheden tegelijk. Vertel het ze maar…..
Subsidie lijkt mij niet het antwoord, rubber kan wel niet rotten zoals rijst (wel uitdrogen?) maar een nieuw hypotheeksysteem met verstoorde markt heeft niemand toch wat aan op termijn?
Ik herinner me dat 2 jaar terug op een website iemand gouden bergen voorrekende, rubber leverde zoveel op, per dag meerdere duizenden baht. Per maand een vele tienduizenden bahtjes. En de prijs steeg alleen maar. Het eerste wat ik dacht: zelfs als die omzetcijfers kloppen, die prijzen kunnen zo stabilseren, dalen of compleet instorten als het een zeepbel blijkt te zijn. Ik zou mijn eieren niet in 1 mandje stoppen maar meerdere producten verbouwen. Al helemaal als iemand gouden bergen belooft.
De overheid kan toch weinig doen, wellicht de afzetmarkt prikkelen maar subsidie per eenheid? Dat belastinggeld kan aan betere dingen besteed worden.
De 1000 baht per rai is alleen voor rubberboeren die chanot hebben op hun grond. de andere boeren zonder chanot krjgen niets dit vindt ik discriminatie. ze betalen niet meer dan 15 rai per farmer.
Dit valt onder ondernemers risico.
Het zelfde gebeurd al tientallen jaren in Nederland.
Als je het niet rond kan breien moet je je land verkopen of verhuren en bij een baas gaan werken.
Het is gewoon een kwestie van vraag en aanbod.
Ook zou je een ander product kunnen gaan telen.
Gr Ruddy.
Als de rubber prijs hoog is krijgt de regering dan al die subsidie terug??
De fruitprijzen zijn verdrievoudigd in de afgelopen jaren dus misschien ideetje: fruitbomen planten ?