Kleingeestig en balorig, zo noemt Bangkok Post vandaag het gedrag van oppositiepartij Democraten om na de eerste van het driedaags debat over de grondwetwijzigingen weg te blijven.
‘Niemand profiteert van een eenzijdig proces in het parlement.’ De krant citeert Nobelprijswinnaar Lester Pearson die de taak van de oppositie omschrijft als ‘bezwaren uiten, aanvallen en kritiseren’. Bovendien wijst de krant er fijntje op dat oppositieleider Abhisit in het verleden pleitte voor herziening van twee grondwetsartikelen, waar hij zich nu tegen verzet.
De Democraten liepen aan het eind van de eerste dag weg omdat ze bezwaar maakten tegen de voorzitter. Die is een van de indieners van de voorstellen om vier artikelen van de grondwet te wijzigen. De eerste dag ging grotendeels op aan procedureel gehakketak over het voorzitterschap
Vandaag buigt het Constitutionele Hof zich over een verzoekschrift van een senator om het parlementsdebat stil te leggen. Er zijn drie mogelijkheden: het Hof verwerpt het verzoekschrift, het accepteert het maar grijpt niet in en doet een aanbeveling of het verbiedt voortzetting van de beraadslagingen. Wanneer het parlement dan toch doorgaat (vandaag is de laatste dag), kan de stemming ongeldig worden verklaard. Behalve stillegging van de beraadslagingen vraagt de senator ook om ontbinding van alle coalitiepartijen.
Nog even de vier artikelen, waarover het gaat plus de argumenten van voor- en tegenstanders.
- Artikel 68. Burgers zouden zich met klachten niet meer rechtstreeks tot het Constitutionele Hof kunnen wenden, maar die moeten de procureur-generaal passeren. Volgens de Democraten is dit in strijd met een vonnis van het Hof, dat dit recht van de bevolking erkent. De indieners zeggen dat het Hof wordt overladen met klachten en willen het Hof zo ontlasten.
- Artikel 190. De wijziging houdt een ernstige beperking in van de internationale overeenkomsten waarover het parlement nog iets te zeggen heeft. Ze geeft het kabinet carte blanche bij afspraken met buurlanden over economische zones en internationale contracten met verstrekkende economische gevolgen, zoals vrijhandelsverdragen. Artikel 190 wordt eigenlijk een lege huls, zegt de oppositiepartij. De indieners wijzen erop dat deze procedure tot enorme vertragingen leidt.
- Artikel 237. Volgens het huidige artikel wordt een politieke partij ontbonden en mogen de bestuursleden 5 jaar geen politieke functie bekleden bij verkiezingsfraude door individuele partijleden. In het gewijzigde artikel wordt de partij niet ontbonden en zou het partijbestuur niet meer verantwoordelijk zijn. Alleen dit laatste stuit op bezwaren van de Democraten.
- Artikel 117. De Senaat zou niet meer voor de helft benoemd worden, maar geheel gekozen en senatoren zouden twee achtereenvolgende termijnen mogen dienen in plaats van één. Wanneer alle senatoren gekozen worden, zeggen de Democraten, is er geen verschil meer tussen senatoren en leden van het Huis van Afgevaardigden. De indieners noemen het benoemen van senatoren niet democratisch.
Tsja, democratie houdt nu eenmaal in dat niet iedereen zijn zin krijgt en dat je je als minderheid wel eens moet neerleggen bij wat de meerderheid beslist. Natuurlijk, grondwetswijzigingen die uitsluitend de regerende meerderheid steviger in het zadel zetten en het voeren van oppositie bemoeilijken moeten met hand en tand worden bestreden, maar soms lijkt het erop dat men gewoon per definitie tegen is omdat men nu eenmaal in de oppositie zit.
Met het hierboven genoemde artikel 190 ben ik wel eens geconfronteerd bij advieswerk voor ASEAN: terwijl een bepaald proefproject voor een simpelere exportprocedure in de meeste ASEAN-landen gewoon onmiddellijk van start kon gaan, moest in Thailand eerst het parlement erover oordelen hetgeen een enorme vertraging opleverde en waardoor het land pas veel later eraan kon deelnemen. Dat het parlement een rol moet spelen bij het afsluiten van FTA’s – vrijhandeloverkeenkomsten – is duidelijk, maar dat vervolgens ook simpele wijzigingen in operationele procedures nog weer helemaal door de molen moeten is burocratie in de meest slechte betekenis van het woord.