Trots of tunnelvisie? Hoe nationalisme Thailand afremt
Wat bedoeld is als bescherming van de Thaise cultuur, blijkt in de praktijk vooral een rem te zijn. Het nationale trots beleid werpt een muur op tegen innovatie, culturele uitwisseling en kritisch denken, in plaats van een brug te bouwen naar de toekomst.
Van het onderwijs tot de media wordt nationalisme ingezet als schild om verandering af te weren, met als gevolg een samenleving die eerder naar binnen dan naar buiten kijkt.
Scholen als ideologische speeltuin
Op Thaise scholen staat nationalisme centraal. Leerlingen worden dagelijks herinnerd aan het belang van Thaise normen, waarden en tradities. Geschiedenislessen verheerlijken het nationale verleden en schetsen buitenlandse invloeden vaak als bedreiging. Deze benadering creëert een eenzijdig wereldbeeld waarin weinig ruimte is voor nuancering of zelfreflectie.
In plaats van leerlingen te leren kritisch te denken, richt het onderwijs zich op conformiteit en trots. De lesstof bevestigt bestaande overtuigingen in plaats van ze te bevragen. Dat remt creativiteit en beperkt de ontwikkeling van essentiële vaardigheden zoals probleemoplossend denken en culturele flexibiliteit.
Cultureel erfgoed als excuus voor stilstand
Thailand presenteert zich graag als hoeder van authentieke tradities: van klassieke dans tot zijdeproductie en de beroemde jasmijnrijst. De bescherming van cultureel erfgoed is begrijpelijk en waardevol. Maar wanneer innovatie en herinterpretatie van die tradities worden afgewezen uit angst voor verlies van ‘zuiverheid’, verandert bescherming in conservatisme.
Een treffend voorbeeld is de rijstsector. Ondanks de internationale status van Thaise rijst, wordt buitenlandse inbreng (van investeerders tot moderne landbouwtechnieken) met argwaan bekeken. De overheid grijpt sterk in om traditionele productie te beschermen, maar remt daarmee technologische vooruitgang en concurrentievermogen. Landen als Vietnam boeken juist wel vooruitgang door innovatie te omarmen, wat Thailand op termijn op achterstand zet.
Trots als filter voor de waarheid
De Thaise media opereren binnen een strak kader van censuur en zelfbeheersing. Onder het mom van nationale trots wordt openlijke kritiek op de staat, de monarchie of culturele gewoonten als ongepast bestempeld. Journalisten worden geacht de harmonie te bewaren, niet om de waarheid boven tafel te krijgen.
Deze houding leidt tot een informatieklimaat waarin afwijkende stemmen nauwelijks doorklinken. Cruciale maatschappelijke debatten blijven uit, alternatieve perspectieven worden gemeden en burgers krijgen een gefilterd beeld van de werkelijkheid. Dat beperkt niet alleen de publieke meningsvorming, maar ondermijnt ook de innovatiekracht van de samenleving als geheel.
De prijs van culturele zelfgenoegzaamheid
Nationalisme lijkt op het eerste gezicht aantrekkelijk: het biedt een gevoel van eenheid, stabiliteit en identiteit. Maar een te sterke focus op trots en bescherming brengt economische risico’s met zich mee. In een tijd waarin mondiale samenwerking, technologische vernieuwing en culturele uitwisseling essentieel zijn, werkt geslotenheid verlammend.
Thailand verliest terrein in sectoren waar creativiteit, flexibiliteit en internationale verbinding cruciaal zijn. Buitenlandse bedrijven kiezen steeds vaker voor concurrerende markten in de regio, waar innovatie actief wordt gestimuleerd. Een houding van culturele zelfgenoegzaamheid leidt tot gemiste kansen, niet tot groei.
