Natuurlijk is de Farang is welkom in Thailand, maar hij moet zijn verblijf volledig kunnen bekostigen en aan dat verblijf zijn persoonlijke draai weten te geven’ (met ‘hij’ wordt ook ‘zij ‘ bedoeld).
Onlangs werd de vraag geopperd of de farang welkom zijn in Thailand? Een vreemde vraag volgens mij. Farang zijn in goed als bijna elk land welkom. Waarom niet? Elk zich respecterend land zonder al te veel politieke strubbelingen stelt zijn grenzen open voor buitenlanders, zeker in de hoedanigheid van toerist, ook als longstay. Natuurlijk zijn farang welkom in TH. Ze komen met bosjes en brengen geld in het laatje. Is de farang ooit niet meer welkom, dan wijkt hij wel uit naar een ander land.
De vraag had eigenlijk moeten zijn: voelen farang zich goed in Thailand? Of een farang in TH zich op z’n gemak voelt, hangt slechts van een paar factoren af, bijvoorbeeld of je jouw verblijf kunt bekostigen, en kunt voldoen aan de Immigration-inkomensvoorwaarden. Maar ook of je financieel duidelijk bent en grenzen stelt naar schoonfamilie, als je die hebt.
Maar toch eerst en vooral: of je in staat en bekwaam bent je in te passen in de gebruiken en gewoonten van TH. Jezelf in- en aanpassen en voldoen aan de immigration voorwaarden, en financieel niet de clown uithangen en sinterklaas spelen naar de schoonfamilie: lukt je dit, dan heb je in TH een prima verblijf, en gaat het je prima af. Weten wat je doet, waarom je naar TH kwam, en geen strijd aangaan met regelgeving. Wat maakt het uit dat een toegangskaartje duurder is, of een restaurantbezoek prijziger. Wie zeurt er om het betalen van een bordje pad thai van 65 baht ipv 40 baht voor de Thai in een kantine van Tesco Lotus? Ga naar Sizzler of Fuji en betaal 800 baht voor een copieuze maaltijd? Koop bij BigC je eigen ingrediënten en brouw zelf een fatsoenlijke gerecht. Koop brood bij Yamazaki en vleesbeleg bij Tops. Waar hebben we het over? Wie wil er nou Mama noedels met gefrituurde torren?
De grootste valkuil voor een farang is zich gezien en gestreeld willen voelen. Dat doet hij met name met geld. Om zich geaccepteerd te weten gaat hij familie-schulden inlossen, grond en huis betalen, spullen aanschaffen, boodschappen afrekenen. Aangezien het in TH vooral en meestal om geld draait, is het aanlokkelijk om je via geld aanwezig te weten. Maar op een gegeven moment komt hij onder een koude douche vandaan en dan begint het gemopper.
TH is verre van ideaal, zeker niet blijvend complimenteus, elke dag is hetzelfde en de sleur ligt op de loer, daarbij: elke dag zijn er legio momenten en situaties die aanleiding geven tot kritiek en commentaar. Er wordt altijd wel een bromfietser het ziekenhuis ingereden, er is altijd wel huiselijk geweld met dodelijk afloop, er is altijd wel zichtbaar hoe corrupt de samenleving is, en hoe onvolmaakt allerlei overheidsdiensten. Als dan ook nog gezondheidsproblemen de kop op steken, is het hek helemaal van de dam. Want waar in TH haal je een betaalbare ziektekostenverzekering?
Om frustraties de kop in te drukken, desondanks vol te houden dat TH ideaal is, en het besluit ooit te vertrekken uit TH niet in twijfel te hoeven trekken, wordt als voorwerp van geklaag NL en de EU maar bij de horens gepakt.
Ach: is de farang wel welkom in TH? Wat een vraag. Natuurlijk is hij dat. Een logischer vraag is: weet de farang aan zijn verblijf in TH zin en duiding te geven? Daar heb ik mijn twijfels bij. Heel mooi beschreef iemand dit in zijn reacties. Letterlijk zegt hij: (Citeer) “er zijn meer zaken waar ik mij aan erger dan waar ik mij blij bij voel. Mijn vrouw maakt mij blij nog steeds na 20 jaren en zonder haar was de keuze niet moeilijk geweest en het vliegtuig alweer geboekt naar Nederland, het land waar ik mijn hart heb verpand.” Al 20 jaar in Thailand en eigenlijk al die jaren terug naar Nederland willen!
Iemand zei hij sprekend: (citaat) “Ook de corruptie komt nog regelmatig om de hoek kijken, maar daar kan ik wel mee leven. Ik vind de regeling om een visum te krijgen als je geen 65000 Bath maandinkomen hebt (800.000 Baht 5 maanden vast op een rekening) nogal absurt .Waar zou je dan van moeten leven, als 65.000 Bath per maand inkomen kunt aantonen dan kun je die gewoon uitgeven. Bij dit soort regelingen voel ik mij wel iets minder welkom.”(einde citaat)
Precies, zo is het maar net. Betrokkene voelt zich minder welkom omdat hij moeite heeft met het voldoen aan de inkomenseisen. Hij draait het om: niet hij maar Thailand moet zich aanpassen. Prachtig toch, zo’n redenering!
Afsluitend: de farang is wel duidelijk welkom in Thailand, dat hoeft geen bewijs en geen betoog, maar hij moet voldoen aan de inkomensvoorwaarden, hij moet zijn verblijf kunnen bekostigen, en hij moet dit verblijf zin en duiding weten te geven. Zo niet: blijf in Nederland.
