Het is al een tijdje geleden dat ik mijn laatste stukje heb geschreven voor Thailandblog als blogger. Het wordt weer eens tijd voor een nieuw stukje. Ik ga dit keer twee kanten belichten van Thailand, een met roze bril en een zonder die roze bril.
Thailand met roze bril
Aankomst in Thailand
Alhoewel ik vaak in Thailand ben geweest, is het voor mij iedere keer weer een genot om te landen op het prachtige vliegveld Suvarnabhumi. Het voelt als thuiskomen na een zeer rustige vlucht, waar ik ook nog eens ruim 6 uur geslapen heb. De rest van de tijd dat ik wakker was, heb ik aangenaam verpoosd met spelletjes doen en twee uiterst interessante films gezien. Uitgerust stapte ik uit het vliegtuig en een weldadige warme deken viel over me heen bij het uitstappen. Ik dacht eerst dat het de warmte van de motoren was, maar nee het is het fantastische klimaat wat je overvalt. Heerlijk, eindelijk de warmte waar ik al zolang naar verlang, na twee maanden natte sneeuw, hagelbuien en motregen in Nederland.
Uiteraard had ik al mijn kaartje ingevuld wat je in moet vullen voor je verblijf hier. Daar het laagseizoen is en niet druk, kon ik gewoon doorlopen voor mijn paspoortcontrole (nang suu deun thaang). Een uiterst leuke dame hielp mij heel snel door de paspoortcontrole heen en opgewekt liep ik naar de bagageband. Binnen 4 minuten had ik al mijn bagage al en fluitend liep ik langs de nothing to declare en kreeg van een eveneens uiterst charmante dame een welkomstslinger, gemaakt van Thaise bloemetjes, om mijn nek gedrapeerd. Wow dat is pas thuiskomen. Mijn dag kon niet beter beginnen.
Naar Hua Hin
Maar eens even kijken waar ik heen wil. Bangkok heb ik wel een beetje gezien, dus rechtstreeks door naar Hua Hin. Een prachtige badplaats waar heel veel buitenlanders genieten van hun 3 of 4 maandelijkse verblijf. Je kan daar nog steeds terecht voor low budget of uiterst luxe, up to you zoals de Thai vaak zeggen. De aansluiting met het minibusje was slechts een uur wachten voor 350 baht. Dus dat viel reuze mee. Een taxi kost al snel 2500 baht. Na aankomst ongeveer drie uur gelijk inchecken in een van mijn favoriete hotels, slechts 450 baht per nacht. Een beetje verwaarloosd hotel, maar wel airco, satelliet tv, koelkastje en elke dag de kamer schoongemaakt, nieuwe handdoeken en twee flesjes water en zeer vriendelijk personeel. Het hoeft allemaal niet zo duur te zijn in Thailand als je de weg kent.
Na een paar uurtjes bijslapen, korte broek aan, T-shirt met open met open mouwen, teenslippertjes, Ik ben er helemaal klaar voor, voor een avondje stappen. Ik ben gek op een partijtje poolen dus snel naar een van mijn favoriete bars en al snel kwam ik een leuke dame tegen die ik me nog herinnerde van mijn laatste vakantie. Zij sprak mij aan: He Hans you remember me, we had very good time last holiday. Yes I remember you, we had great time together I know. Geen idee meer wat haar naam was, maar ik weet nog alles tot in de details. Jammer dat ik haar naam niet meer naar boven kan halen. You have lady already? No I just arrive today I not have lady yet. En opeens popte die naam op: how are you doing Nat, you have boyfriend already or not. No I do not have boyfriend, only customer. You want to sleep with me tonight, she asked me. Maybe, i am not sure, because I am very tired from the long flight. Do not worry I take care you, you nice man.
Afijn paar spelletjes gespeeld, ik heb haar een paar keer laten winnen voor het goede gevoel, want ze kan echt niet poolen. En daarna is ze met me mee gegaan en hebben we een fantastische 6 dagen met elkaar door gebracht. En dan komt het afscheid. Morgen ga ik naar Koh Chang. I want to go with you. No I go alone to Koh Chang. I want to meet some friends there, I am sorry. En dan voel je je een beetje een asshole dat je haar niet meeneemt. Maar ik ben nog niet klaar voor een vaste relatie en leg dat maar eens uit aan een Thaise vrouw.
