Leven als Single Farang in de jungle: Van het Zuiden naar Isaan (dag 8) terug naar het zuiden
Om 6 uur uit de veren, geen enkel probleem voor Lung addie. Eenmaal de dag aanbreekt is hij, gewoontegetrouw, reeds uit bed. Hij wil om 7 uur vertrekken want het wordt een lange rit en wil zo weinig mogelijk in het donker rijden. Het zou echt niet storend zijn moest er een eindje in het donker moeten afleggen daar Lung addie dan toch reeds op vertrouwd terrein zou zijn.
Lady Garmin berekent dat het 950km tot aan de antennemast is. Als optimist bekijkt Lung addie het als: bah, dat zijn er nog geen 1000…. en als ik 850 kan rijden om naar Buriram te gaan, dan kan ik er ook 950 rijden om van Roi Et naar huis te gaan…. Er kan uiteindelijk, na afscheid genomen te hebben van de gastheer en -vrouw, om 07.30 uur vertrokken worden.
Richting Korat en vandaar richting Sara Buri en Bangkok. De klassieke weg en een zeer goede snelweg. Opnieuw betrekkelijk weinig verkeer met relatief weinig vrachtvervoer. Het gaat goed vooruit, geen noemenswaardige vertragingen, als het zo verder gaat dan kan de aankomst thuis rond 19.00h zijn, doch dit is geen must, we zien wel. Het enige ongewisse is steeds Bangkok, waar we rond de middag langs moeten en, hier weet je nooit wat het zal zijn of zal worden.
Na een tijdje echter problemen met de wagen. Lung addie krijgt te maken met kortstondige spanningsvallen. De elektriciteit van de wagen valt even uit en gaat opnieuw weer aan. Dit doet zich een paar maal na elkaar voor. Daar het een benzinemotor is voel je dit onmiddellijk. Nochtans, het is een zeer recente wagen, geen oud wrak, amper anderhalf jaar oud en in het begin deze maand naar een groot onderhoud geweest. Volgend groot benzinestation toch maar even stoppen en kijken wat er fout kan zijn want Lung addie is er niet gerust in. Stel dat de motor volledig stilvalt op de rechterrijstrook van de snelweg en niet kan uitwijken, dan sta je daar mooi en ook nog gevaarlijk er bij, dus niet wachten en zo snel mogelijk kijken wat het kan zijn.
Volgens mijn beperkte kennis van autotechniek, doch een goede kennis van alles wat elektriciteit aangaat, wordt er meteen aan de batterijconnectie gedacht. Dat is het eerste wat te bekijken valt bij de stop op de parking van het eerste benzinestation. En ja, beide batterijborns staan totaal los, kan de borns er zo met de hand, zonder enige moeite, afnemen. Vergeten aan te spannen bij de laatste servicebeurt, in een nochtans hoofdgarage van het merk van mijn wagen. Zou niet mogen, maar het is nu eenmaal zo. Gelukkig heb ik een gereedschapskoffertje bij me en beschik over het gepaste sleuteltje om beide bouten aan te spannen…. Probleem opgelost, geen verdere stroomonderbrekingen meer.
Bangkok levert geen enkel probleem op. Lady Garmin loodst mij langs de ringweg met een zwierigheid alsof zij hier geboren is. Deze keer ook geen noemenswaardige vertragingen, het verloopt echt super vlot.
De eerste regen krijgt Lung addie te verwerken toen hij reeds in Prachuap Khiri Khan is. Een heel zware regenbui maakt het zicht zodanig beperkt dat het meer geraadzaam is om even een onvoorziene tussenstop te maken. De Thaise bestuurders hebben blijkbaar betere ogen dan de Farangbestuurders en vertikken het, zelfs bij deze zware regenval, snelheid te minderen of zelfs hun lichten aan te steken. Dus maar wijselijk even op een parking blijven tot de plensbui over is.
Na Prachuap Khiri Khan komen de eerste borden CHUMPHON te voorschijn en dat doet natuurlijk plezier na zo een lange rit ….Lung addie komt op thuisgrond … we zijn er bijna, maar nog niet helemaal. Nog een goede 200km en hij kan Chiba en Joe, zijn twee katjes, begroeten. Joe, de kater, zal wel weer zijn nukken hebben. Heeft hij steeds als Lung addie enkele dagen afwezig geweest is. Dan bekijkt hij hem niet, net of hij willen zeggen: waarom heb je mij zo lang alleen gelaten? Na twee dagen is het wel over en doet hij opnieuw gewoontjes.
Om 20.00 kwam de melding: “arriving at destination” en stond Lung addie, safe and well voor zijn huis, onder zijn radioamateur antennemast want dat zijn de coördinaten welke hij in het GPS geprogrammeerd heeft als “Home”.
Goede rit gehad, lang maar geen enkele keer in een, wat je kan noemen, gevaarlijke verkeerssituatie geweest.
Na een koele Chang, een verkwikkende douche….. paai non ….
Met grootste dank aan Louis en Moutje voor de mooie en gezellige tijd die Lung addie samen met hen ten deel mocht vallen.