Leven als Single Farang in de Jungle: Een nieuwe vissersboot gaat te water

Als er in ons dorp of in een aanliggend dorp iets speciaals gebeurt wordt Lung addie hier meestal van op de hoogte gebracht. Hetzij door zijn buurman, hetzij door de plaatselijke poejaaibaan zelf. De poejaaibaan weet dat er dan wel iets over zijn dorp op het internet zal verschijnen, iets wat hij, al kan hij het ook niet lezen maar wel de foto’s kan bekijken, erg op prijs stelt want het gaat over zijn dorp en daar is hij fier op.

Lung addie had het reeds eerder gemerkt. Er werd reeds een jaar gewerkt aan een nieuwe, houten vissersboot. De tijdelijke werkplaats was gelegen aan het strand van Bo Mao, net voor het eilandje Koh Khaai. Alles werd handmatig gemaakt, Lung addie was reeds een paar maal de werkzaamheden in ogenschouw gaan nemen. Er werd gezaagd, gebeiteld, geschaafd, geschuurd en geduldig werden tussen de houten planken van de romp koorden ingebracht ter afdichting. Toen de romp helemaal klaar was werd deze gevuld met water om zo eventuele lekken op te sporen en te dichten. Dan pas werd de motor ingebracht en de bovenbouw van de boot gebouwd.
Nu was het zover, de boot was klaar en zou te water gelaten worden. Alle gunstige factoren waren aanwezig: de stand van de maan, kalme zee, voldoende tij en vooral: een gunstig tijdstip dat bepaald werd door de oppermonnik van de nabij gelegen tempel.

Het begon allemaal reeds in de vroege ochtend, rond 07.00 uur. De monniken kwamen eerst aan de beurt met gebeden en zegeningen. Dan moest er natuurlijk gegeten worden, eerst de monks en dan het talrijk opgekomen leger van helpers… zowat de ganse mannelijke bevolking van het dorp was ter plaatse om een handje toe te steken. De vrouwen hadden voor grote ketels voedsel gezorgd, dus ieder had wel een taak. Er was zelfs een ‘kanonnier’ van dienst. Deze was verantwoordelijk voor het verzorgen van voldoende harde knallen om de talrijk aanwezige boze zeegeesten de schrik van hun geestelijke leven te bezorgen en te verwijderen van de plaats van het gebeuren.

Na veel gepalaver begon het eigenlijke werk. De boot zou niet met een tractor of een rupsvoertuig in het water getrokken worden maar met pure mankracht. Zoals op de foto’s te zien is wordt de boot achterste voren in het water getrokken. Op die manier komt de schroef sneller in voldoende diep water om dan, eenmaal in diep genoeg water, zelf te kunnen weg varen. Als de boeg eerst in het water komt zou die vastlopen in het zand.

Er wordt getrokken en gesleurd, alles op bevel zodat er gelijk getrokken werd. Naast de boot, langs beide zijden, zijn er voldoende mensen om de boel in evenwicht te houden. De stutten om de boot recht te houden moesten natuurlijk vooraf verwijderd worden. Na twee uur van hard labeur is de boot in het water en drijft op zichzelf in het opkomende tij.

Tijd dus om te feesten op het vlekkeloze verloop en, feesten kunnen ze, dat weten we ondertussen. Eten en nu vooral drinken. De flessen sterke drank gaan van hand tot hand, er wordt gelachen er wordt gevierd…. Uitvaren zit er voor vandaag niet meer in, dat is zeker…. Dus de khungs en de pla muk kunnen deze nacht rustig op beide oortjes slapen maar vanaf morgen zal het voor hen opletten worden want een nieuwe jager is op komst.