Onderstaand verhaal is echt gebeurd, maar om de herkenbaarheid te verminderen schijf ik dit verhaal onder een schuilnaam en zijn alle namen, datums en bedragen veranderd echter zonder dat het de strekking van mijn verhaal aantast.

Mijn naïeve, goedgelovige broer

Mijn anderhalf jaar jongere broer heeft zo ongeveer zijn hele leven feilloos voor de verkeerde vrouwen gekozen. Ook in Thailand vond hij een dergelijk exemplaar en laten we haar voor het gemak maar passend Ngu (slang) noemen. Aan het einde vorig decennium leren ze elkaar kennen in de winkel waar zij werkte en binnen een week trekt ze bij hem in en binnen een halfjaar zijn ze getrouwd. Ngu is een kleine 20 jaar jonger, heeft vier pubers en komt uit een arme boerenfamilie en heeft een tiental broers en zusters variërend van volstrekt eerlijk tot uitermate oneerlijk.

Mijn broer had uitermate zwakke gezondheid en prees elke dag dat hij leefde, maar hielt er altijd rekening mee dat het op korte termijn afgelopen kon zijn. Hij huurde altijd een bungalow, maar na het trouwen wordt er rap besloten dat er een huis gebouwd moet worden op een grondstuk dat Ngu van haar ouders heeft gekregen. Het huis wordt betaald uit mijn broer’s reserve, uit een hypotheek van Baht 300k en uit een ‘persoonlijke lening’ van € 10.000 bij zijn Nederlandse bank. Omdat de grond op de naam van Ngu staat en er ook geen land lease overeenkomst is afgesloten is Ngu de juridische en economische eigenaar van grond en huis. Na de bouw zijn mijn broer’s reserves uitgeput en dat zal hem later fataal opbreken.

De grondaankoop

Toen ik mijn schoonzuster voor het eerst ontmoette voelde dat voor mij niet goed. Mijn Thaise vriendin, met wie ik sinds 2007 een relatie heb, vond dat er niets vreemd was aan deze dame. Net als alle oplichters (Maddoff, Heer Olivier) heeft zij een innemende persoonlijkheid en komt als voorkomend en aardig over. Nu had ik al langer het plan om na mijn pensionering in Thailand te gaan wonen en vroeg mijn broer om uit te kijken naar een geschikt stuk land. In 2011 meldt mijn broer zich en zegt dat er een grondstuk van 1200 m2 van Ngu’s zuster te koop is voor Baht 500k. Hiervan zou dan 300k op papier komen en de rest onder de tafel gegeven moeten worden.

Omdat ik zelf in Nederland woon vraag ik mijn broer of dit een goede aankoop is in de zin van een redelijke prijs, goede ligging en vorm/conditie van het land. Mijn broer bevestigt dit en ik weet niet waarom maar ik vraag hem driemaal of het echt van Ngu’s zuster is èn of Ngu geld verdient aan deze transactie. Mijn broer bevestigt het eerste en ontkent stellig (hoe kan je dat nou vragen?) het tweede. Hij beveelt een door Ngu gevonden jurist aan die de grondtransactie regelt met mijn vriendin als koper en ikzelf als leaser van de grond. Met de jurist is een uitgebreide email uitwisseling over de contracten en het valt op dat de naam verkopende partij open blijft, maar dat zou later kunnen worden toegevoegd.

Nadat de concept-contracten akkoord zijn reis ik af naar Thailand voor de ondertekening en het regelen van de betaling. Op de dag van de ondertekening zie ik dat de naam van Ngu in het contract staan, maar iedereen bezweert mij daar toch niets achter te zoeken want het is echt afkomstig van Ngu’s zuster en daar gaat het geld naar toe. Om het land bouwrijp te maken moeten de mangobomen worden gerooid en moeten 110 vrachtwagens voor 1.000 baht per vrachtwagen met grond worden aangevoerd om het land voldoende boven het niveau van de weg te brengen en ook dit regelt Ngu voor mij gaarne.

Toch een ander huis gekocht i.p.v. zelf te bouwen

Begin 2013 ga ik met pensioen, zeg mijn huurwoning op en verhuis naar Thailand. En nu moet er dus huisvesting in Thailand komen en een huis bouwen op mijn eigen grond ligt voor de hand. Uiteraard weet Ngu een bevriende bouwer, maar de offerte van vier miljoen Baht voor een 100 m2 bungalow met zwembad vind ik toch echt veel te veel. Via internet heb ik de markt verkend en ik vind een veel mooiere – door een Amerikaanse bouwkundige ontworpen en goed gebouwde – bungalow op 800 m2 land voor een bedrag ver onder de drie miljoen Baht en bovendien zit het huis ook nog eens in een onderneming.

