Ik lees regelmatig de vertalingen en verhalen van de generatie schrijvers hier die hun hoogtepunt naar mijn gevoel eind vorige eeuw gehad hebben in Thailand. Vaak verhalen van 50 jaar terug of in ieder geval vele tiental jaren. Mag het waarderen, maar is dat nog wel de realiteit met veel zaken. Diverse schrijvers daarvan wonen al lang weer hoog en droog in hun geboorteland.
Hoewel ik ook de 70 hoopt aan te tikken dit jaar ben ik sinds 1999 bekend met dit land en woon er al flink wat jaren en niet echt van plan om ’terug’ te gaan. Politiek lees ik wel mee, maar het meeste heeft kortstondig mijn aandacht, als bewoner van dit land zonder veel rechten op verblijf na, kan ik hier niet echt veel aan veranderen.
De directe kring, kinderen van mijn vrouw zijn met hun neus de goede kant uitgestuurd en er wonen in mijn thuisland. Het kleinkind, inmiddels richting volwassen, doen wij ons best voor zonder te veel dwang, zijn vader heeft een winkeltje met tweede vriendin en bedruipt zich daarmee hier in Thailand. Meer interesse zit er niet in bij dat stel.
Het kleinkind wenst als ambtenaar in het buitenland gestationeerd te worden in de toekomst of een leidinggevende baan in Thailand te bekomen. Studeert in Bangkok, de inspiratie/motivatie is er.
Het verhaal van Tino Kuis over studeren zal anno vorige eeuw zal kloppen uiteraard, maar vraag mij af of dat nu nog steeds zo werkt? Daarnaast is de uitstroom van Thaise arbeiders anno 2024 ook stevig die gaan uiteraard naar het buitenland om geld te verdienen, maar komen toch terug met een andere kijk op het leven. En hopelijk voor hun met een betere financiële kijk op het leven als dat ze in Thailand hadden. En wie weet een ander inzicht of beter in politieke wensen die eenmaal een voedingsbodem gevonden echt niet meer verdwijnen. Vele werken in democratische landen waar men niet alleen maar werkt en slaapt, men snuift in ieder geval het reilen en zeilen van andere denkwijze op.
Kortom, via diverse wegen van gestudeerde tot arbeider zal de kritische massa aan het langste touwtje gaan trekken in mijn gedachte. Behoor uiteraard niet bij het beperkte clubje wereldwijde profeten die er ook vaak naast zitten, maar baseer mij meer logische hedendaagse en toekomstige feiten of zo je wil dwingende waarschijnlijkheden.
Hoor meningen graag van de kritische dagelijkse waarnemers over de toekomst van Thailand.
Ingezonden door William-Korat
William-Korat, ja, dat zal best op termijn. ‘Men snuift een andere denkwijze op’. Kan alleen maar nuttig zijn voor de toekomst van Thailand. Alleen, het zal lang duren want het is uit de minderheid in dit land dat men die opsnuifsessie kan volbrengen.
Er moet eerst gestudeerd worden, een of meer vreemde talen geleerd worden, en dan de moed en de centen verzamelen om die stap te maken. Dat kan niet iedereen; het is voorbehouden aan de minderheid die iets meer te besteden heeft dan de gemiddelde arbeider.
Dus het kan, maar zal heel lang duren. De macht in Thailand ligt bij de zeer behoudende elite waar veranderingen (die de top geld kosten…) maar heel langzaam doordringen.
Ben best benieuwd hoe ‘de tweede zoon van de vier’ die uit de VS nu in Thailand komt wonen en geen aanspraak kan maken op de troon (want gehuwd met een farang) zich straks zal gedragen rond het zich prosterneren voor leden van ’the family’. Eerlijk gezegd had ik die andere houding ook al verwacht van ‘nummer tien’ die immers in het buitenland gestudeerd heeft. Op dat niveau dringt zoiets ogenschijnlijk nóg langzamer door…
Er werken volgens deze site https://ap.lc/SGDLp toch heel wat Thaise mensen in het buitenland, Erik.
Is het moeilijk om dat te verwezenlijken, werken in het buitenland, een dochter van mijn vrouw heeft een jaar in zuid- Korea gewerkt.
Samen met haar vriend moesten een beetje basic Engels kunnen spreken en dat was het wel voor zo ver mij vertelt is.
Uiteraard zijn de transportkosten vaak niet ‘gratis’.
Over de tijdlijn tot een redelijke democratisering in Thailand, ja dat gaat niet over een of twee generaties hoewel vele dat graag willen zien.
Hoewel jij daar anders over denkt, heb ik wel eens gelezen, OOK in de BV.nl heeft dat wat ’tijd’ nodig gehad.
‘De ‘jeugd’ heeft de toekomst’ is toch de gevleugelde kreet er komt op een gegeven moment toch een percentage die het laatste woord heeft in de politiek.
Militaire overname in Thailand geloof ik niet meer in.
Cijfers van 2018?
Sedert de Corona crisis kan er heel veel veranderd zijn. Ik ben er zelfs van overtuigd.
