Lezersinzending: Honden in Thailand
Er is veel te vertellen over de relatie tussen honden en mensen in Thailand zodat ik haast niet weet waar te beginnen maar laat ik beginnen met persoonlijke ervaringen.
In Nederland hadden mijn ouders in mijn jonge jeugd een hond vanwege de wens van mijn oudere broer. Degene die ernaar omkeek was zeker niet mijn broer en achteraf gezien heeft hij nooit iets met levende beesten gehad tot aan de dag van nu. Daarentegen had ik weinig moeite om de hond dagelijks uit te laten toen ik ietsje ouder werd en gedurende 13 jaar was het onderdeel van het gezin met leuke dingen en beperkingen die het met zich mee kan brengen en destijds zal er een zaadje geplant zijn wat later ging groeien. Een beetje langzaam want dat kwam pas ruim 30 jaar later.
Inmiddels voorzien van vrouw en stiefzoon van 3 jaar waren beide van mening dat een meerderheid van de beesten die in huis of tuin leefde gedood moest worden. Als heiden vond ik het de hoogste tijd om de boeddhisten in huis een lesje te leren over hoe we ook op een andere manier met elkaar in de wereld kunnen omgaan toen mij een pup van een straathond werd aangeboden. Als er geen respect voor dieren is dan kan het ook gebeuren dat er geen respect voor mensen gaat ontstaan en dan met name dacht ik aan mijn stiefzoon om deze fout niet te laten maken.
De pup was een paar maanden oud en had een eigen willetje om in de nacht veelal buiten onder het huis door te brengen. Als inwoner van Bangkok is het een gegeven dat de grond verzakt en de ruimte die onder het huis ontstaat is geschikt is om te slapen voor een (ex) straathond maar ook pythons vinden het een fijne plek dus het brengt wel een risico met zich mee.
Als je het niet wilt inzien dan wordt een hond als nutteloos beest gezien maar vrouw en kind konden mooi ondervinden hoe je ook plezier van een hond kan hebben en was er ook een afname zichtbaar om leven te gaan doden. Helaas en met nog steeds een trauma voor mij is deze hond voor onze ogen bij de familie 500 km van ons huis doodgereden. Voor mij voelde dat alsof ik mijn behaarde stiefzoon naar de dood had geleid met dat tripje maar uiteindelijk heeft het ook weer goede dingen gebracht. Het zal zo moeten zijn….
Een week later werd ons een andere straathond pup aangeboden. Hooguit 3 maanden en met een grote wond op zijn rug die verdacht veel leek op een stokslag of katapult aanslag. Vrouwlief vond de stilte in huis maar niets dus we hadden zowaar ineens een nieuwe behaarde zoon. Wel met wat beperkingen vanwege zijn trauma’s die niemand kent. Het humeur kan in het niets omslaan maar daar kunnen we mee leven want er is nog iemand in het huishouden die dat weleens heeft 🙂
Uiteindelijk is de missie bereikt dat je ook een ander leven een kans moet geven. Zoonlief neemt het woord “kill” nooit meer in zijn mond en vrouwlief doodt ook geen kleine slangetjes en king ku meer. Momenteel voeren we zonnebloempitten aan de vogels en goed om te zien dat dit ook verrassende effecten heeft. Een tiental soorten die om en om of samen gedurende dag komen eten kan een mens blij maken.
Een hond hebben brengt vele beperkingen met zich mee maar kan ook bijdragen aan educatie en natuurlijk als maatje die onvoorwaardelijk bij het gezin hoort.
Het nemen van een hond is een eigen keuze en nu ben ik benieuwd wat de reden van andere in Thailand wonende bloglezers is om een hond te willen nemen.
Ingezonden door Johnny BG
Ik ben opgegroeid met honden, mijn vrouw had helemaal niets met honden.
In 2008 kochten wij ons huis en zag ik mijn kans schoon om onder het mom van de veiligheid een Thai ridgeback aan te schaffen, deze inmiddels hoog bejaarde dame maakt nog steeds deel uit van het gezin.
Mijn vrouw bleek een geboren roedelleider te zijn en al gauw kwam er een “zielige “zwerver bij die voor de poort bleef liggen en niet meer weg wilde.