Ingezonden door RuudB
In Nederland moet de normale vreemdeling de eigen broek op kunnen houden anders verlies je het recht op vrrojf. Echter bouw je in Nederland ook rechten op, als je veel jaren hebt gewoont en gewerkt in Nederland kan men je niet zomaar ongewenst verklaren. Dat heeft iets te doen met humane waarden, mensenrechten. Dat je iemand die jaren lang geen last is geweest niet uitzet als deze in een afhankelijkheidspositie komt.
Thailand kiest daar niet voor. Bij echte klaplopers snap ik dat je deze probeert uit te zetten maar bij mensen die na lang verblijf dat (eigen broek ophouden) later niet meer kunnen is het niet zo netjes.
Nb: belangrijk verschil is natuurlijk ook dat veel westerlingen in Thailand een soort van vakantieganger of tijdelijke gast zijn maar dit keer op keer verlengwn. Ze kiezen er voor geen echte immigratie status te bemachtigen. Dat verschil in status telt natuurlijk ook wel een beetje, ben je een lang plakkende gast of immigrant?
Ik heb het gevoel dat u onder een steen leeft. Het zou beter zijn dat NL een immigratiesysteem had zoals Thailand:
– je eigen broek ophouden, anders terug naar je eigen land
– elke 3 maanden maar ff melden waar je nu weer bent, om illegaliteit te voorkomen
– keurige controle wie er het land binnenkomt, om zo zoveel mogelijk criminaliteit te voorkomen
Jouw staatspensioen is niet meer wat het geweest is, omdat in NL er veel te veel geld naar illegale, criminele asielzoekers, en bijv. advocaten die op kosten van de belastingbetaler blijven procederen.
Er is niks mis mee dat als mensen niet meer hun eigen broek op kunnen houden dat Thailand zegt, tja, moeten wij nu u gaan steunen ten koste van onze eigen bevolking? Er is voor Thailand nog wel wat meer werk aan de winkel in Thailand zelf, en voor hun bevolking dan voor buitenlanders betalen, die in de problemen zijn geraakt.
Ik krijg de indruk dat u reguliere kort en lang verblijvende vreemdelingen in Nederland (zoals een Thai die in Nederland is voor verblijf bij partner, studue, werk) verward met de subcategorie asiel en daar dan weer de subcategorie misstanden van.
Ik ben redelijk op de hoogte van de Nederlandse visum en verblijfsvergunning eisen (zie mijn dossiers op dit blog) dus de Nederlandse wetten, procedures en praktijk ken ik wel. Die stellen toch echt dat een reguliere migrant niet de hand op mag houden en anders het verblijfsrecht in gevaar komt. Wel.is het zo dat hoe langer je er woont, hoe meer je opbouwt. Dat snap ik wel: je kunt toch moeilijk tegen een Thaise zeggen ‘leuk dat u hier na 10 jaar wonen met uw partner sanen van de oude dag gaat genieten, oh maar u kunt geen zorgverzekering krijgen voor regulier tarief, en als julie te weinig geld op de bank hebben, nou dan rot u maar op terug naar Thailand want wij gaan u echt geen stuiver steunen, doei doei’. Persoonlijk zou ik dat onmenselijk vinden. Ik zou er ook geen voorstander van zijn dat een Thai in Nederland elke 90 dagen naar de IND moet. Papierwerk en kosten voor burger en overheid met welk voordeel? Een Thai die niet langer aan de eisen voldoet en stiekem toch wil blijven, wat zal die doen? Zich melden?
De Thaise regels en procedures ken ik niet echt, alleen de grote lijnen. Dus wat dat betreft leef ik onder een steen . Maar ik lees in de Thaise media met regelmaat over illegale vreemdelingen. Overstay, illegaal de grens over gekomen etc. Een maandelijkse meldplicht, helpt dat werkelijk om kwaadaardige vreemdeling tegen te gaan of op te sporen? Snode vreemdelingen duiken volgens mij gewoon onder de radar van de autoriteiten.. die gaan zich niet melden.
Controle aan de grens, is er zowel in Thailand als Nederland. Maar de grens kan niet iedereen scannen die langs komt, daarvoor is de grens te lang. Kom je illegaal binnen dan kun je zowel in Nederland als Thailand wel ergens achteraf een schuilplaats zoeken. Nu is Thailand best groot, ook een grotere informele economie, ik heb het idee dat het daar iets makkelijker is dan in Nederland om ergerns achteraf illegaal te wonen en te werken, elke dag achterom kijkend of niemand je verlinkt. En uiteindelijk tegen de lamp loopt.
Ik krijg de indruk dat sommige het geen probleem vinden dat een vrermdelingen na zeg 10 jaar samen met gezin in Thailand (of Nederland) gewoont te hebben, er geen bezwaar tegen hebben dat als de vreemdeling ook maar een cent gaat kosten deze terug moet naar eigen land. Daggg partner en eventuele kinderen. Beetje hard zijn, niet dat slappe gedoe… ???!
Het leven dat je leidt is afhankelijk van keuzes die je zelf maakt.
Als je op een minimaal inkomen naar Thailand emigreert en je niet realiseert, dat in een ontwikkelingsland lonen en prijzen normaal gesproken sneller stijgen dan in ontwikkelde landen, heb je je niet goed genoeg voorbereid.
Dat die lonen en prijzen sneller groeien heeft ermee te maken, dat producten over de hele wereld worden verkocht.
Als bijvoorbeeld de prijs van rijst op de wereldmarkt hoger ligt dan die in Thailand zal de prijs van rijst in Thailand omhoog gaan richting prijzen van de wereldmarkt.
Dan zal het loon in Thailand dus mee omhoog moeten, om mensen te kunnen laten eten.
Maar wie is er nu eigenlijk verantwoordelijk voor die mensen die in de problemen komen?
In eerste instantie het geboorteland lijkt me.
