Leven in Thailand: Kalaya en Andre
Na de LTS te hebben gedaan, ging Andre Nederpel op 16-jarige leeftijd als machinaal timmerman werken bij een klein bouwbedrijf. Op zijn 36ste emigreerde hij naar Thailand.
Na diverse landen te hebben bezocht, ben ik in 1991 in Thailand terecht gekomen voor vakantie met vrienden. In december 1994 leerde ik mijn vriendin Kalaya, 36 jaar oud, kennen op Phuket in een bar en daar schamen zij en ik ons nog steeds niet voor, want de meeste meisjes of vrouwen komen uit dit circuit, op enkele uitzonderingen na.
Zonder geld is er weinig alternatief om in Thailand verder te komen dan in de grote steden te gaan werken als wat dan ook. Na wat informatie om iets te beginnen in Thailand, heb ik mijn huis verkocht en de sprong in het diepe gewaagd. Ik ben er wel achter gekomen dat je goed moet kunnen zwemmen.
In mei 1996 emigreerde ik naar Thailand om met mijn vriendin iets op te starten. Ik had het geluk dat ik mij kon inkopen bij een Hollander die toen een restaurant had op Phuket. Na een aantal weken liep dit onderling al fout. Mijn vriendin was, voor ik kwam, diverse malen daar wezen eten met andere gasten, en volgens mijn collega konden wij niet samenwerken omdat zij uit het circuit kwam en dat zijn geen goede.
Minimart overgenomen en verbouwd
Na een half jaar zei Kalaya dat er ergens een Thaise minimart te koop en grond te huur was in Patong met kamerverhuur voor lokalen. Omdat de communicatie toen nog niet echt vlekkeloos verliep, begreep ik haar niet, dus ging het niet door. Eén jaar later, december 1997, stond deze lokatie nog steeds te koop en was het onderlinge contact beter geworden en begreep ik wat de bedoeling was.
Ik heb toen nogmaals het risico genomen en ben er bij die Hollander uitgestapt en we hebben toen deze minimart overgenomen.
Na alles op zijn Thais verbouwd te hebben, had ik nog precies een ticket om naar Nederland te vliegen. Ik zal maar niet zeggen wat ik heb verloren, maar dat is meer dan dat ik aan de vrouwen heb besteed. Ik heb in het begin door Patong moeten lopen om klanten te vinden en alle barren langs of ik bekenden van mijn vorige restaurant kon vinden. Maand na maand werd het drukker en ben ik er eten bij gaan verkopen, kroketten, steaks, frikandellen, ballen, saté enzovoort. We maakten dagen van 16 tot 20 uur per dag.
Grond gekocht, guesthouse gebouwd
Omdat we telkens maar een contract voor 1 jaar kregen, ben ik gaan kijken naar een andere locatie. We hadden geluk, net naast onze minimart lag een stuk land dat te koop stond, 39 talang wa. Van onze centen die we toen verdiend hadden, hebben we die grond gekocht, dus weer potje los.
Kalaya wilde die grond later weer verkopen en ik wilde er een guesthouse op zetten omdat we zoveel klanten hadden die regelmatig terugkwamen. Denk niet dat het toen tussen ons heel goed ging, maar we lieten elkaar niet zakken.
Helaas, zonder geld kom je nergens, dus naar de bank om te lenen. Dit ging niet zo soepel als je alleen maar grond hebt. dus hebben we wat gelogen over de inkomsten uit de minimart. De bank trapte erin met wat wij elke maand aan inkomsten opgaven. Dit geleende bedrag was leuk om een begane grond en één verdieping te bouwen met zeven kamers.
Nadat de eerste verdieping klaar was, ging de aannemer door met de 2e verdieping (3e in Thailand). Na overleg met mijn vriendin Kalaya of hij begrepen had dat het geld op was, zei ze dat ze zonder mijn medeweten geld had geleend van iemand uit haar provincie met als onderpand grond van haar moeder om er één verdieping op te zetten. Ze had geld voor de inrichting, want dat is wel makkelijk als de gasten ergens op kunnen slapen.
Minimart verlaten, guesthouse verkocht, huis gebouwd
In april 2002 gingen we open en vanaf de eerste dag is het goed gegaan. Nu zaten we wel met twee tenten, guesthouse en een minimart: Kalaya in de ene en ik in de ander. In 2007 moesten wij uit de minimart omdat het contract was afgelopen. Omdat we alle kamers hadden verhuurd, konden we zelf nergens slapen.
In die tussentijd hadden ze tegenover ons guesthouse een nieuw hotel gebouwd met units eronder, daar hebben we er toen voor anderhalf jaar één van gehuurd; daarna zijn we in ons guesthouse gaan slapen.
In december 2010 brak ik mijn schouder: drie weken ziekenhuis. Maart 2011 een vierdubbele hernia: 25 dagen ziekenhuis. Een week na ontslag uit het ziekenhuis een ziekenhuisinfectie in mijn rug: weer drie keer geopereerd en 35 dagen ziekenhuis.
In die tijd heeft mijn vriendin Kalaya de hele tent aan de gang gehouden. Als het guesthouse dicht ging, kwam ze naar het ziekenhuis en ’s morgens ging ze weer terug om alles te regelen. Het enige wat ze niet kon, waren de reserveringen. Die werden gelukkig gedaan door mijn Belgische vriend Dirk die bij ons in het guesthouse logeerde.
In het ziekenhuis hebben we toen besloten om ons guesthouse te verkopen, want het was voor ons beiden geen doen meer, te zwaar. In die tijd liet Kalaya in Petchabun een huis (foto) bouwen van het geld dat wij wederom verdiend hadden met onze minimart en het guesthouse. In maart 2012 konden wij ons guesthouse verkopen en gingen we met pensioen. Ik was 52 jaar en Kalaya 53 jaar.