Mijn vriendin en haar zuster hebben dan wel 51% van de aandelen, maar met mijn 49% van de aandelen heb ik circa 90% stemrecht en ben ik de bewindvoerder van de onderneming. Het huis is van 2006 en werd bewoond door een oudere Engelse lerares samen met haar hond die vrolijk rondjes kon rennen in de nauwelijks aangelegde tuin. Om in dit huis te trekken moet een complete schilderbeurt worden gedaan al was het alleen maar om de afschuwelijke Engelse smaak weg te werken en moest feitelijk de tuin worden aangelegd. Het is duidelijk dat mijn vriendin en ik vervolgens besluiten dit huis te kopen i.p.v. zelf te gaan bouwen.

Mijn broer overlijdt vrij plotseling

Na de aankoop van de onderneming ga ik voor tien dagen terug naar Nederland om de laatste zaken rond mijn emigratie te regelen. De avond voor mijn vertrek hebben mijn vriendin en ik een afscheidsetentje met mijn broer en zijn vrouw Ngu. Drie dagen nadat ik in Nederland aankom krijg ik bericht dat mijn broer met acuut nierfalen is opgenomen in het ziekenhuis in Bangkok. Mijn broer had een jaar eerder uit kostenoverweging zijn Nederlandse ziektekostenverzekering opgezegd en lag daar dus voor eigen rekening. Mijn in Thailand gebleven vriendin bezoekt mijn broer en een huilende Ngu zegt geen enkel geld te hebben om de ziekenhuisrekening te betalen.

Een jaar eerder had ik al € 8.000 aan mijn broer geleend voor een operatie, maar nu besluit ik € 2.000 te schenken en ik koop en passant zijn zware motorcycle en maak daarvoor ook 50.000 Baht over. Maar operaties en het hoge liggeld laten het geld als sneeuw voor de tropenzon verdwijnen en er wordt na een week wegens gebrek aan geldmiddelen door Ngu – zonder raadpleging – besloten de kunstmatige nier af te koppelen en een dag voor mijn terugkomst in Thailand is mijn al broer overleden. Hij heeft dan nog een niet terugbetaalde schuld van circa € 4.000.

De ontdekking van de oplichting

Uiteraard staat de week van mijn terugkeer in het teken van de crematie van mijn broer. Kort daarna krijgen wij de sleutels van ons nieuwe huis en kunnen we beginnen aan de schilder partij en tuinrenovatie. Nu is het handig dat Ngu een tiental voornamelijk bij de deur lopende broers en zusters heeft die mooi deze werkzaamheden kunnen uitvoeren en drietal broers en een tweetal zusters huren we in om deze – een maand durende – werkzaamheden uit te voeren. Mijn Thaise vriendin weet een goede band op te bouwen deze broers en zusters en zo komen we te weten dat één van de beide zusters de voormalige eigenaar was van het door ons gekochte land en komen we te weten dat de zuster geen 500.000 Baht heeft gekregen maar 300.000 Baht en dat Ngu dus 200.000 Baht in eigen zak heeft gestoken. Op het moment dat we dat met haar bespreken valt haar vermogen om Engels te spreken volledig weg en van teruggeven is geen sprake.

Hoe ik toch mijn geld weet terug te krijgen

Mijn broer had al langere tijd rekening gehouden met zijn mogelijke plotselinge overlijden en had mij van al zijn bank-, verzekering-, inkomen- en belastinggegevens een file gegeven. Omdat Ngu natuurlijk geen Nederlands kan spreken of lezen heb ik voor haar alle belasting-, bank- en verzekeringszaken geregeld, want dat had ik immers aan mijn broer beloofd. Mijn broer had een Nederlandse lijfrente- en levensverzekering van een kleine € 50.000, waarvan Ngu voor circa 90% de begunstigster was. Ik heb Ngu voorgesteld dat mijn in Nederland levende broer deze verzekeringszaak zou afhandelen, maar om dat mogelijk te maken hij wel een volmacht nodig had. Ngu heeft die Engelstalige, door mij opgestelde volmacht gegeven en mijn broer heeft aan de verzekeringsmaatschappij opdracht gegeven om uit te betalen op mijn rekening.