Nederland zal echter geen financiele bijstand verlenen om iemand in Thailand te laten wonen, maar zeggen: kom maar terug.
De Thaise overheid dan?
Die zorgt maar op een zeer beperkt niveau voor de eigen onderdanen, moet die een buitenlander dan een luxere behandeling geven?
Dat lijkt me onredelijk.
Uiteindelijk zal de emigrant dus zijn eigen problemen op moeten lossen.
Gelukkig kun je, als je als Nederlander getrouwd bent, je vrouw en kinderen mee terug naar Nederland nemen. (mogelijk bestaan hier uitzonderingen op, maar als regel kan het)
Misschien is dat niet het leven dat je had gekozen, maar veel mensen op de wereld zijn veel slechter af.
Maar als Nederland net zo hard is als Thailand? : “oh uw Thaise partner heeft geen X euro inkomen of Y euro op de bank? U heeft alleen een AOW plus klein pensioen? Nou laat uw vrouw dan maar haar eigen land om hulp vragen, Nederland komt ze niet in”.
Ik vraag me af hoe welkom het is op iemand na zoveel jaar verblijf te deporteren omdat niet aan een theoretisch geldbedrag voldaan wordt. Hoe welkom zijn de farang als ze op kunnen pleuren naar eigen land en hun Thaise partner en kind mogelijk achter moeten laten? Niet het leven dat men zou wensen maar er zijn mensen die slechter af zijn?
NB: Thailand is geen ontwikkelingsland meer hoor maar een hoger-middeninkomen land.
Heeft Thailand u ooit uitgenodigd, om hier te komen wonen?
U wordt getolereerd onder bepaalde voorwaarden, maar welkom bent u niet.
Ik kan mij misschien vergissen, maar als u voor de Nederlandse wet getrouwd bent, kan de Nederlandse overheid uw vrouw en (uw) kinderen volgens mij niet buiten houden.
Nederland heeft onze Thaise partner ook nooit uitgenodigd om in NL te komen wonen? Moeten we de Thais die in Nederland wonen dus zien als een vorm van tolerantie, een gunst? In te trekken indien de schatkist of de samenleving ook maar enige hinder van de Thaise gast ervaart?
Zijn Nederlanders in Thailand niet welkom? Er zijn hier mede-reageerders die een werkvergunning hebben en voor Thaise instellingen werken, er zijn er die permanent verblijf hebben, dacht zelfs eens iemand die tot Thai genaturaliseerd is.
En de Nederland kom je niet in door met een trouwpapiertje te wapperen. Nederland kan jouw Thaise vrouw prima buiten houden. Als niet aan de inkomens, inburgerings etc. eisen wordt voldaan dan komt je vrouw Nederland niet in. Ondanks een mooi dossier hier op de site zijn er toch die denken dat de deuren van Nederland wagenwijd open staan.. kom er maar in… maar zo makkelijk is dat allemaal niet en dan zou Nederland nog slap zijn volgens sommigen.
Als een Thais-Nederland stel een minderjarig kind heeft dan zijn er sinds vorig jaar door een uitspraak van het EU hof (Chaves arrest) wel mogelijkheden. Moet de Thai wel o.a. aan tonen dat deze de zorg voor de kind op zich neemt en dat ‘het kind is zodanig afhankelijk van u dat, als u geen verblijfsrecht krijgt, het kind geen andere keuze heeft dan het grondgebied van de Europese Unie met u te verlaten.’ :
https://ind.nl/Familie/Paginas/Ouder(s)-van-een-minderjarig-Nederlands-kind.aspx
Ik heb geschreven ‘getrouwd voor de Nederlandse wet.’
Dat is niet hetzelfde als getrouwd in Thailand.
Dat getrouwd raken voor de Nederlandse wet, kan lastig zijn, maar dat is veroorzaakt door schijnhuwelijken.
Tegen betaling trouwen, dan krijgt vrouwlief (of manlief) een vrblijfsvergunning en dan scheiden en de volgende trouwen.
Als daar geen paal en perk aan was gesteld, zouden er nu 20 miljoen mensen in Nederland wonen.
Het lijkt me ook onwaarschijnlijk, dat de overheid uw kind (door een DNA test aangetoond) zou kunnen uitzetten.
Voor het kind van uw partner kunnen zaken anders liggen.
Daar zouden dezelfde problemen op kunnen treden als bij schijnhuwelijken.
Trouwen, scheiden en de kinderen achterlaten in Nederland, om daar een nieuw bestaan op te bouwen.
Of Nederland uw partner heeft uitgenodigd, of niet, is niet van belang voor de situatie in Thailand.
In zijn algemeenheid is de Thaise overheid geen voorstander van immigratie.
Daarom is het ook bijna onmogelijk, om een permanente verblijfsvergunning te krijgen.
Afgezien daarvan zijn er natuurlijk buitenlanders, die van groot nut kunnen zijn voor de Thaise overheid.
Daar moet je wat vriendelijker tegen doen.
Thailand is geen immigratie land, ergo je kunt niet emigreren naar Thailand.
Leg dan eens uit hoe buitenlanders zijn in Thailand met een permanent resident status of naturalisatie tot Thai? Je hebt non-immigrant visas en dat etiket bestaat omdat je ook immigrant statussen hebt.
TheoS, emigreren is je land verlaten. Van Dale zegt ‘Verhuizen naar het buitenland.’ Je kunt wel degelijk naar Thailand emigreren.
Of je ook immigreert kun je op diverse manieren benaderen. Immigreren is ‘zich uit een ander land ergens vestigen’. Vestigen is ergens gaan wonen; nergens wordt verlangd dat je permanent woont of een permanente vergunning hebt.