Tijd voor herwaardering in plaats van afscherming
Als Thailand zich echt wil ontwikkelen tot een moderne, concurrerende samenleving, moet het afrekenen met het idee dat trots gelijkstaat aan afscherming. Alleen door open te staan voor kritiek, nieuwe ideeën en buitenlandse invloeden kan het land zijn ware potentieel waarmaken, niet ondanks zijn tradities, maar dankzij een vernieuwde blik daarop.
Nationalisme hoeft geen obstakel te zijn, zolang het niet wordt gebruikt om de ramen te sluiten, maar juist om het huis op te knappen.
Bronnen:
- Anderson, B. (2006). Imagined communities: Reflections on the origin and spread of nationalism (Revised ed.). Verso.
- Connors, M. K. (2007). Democracy and national identity in Thailand. NIAS Press.
- Hewison, K. (2014). Considerations on inequality and politics in Thailand. Democratization, 21(5), 846–866. https://doi.org/10.1080/13510347.2013.768608
- Human Rights Watch. (2023). Thailand: Media freedom under threat. https://www.hrw.org/news/2023/05/02/thailand-media-freedom-under-threat
- Mulder, N. (2000). Inside Thai society: Interpretations of everyday life. Silkworm Books.
- Praprotnik, K. (2017). National identity and education: The Thai example. Asian Journal of Comparative Politics, 2(1), 42–59. https://doi.org/10.1177/2057891116683839
- UNESCO. (2019). Global education monitoring report: Migration, displacement and education – Building bridges, not walls. https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000265866
- Walker, A. (2012). Thailand’s political peasants: Power in the modern rural economy. University of Wisconsin Press.
Over deze blogger
-
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand14 mei 2025Baht op weg naar nieuwe dip door sterke dollar en wereldwijde onzekerheden
Shoppen14 mei 2025Gids voor toeristen: Winkelen voor mode en kleding in Bangkok
Eten en drinken14 mei 2025Kokosnoten in Thailand een heerlijke dorstlesser en nog gezond ook!
Eilanden14 mei 2025Bounty eiland Koh Phayam
Trots is prima natuurlijk, als het met mate is. Dat wil zeggen dat je niet alleen de mooie kanten op een voetstuk plaatst of zelfs zover verheerlijkt dat dit schuurt met de feiten. Dat je ook oog hebt voor de minder mooie kanten. Dat vraagt vaak dat je meer dan één perspectief laat zien. Maar bij mensen die verzot zijn op hiërarchie, een top down aanpak, kortom veelal conservatieve personen, gaat dat er niet in. Dat zie je in Nederland al, geklaag uit conservatieve hoek dat “onze helden onze helden niet meer zijn” en “we aan zelfkastijding doen” door de negatieve zaken nadrukkelijk te benoemen. Thailand kent dat natuurlijk in nog grotere maten.
Moeilijke vragen zijn dan niet gewenst, collectief de oogkleppen op geeft trouwe, enthousiaste volgers, maar wie dan toch bemerkt dat de wereld en de geschiedenis behoorlijk complex zijn, die kan dan van zijn stoel vallen en vertrouwen verliezen. Maar goed dat men in Thailand traditioneel op de grond zit. 😉
Ik zou zelf voorstellen koers te varen op “we hebben een gaaf land(je), mogen we best trots op zijn, al hebben we ook zaken die zeer pijnlijk zijn. Maar dat gaat ook op voor onze buren, en die landsgrens of waar je geboren bent, dat stond toch ook niet in de sterren geschreven, dus laat het niet doorslaan”. Maar de “dinosaurussen” zullen het daar wel zeer mee oneens zijn…
Uiteraard zijn de dino’s het daar niet mee eens.
De ambtenaren zitten op het pluche en hoe meer hoe beter want dan kan je lekker aan de clan bouwen die blijvend beschermd is.
De zakelijke dino’s zijn de conglomeraten die tot in het kleinste detail de macht over de hele bevolking hebben met dank aan de ambtenaren.
