Je maakt van alles mee in Thailand (83)
(CKYN stock photo / Shutterstock.com)
Als je in Thailand wandelt en je ogen goed de kost geeft, zie je van alles. Vaak niks opmerkelijks, maar toch doen zich situaties voor die je doen glimlachen. Iets dat het navertellen nauwelijks waard is, maar dan opeens kom je in een komische situatie terecht.
Dick Koger schreef vele jaren geleden deze anekdote in de Nieuwsbrief van de Nederlandse Vereniging Thailand Pattaya:
Tegeltjeswijsheid
Circa honderd meter verwijderd van het drukke uitgaansleven van Pattaya ligt de Windy Inn, een vriendelijke bar zonder opdringerige vrouwen. Het heeft aan de zeekant een klein zwembad. Nu, in het laagseizoen, wordt dit zwembad gerestaureerd.
Op de bodem zijn drie mensen bezig met de betegeling. Eén smeert elk tegeltje van tien bij tien centimeter voorzichtig in met cement. Hij houdt het tegeltje ver van zich af alsof hij een boterham met pindakaas besmeert, terwijl hij absoluut niet van pindakaas houdt. Het tegeltje wordt op de vloer gelegd, beklopt en beslagen en, als het echt helemaal goed ligt, dan pakt de tegelzetter zijn kleine krukje en verplaatst dit tien centimeter om opnieuw tegen heug en meug een boterham met pindakaas klaar te maken.
Een tweede man heeft een vegertje en veegt de pas gelegde vloer aan. Hij doet dit met zoveel overgave dat hij de tegelzetter maar ternauwernood kan bijhouden. De functie van de derde man is niet geheel duidelijk. Hij zit erbij en doet gewoon niets. Vermoedelijk is hij de baas. Hoewel, even later neemt hij een duizenddingendoekje en poetst hij de tegeltjes tot ze glimmen alsof ze nieuw zijn. Dat zijn ze waarschijnlijk ook.
Het zwembad meet zo’n acht bij twaalf meter. Dat zijn dan bijna tienduizend tegeltjes. Gelukkig duurt de regentijd zo’n maand of vijf. Voor het zwembad hangt een touw met daaraan een bordje gehangen: Please do not jump in swimmingpool because of no water.
Een redelijk verzoek, toch?
De functie van de derde man is niet geheel duidelijk.??
Misschien dat die derde man de tegeltjes in wast , dat wil zeggen de voegen vullen met cement waarschijnlijk??
Een heerlijke tekst Dick.
Zo ken ik je weer.
Een zwembadverhaal, dank daarvoor. doet me terug denken aan mijn eerste ervaring met Thailand
ik verbleef 12 dagen in een klein resort-hotel ergens op een eiland. Er was in de centrale tuin een aardig zwembad. Ik las bij aankomst, na een lange en zweterige reisdag, op een bordje dat het zwembad officieel pas weer vanaf 8.00 am te gebruiken was. Jammer want k had er eel graag bij wijze van, met kleren en al in gedoken.Dus niet. Gedouched en inmiddels in shorts de nachtreceptie dame overgehaald om mij nog van 2 extra flessen koud bier te voorzien. Met veel muskieten spray en uiteindelijk 3 flessen bier zat ik nog even wat buiten. geuren opsnuivend en luisteren naar de geluiden van de nacht.
Na een onrustige eerste nacht in een voor mij geheel onbekend land, onbekend werelddeel, werd ik eerst wakker van een geschreeuw in mijn kamer. Lampje aan gedaan en zag hoe een grote moeder Gekko schreeuwde, om haar 2 kleintjes bij zich te roepen. Ik had nog nooit een Gekko gezien, was een beetje gechoqueerd, maar was ervan overtuigd dat dit er wel bij zou horen.