Voor de Thaise belastingwetgeving bent je al ‘resident’ na een half jaar. Resident is ingezetene, (vaste) bewoner, inwoner.
Ben je eenmaal hier dan kies je uit extensions, het zijn van resident of national worden. En dat afhankelijk van je wensen, portemonnee of reisgedrag.
Ze vergelijken Thailand te veel met Nederland
Deze cultuur is nu eenmaal anders en wij zijn alleen maar gast. Het is een fijn land toch.
Machiel
Dit is het tweede diep gekleurde roze brilletje binnen 24 uur op dit blog met een uitgebreid betoog, dat kant nog wal raakt. Thaise mensen , die je geld binnen bereik hebben zullen over het algemeen vriendelijk zijn, want waarom zou je de kip met gouden eieren slachten. De Thai, die niets te verwachten heeft van de buitenlander die hier bivakeert ziet hem/haar nog liever vandaag vertrekken dan morgen. Het heeft er weinig mee te maken of je een fatsoenlijk mens bent en je fatsoenlijk gedraagt, maar de Thai is een ik gericht iemand, die alles wat niet Thais is afwijst. Behalve de leuke speeltje geproduceerd in industrielanden elders.
Het wordt naar mijn idee eerder erger dan beter, soms op het onbeschofte af. Maar goed ik blijf hier om mijn vriendin in leven te houden, want liefde is sterker dan gevoelens van onbehagen. Dit is mijn algehele indruk, ontmoet ook echt vriendelijke en goede Thai mensen, maar het bovenstaande is de onderliggende teneur.
De onlangs gestelde vraag,of de Farang nog wel welkom is in Thailand had natuurlijk te maken met de vaak omslachtige regeltjes en wetten die veel toeristen en expat uit hun land niet gewend zijn.
Natuurlijk worden de Thaise wetten en regels niet in Amsterdam of Brussel gemaakt,en zullen we als we verder in dit land toeristisch of blijvend vertoeven willen ons moeten aanpassen.
Als we o.a naar de TM30 procedure kijken,waar de expat of toerist wel niet direct mee te maken hebben,is het toch erg storend dat de Thaise echtgenoot haar eigen man,die bovendien niet zelden het huis ook nog betaald heeft,verplicht binnen 24uur moet aanmelden.
Vaak voelt zich een local Police,die duidelijk op het formulier als mogelijkheid vermeld staat,helemaal niet geroepen, om ook maar een vinger krom te maken in deze aangelegenheid.
Het alternatief in veel afgelegen streken is vaak een Kilometer verre rit,die met veel tijd verbonden is,om de vaak reeds erg vervuilde lucht met een toevoegende CO2 uitstoot nog meer te belasten.
Het zelfde vervuilende ritje,wat na mijn mening ook anders te regelen was,ondergaat men opnieuw met de verplichte 90dagen melding.
Ook het 2 prijzen systeem,die veel toeristen ook hier op het blog als de normaalste zaak vinden,stoot veel nadenkende toeristen die het terecht discriminatie vinden behoorlijk tegen de borst.
Natuurlijk zullen enkele lezers opnieuw komen met het afgezaagde liedje,dat dit nu eenmaal een andere cultuur is,en als het iemand niet bevalt moeten ze gewoon niet komen of oprotten.
Zou overigens deze mensen,die alles goed en normaal vinden zolang het van de Thaise overheid komt graag willen zien,als ze de zelfde procedures voor hun Thai relatie ook in Nederland of Belgie verplicht moesten maken.
Denk dat dan de vraag,of men met een Thai relatie nog wel welkom was in laatstgenoemde landen,overal duidelijk te horen was.
Kunt u zich voorstellen hoeveel Thais nog naar NL kunnen komen, als ze THB 65.000 / 35 = € 1850 /mnd aan eigen NETTO inkomen kunnen laten zien ? En één keer NIET aan kunnen tonen is enkeltje Schiphol.
Overigens: THB 65.000 / mnd… hoeveel Thais hebben zoveel maandelijks inkomen ?
Niet echt fair gerekend.Thaise salarissen zijn ongeveer 30% van Nederlandse salarissen. Dus 65.000 moet zijn 20.000 Baht : 35 = 570 Euro. En ja, er zijn veel meer Thais die dit inkomen hebben dan je denkt. Ze geven dat niet op zodat ze geen belasting hoeven te betalen. Maar zelfs het fruitstalletje in de morgen zet ongeveer 25.000 baht per maand om.
Weet niet waar u woon
Maar als je hier in de isaan
In een paar uur tijd 800 bath
Verdient door fruit te verkopen
Waarom zwoegen 10 uur lang in de zon voor maar 300 bath
Bouwvakker verdient hier als je goed ben 500 bath
Omzet is geen winst, krijgt ze het fruit gratis ?
Van het salaris hoef je ook niks te betalen?
Harry,
Zeg een jaarlijks inkomen van 750.000, ongeveer 10% van alle Thaise huishoudens, en dus ongeveer 7.000.000 Thais.
https://www.statista.com/statistics/716001/share-of-household-income-levels-in-thailand-forecast/
Huishoudens staat er, dus ongeveer 3,1 persoon bestaat een huishouden uit. Blijft er nog maar een 2,3 miljoen Thai over met 750.000 per jaar. En dat zelfs durf ik te betwisten,deze 2,3 miljoen, vermoed dat het aanzienlijk lager is. Noem mij eens een groep welke goed verdient, en dan in grote aantallen ?
Oei, je hebt gelijk, Ger-Korat, mijn verontschuldigingen. En het is nog minder….Er zijn ongeveer 20.000.000 huishouders in Thailand, 10% daarvan, 2.000.000, verdienen 750.000 bath of meer per jaar. Gedeeld door 3 zijn dat dus 700.000 personen, 10% van wat ik eerst meldde….stom.