Een kennis had een poedeltje die na een tijdje geen schattige pup meer wou zijn,wij hadden nog plek dus kwam Lucky bij ons wonen.
Sinds een half jaar hebben we er nog een labrador bij gekregen, de honden hebben alle ruimte en gaan goed met elkaar om.
Ik kan me eigenlijk een leven zonder honden (en katten) niet meer voorstellen, je krijgt zoveel onvoorwaardelijke liefde.
ja veel geluk met die honden , maar ik heb een hekel aan die bijters ben al 3 keer gebeten door een hond die dat anders nooit doet zeggen ze dan.heb nu altijd een honden verjager bij wat me al een boel ziekenhuis kosten heeft bespaart .er zijn ook wel lieve honden bij natuurlijk , maar bij die straathonden ben ik ze nog niet tegen gekomen ,altijd dat na geblaf als je door een straat loopt nee mijn favorieten zijn het niet.
Als je een huisdier neemt , moet je er goed voor zorgen. Dat staaat buiten kijf.
Maar in Thailand doen de honden en katten niet aan geboortebeperking.
De eigenaren zijn nergens te zien.
Gevolg ; heel veel zwerfhonden en katten.
Elk half jaar heb ik wel 3 a 4 kittens rond het huis.
Hier is ook een zwerfkat komen aanwaaien, schuw en angstig, na een half jaar is het “gewend” aan mij, de rest van de familie moet zij niets weten en komt 4 keer per dag “vragen” om eten. De familie vroeg zich in het begin af met wie ik sprak (in het Nederlands), maar iedereen is het nu gewend dat de poes en ik met elkaar communiceren. Wel hebben wij een probleem met haar want zij heeft nu weer kittens op de wereld gezet, waar deze zijn gebleven is een raadsel voor iedereen, de jongste dochter was altijd op onderzoek uit maar nooit met enig resultaat, maar het grootste probleem gaat nog komen en dat is om haar te vangen want dit gedoe met kittens wil ik niet dus ik wil haar laten steriliseren. Eerst maar een kattendraagtas kopen en proberen haar er in te krijgen en dan naar de dierenarts. Ik ben een hondenmens, altijd Duitse herders gehad, maar nu dus een kat, wat wennen is want het is totaal anders om een kat om je heen te hebben (bij tijd en wijlen) dan een hond. Maar het is leuk een beetje ander leven rond het huis te hebben dan het menselijk ras.
Jahaaa,
Mijn lief vond op Kerstdag 2019 ‘n zielige puppy, mix van golden retriever en fox, dus zachtaardig. Hij kreeg de naam Chrismas??
Alle medicamenten en vaccins gekregen, en groeide op met alle aandacht en liefde van m’n lief, ik zat nl mijn halfjaar Nederland uit. Mocht mee op de motosai en op vakantie. Maar gromde naar iedereen die langs kwam, dus castreren is ‘n must om hem rustig te krijgen. Dat dachten wij tenminste!
Maar hij kon het toch niet nalaten om ons buurmeisje ‘n stuk uit d’r amrpje te bijten. Paniek alom: naar privé kliniek, Th bth 20.000,= armer, en de vrede is ‘n beetje teruggekeerd.
Maar Chrismas moest naar familie op het platteland, bij ‘n neefje met 3 kleine kinderen. Ik vond dat geen goed idee, maar inslapen is geen optie bij m’n lief. Bhuddiste!!
Hij wordt overdag gemuilkorfd.
Gelukkig is hij weer doorgesluisd naar familie met slangen onder het huis, en daaar mag hij bijten naar hartelust. Hoe zal dat aflopen???
Wij hadden een paar jaar geleden twee hondjes, die mijn vrouw van kennissen uit de buurt had meegenomen. Het waren qua karakter twee verschillende honden. Allebei lief, maar de ene speels en nieuwsgierig, de andere oerdom.
Op een dag was de speelse hond er niet meer en hoe ik ook zocht, wij zijn hem nooit meer tegen gekomen.
De domme hond bleef. Hij luisterde voor geen sodemieter en ik heb in Nederland al twee honden gehad die als “moeilijk” betiteld worden: een Jack Russell en een Beagle.
