Piet besluit het gedoe rondom het rijbewijs voor de brommer, ook wel een motorfiets, te laten voor wat het is. Enkele jaren later ontdekt Piet op een onaangename manier dat hij dat beter niet had kunnen doen. Hij ziet valse rijbewijzen ook niet echt als een oplossing; uiteindelijk krijg je daar problemen mee bij de politie. Het belangrijkste is dat de verzekering het accepteert. Conclusie: het doet er niet echt toe in de buurt.
Ja, ja.
Piet heeft besloten om tijdens de feestdagen, aan het einde van het jaar, naar zijn oude woonplaats te gaan. Zijn nieuwe vriend kijkt ernaar uit, aangezien hij ook een voormalige bewoner van de kust, de zee, het zand, en dergelijke is. Daar kriebelt het oude leven nog steeds bij hem. Zo gezegd, zo gedaan lijkt het wel, maar eerst moeten er verschillende zaken geregeld worden. Het vervoer zal natuurlijk met de bus zijn, lekker goedkoop. Ze hebben besloten dat zijn vriend de nachten doorbrengt in zijn eigen oude regio en Piet in de zijne. Ze hoeven niet altijd samen te zijn, is hun standpunt. Tot de late middag hebben Piet en zijn vriend de vrijheid om hun eigen tijd in te delen, en soms een avond. De gezamenlijke momenten zijn daar een leuke aanvulling op, Piet op de Nederlandstalige locaties en zijn vriend op de Engelstalige locaties.
De eerste avond wordt afgesloten met een verkenningstocht om te zien of er veel is veranderd, gevolgd door een biertje en uiteraard een heerlijke ‘Europese maaltijd’, iets wat hoog op de verlanglijst van beiden staat. De volgende dag staan ze vroeg op en Piet, die vroeger graag op het strand wandelde, dacht: waarom niet een uurtje uitwaaien? Dat is immers waarom we hier zijn. Natuurlijk met een ‘Europees ontbijt’ dat het Thaise ontbijt even doet vergeten. Misschien is er wat heimwee ontstaan naar het verleden, of een grote teleurstelling over de Thaise kookkunsten in Europese stijl.
Er is al wat contact geweest met bekenden op de route en Piet heeft hier en daar al wat telefoontjes gepleegd. De dames en de heren zijn Piet nog niet vergeten en de nieuwe generatie doet natuurlijk ook haar best om Piet te plezieren. Piet is net een kind zo blij, tien dagen plezier en lol, voornamelijk met oude vrienden. Hoewel de Lock and Load Karaokebar, waar Piet’s vriend een stamgast was, ook zeker niet minder was. Ook hij was als een kind in een ballenbak. Een lekker biertje aan, laten we zeggen, de Nederlandstalige kant met een frikandel, een kroket en nog veel meer, was natuurlijk ook niet te versmaden.
Dagen van plezier met veel eten, drinken en aangenaam gezelschap van de dames. Een uurtje wandelen op het strand om de kater te verdrijven, kon geen kwaad. Piet realiseerde zich echter dat het opnieuw uitdagen van de goden was, dit gewandel ‘op de rand van de afgrond’. De jaarwisseling stond voor de deur, daarna nog een paar dagen herstellen onder een parasol aan het strand en dan de terugreis aanvaarden. Het moet te overleven zijn om daarna thuis de inmiddels opgelopen kilo’s van het buikje weer kwijt te raken. Dit moet een vaste traditie worden voor Piet tijdens de jaarwisseling.
Noy heeft zich rustig gehouden met bellen, op een enkel telefoontje na, hoewel ze wel de indruk kreeg dat er weinig geheimen waren voor Noy. Vreemd, hoewel… de informatiebronnen van Noy zijn ondoorgrondelijk en snel als de bliksem. Piet heeft besloten om weer een maand zonder alcohol te leven, en niet alleen vanwege zijn buikje. Januari is een maand van water, dieet en veel fietsen, wat niet echt leuk is na tien vakantiedagen in de ‘vijfde versnelling’, maar je leeft maar één keer, dus geniet ervan.
PS de naam Piet is fictief echte naam bij opsteller bekend.
Ingezonden door William-korat
Mooi verhaal, ga nog maar ff door met de belevenissen van Piet
Ik heb zo het gevoel dat deel 5 niet zo goed gaat uitpakken voor Piet.
Niet goed geluisterd aan de koffietafel hoe een motorrijbewijs te halen?
Ik hoop dat het goed afloopt met Piet, wacht in spanning af.
Hallo Bert,
‘Piet’ en ik hebben voor een dozijn delen wel te vullen.
En wie weet daarna??
Als de Redactie de behoefte heeft om dat aan jullie mede te delen kan ik er wel aandacht aan besteden met het te verwoorden.
Het is Piet zijn Maat, trouwens, redactie, dat maakt het nog niet je vriend, dat is de volgende stap moest ik van Piet vermelden.
Niet voor eenieder, maar vele zullen zonder meer herkenningspunten zien in het kleurrijke leven van Piet met vallen en opstaan die je achter de geraniums wat minder snel mee maakt.
Dus ik denk dat er hier en daar wel een glimlach of een @#$%&*) dat is waar ook is waar te nemen is.