Sinds 2004 kom ik geregeld in Thailand waar ik intussen in totaal circa vier jaar heb doorgebracht. Ik hoorde in al die jaren veel verhalen, van ‘farang’ en geregeld werd er gezegd: “Ik zou een boek kunnen schrijven over hetgeen ik hier heb meegemaakt.” Dat heb ik dus maar gedaan. Het boek bevat niet alleen anekdotes, maar het is ook een poging om de zeden en gewoonten in kaart te brengen en het bevat een korte schets van de bijzondere geschiedenis waarin een Belg, Rolin, een belangrijke rol speelde. In mijn voorwoord bedank ik Thailandblog.nl voor de schat aan informatie die ik hier de afgelopen jaren las.
Het boek kan besteld worden in elke boekhandel en rechtstreeks bij uitgeverij Boekscout. Wie in Thailand woont en een boek wenst kan me contacteren via [email protected]
Hieronder een kort stukje:
Mijn favoriete bezigheid als we op de boerderij verblijven, is de wijde omgeving verkennen met een scooter. Er is heel weinig verkeer en het landschap is prachtig, zodat rondtoeren een aangenaam tijdverdrijf is.
Op een dag reed ik met de brommer over door God vergeten wegen. Ik had al minstens een half uur geen enkele auto of brommer gezien. Af en toe gaf ik extra gas om wat meer wind te hebben die me afkoelt, want de zon brandde ongenadig. En toen passeerde ik een bouwvallig stalletje, waar een man achter een houten tafeltje zat. Ik zag in het voorbijrijden dat er een handvol flesjes Cola op het gammele tafeltje stonden. Ik besloot terug te keren want ik had dorst, en ik was nieuwsgierig en wilde weten wat hij in de aanbieding had. Op het tafeltje stonden enkele flesjes Cola en Fanta, een paar rollen wc-papier, roltabak en vloeitjes. De vloeitjes zijn niet van papier met een strookje lijm: het zijn gedroogde stukjes van een jong, dun palmblad, dat ongelijmd wordt opgerold met een dun sliertje tabak. En verder had hij nog wat eieren en een stapel chilipepertjes in de aanbieding.
Ik kocht een flesje Cola. Hij had gelukkig een plastic koelbox met ijs, waarin enkele gekoelde flesjes zaten.
Ik zei als begroeting: “Sabaai dee mai, kap, ”ofwel: “Alles goed?”
“Sabaai dee, mak, mak, kap.” (Goed, veel, veel.)
En hij lichtte het meteen toe: “Today have customer.”
De man gierde het uit en we kregen allebei de slappe lach. Het was dorstig weer en het gezelschap was leuk, dus ik kocht nog een tweede flesje cola, maar ik moest nu tien baht meer betalen. Ik ging ervan uit dat hij zich bij het eerste flesje vergist had en ik wou ook voor mijn eerste consumptie tien baht extra betalen. Maar nee, dat wou hij niet.
Hikkend van de lach zei hij: “First Coke promotion but now promotion finished.” Hij viel bijna van zijn krukje van het lachen. Als ik het had gefilmd, had ik een onwaarschijnlijke YouTube-hit kunnen scoren. Ik vroeg hem waar hij woonde. Hij wees vaag in de richting van de bergen achter hem. Ik zag alleen een uitgestrekte, onbewoonde vlakte die tot de bergen reikte. Lachend zei hij: “House me no good place for business.”
Ik vroeg: “And this good place for business?”
“Very good, sir. No other shop,” gevolgd door een gierende lachbui. Er was niet alleen geen concurrentie, er was zo ver het oog reikte geen woning of levende ziel te bespeuren. Maar dat kon de pret niet drukken. We hadden allebei de slappe lach. Ik kocht een rol WC -papier om de tranen van onze gezichten te kunnen vegen. Terwijl hij me de bestofte rol overhandigde, zei hij: “Sorry, today not in promotion. Is twenty baht.”
We kwamen niet meer bij van het lachen. Ik vertrok en had later veel spijt dat ik zijn hele winkeltje niet had opgekocht. Wie zoveel savoir vivre heeft, verdient meer dan de verkoop van twee Cola’s en één rol toiletpapier.
Het brein werkt op een vreemde manier. Sommige ervaringen die op het eerste gezicht niet zo belangrijk lijken, staan toch dieper gegrift dan ervaringen die aanvankelijk belangrijk leken. Ik heb in de jaren die erop volgden heel regelmatig aan deze man gedacht. Hoe hij daar zat op zijn houten krukje, vrolijk, onverstoorbaar en zelfzeker. Hij had geen publiek nodig om te bewijzen dat niets of niemand hem uit het lood kon slaan. Als ik ooit één Thai zag die onthecht was, dan was het deze man wel.
“Thailand achter de glimlach.
Een alternatieve gids voor reizigers en thuisblijvers “
Uitgeverij Boekscout: https://www.boekscout.nl/shop2/boek/9789464898729
Ingezonden door Rob van Vlierden
Dag Rob
Leuk te horen over jouw boek. Het is in elk geval al een heel mooie cover en ik las ook het leesfragment hier en elders op het internet. Voorlopig is het boek bij Bol niet leverbaar en daarbij mag ik hopen op een uitstekende verkoop. Dus ik bestel het rechtstreeks bij Boekscout. N.B. Ik zag ook dat je een verhalenbundel hebt geschreven en een boek over een jonge mei 68-er. Hou ik ook in overweging. Ik ben een fervente lezer: (minimaal 100 boeken per jaar dus deze kan er graag en zeker nog bij.Succes!
Zo las ik de passage uit de mond van een Isaan-vrouw die werkt in een bar en moest ook ik als farang glimlachen want die standaardvragen krijg ik ook al wel eens: ‘Elke dag is dus een dag van onzekerheid en stress. Om de haverklap belt de familie om te vragen wanneer er nog eens geld komt, want de buffel is gestorven, een kleine is ziek, de crematie van oma kost handenvol geld, de rijstoogst is mislukt, de scooter ligt in panne … ‘ Maar ik merk dat je boek gelukkig ook over heel veel meer en andere, ook actuele situaties gaat (Bv waarom kwamen Thais in het nieuws als in gijzeling genomen gastarbeiders in Israël).
Ik heb het boek besteld zodra het kon en ik ben halverwege in het lezen ervan.
Prachtig geschreven, een mooie mix van feitelijke informatie, achtergronden en persoonlijke verhalen en observaties.
Zelfs de gedichten vind ik merendeels bijzonder mooi.
Het boek is netjes geprint en verzorgd, beter dan sommige goedkope uitgaven die al snel ‘losbladig’ worden.
hopelijk kan ik het boek in belgie ook bestellen,fijn leesvoer voor volgende vakantie naar het land van de glimlach 555
Het boek is inmiddels weer beschikbaar via Bol.com en is al besteld.