Tino,
Er zijn 18 miljoen huishoudens (households) in thailand. Goot verschil tussen huishoudens (households) en inwoners (inhabitants).
De inkomenseis is wel absurd, want als je een inkomen hebt van bijvoorbeeld 1200 euro (Bath 41.520,=) dan kun je prima je eigen broek ophouden in Thailand. Zeker als je een Thaise partner hebt en een eigen huis.
Voor het overige ben ik het wel eens met het verhaal. Niet te veel zeuren en anders terug naar je eigen land.
Voor de Thaise bevolking ,zijn we welkom,althans zo voelde ik het.
Voor de Emigratie zijn we ook welkom,mits we aan hun eisen voldoen
Een ‘farang’ is natuurlijk niet onder één noemer te vangen. Zij kunnen in diverse categorieën ingedeeld worden. Bijvoorbeeld de kortstondige vakantiegangers, overwinteraars, backpackers, degenen die met hun Thaise partner naar Thailand op vakantie/familiebezoek gaan, expats die voor een bedrijf een kortere of langere tijd in Thailand werkzaam zijn en de (vroeg) gepensioneerden die langdurig in Thailand verblijven op basis van hun jaarlijks te verlengen verblijfsstatus en veelal met een Thaise partner samenleven, al dan niet met kinderen. Elke ‘farang’ ervaart op zijn eigen manier of hij zich wel of niet welkom voelt en dat gevoel wordt uiteraard bepaald door een verscheidenheid aan ervaringen, waarvan de één zwaarder tilt aan een bepaald feit dan de ander. De meesten uit mijn vriendenkring en van mijn collega’s die voor het eerst naar Thailand zijn geweest komen met enthousiaste verhalen huiswaarts maar een vriend van mij, die ondanks mijn waarschuwing in een scam van een waterscooter verhuurder terecht was verzeild, voelde zich duidelijk minder welkom in Thailand. Gezinnen houden het vaak bij één of twee vakanties maar vrijgezellen/gescheiden collega’s zijn doorgaans niet meer weg te slaan en voelen zich meer dan welkom. Klinkt en is als een open deur intrappen maar daarom niet minder realiteit. Voor de langdurig in Thailand verblijvende farangs gelden weer andere motieven om zich al dan niet welkom te voelen. Sommigen hebben slechte ervaringen met immigratie beambten, anderen ergeren zich aan verhoogde toegangsprijzen waardoor hun gevoelens beïnvloed worden. Mijn eigen gevoelens van het mij welkom voelen worden grotendeels gevormd door de omgang met de Thaise mensen. Wat de schoonfamilie betreft zit dat prima, zou ook vreemd zijn wanneer dat niet zo was aangezien ze door ons o.a. worden getrakteerd op uitstapjes, etentjes en zeer goed gevulde winkelwagentjes. Verder kom ik vooral in contact met Thaise mensen die aan mij verdienen zoals hotel en restaurant medewerkers, strandtent houders, winkelpersoneel, taxichauffeurs. Zowat zonder uitzondering ontvang ik een gastvrije behandeling, zal bij een aantal ongetwijfeld ook komen vanwege de door mij gegeven fooien. Daarbij heb ik in de loop der jaren ook een aantal Thaise kennissen gemaakt waarmee ik het goed kan vinden. Ik voel mij dus meer dan welkom in Thailand. Wellicht is het daarbij juist ook een voordeel dat ik de Thaise taal slechts zeer matig beheers en derhalve maar weinig versta van de soms zeer onvriendelijke opmerkingen over farangs, althans volgens mijn Thaise familie/kennissen. Natuurlijk maken veel farangs zich ook schuldig aan zeer onfatsoenlijk gedrag in het openbaar. De Thaise ‘glimlach’ wordt nog altijd geroemd, alhoewel inmiddels in dalende lijn, maar naar mijn mening is die vriendelijke uitstraling van de Thai niet altijd de weerspiegeling van zijn ware gedachten. En of zij allemaal nu zo blij zijn met al die verschillende farangs uit al die vele landen waag ik toch ten zeerste te betwijfelen. Zolang zij er echter geld aan kunnen verdienen lijkt het allemaal koek en ei, geld verzoet immers de arbeid, maar ja dat is wereldwijd en mede gezien het feit dat er in Thailand nauwelijks sprake is van sociale opvang door de overheid kan ik ze het niet kwalijk nemen. Velen in Thailand moeten vechten om te overleven en nog steeds wordt ook door velen gedacht dat farangs een goed gevulde beurs hebben.
Beste Harry…Daar zou je van staan te kijken…Het verschil tussen arm en rijk is in Thail enorm groot
Wij zien niet zoveel van de rijkere thai…Die willen absoluut nix met ons van doen hebben….
Waar wij wel veelvuldig mee in aanraking komen, dat zijn de arme mensen…en de meisjes uit de Isaan…
Die hebben ons hard nodig….
En deze thaise mensen die glimlachen nog als ze ons zien
Maar gewoon doorgaan met vakantie vieren zou ik willen zeggen…
groetjes voor iedereen..
Joh M. G…
“Ik vind de regeling om een visum te krijgen als je geen 65000 Bath maandinkomen hebt (800.000 Baht 5 maanden vast op een rekening) nogal absurt .Waar zou je dan van moeten leven, als 65.000 Bath per maand inkomen kunt aantonen dan kun je die gewoon uitgeven. Bij dit soort regelingen voel ik mij wel iets minder welkom.”
“Hij draait het om: niet hij maar Thailand moet zich aanpassen. Prachtig toch, zo’n redenering!”
Onzin van een moraalridder.