De verzekering beschouwt dit als een voortijdige uitkering en meldt dat 52% Loonheffing moet worden inhouden. Aan Ngu vertel ik dat de Nederlandse belasting ook nog 20% revisie rente van deze uitkering wil hebben in het geval ze IB aangifte doet over deze uitkering. De verzekering keert uit op mijn rekening en na aftrek van de openstaande lening en de 200.000 Baht van de oplichting maak ik aan haar het restant over. Uiteraard komt ze bij mij klagen en melden dat het met medeweten van mijn broer was, maar die kan zich niet meer verdedigen en mij kan het niets schelen want ik heb m’n geld terug. Dat Ngu bij iedereen over mijn vriendin en mij kwaad spreekt is vervelend, maar de meeste mensen kennen Ngu wel en weten dat zij zelden de waarheid spreekt.

Ngu krijgt maandelijks 30.000 Baht van mijn broer’s pensioenfonds (heb ik voor haar aangevraagd), heeft haar huis vrij van hypotheek en deelt van de erfenis niets met mijn broer’s dochters en heeft nu weer een andere Europeaan aan de haak geslagen voor het hernieuwde spel. Zij regelde o.a. voor hem de bouw van een 8 x 4 meter zwembad voor 1,1 miljoen Baht. De Nederlandse bank gaat uiteraard voor € 10.000 de boot in, want Ngu gaat echt niet uit de uitkering van de verzekering mijn broer’s schuld aflossen.

Tenslotte ter lering

  1. Als uw intuïtie in een eerste ontmoeting u zegt dat iemand niet te vertrouwen is, schuif dat alleen bij overtuigend bewijs van het tegendeel aan de kant.
  2. Accepteer geen onvolledige concept-contracten voordat u in actie komt.
  3. Betaling van een deel van de koopsom onder de tafel is geen goed idee. In dit geval moet bij verkoop van de grond over de winst in Thailand belasting worden betaald.
  4. Leg niet alle eieren in één mandje: in dit geval deed Ngu alles en overal pakte zij een opslag op: op de grond, op de jurist en op de vrachtwagens met grond.
  5. En speciaal voor Ngu: als je eerlijk was geweest had je zwager je geholpen – ondanks de te betalen revisie rente – een flink bedrag van de Nederlandse belasting terug te krijgen. Ik vertel het haar niet en ik vraag u allen om – als u Ngu mocht tegenkomen – hetzelfde te doen.

Ingezonden door Antoine

– Herplaatst bericht –

12 reacties op “Ter lering en vermaak: Opgelicht door mijn Thaise schoonzuster Ngu”

  1. Rob V. zegt op

    Niets mis met kopen of trouwen mits je dit handig aan pakt. Bij een contract dat onvolledig is en deels onder de tafel moeten alle alarmbellen al gaan rinkelen, dat soort zaken wil je helder op papier via een onafhankelijk persoon. Trouwen kan prima, eventueel onder HV. Je wilt toch dat als een van jullie weg valt de andere niet in de problemen komt (financieel of met de woning). Zakgeld geef je aan kinderen, ga gewoon beide weeken als je nog niet gepensioneerd bent. Als je partner ook een baantje heeft is iets als zakgeld niet nodig. En in een echt goede relatie hebt je ook inzicht of toegang tot elkaars financiën, ben je bevreesd dat je partner je besteelt dan vraag ik me af wat je in zo’n relatie doet doet ipv er snwl uit te stappen.

  2. Soi zegt op

    Tja, wat moet je daar nou van zeggen. Vermakelijk is het. Ngu heeft het slim gespeeld: het nodige overgehouden aan haar korte relatie, met als klap op de vuurpijl dat artikelschrijver Antoine, ondanks al zijn bedenkingen jegens haar, ook nog eens een NL-pensioenuitkering regelt voor haar. Toch maar eens vrij en blij 30duizend ThB per maand, voor TH begrippen een hoog-modaal inkomen.
    Maar wat valt er te leren? Slechts dat types als wijlen overleden broer kennelijk, omdat zij feilloos vallen voor verkeerde vrouwen, met graagte zichzelf slachtofferen aan zo’n soort vrouw.
    Naief? Goedgelovig? Dom en onnozel, zijn betere typeringen. Waarom moet er zo snel getrouwd, en hoezo zijn laatste kapitaal geïnvesteerd?
    Nou ja, de Thaise vrouw zal er weer flink van langs krijgen.