We begonnen ons steeds meer aan de hond te ergeren en op een dag kwam hij vol met mijten naar huis. Niet alleen de hond, maar die enge beestjes kropen bij ons op de muren en waren soms zelfs in huis te vinden (het beest mocht van ons nooit in huis).
Ik heb spul gehaald tegen de mijten, heb met pincetten die diertjes uit de vacht en vel van de hond gehaald, maar het werd niet beter.
Op een dag kwam mijn vrouw met die kennissen om de hond weg te halen. Hij lag al langere tijd, vanwege die mijten buiten op straat. Ik / wij wilden hem niet binnen hebben.
Die idioten (anders kan ik het niet zeggen) probeerden met twee man een bange hond op te pakken en in een zak te stoppen. De hond beet van zich af.
Toen was ik het zat. Ik kende iemand zo’n 30 kilometer uit de buurt die nog plaats voor een hond had en ik bracht de hond er naar toe en heb verder nooit meer behoefte aan een hond in huis gehad.
We hadden weinig plezier van het beest en te veel verantwoording.
Maar wij voeren wel, als wij etensresten hebben, de honden die in de buurt ronddwalen en mijn vrouw brengt vaak eten naar de honden in de tempels.
Laatst begon zij weer over een hond te praten, maar ik wil dat niet meer. Ik wil er gewoon geen tijd meer aan besteden. Ik vind het ook oervervelend een beest om je heen te hebben die zo afhankelijk is en je de hele tijd met de ogen volgt.
Ik ga twee keer per week fietsen en dan gebeurt het wel eens dat een hond me achterna zit. In het begin had ik een zapper, die knetterde en waarvan de honden bang waren. Maar die deed het niet lang en was weer vervuilend elektronisch afval.
Nu heb ik een extra knijpfles met water op mijn fiets en spuit ik een straaltje water naar een hond die meent mij te moeten verjagen. Dat helpt in de meeste gevallen en niemand die het pijn doet.
Maar wat ook vaak genoeg helpt is gewoon mijn stem. Ik heb een harde stem en die voldoet vaak om de hond af te schrikken.
Maar heel vaak kijk ik er niet eens meer naar… Omdat we bijna altijd dezelfde route rijden, kennen de meeste honden mij al en reageren ze nog nauwelijks. Een hond rent al weg als hij mij ziet…. dus indruk maakte ik wel.
Daar waar wij koffie drinken (voorbij Kao Kalok in Pak Nam Pran), zijn wel zestig honden die daar leven. Die beesten doen overdag ook niemand wat. Ze zijn fietsers gewend, ze worden vaak gevoerd en liggen vrijwel de hele dag midden op de weg te slapen en sommigen staan niet eens op wanneer je langs fietst.
Ik vind het wel goed zo. Geen honden bij mij thuis meer…. daarvan ben ik genezen.
Beste Mart, je hebt het over een hondenverjager.
Zoiets kan ik hier wel gebruiken. Zelfs de politie heeft er moeite mee hier.
Waar kan ik zoiets kopen of hebben we het hier over een bamboestok?
ik vergeet te vermelden dat de politie moeite heeft met de honden, niet met de hondenverjager
Een knijpflesje met water helpt net zo goed. Even op de neus van de hond richten en in de meeste gevallen rent de hond net zo hard weg.
Zelf ben ik nog op zoek naar een nieuwe hond.
Bij voorkeur een Mechelse herder pup. Mocht iemand die te koop hebben in de omgeving Buriram, dan hoor ik het graag.
Founding Father,
Wij fokken hier Mechelaars en verwachten een nest rond 20 October
FCI stamboom vader geïmporteerd uit Nederland KNPV bloedlijnen en 100% gezond en gecertificeerd
Als je FB hebt check maar op Anton Koot of een mail naar [email protected]
Groet, Anton
Founding Father,
Wij verwachten een nest Mechelaars rond 20 October
FCI stamboom, vader import uit Nederland
contact [email protected] of checkFB anton koot
Groet, Anton
Zelf ben ik op zoek naar een Rotweiler pup of een Thai ridgeback pup. Liefst omgeving Tak ivm lockdowns