Punthoofd de day after en het bed naast hem was leeg, de zon al een stuk hoger aan de hemel dan normaal.
‘Maar eens even douchen en op zoektocht door het pand wie wij daar allemaal aantreffen’, dacht Piet. Noy zat lekker met opa en oma te kwebbelen aan de tafel, inmiddels was hun ontbijt al geconsumeerd, zo te zien aan de leeg gegeten schalen en borden op de tafel. ‘Of Piet ook een ontbijt wilde wat, wat meer bij hem paste. Nou, Piet lustte dat wel, uiteraard boerenomelet Thaise stijl met brood, bak, zwarte koffie, graag, loeiheet.’ Na een luchtig informeren hoe de stand van zaken tot nog toe was, bleek eenieder een positieve kijk op de ontwikkelingen te hebben.
Nou, er waren dus schijnbaar geen gekke dingen voorgevallen de day before, of men moest het nog even onder de deksel houden. Er moest maar eens een verkenning op het terrein in de loop van de dag gedaan worden, en uiteraard de omgeving, iets wat Piet nog niet had gedaan in de vorige editie, althans te weinig. Samen met Noy gingen ze een rondje maken. Opa slenterde het eerste stukje mee, maar gaf al gauw aan dat het zonder hem ook wel lukte. De bewakingshonden lieten Piet al voor wat het was.
Het oude gedeelte stond hoog op de palen, de flinke woning van opa en oma en de schuur ernaast waar nog steeds wat zeer oude apparaten stonden, schijnbaar al heel even niet meer gebruikt. De hangmat was wel in gebruik en een oud bankstel ernaast. De meerdere huizen van kinderen en aangetrouwde familie waren van de laatste tiental jaren en meer. Van een zeer eenvoudige bouw in oppervlakte die een garagebox voor drie auto’s zou kunnen zijn tot moderne huizen, plekje van Noy was de gezamenlijke groentetuin geworden.
Schijnbaar was de hele familie hier hun broodnodige vitamientjes aan het verbouwen, inclusief iets wat op een overdekte ruimte moest lijken. Een soort bamboe constructie met plastic, iets wat wij een kas zouden noemen. Er stond ook nog een plant die je niet echt kon eten, maar gedeeltelijk op moest roken. ‘Roken is slecht voor je’, was hier nog niet doorgedrongen, of was het voor de thee?
De voorzijde was bebouwd met de buurtshop en de entree. Hele oppervlakte werd door Piet toch op een 100 bij 40 meter geschat, niet verkeerd dus. Aan de voorkant huis was een zeer groot waterreserve, schijnbaar om de hele buurt van water te voorzien, een graag gezien locatie van vele vissers. Piet had spijt dat hij zijn hengel niet had meegenomen. Hoewel dat weer anders is dan met zijn maat, het was ook een flink hoogteverschil water en de straat gezien de tijd van het jaar. De vissen daarentegen waren niet echt geschikt voor een fotomoment, zelfs niet voor de koekenpan.
Samen met Noy eromheen gelopen, uiteraard was er een tempel waar een nieuw gedeelte in aanbouw was, nou ja, aanbouw, men had de tijd schijnbaar want er werd zo af en toe een stukje gemetseld als de mensen uit de buurt hun steentjes hadden betaald. Het idee ontging Piet een beetje, soort van boete doen of inkopen, status? Piet ontdekte nog wel bij een van de buren een coral van hout waar wat koeien achter liepen. Bijzonder lelijke koeien, dacht Piet eigenlijk, oren als vaatdoeken, brood- en broodmager en een vreemd melkchocolade kleurtje. Daar kwamen de karbonades niet vandaan. Hoewel dat kleine bultje op de schouder ook vreemd was. De buren hadden het wat minder goed gedaan in het leven of wat meer pech gehad.
Een klein geestenhuisje op een van de hoeken van de straat van een vierkante meter met veel beeldjes en bloemetjes voor de geesten en Boeddha hoorde ook bij dit landelijk zicht. Men had het niet verkeerd zo te zien als bewoner in dit gebied als je over een goed transport beschikte hoewel de een beter leefde dan de ander. Werken moest men allemaal, hoewel die kijk op het leven ook bij de een wat anders was dan bij de ander. Later op de dag tijdens een iets verder gelegen bezoek aan het gehucht met de brommer van een van de familieleden kwam er toch iets meer leven in de brouwerij. Noy keek er met een vreemde glimlach naar, schijnbaar vele herinneringen.
De kraampjes langs de huizen met etenswaren, drank en met regelmaat afdakjes van bamboe waar gegeten kon worden zag er knus uit. Ook andere middenstand was er in ruime maten, kappers na buurtwinkels de onbetwiste nummer twee in de Thaise mkb natuurlijk. En zelfs een massage. De lange rechte weg liep naar een industrieterrein paar kilometer verder, dus de hele goegemeenschap kwam hier vaak langs, veelal op de brommer. Onderweg de lunch kopen is voor de Thai een normale zaak, wist Piet al, broodtrommeltje doet men niet aan.
Het waren al met al weer vruchtbare dagen voor Piet zijn inzicht in het Thaise leven in het achterland. Noy had zich weer goed weggezet bij de familie, Piet was weer lekker uitgewaaid onder de ‘dakpan’ en kon er weer goed tegen aan met zijn eigen beslommeringen. Het busstation naar huis kon weer opgezocht worden, waar Piet en Noy netjes afgezet werden door een familielid met zijn glimmende 4×4 pick-up met toeters en bellen. De jongere generatie hechte veel waarde aan dat soort hobby’s, vaak niet geheel tot tevredenheid van vriendinlief.
Ingezonden door William-korat
Laten we hopen dat Piet ondertussen slim genoeg is om daar niet te gaan bouwen, of hij moet een toekomst als hoofdsponsor van de familie wel zien zitten.