Zolang internet er nog is weten velen al veel meer wat er in de wereld gebeurt. Een groot gedeelte houdt dat lekker voor zichzelf en verspreidt de kennis in een vriendengroep zoals dat ook op scholen gaat en waarbij de ouders niet eens weten waar de kinderen mee bezig zijn.
Het is in mijn ogen slechts een kwestie van tijd dat er nog meer veranderingen in het land komen.
Wat je er van kan vinden zit er inmiddels toch minder accijns op wijn, is er een verruiming van alcohol schenken, zijn wiet en kratom op een andere manier gereguleerd, is het nog een kwestie van tijd voor casino’s en is men van plan om de verstikkende bescherming van werk door buitenlanders verder aan te pakken zodat er wat meer craft biertjes, zoals de plannen er zijn, gewoon in Thailand gemaakt kunnen worden.
Beetje bij beetje wordt aan de poten van de macht gezaagd en dan beter langzaam dan snel en andere onderwerpen komen vast ook wel een keer aan de orde.
Er komen inderdaad nog meer brood en spelen aan om het Thaise volk ‘comfortably numb’ te houden. De overheid denkt aan iedereen. Van kratom tot casino voor farang en alleman…
Alweer een eye -opener dit artikel. Als je dan als farang in Thailand terechtkomt en/of willens, nillens er woont en je droeg al heel je leven oogkleppen waarbij je enkel openstaat voor je eigen waarheid of bubbelperspectief dan ben je uiteraard ook op dat vlak thuisgekomen in een paradijs. Waarin we soms de geïndoctrineerde maar daarom niet minder gekoesterde Thaise ’trots’ (vaak doorgeslagen nationalisme) en de beperkingen ervan (zoals omschreven in dit artikel ) niet eens merken of wensen in vraag te stellen . Zoals Rob het stelt: ‘…collectief de oogkleppen op geeft trouwe, enthousiaste volgers, maar wie dan toch bemerkt dat de wereld en de geschiedenis behoorlijk complex zijn, die kan dan van zijn stoel vallen en vertrouwen verliezen.’ En wie dan nog eens van een hoge barkruk valt 🙂
Je kunt het noemen wat het is, maar het is eenmaal een andere cultuur. Ik vraag mij werkelijk iedere dag af hoe men drenkt en waarom men niet wilt veranderen. Met de nadruk op het mij afvragen. Ergens moet men iets goeds doen tov de westerse wereld aangezien er vele hierheen emigreren.
In NL slaat men helemaal door, alles moet veranderen daar…en het liefst alles op de deugdelijke manier.
Ik vind het knap dat men hier alles in ere wilt houden…ik zou het niet kunnen…en ik leef hier meer dan prima.
Als alles snel zou veranderen dan ontstaat er gaos….dus prima zoals men dar hier doet
Het is eerder xenofobie wat vele Thai hebben, en niet in het minst de leiders die de bevolking dit ten gepaste tijden in lepelen…
Van mij mag het blijven zoals het is ,
Met al zijn ongemakken en aparte regeltjes, gebruiken en manieren die onze wenkbrauwen doen fronsen,
Als ze morgen meedoen met de rest van de wereld is Thailand gelijk aan Benidorm of Ibiza , en betaal je voor een maaltijd aan de straatkar 7€ en op restaurant met twee 150€. en woonkosten 1000€ per maand
Laat ze maar gerust en blijven zoals ze zijn , in een volgend leven komt het allemaal goed.
Het is op vele plaatsen al Benidorm maar gewoon nog wat voordeliger voor de farang zijn satangskes…
De Thai is overdreven nationalistisch naar mijn gevoel en dat altijd al geweest.
Is niet iets van deze generatie alleen.
Egocentrisch denken is ook iets wat vele hebben, net als een houding die sterk op een minderwaardigheidscomplex lijkt.
Het laddertje waar zij, maar ook ‘jij’ mag staan veranderd bij vrijwel iedere handeling.
De geografische ligging beschermt ze nog vaak, anders had men allang geen podium plek meer gehad voor de rest van de wereld.