Dat je in een ander land leeft wil nog niet zeggen dat je geen mening meer kunt hebben. Hij vind het absurd. Niks mis mee.
De westerlingen voelen zich gemiddeld erg gelukkig in Thailand. Maar dat zijn die personen die zich nergens druk over maken, en zich over allerlei zaken ongevraagd uitlaten. Zelf kan ik van een bedrag van 200 Euro in de maand ruim toekomen in Thailand. Heb echter geen eigenhuis.b ook heb geen dure Vito Ik rook niet drink geen alcohol .En ik hoef geen familie te ondersteunen.Mijn vrouw heeft wel 2 huizen van haar zelf dat is een voordeel.
Rene
Thailand is een fijn land. Waar iedereen die zich aan de wet houd fijn kan leven. Goedkoop, gemoedelijk. Mensen zijn vriendelijk . ach er is altijd wel iets maar om je daar nu over op te winden. Geniet van het leven ,want soms duurt het maar even. En je bent altijd langer dood dan dat je ooit leefde.
En als je je eigen verveeld open je gewoon Thailandblog dan zie je de wereld met andere ogen.
Dit is de naakte waarheid toch?
goort zegt op 9 juli 2019 om 13:14
Ik heb het gevoel dat u onder een steen leeft. Het zou beter zijn dat NL een immigratiesysteem had zoals Thailand:
– je eigen broek ophouden, anders terug naar je eigen land
– elke 3 maanden maar ff melden waar je nu weer bent, om illegaliteit te voorkomen
– keurige controle wie er het land binnenkomt, om zo zoveel mogelijk criminaliteit te voorkomen
Eddy Shangmai
citaat: “bijvoorbeeld of je jouw verblijf kunt bekostigen, en kunt voldoen aan de Immigration-inkomensvoorwaarden. Maar ook of je financieel duidelijk bent en grenzen stelt naar schoonfamilie, als je die hebt.”
Blijkbaar gaat de schrijver ervan uit dat IEDERE expat te maken heeft met financiele voorwaarden van de Thaise Immigratiedienst (in casu gepensioneerd is) en dat alle schoonfamilie arm is en hongerig naar geld.
Ik durf de stelling wel aan dat een minderheid van de Nederlands expats in Thailand te maken heeft met die financiele eisen van de Thaise overheid. Dat geldt immers niet voor expats die:
– hier studeren, oud en jong
– hier werken op een lokaal, Thais contract
– hier werken op een buitenlands contract (bv gedetacheerd zijn)
– digital nomads (veelal jonge professionals die uitsluitend online werken en volgens hun papieren volledig in Nederland wonen)
– die een permanente verblijfsvergunning voor Thailand hebben
– vanwege redenen die met sociale zekerheid te maken hebben (ziektekostenverzekering) part-time in Nederland en part-time in Thailand wonen.
En dan is er nog een groep expats voor wie de financiele voorwaarden niet zo’n probleem zijn omdat ze die met de schoonfamilie regelen. Ik ken gevallen waar de schoonfamilie geld leent en land en/of onroerend goed als borg geeft aan de bank voor (een deel van) de bedragen die Immigratie wenst te zien op een bankrekening. En waarom ook niet? Het land en onroerend goed gaan tezijnertijd toch over op de kinderen en waarom zou je dat nu niet gebruiken om je dochter en schoonzoon te helpen?
Dus: ik zeg dat het geen probleem is maar het fenomeen geldt zeker NIET voor het merendeel van de Nederlands expats.
Het is jammer dat er geen inzage is in de reden van verblijf in Thailand. Las gisteren een artikel over Scandinaviers en daarin werd tot op de persoon nauwkeurig verteld hoeveel mensen er bijvoorbeeld een expatvisum hebben en verlengden en idem voor gepensioneerden met een non-immigrant visum. En daaruit kon je ook de toe- en afname per land en per visumsoort zien. Pas als je dit ook kunt laten zien voor Nederlanders en Belgen breng je al wat licht in de duisternis. Vraag me dan af waarom de Immigration de gegevens wel voor Scandinaviers ( Noren, Zweden, Finnen, Denen alsmede IJslanders) heeft en aan iemand of aan media of anders verstrekt. Kortom wie heeft er contacten bij Immigration om dit aan te vragen ? Want ik weet dat als het bij 5 landen bekend is dan toch zeker ook voor onze 2 landen.
2 bijzondere geplaatste blogs over welkom of niet in Thailand met al hun voor en/of nadelen. Roze brilletjes of niet, jezelf bent nog altijd de factor of je iets wilt of niet en kan voldoen aan de aldaar geldende regeltjes.
Allereerst besluit jezelf om te emigreren naar een land of als toerist heen te gaan.
Alvorens dat je dit doet informeer je waar je aan moet voldoen en wat het land voor jouw als meerwaarde heeft. Pas daarna maak je jouw eigen besluit.
Thailand heeft een vrij steng immigratie beleid (zou in de EU ook zo moeten) Thailand is een land die zich zelf maar ook haar onderdanen beschermt alsmede hun beroepen en productie processen. USA is momenteel hard op weg terug, zie de handelsoorlog met China. Maar ook Nederland doet dit voor grote bedrijven hetzelfde inzake geen heffingen over de winst van die grote bedrijven,(shell,Unilever etc.) Ik voel mij daardoor als ondernemende Nederlander in Nederland door de overheid bestolen en vooral toen het tarief van 72% er nog was. Dus van iedere gulden winst ging 72 cent naar de overheid, en shell betaald dus niets. Vroeger wist ik dit niet, maar is nu alom bevestigd.
Je besluit om naar Thailand te gaan doe je dus zelf, je weet aan welk inkomenseis je moet voldoen om hier als GAST te mogen verblijven, ook de 90 dagen melding weet je. Daar kan geen discussie over bestaan.