Naar Koh Chang
Na een rit van ongeveer 5 uur kwam ik aan op Koh Chang. Een van mijn favoriete eilanden. Wel toeristisch maar nog niet zo erg als Phuket of Koh Samui. Ik heb een ontzettende leuke week gehad daar, heel veel Thaise vrienden ontmoet die ik al heel lang ken. En ook daar weer op Koh Chang een liefje ontmoet van zeker 4 jaar geleden en dat was ook weer uiterst plezierig die 5 dagen dat ik met haar heb door gebracht. En dan komt het afscheid weer: I want to go with you to Holland. Sorry darling I go home I have my live there and I work hard and I do not want you to go to Holland with me. Misschien op een dag als ik daadwerkelijk wil wonen in Thailand dan ben ik er klaar voor om me over te geven aan een vrouw, maar vooralsnog niet.
Al met al was dit een van mijn mooiste vakanties ooit. Op de schaal ban Richter een 9.
Thailand is een en blijft een fantastisch land. Maar wacht maar tot je deel 2 van mij hoort zonder roze bril, dat wordt een heel ander verhaal.
Wordt vervolgd
Hallo,
kun je mij de naam van dat 500 baht hotel geven. Heeft het BVN?
Zelfde vraag-ga 2 x per jaar naar Hua Hin.Graag adres AUB
Hans, dit is een fantastisch idee van je
en een geweldig initiatief om een ‘dubbel’ verhaal te vertellen.
Van de roze kant heb ik alvast genoten.
Leuk dat je ook over de vliegreis vertelt en hoe je ze positief waardeert.
Ik heb dat ook leren doen. Eerst stond ik daar heel negatief tegen,
zo van ongemakken die je moest ondergaan om in het paradijs te geraken.
Maar ik voel de bui nu al aankomen, de kant van de blauwe bril.
Ik ben benieuwd!
Wel Hans, indien het toegelaten is, tot hiertoe kan ik mij niet vinden in je verhaal. Ik veronderstel dat je de pubertijd met wisselende liefjes reeds lang achter je hebt, maar nog steeds hou je je vast aan betaalde sex en heb je niet het gevoel dat je iets belangrijkst in je leven mist. Om heel eerlijk te zijn : dergelijke personen komen niet in mijn vriendenkring.
In feite hoop ik in het vervolg van je relaas een andere persoon in jou te kunnen ontdekken die wat meer menselijkheid in zich heeft.
Afwachten is de boodschap.
Je oordeelt wel erg snel vind ik. Ik ben 2x getrouwd geweest en juist daar heb ik het gevoel gehad dat ik iets belangrijks heb gemist in het leven. Vooralsnog wil ik me nog niet opnieuw binden en geniet ik van mijn kortstondige relaties in Thailand. Wat heeft dat met menselijkheid te maken? Maar iedereen heeft recht op een eigen mening.
Wel Bona, zoals Hans al zegt heeft iedereen recht op zijn/haar mening. Mijn opvatting is dat Hans zelf mag bepalen hoe hij zijn leven leidt (lijdt) dan wel hoe hij zijn vakantie doorbrengt. Dat hij voor gezelschap betaalt is een zaak tussen hem en de desbetreffende dame(s). En de keuze of je je nu wel of niet wilt binden gaat een ander niet aan. Wat voor de één een gemis kan zijn, betekent voor de ander vrijheid. Van je opmerking dat Hans niet in aanmerking komt om tot jouw vriendenkring te gaan behoren, zal hij niet wakker liggen. En ik vind het zeer menselijk van hem dat hij heeft gereageerd op jouw bericht, eigenlijk word je op je wenken bediend. En Hans, die weldadig warme deken die jij ervoer op Suvarnabhumi mis ik juist op het ‘nieuwe’ vliegveld. Met weemoed denk ik terug aan oude tijden; de aankomst na een vlucht van 12 uur op Don Mueang, uitstappen via de vliegtuigtrap en direct die klamme tropische warmte te voelen, die tot al je botten doordrong, om van de bedwelmende geur nog maar niet te spreken.
Wat ik jammer vind in een overigens sympathiek verhaal is het feit dat die twee Thaise vrouwen zo schemerig blijven. Het zijn meer objecten en poppetjes dan mensen. Vertel eens wat meer over ze: hun geschiedenis, hun achtergrond, hun karakter, hun leuke en minder leuke kanten, hun grappen, hun gevoel over jullie relatie (blijdschap, teleurstelling, verdriet, boosheid, onverschilligheid??) etc. Het is nu zo’n stereotyp beeld.