  3. Robbert zegt op

    Ls,

    Het is een bijzonder verhaal. Het loopt gelukkig vaak [ook] goed af in Thailand maar ook vaak niet, zie bovenstaand verhaal. Ik zeg wel eens dat er geen betere lessen zijn dan levenslessen. Om jezelf te beschermen ga ik dan ook mee met Frans uit Amsterdam om gewoon daar te huren. Er is te kust en te keur te huur voor redelijke prijzen en je leg dan ook niet al je eieren in een mandje.

    Tenslotte:
    Dit soort mensen lopen ook in Nederland rond en daar kun je het ook slecht treffen. Het hele ‘ klimaat ‘ in Thailand zorgt er wel eerder voor dat mensen toch eerder ‘in de boot ‘worden genomen. Robbert

  4. willem zegt op

    Je kunt dit nauwelijks oplichting noemen; ze verkocht een stuk land van haar zuster voor 500.000 baht en beweerde dat ze niks verdiende. Zuster 300.00 en zij 200.000 winst; eigenlijk niks bijzonders. Twee naievelingen die erom vroegen om geplukt te worden; schade valt nog mee.

    Misschien zat de overleden broer ook wel in dit verhaal.

  5. henkstorteboom zegt op

    Beste mensen,
    Dat er door mevrouw winst is gemaakt op de grond is in feite een zakelijke tranactie en eigelijk niets mis mee,is in Nederland een dagelijks gebeuren je zou er moreel gezien in dit geval ,van asociale handelingen kunnen spreken.Maar wat veel erger is en ook nog eens een misdrijf is het feit dat ze de stekker er heeft laten uitrekken onder het mom van geen geld.Ze had wel geld,en ik vraag mij af welke rol het ziekenhuis cq de dokters hier in hadden.Ik wil U condoleren met het verlies van Uw broer,maar met mij zou deze zaak nog niet zijn afgelopen,ik zou zeker met de dokters gaan praten.
    Sterke en groeten henk storteboom

  6. Slagerij van Kampen zegt op

    Wat nog het meest opvalt is het opzeggen van de Nederlandse ziektekostenverzekering terwijl er tcoh sprake was van een slechte gezondheid. Het kon ieder moment afgelopen zijn staat er. In feite moet zijn familie dan maar de rekening betalen. Voor die Thaise was er natuurlijk altijd wel geld. Zelfs na zijn dood nog. Vreemd verhaal.

  7. Mee Farang zegt op

    Mooie en genuanceerde reacties hierboven. Dat is fijn om te lezen.
    Daarnaast:
    Waar begint de gekte van falang-mannen. Waar eindigt ze?
    Heb zelf vorig jaar een relatie gehad, midden Isaan, buurt Yasothon.
    Nu suddert het op een laag pitje. Hoe komt dat zo?
    Zat in een milieu van middenklasse Thaise mensen, veel vrouwen. Overheidsambtenaren, politiehoofden, directrices en inspectrices van scholen, bankdirectie of employees, verzekeringen, zelfs een vrouwelijke commandant uit het Thai Army.
    Mijn vriendin, lerares, had mij helemaal in haar kringen opgenomen.
    Mooi meegenomen en een goede inkijk in de Thaise maatschappij. Een buitenkans. Zelf ben ik een ‘onderwijsmens’ geweest, nu pensioen.
    Zeker 18 van die vrouwen (op een kring van pakweg 80 mensen), allemaal boven 50 jaar waren met een falang getrouwd. Het is een ware rage daar. Soit, ik doe hetzelfde…

    Maar keer op keer valt mijn mond open van verbazing over de falang!!!
    Na twee maanden kennismaking al wettelijk getrouwd, sinsod betaald, groot feest, huwelijksreis naar een duur oord in het zuiden.
    Daarna gaat het verder.
    Die falang kopen een Civic-ske voor vrouwlief, ze kopen al land om later op te bouwen, ze bouwen al een huis, ze bouwen een annex kangoeroewoning voor schoonpa bij, ze kopen goud voor schoonma, ze doen alleen nog citytrips met het vliegtuig (de bus is not done), aircons worden overal geïnstalleerd, schoonzus krijgt een lening van 800 000 eu om aan een huis te beginnen, enz.
    Dus die falang moeten zelf ook bemiddeld zijn. Hebben ze hun huis verkocht in Sidney of Montreal of Stuttgart? Vraagteken. Raadsels! En dan nog.
    Bestaat Sinterklaas? flikkert me constant voor ogen.

