Geelhemden boos over vlucht Yingluck en eisen onderzoek

Belangrijk voor de politieke verhoudingen in Thailand is dat de PAD (zeg maar de ultra-naitionalisten met geestelijk leider Suthep) de huidige regering en de NCPO verantwoordelijk houdt voor de ontsnapping. Dat is temeer opmerkelijk omdat de PAD en de regering/NCPO tot nu toe twee handen op een buik waren.
Naast het wellicht uiteenvallen van de Pheu Thai lijkt er nu ook een duidelijke splitsing tussen de ultra-nationalisten (de PAD) en de meer gematigde geelhemden onder de vlag van de Democatische partij.
Wie had tevoren kunnen denken dat dit het gevolg zou zijn van de vlucht van een ex-premier?

Als de Geelhemden willen weten hoe het allemaal zo heeft gelopen, kunnen zij maar beter een onderzoek eisen nààr de regering, dan ván de regering, ergo: op wiens/wier instigatie het was dat Yingluck ervantussen kon/mocht. Niet volstrekt ongeloofwaardig is het namelijk dat vanuit hogere regionen mogelijke medewerking is verleend aan de laatste trip van Yingluck uit Thailand. Men leze hierover van alles en nog wat o.a. in de Bangkokpost:
http://www.bangkokpost.com/news/politics/1313383/pad-who-helped-yingluck-flee-
Even doorklikken voor het laatste nieuws over de Roodhempen, zie hier:
http://www.bangkokpost.com/news/politics/1313435/pheu-thai-fears-for-partys-future

Over een aantal dagen is alle stof van de vluchtweg weer neergedwarreld en gaat Thailand voort zoals Thailand gewend is te doen na een oprisping of uitbarsting. Of dat nu een bomaanslag zoals in augustus 2015, een militaire coup is zoals in mei 2014 of de overstromingen van het najaar 2011: rimpelingen op een glad oppervlakte die zichzelf op den duur kabbelend gladstrijken.

Yingluck heeft een grote kans gemist om verandering te brengen in de afhankelijke zij het niet lethargische houding van Thai tav erbarmelijke leefomstandigheden bij velen van hen, idem tav het kritiekloos accepteren dat de leefwereld van velen bepaald wordt door anderen/hogeren, maar vooral het besef dat het nemen van verantwoordelijkheid voor de eigen leefsituatie onvermijdelijk is. Zij had net als Aung San Suu Kyi in Myanmar een grote emancipatorische rol kunnen spelen door het vonnis van de rechter onder protest te ondergaan, om daarna met een volksbeweging de Thai zelfbewuster te doen worden. Thai zijn zoals hun geschiedenis laat zien gevoelig voor dit soort bewegingen. Yingluck had daarmee tevens kunnen laten zien dat nieuwe inzichten noodzakelijk zijn, afstand kunnen nemen van haar broer, en een faire koers kunnen inslaan. Ze heeft nu een wel heel gemakkelijke , zij het niet een laffe, weg gekozen en vele van haar medestranders met lege handen achter gelaten. Jammer dat nu definitief blijkt niet over persoonlijkheid en guts te beschikken.

Het enige wat haar nagedragen kan worden is dat met haar vlucht er geen politieke onrust is ontstaan, resp. geen opstootjes zijn uitgebroken en geen slachtoffers gevallen. Het is rustig gebleven, met her en der wat grote woorden. Maar evengoed is in dit geval van de regering te zeggen dat dit alles op hun conto komt, en dat Prayut&Prawit er goed aan hebben gedaan, (als het waar is) dat zij met instemming toekeken dat Yingluck het hazepad nam. Yingluck is van haar voetstuk gevallen, wat wil de PAD nog meer?