De volgende morgen vroeg weer wakker, althans om 07.15 AM. Ik snakte naar weer een douche, maar zo bedacht ik me, buiten ligt er een zwembad. Ik kan daar natuurlijk heerlijk induiken en verder geen lawaai maken. ik besloot mijn reguliere zwembroek droog te laten voor een bezoek aan het strand later, dus sprong ik in een spik splinter nieuwe gitzwarte heren boxer. Die kon uitstekend ook voor een zwembroek doorgaan.
ik naar buiten, het was heerlijk afgekoeld. Ik stond aan het diepe end van het zwembad en dook vrij geruisloos het heerlijk koele water in. En zwom onder water in een keer de 20-25 meter naar de overkant.
op het eind merkte ik wel dat het water iets in mijn gesloten ogen prikte. Ik kwam happend aar zuurstof aan de overkant boven. En stapte daar op de rand van het bad. draaide me om en zag een blauw soort van spoor door het hele bad heen, tot aan mijn voeten. Blauwig water droop langs mijn benen. De boxer was nu van een vage mix tussen bruin en lichtblauw geworden. Ik keek vol verbazing.
nu zag ik recht van het bad een vriendelijk glimlachende Thaise medewerker. Hij was duidelijk de pool boy.
Hij zei wel 10 x sorry sorry, Terwijl hij snel 3 gele bordjes met de waarschuwende tekst; Danger. Chloride cleaning. Don’t Swim!!! met een doodshoofd erbij, rondom het bad plaatste. Oeps, vergeten.dat zei d man dan ook wel 10 keer, sorry, forget.
De aardige man wees me nadrukkelijk op 2 douches naast het bad. Daar heb ik dan maar een poos onder gestaan. Ik was die 2 weken blonder dan ooit tevoren, zelfs op onverwachte plaatsen. De boxer ging bij terugkomst op de kamer linea recta de prullenbak in. ik heb smakelijk om mezelf gelachen. eigens chuld, de regel was duidelijk, niet zwemmen voor 08.00AM.
Ik ben een gepensioneerde man, bijna 69 jr. en was in mijn jonge jaren Vloerder/Tegelplaatser.
In het jaar 1966 was ik diender tot +- 1969, vanaf dan was ik volle gast vloerder/tegelplaatser en moest je minimum 10 vierkante meter per dag plaatsen per persoon, met tegeltjes van 10/10 cm. en nog eens 5 vierkante meter voor de diender zijn loon te betalen per dag, zo werd dat berekend want wij werden betaald per vierkante meter. (Afgewerkt.?)
In die tijd moest je ook nog zelf de chape voorbereiden.! reinzand mengen met cement en water, met de schop. ( Een troefel op zijn Vlaams gezegd.)
Zware handenarbeid was toen heel gewoon in de bouwsector, hedendaags wordt de chape met een mengmachine afgemaakt en met zware pompen kant en klaar aangebracht waar de chaplegger de gemengde specie nodig heeft in het gebouw, ook op gelijk welk verdiep.!
Wij moesten al de zelf afgemaakte mengeling overal zelf aanbrengen, met de schop en een kruiwagen, (brewet in de volksmond), voor de bedding aan te brengen. Indien op verdiep, moesten we de reinzand, cement, tegels en alles wat we nodig hadden, zelf boven dragen, daarvoor had je een diender, die werd betaald werd met de opbrengst van de afgewerkte vierkante meters Vloeren en Betegeling.
Tussendoor, als hij tijd over had kon hij dan een een paar tegeltjes zelf leggen, voor het beroep aan te leren. ( een stiel leren in de volksmond)
De bedding werd klaargelegd en daarna werden de tegeltjes er in uitgestreken zachte mortel op de bedding, direct aangebracht met het truweel en het tegeltje op zijn plaats geklopt met een hamer, (later rubber hamer).
In die tijd werden de vloertegels nog niet gekleefd op reeds voordien gelegde en uitgeharde chape.
Volgens dat de Thaise arbeiders werken, zullen ze op het eind van de dag geen 10 vierkante meter bekomen, maar ze zullen s’avonds ook niet in slaap vallen van moeheid, achter het bord met hun avondeten.!!