Het land op zich door hun protectionisme beschermen ze hun onderdanen door lagere entree te vragen in veelal alle bezienswaardigheden. Je kan het zien als discriminatie maar ook als bescherming eigen bevolking. Die gedachten ligt bij de persoon zelf.
Inkomenseis Thailand voor jaar visa , wij hebben het er allemaal over, de sterke bath, de EU die de Euro laag houd omdat dit beter is voor de probleem zuidelijke landen (lage herfinancieringsrente) en zodoende hun eigen export ondersteunt, daar gaan we weer ook protectionisme.
Ik ben hier 15 jaar, 15 jaar terug was er al een inkomenseis van 65.000 pm of 800.000 op de bank.
Na deze 15 jaar kan ik niet anders concluderen dat inkomenseis nog hetzelfde is, maar alles wel zo tussen de 100 en 150% duurder is geworden, dat zal niet in alles zijn, maar veel wel. De inkomenseis is nooit aangepast op deze inflatie, mogen wij toch nog enigszins van geluk spreken toch. Ik heb wel mijn mening daarover, dat is dan vooral gericht op mensen (expats) die met pensioen gaan, voor die groep zou een lagere inkomenseis voor moeten komen van zeg maar zelfde als je getrouwd bent, 400.000 per jaar. Dat zou rechtvaardiger zijn omdat die groepen door elkaar heen wat minder uitgeven en minder nodig zijn, ze hebben immers alles al.
Welkom voelen of niet, is ook zo persoonlijk, maar als je de regels accepteert zoals ze zijn en even voorbij gaat waarom je meer moet betalen voor entree (je doet het of niet) kan je hier goed leven. Allerlei mensen (expats) zijn verplichtingen aangegaan met een Thaise familie of vrouwtje, wie is nu de slimste????? Zelfde gaat over corruptie, ik heb het nog nooit ondervonden, ben er ook niet gevoelig voor. Ik ben en blijf baas over mijzelf in wat ik daarmee doe.
Kortom de 2 blogs welkom of niet is heel persoonlijk, het land is in ieder geval open voor iedereen die de regels wil hanteren en daar is totaal niets mis mee. Wil je naar de USA dan moet eerst je naam gescreend worden en bij instappen vliegtuig vooraf voorgemeld worden dat je eraan komt. Zover is het in Thailand dus nog niet.
Uiteraard wil ik ook graag dat de bath wat minder sterk gaat worden, maar overal in EU en USA verlagen ze de rentes op staatsobligatie,s, hier heeft de centrale bank in Thailand in december 2018 nog de rente verhoogd en mede daardoor hogere rente op deposito,s en sterke bath. Het vertrouwen in de EU en USA is danig verstoord, dat zie je bij iedere beweging in goud en bitcoins. Het is toch van de zotte dat Duitsland staatsobligaties afgeeft voor een periode van 10 jaar en daar 0,40% op toe krijgen zodat de opkopers enige garantie krijgen op terug betaling. Dit is echt de wereld op zijn kop en vooral te danken aan EU,ECB en USA en niet Thailand de schuld geven.
Gr. Roel
Een vergelijking qua immigratiebeleid valt moeilijk te maken. Zo kun je in Thailand de ‘eindeloze vakantieganger’ uithangen. Keer op keer een Non-immigrant (dus kort verblijf) verlengen. In Europa kan dat niet: kort verblijf betekent dat je weg MOET en pas na een onderbreking buiten Europa weer terug kan komen. Net zo als met werkelijk immigreren, een permanent residence kost in Thailand aardig wat geld, in Nederland loopt dat minder in de papieren. Beiden stellen taaleisen.
Enerzijds is Thailand makkelijker, je kunt hier als digital nomad verblijven of met geld op de bank. In Nederland is dat geen optie. Hier is Nederland dus strenger dan Thailand.
Anderzijds eenmaal in het land en na wat jaartjes verblijf zal Nederland je niet zo maar het land uit knikkeren als je niet langer solvabel bent als buitenlander. Thailand lijkt te zeggen ‘ jammer dan, je kunt terug naar eigen land’. Aan de reacties en duimpjes hier te zien lijken nogal wat lezers dat prima te vinden: hard op treden tegen immigranten. Als de buitenlander geld gaat kosten dan moet die wegwezen. Nederland is slap. Jammer dan dat je als Nederlands-Thais stel al tien jaar hier of ginder woont, hup weg want wij zijn Gekke Henkie niet. Relaties moeten maar het onderspit delven, alleen mensen met geld zijn welkom.
Dan ben ik persoonlijk blij met een minder streng migratiebeleid dat ook het belang van het gezin mee laat wegen om te bepalen wie gedeporteerd moet worden en welke vreemdeling mag blijven.
Apart dat degenen die het hier naar de zin hebben en een positief beeld hebben van het leven hier vaak verwijtend te horen krijgen dat ze door een roze bril kijken. Zou het feit dat je hier constant tegen problemen aanloopt misschien ook een heel klein beetje aan jezelf kunnen liggen? Ik zou zeggen: probeer ook zo’n roze bril. Dan ziet het leven er stukken leuker uit dan door zo’n inktzwarte. Zowel in Thailand als in Nederland en België. (Ik ben kleurenblind, dus ik heb niks aan een roze bril. Maar anders zette ik er meteen een op.)
Beste Francois, je hebt gelijk. Kennelijk mag je van TH geen positief beeld hebben want roze bril. Nu is het zo dat ik weet van mezelf dat ik geen roze bril op heb. Dat kan ook niet want ik ben een van de weinigen met veel commentaar tov TH. Ik heb helemaal niets met die strakke geldbehoefte van Thai mensen, ben zeer kritisch naar de passief-agressieve inborst van Thai mensen, en sta altijd verwonderd te kijken naar hoe Thai hun samenleving ordenen. Ik spreek dat allemaal ook uit.