Je hebt volkomen gelijk Tino. Maar mijn verhaal was ook niet bedoeld om de dames in kwestie in het voetlicht te plaatsen. Mijn verhaal was uitsluitend bedoeld om de zonnige zijde van Thailand te belichten.
Maar ik wil voor jou graag een toelichting geven wat de dames betreft.
Nat in Huahin. Ik heb haar al eerder ontmoet 1 jaar geleden. Ze is 39 jaar komt uit de Isaan Nakhon Ratchasima. Ze heeft 2 kinderen van 12 en 15 jaar heeft best wel een heftig verleden. Ze is door zowel haar oom als haar buurman meerdere malen verkracht op haar 13e jaar al. Ze is 15 jaar getrouwd geweest met een Thaise man, die gokverslaafde was en haar met een schuld heeft opgezadeld van een slordige 800.000 bath, omdat ze voor de schuld met de loansharks mede heeft ondertekend. Natuurlijk hartstikke dom, maar manlief heeft haar in de steek gelaten, totaal onvindbaar voor de loansharks en dan gaan ze natuurlijk verhaal halen bij de vrouw die mede ondertekend heeft. Heel triest verhaal. Ik heb de eerste 3 dagen met haar, alleen maar haar verhalen aan gehoord over van alles en nog wat. Ik heb met haar mee gehuild om haar trieste verleden. We hebben de eerste 3 dagen ook geen seks gehad, omdat ik het niet passend vond om daar misbruik van te maken gezien haar historie. Ik heb mezelf op dat punt weggecijferd. Heb haar wel heel veel knuffels gegeven en lepeltje, lepeltje met haar in slaap gevallen, en haar verteld dat ze het verleden achter haar moet laten en verder moet gaan met haar leven. Uiteraard heb ik haar flink gesponsord om een deel van haar schuld in te lossen. En dat doe ik eigenlijk nog steeds. Ze heeft nog steeds mijn emailadres en als het echt nodig is schuif ik nog steeds wat geld naar haar. Ook deze vakantie heb ik haar flink wat geld gegeven om deze loan sharks tevreden te houden. Maar moet ik dat op Thailandblog delen. Niet echt. De gemiddelde Thailandblog lezer is helemaal miet geïnteresseerd in dit soort verhalen, dus waarom zou ik ze daar mee lastig vallen. Hans
Hans, Ik ben erg blij met je reactie. Ik ben wel zeker geinteresseerd in dit soort verhalen, juist in dit soort verhalen, en ik denk andere thailandblog lezers ook. Ik wil emotionele verhalen lezen, het liefst over Thais. Het doet me goed dat je haar zo veel aandacht en hulp gaf.
‘Ik zat op het strand onder wuivende palmen en kijk uit over het hagelwitte strand naar ze azuurblauwe zee’. Dat weten we allemaal al.
Thailandblog gaat vaak te weinig over Thaise mensen en teveel over onszelf.
Ja Ron ,
Dat hebben ze!!! Ik kom zelf ook vaak in dit hotel.
Ze hebben ook alle sportzenders, ’n grote tuin, zwembad én roomservice!
Kom maar naar HuaHin, daar gaan je oogjes wel open.
Peer
Beste Hans, een leuk maar wel erg kort verhaal. Ook ik had graag wat meer gelezen over je verblijf en met name over je vrienden en vriendinnen. Thai of niet-Thai, dat is weinig relevant. Hoe ben je die goede vrienden tegen gekomen? Wat doen ze? Wat doe je samen? Waar praat je over? Wat ervaren jullie? Idem met de dames.
En eigenlijk gaat die vlieger ook voor jezelf op want een beeld wat voor mens jij hebben we als lezer nu ook niet echt. De een zal je zien als een ouwe (vieze??) snoepert, de ander als een avonturier. Hans, laat ons jou en je wereld beter leren kennen. Bona, lezers/mensen moeten niet te snel oordelen. Wat tot nu toe geschreven is zou -op goedkoper verblijf en positieve blik- ook niet mijn ding zijn maar ik ken Hans verder niet dus ik oordeel niet. Ik wacht samen met jou af.
Maar voor een kort relaas, prima blogje. 🙂
Hallo Hans,
Het antwoord op Tino, schept een heel ander beeld over jou. Waar je in de eerste plaats overkwam als een ordinaire barganger die zit op te scheppen betreffende hoeveel hoeken van de kamer hij zijn betaalde vriendin had laten zien, kom je nu over als een gevoelig persoon met begrip voor anderen.
Ik ben nieuwsgierig naar het vervolg van je verhaal.