De goeie ouwe tijd.!?
NB. op 22 jarige leeftijd ben ik zelfstandig geworden en na, +- 30 jr. arbeid, ben ik moeten stoppen,
ik was nog geen 55 jr.! Niet omdat ik rijk geworden ben maar omdat mijn lichaam volledig versleten is.!! Artrose in beide knieen, lage rugwervels, rechter heupgewricht, handen (duimen) nek wervels en beide schouders.!!
Sedert 2008 erkend +66% invalide geworden en met 60 jr met pensioen gegaan.
ARBEID ADELT.!
Beste Winlouis,
wat heerlijk om nog eens die oude vertrouwde VLAAMSE woorden te lezen: chape, een troefel, een brewet, een chaplegger…..
En ja, vloerleggers (carleurs) die waren voor hun tijd versleten. Was een heel hard beroep waar vooral de rug en knieen onder leden om van de rest, nekwervels en schouders, maar te zwijgen….
Veel respect voor mensen welke dit beroep uitoefenen en nog steeds doen, hoewel, zoals Winlouis het hier weergeeft, veel verbeterd is, vooral wat het aanbrengen van de nodige materialen betreft. Het vloeren zelf op zich is nog steeds een lastig beroep, je zit nog steeds een ganse dag op je knieen, met een gebogen rug……..
Winlouis ik wil geen kritiek geven en zeker niet omdat gij vroeger zeer hard gewerkt hebt maar ik wil toch even opmerken dat het niet “reinzand” (proper zand) is maar Rijnzand waarschijnlijk omdat dat zand vroeger uit de Rijn gehaald werd. Voor de rest even goede vrienden…
Klopt Jan,
Want zo is er ook Maaszand, en dat is niet fijnmazig zand maar zand uit de Maas-bekkens.
Beste Jan, het is inderdaad “Rijnzand” een spellingsfout van mij. Ik ben ook maar tot 14 jr. kunnen naar school gaan.! Vraag de dag van vandaag eens aan die 18 jarigen voor een verhaal te schrijven.!? Je zal wat anders meemaken.!!
Ps. Je hebt dan ook nog zeezand.!!
Welk zand zou het Zandmanneke gebruiken? 😉
Beste Ronny,
het zandmanneke gebruikt special ‘kindje slaapzand’ …..
Winlouis ik wil me verontschuldigen omdat ik met mijn uitleg “de doos van Pandora” geopend heb hehe! Had ik dit geweten ik had het zozo gelaten. Als rasechte Vlaming ben ik fier op je tekst laat daar geen twijfel over bestaan. Ik heb een opleiding Plastische Kunsten Grafiek genoten maar ben altijd heel goed in Nederlands geweest en daarom wilde ik dit kleine foutje rechtzetten maar o weeeee!
Best e Jan,
je bent mogelijk een expert Germaanse talen en idd, het zou ‘Rijnzand’ mogen geweest zijn. Maar indien Winlouis dit woord in twee twee woorden had geschreven als ‘rein zand’ dan had hij het 100% juist geschreven. Voor het vloeren wordt gezuiverd of ‘rein zand’ gebruikt. In het Vlaams noemt dat ‘getremeld’ zand. Daar mag geen enkel steentje, of wat dan ook, in zitten daar dit maakt dat, bij het aankloppen van de tegel, deze breekt.
Ik ben ook op mijn 14e bij de vloerders beginnen werken (bij mijn vader). Op mijn 16e kluste ik reeds zelfstandig bij in de weekends. Ook 15 jaar zelfstandig geweest, zelfs met personeel. Ben wel steeds blijven meewerken. Tijdens de jaren in loondienst ook steeds per vierkante meter gewerkt, behalve de laatste jaren voor mijn pensioen op 60. Ik mag me wel gelukkig prijzen, dat ik, behalve enkele keren lage rugpijn (het verschot, zoals wij zeggen) nooit enige andere last of pijn heb gehad. Zelfs nu nog niet en ik wordt volgende maand 68.