Maar goed, mijn lezersinzending ging helemaal niet over TH of over de Thai. Het gaat over farang, en zoals duidelijk moge zijn in het bijzonder over hen die menen in TH lang verblijf te (moeten) zoeken of al hebben. Wat zijn nu hun beweegredenen om dat te doen, en zijn zij in staat zin en duiding te geven aan hun verblijf? Zijn ze tevreden met hun besluit, kijken ze met genoegzaamheid terug op hun (vergane) leven in NL, en hebben zij een positieve kijk op hoe de rest van hun leven in TH door te brengen?
Ik heb al vaker in deze richting vragen gesteld, maar slechts om de brei heen draaiende antwoorden gekregen. Het is allemaal gericht op NL want die deugt niet: te veel regeltjes, laat vreemdelingen binnen, AOW niet hoog genoeg, en pensioen niet geïndexeerd, je krijgt geen ziektekostenverzekering mee. En over Thailand is het gemopper legio. Vandaar dat ik me dat afvroeg: wat doen die farang eigenlijk in Thailand? Waarom wonen ze er? Waarom niet terug naar NL als het zo slecht is in TH?
Thailand is duidelijk zat: (1) zorg dat je (ruimschoots) aan de inkomenseisen kunt voldoen, (2) zorg dat je in staat te voorzien in je eigen medische noden, (3) kom niet in botsing met de Thai of de TH-overheid.
Nu de farang nog. Willig deze 3 condities in en je hebt een prima tijd in TH. Daar zou ik wel eens wat meer over willen horen/.lezen.
De eisen zijn inderdaad duidelijk: Als gehuwde krijg je korting op de hoogte van de inkomenseisen en wordt er dus best wel meegedacht wat een reeel bedrag is 🙂
Het is ook altijd hetzelfde. Ik heb daarnaast ook al vaker opgemerkt: naast een financiële aderlating geldt tevens bij vertrek een plotse daling in het oordeel- en andere mentale vermogens.
Jouw vraag naar beweegredenen is niet zo moeilijk te beantwoorden. Mijn partner en ik zijn beiden Nederlands, dus onze beweegredenen liggen niet in de relatiesfeer. Wat dan wel? In Nederland hadden we nog 10 jaar moeten werken. En in Nederland hadden we nooit vergunning gekregen voor het soort huisje dat we gebouwd hebben en evenmin zo veel grond voor een prikkie kunnen kopen. (Voor degenen die meteen in de onmogelijk-modus schieten: wees gerust, de grond staat op naam van een Thai). En ten slotte: we houden niet zo van kou :-).
Vinden we Nederland een rotland? Nee. Waren we ongelukkig in Nederland? Nee. Het is gewoon een leuke uitdaging om in een heel andere cultuur te gaan wonen.En van alle voordelen te genieten en alle nadelen te accepteren. Als iemand een land weet met alleen maar voordelen, dan hoor ik het graag.
Nee, farang zijn niet echt welkom in Thailand, vauit de autoriteiten bekeken althans – zeker niet de afgelopen 5 jaar. Dat mag je baseren op: een woud aan regels en vereisten die vaak absurd en soms zelfs met elkaar in tegenstrijd of onmogelijk op te volgen zijn. Daarnaast veranderen die regels om de haverklap. Daarnaast worden ze willekeurig al dan niet toegepast. Daarnaast is het de manier waardoor je vaak door immigratie personeel behandeld wordt, zelfs als je Thais spreekt – ook al werk je hier en betaal je hier belasting. Voor dat laatste krijg je ook weinig terug trouwens, maar dat terzijde. Bijna alle farangs die ik ken in Thailand wonen hier 10+ jaar, meestal werkend, en vaak met vrouw en kinderen hier. En iedereen voelt dit eigenlijk wel zo in mindere of meerdere mate. Dat is niet zeiken (sommigen doen dat ook) maar op zich het is gewoon een nuchtere constatering.
Er is ook een simpele verklaring voor en die heeft met machtsstructuren te maken. Men houdt niet zo van hoog opgeleide mensen die vragen stellen, of ze nu farang of Thai zijn. En we vallen allemaal in de categorie van mensen die niet klakkeloos aannemen wat de baas, monnik, leraar of overheid vertelt. Dat is on-Thais. Dat we dan trouwen met Thai en kinderen krijgen ondermijnt het gezag op de lange termijn, in de ogen van de machthebbers althans. Dus tenzij je met een grote zak geld komt is men je liever kwijt dan rijk. Het is wat kort door de bocht gesteld en het ligt uiteraard wat genuanceerder, maar als je de Thaise hierarchie een beetje begrijpt en snapt hoe men hier opgroeit zul je het principe kunnen begrijpen.
Iedereen heeft verschillende redenen om hier te zijn en uiteindelijk is het een persoonlijke afweging. Ieder land heeft goede en slechte kanten. Aan zeiken heeft niemand iets, maar ik ben ook geen voorstander van de ‘als het je niet bevalt dan rot maar weer op’ argumentatie die de schrijver lijkt aan te hangen. Er zijn genoeg farangs hier die een zeer gezonde bijdrage leven aan de Thaise samenleving, overheid en economie, die ook de regelgeving zo goed en zo kwaad als het kan proberen te volgen, maar die wel degelijk een paar zeer redelijke kanttekeningen plaatsen bij de manier waarop ze bij de Thaise overheid door allerlei hoepels moeten springen en daar erg weinig tot niets voor terugkrijgen. Ik wilde die kant van het verhaal ook even belichten.