Nu heeft ze weer grond gekocht, 3 rai, en daar diverse gewassen opgezet zoals mangobomen, makaambomen, kokosbomen, bananenbomen enz. Ze kan niet stil zitten.
Héél veel Thaise dames komen goed terecht
Zo zie je maar dat je een Thaise dame uit de rijstvelden niet moet veroordelen. Begin bij jezelf. Om nog even terug te komen op de Thaise dames; in de tijd dat wij onze minimart en ons guesthouse hadden, hebben wij er héél veel goed terecht zien komen in alle werelddelen.
Tot slot willen wij iedereen bedanken voor de ondersteuning van mij in het ziekenhuis en het verblijf in TIPTOP-GUESTHOUSE.
Prachtig verhaal.Dank U
Heel veel jaren bij tiptop guesthouse een kamer gehuurd waren mooie tijden en hele fijne en lieve mensen heb nog steeds contact met hun en in die jaren veel mensen leren kennen.
Hallo Andre,wij kennen elkaar vanaf jou begin op Phuket,en weet daarom,dat het zeker in begin voor jou geen honing likken was. De eerste gouden regel die je geleerd hebt,en waarvoor je een duur lesgeld betaald hebt,was het vertrouwen in een eigen landgenoot, die zelf t.o.v.de thaivrouwen alles over een kam scheerde, en vol met vooroordelen was. Slecht praten over de Thais,die in zijn ogen niet deugden,terwijl hij zelf misbruik van jou gemaakt heeft,om zijn eigen financiën in het lood te brengen. Wat je meteen in het begin geleerd hebt,en met veel spaarcenten betaald hebt,is het feit,dat als het om geld gaat, je ook geen landgenoot vertrouwen kunt. Een goede zaak die werkelijk vrucht draagt,zit meestal niet te wachten op een Compagnon,die ook de helft van de winst vreet. Anders is dit bij nadelen zoals o.a.schuld of veel werktijd,die worden op deze manier mooi afgeschoven,in een gedeelde verantwoordelijkheid. Daarom was het Idee van Kalaya om een minimarkt te beginnen,en later het Idee van een guesthouse een goede oplossing,te meer je op deze manier werkelijk op eigen benen kwam te staan. De grootste reden waarom dit ondanks veel moeite in het begin tot sucses gevoerd heeft,is het feit,dat jullie een team waren,dat vlijtig was,en dat jullie nooit doorgedraaid zijn,zo helaas vele fantasten, die reeds lang terug zijn in Europa dit wel gedaan hebben,en in plaats van sucses,nu nog steeds hun wonden likken. Ook is het geen enkele kunst om als 65jarige Nederlander met een zak vol geld,aow,en ook vaak nog een pensioen,dat men het thuisland verlaat,omdat het zeker in geen enkele verhouding staat met jullie verhaal,dat werkelijk respect verdient.
blij om te horen dat het goed gaat met jullie
vond het fijn om je te leren kennen
mis je broodje kroket nog altijd
groetjes Hugo uit antwerpen
Geweldig weergegeven Andre,heb het van dichtbij mee mogen maken,en als er iemand dit geluk en pensioen verdiend zijn jij en Kalaya het,ben blij dat we nog regelmatig contact hebben,ben blij dat ik van deze unieke gelegenheid gebruik kan maken om jullie beiden een fijne kerst en een gezond 2017 te wensen,groeten Jacob en Chan.
Ook ik heb Andre in die beginjaren leren kennen toen hij bij die andere Hollander werkte.
Later heb ik veel bij Andre en Kalaya overnacht in Baan Tiptop. We hebben daar veel leuke nieuwe mensen leren kennen waar ik met sommigen al meer dan 20 jaar contact heb.
Via deze weg wil ik Andre nogmaals bedanken voor alle goede zorgen en wens hem veel geluk en gezondheid toe.
Ben verschillende keren in guesthouse Tip Top geweest altijd vriendelijk,goed pintje en broodje kroketoets gaat je goed Kalaya en Andre
Fons
Zalig guesthouse. Heel gezellige avonden doorgebracht. Spijtig dat ze er mee zijn moeten stoppen, we zouden er vast nu nog steeds jaarlijks logeren. En zijn broodje kroket was hemels lekker. Andre en Kalaya nog eens bezocht in hun nieuwe stek in Petchabun. Spijtig dat het zo’n eind uit de buurt ligt. Wij wensen hen in elk geval nog alle geluk van de wereld toe. Hou jullie goed Andre en Kalaya. Groetjes uit Belgie van Ludo en Danny.
Prachtig Andre en nog veel geluk verder
Francois & Emmy
@ Fons,
@ Ludo en Danny
@ Cois en Emmy
@ Hugo,
Mijn emailadres is [email protected]
Ik ben 2 a 3 jaar geleden alles kwijt geraakt via een hack zodoende als je contact wilt is hier het adres.
Vr gr Kalaya en Andre.
André en Kalaya,
Wat een mooi verhaal, jammer voor ons dat er aan dit verhaal een einde is gekomen. Elke keer we naar Thailand gaan denken we aan jullie, wat een superleuk guesthouse was het daar en wat een live gastheer en gastvrouw echt jammer dat het er nu niet meer is. Telkens weer zoekverkeer om iets leuks te vinden nu. En als we door de straat komen is er daar een leegte…..maar we wensen jullie veel geluk in petchabun. Lag het wat dichter bij Patong dan hadden we jullie heel zeker al eens komen lastigvallen.
Langs deze weg ook nog es fijne feestdagen en tot horens. Groetjes Ludo en Lidia of L&L zoals jij het steeds zei 🙂