    Ik vraag me af: Wat bezielt al die falang?
    Na zo korte tijd al zulke ingrijpende (financiële) beslissingen nemen en uitvoeren? Je geeft je hele hebben en houden en je ziel aan een vrouw die je nog maar een half jaar kent. Die mannen zijn steevast tussen 56 en 69 jaar, alle westerse nationaliteiten.
    Pas op, ik heb alle respect voor alle Thaise vrouwen, stuk voor stuk zijn ze op hun manier geweldig. En stikjaloers.
    Ikzelf doe niet mee aan deze ratrace! Geeft steeds meer wrevel en spanningen bij mijn vriendin, De sociale druk is heel hoog.

    Wat is hier aan de hand? Wat is er aan de hand met al die falang?
    De Thaise vrouwen versta ik wel: zonder limieten; en een extra upgrade naar de hogere middenklasse.

    • Slagerij van Kampen zegt op

      Het geschertste toneeltje hierboven is natuurlijk even anders, Er zou sprake zijn van oplichting door de schoonzus. Erg fraai is haar handelswijze inderdaad niet te noemen. Voor de rest ben ik het geheel met het bovenstaande eens. Valt op hoeveel geld deze 50ers en 60ers vaak hebben, of beter gezegd hadden na een relatie met een Thaise te zijn aangegaan. Toch geen losers! Moeten ooit slimme jongens zijn geweest in eigen land! Hoe kunnen ze zich zo laten uitkleden? De schrijver Celine wist al: Het kapitaal van de vrouw bevindt zich tussen haar benen.
      Ik voeg er aan toe: En het verstand van een oudere man verplaatst zich naar zijn kruis als een jonge vrouw hem lief aankijkt.

  8. Brian zegt op

    Mooi verhaal hier boven erg vermakelijk
    Ik heb zelf ook een Thaise vrouw en heb een stukje land voor haar gekocht
    En dat bouwen we langzaam op helemaal niks van mij bij
    Mocht de dag ooit komen dat ze niet meer verder zou willen met mij best
    Dan pak ik me koffer en ga lekker weg daarna mag heel de buurt er schande van spreken
    En haar na kijken ik ga dan lekker onder de zon een biertje drinken en niet huil huil doen op Klaagboek
    Zo is het leven nu eenmaal vrouwen kosten geld

  9. Jacob zegt op

    heel wijs van de vorige schrijver,mocht het onverhoopt niet lukken,laat de boel de boel,neem je munten mee en vertrek,ook wat je achterlaat moet je niet om treuren,kom nu sinds 1998 in Thailand en heb nog nooit geen Farang op de terug weg gezien met zijn huis en zijn grond in het vliegtuig

    • Daniel VL zegt op

      Die FARANG heeft geen huis en grond. Hij MAG er verblijven en zich elke 90 dagen melden. Hij mag enkel zijn laatste geld spenderen. Ik ken(de) hier 2 Amerikanen welke hier helemaal uitgekleed zijn. Een is zelfs zonder paspoort of geld gaan klagen op de ambasade en is omdat hij geen paspoort meer had gerepatrieerd naar Guam. Het leven was daar op de basis schrikkelijk duur. Na 4 maanden hebben ze hem dan wel naar huis (?) gebracht. Hij moet nu alles terugbetalen met een pensioentje waar hij slechts van kan overleven.

  10. peter zegt op

    Ware het niet in de fabel van het paradijs, dat daar de man voor het eerst zijn rib kostte voor een vrouw en dat deze vrouw uiteindelijk hen het paradijs kostte?
    Sta nu al wat jaren op deze aardkloot en heb zelf helaas mogen mee maken, mogen aan horen, lezen (van andere mannen), dat je hoe dan ook als man moet op passen.
    De roze bril, dat moet je vergeten. Hou een transparante op ! Regel zelf de zaken, voordat elke scheiding daar is en jij het onderspit delft.
    Een huwelijk is niets anders dan een financiële transactie, verbloemd in het woord liefde. 50% scheidingen in Nederland ! How deep is your love?
    Als het gaat om geld, als het gaat om vrouwen, wat kan je dan nog vertrouwen?
    Mannen, vooral ouderen, zoals ik, blijf bij de leest en bescherm jezelf.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website