Weet niet welke kant je dit bericht uit wil sturen Fred, maar denk van meer.
Het is niet makkelijk om scherpe uptodate info te vinden zonder pdf.
Punt is dat als je de meerdere reden om naar het buitenland te gaan optelt er heel wat Thailanders zijn die dat doen.
Arbeid is er een van, studeren en gezinshereniging zullen ook aardig aantallen zijn.
Al met al stevige getallen vermoed ik zo, die grote bedragen geld hier brengen, maar ook een ander inzicht in politiek denken, voor vele.
Linkje van de BKP over enkele maanden eind en begin 2022/2023 https://ap.lc/IneSf
Er zijn veel verschillende Thais die om verschillende redenen en met verschillende tijdsduur en met verschillende regelmatigheden in het buitenland verblijven. Ze allemaal over 1 kam scheren doet geen recht aan de diversiteit.
In mijn eigen omgeving en laatste werkzame jaren kan ik een paar van deze categorieen opsommen:
– Thaise jongeren die de middelbare school volgen in het buitenland (voor de middenklasse in India en Australie/Nieuw-Zeeland, voor de rijke kinderen Engeland). Voornaamste reden: Engels leren en daarmee kansen op de arbeidsmarkt vergroten
– alleenstaande volwassenen (mannen en vrouwen) die voor kortere tijd ( 1 jaar) dan wel min of meer permament in het buitenland werken (nu: Dubai, Korea, Taiwan, Israel, Finland maar vroeger ook Lybie, Saoedi-Arabie, LIbanon);
– jongere echtparen die voor kortere of langere tijd in het buitenland werken (Europa, Australie) en de eventuele kinderen laten opvoeden door grootouders.
Thaise mensen zijn niet kritisch, daarentegen zeer chauvinistisch, en niet geneigd het kaf van het koren te scheiden. Dat nemen zij er gewoon bij. De vrouwen die bij farang in de EU/VK/VS/AU zijn gaan wonen komen veelal niet terug. Natuurlijk zijn er vrouwen die dat wel terugkeren. Maar het prominente beeld is toch wel dat zij er vele jaren werken, periodiek geld sturen naar ouders en overige familie, en aan Thailand de zorgen laten die er zijn. De link van William bewijst deze gang van zaken. Het artikel heeft het over vele duizenden die outside Thailand werken en hoeveel geld zij toch wel niet Thailand inside brengen. Het gaat om geld, niet om zienswijzen.
Daarbij doen de meeste vrouwen in hun nieuwe woonland aan gezinshereniging en laten hun kinderen in den vreemde een pracht van een opleiding volgen. Keren die kinderen terug op de schreden van de moeder? Ik denk van niet.
Noch ten tijde van de Shinawatra’s noch tijdens de militaire regeringen nadien: de Thaise diaspora heeft zich niet laten horen en geen enkele zode aan de dijk gezet. Als er al kritiek was kwam dat van hun farang.
Zij die wel terugkeren namen hun farang-echtgenoot mee, bezitten of kochten een flink stuk land, kochten of bouwden een flink pand, een SUV en zijn niet politiek actief. Zij koesteren hun welvaart, en gelijk hebben ze, al dan niet daartoe geprezen door de echtgenoot, want die wil zijn pensioen genieten en zit niet op onrust te wachten.
William zegt dat Thai mensen buiten Thailand een andere voedingsbodem welgevallig zijn. Dan moeten zij weet hebben welke in Thailand gangbaar is. En ook dat betwijfel ik. Men loopt nogal graag achter de leider aan. Of dat nu Thaksin, Yingluck, Prayuth, Pita of Srettha is: men is zo buigzaam als bamboe maar zijn kan. En zeg mij maar eens: welke politieke partij in Thailand heeft een jongeren-afdeling, zoals wij in Nederland met namen als Dwars, PINK, en JOVD?
Dan nog een laatste kritische opmerking: Thai hebben in de Zuidoost Aziatische regio met name in Zuid-Korea, Japan en de buurlanden een niet zo beste naam, vanwege hun neiging er illegaal te verblijven. Dat heeft Seoul ertoe aangezet een vervelende houding aan te nemen richting Thai die zich melden op Incheon Airport, en Tokyo die Thai niet meer dan 14 dagen gunt.
Mijn ervaring is nochtans anders. Omzeggens alle Thai willen eenmaal de echtgenoot met pensioen is terugkeren naar hun land. Ook de echtgenoten wensen eenmaal met pensioen hun oude dag door te brengen in Thailand. Diegenen die echt willen blijven is dat dan omwille van hun kinderen maar dan nog …..
Dat komt omdat jij dat op die manier wilt zien. Perceptie/waarneming is nu eenmaal per definitie subjectief. Als uit de jouw bekende groep mensen terugkeren wil dat niet zeggen dat “omzeggens alle Thai” dat doen. Je kunt je dus maar beter baseren op cijfers en feiten en die zeggen dat per saldo immigratie (de instroom) een grotere aantal oplevert dan emigratie (de uitstroom). Klik op de link van het CBS: https://ap.lc/Zatpw