Je maakt van alles mee in Thailand (138)

In Thailand gaan zaken soms anders dan dat wij in Belgie en Nederland gewend zijn. Dat zorgt nogal eens voor leuke anekdotes en grappige verhalen maar ook wel voor ergernissen. Onze lezers vertellen over wat zij zoal meemaken in Thailand.

Vandaag gaat het over Henk. Henk had al de ingrediënten om een gelukkige oude dag tegemoet te gaan in het prachtige Thailand. Maar het liep mis. Zijn vriend Hans vertelt.

Lees hieronder het verhaal van Hans over zijn vriend Henk. 

Soms kan het ook helemaal misgaan…

Omdat ik de persoon in kwestie niet wil beschadigen, daar het een heel goede vriend is geweest, is de naam fictief. Het is een verhaal om een en ander te verduidelijken hoe het ook helemaal mis kan gaan in Thailand met een farang.

– ‘Hoi Hans met Henk, de erfenis van mijn moeder is rond en het pand is verkocht . Ik heb net gezien dat er 350.000 euro is bijgeschreven op mijn rekening. En ik heb besloten om te emigreren naar het land van de eeuwige glimlach, Thailand dus. En ik wil jou meenemen naar Thailand, omdat jij een beetje de taal spreekt en ik eerder een fantastische tijd met je heb gehad in Thailand.’

Even stilte van mijn kant….

– Ik: ‘Wanneer ben je van plan om dat te gaan doen, Henk?
– Henk: ’ Zo snel mogelijk, ik heb het hier wel een beetje gehad in Nederland.’
– Ik: ‘Het lijkt me heel leuk om weer met jou naar Thailand te gaan, maar ik ben net 1 maand terug van mijn laatste Thailandtrip en ik zit een beetje krap bij kas nu.’
– Henk: ‘Geen probleem, ik betaal je reis en je overnachtingskosten; de drank en eventuele vrouwen moet je zelf betalen.’

Weer even stilte. Oke, ik heb er wel oren naar, maar moet dit even overleggen met mijn baas. Ik bel je zo terug. Na 1 uur: ‘Oké Henk we hebben een deal, regel de tickets maar, ik mag gaan van mijn baas voor 3 weken.’

Henk wil naar Koh Chang

Binnen een week arriveerden we op het vliegveld in Bangkok.

– ‘Waar wil je naar toe Henk, zeg het maar.’
– Henk: ‘Ik wil naar Koh Chang , Chai Chet (een bungalowpark, prachtig gelegen aan de zee).’
–  Lijkt me een prima plan, ik heb daar zelf ook heel goede herinneringen aan. Met de bus?
– Geld speelt geen rol op dit moment, we gaan gewoon met de taxi, ik betaal.

Zo’n 4.500 baht armer en zes uur later arriveerden we op Koh Chang (het eiland van de olifant). Een simpele bungalow van 800 baht met uitzicht op de baai was niet goed genoeg. Henk wilde per se die mooie bungalow op het puntje van de rots voor 3.000 baht.

– ‘Hans, ik heb 8 jaar lang op een houtje moeten bijten in Nederland met een uitkering, ik ga het er nu een beetje van nemen.’

Het was inderdaad een prachtige bungalow, met een fantastisch uitzicht. Heel luxe en van alle gemakken voorzien. Na ons gedoucht te hebben en een kleine middagslaap van 1 uur besloten we om een brommer te huren en eens lekker te gaan eten in White Sand beach.

Voor weinig geld kun je daar zittend op het strand genieten van een goedkope barbecue, de zilte zeelucht en de shows met brandende fakkels, die spectaculair door jonge Thaise mannen in de lucht worden gegooid en ook weer gelukkig zonder brandblaren te veroorzaken worden opgevangen. Gaat wel eens een keer fout natuurlijk en dan zie je zo’n Thais jochie snel de zee in rennen om te blussen.

Ja, dat krijg je als je constant aan de bel trekt

Na een lange wandeling langs het strand besloten we om langs de barretjes te gaan aldaar. Een beetje poolen en wat flirten met de lokale barmeisjes. Na quasi ongeïnteresseerd langs de barretje te hebben gelopen en in de ooghoeken observerend welke bar de mooiste vrouwen heeft, viel Henks oog op een dansende Thaise die wel heel energiek op een plaat van Michael Jackson zat te dansen.

– ‘Zullen we daar even gaan zitten Hans en een paar Sangsoms nuttigen.’
– Oké, laten we dat maar doen.

Hoewel er veel mooiere vrouwen rondliepen, had Henk slechts oog voor deze uitbundig dansende Thaise. En ik dacht nog bij mezelf, die gaat voor de bijl. En inderdaad, mijn observatie bleek juist te zijn. Omdat geld geen rol speelde voor Henk trok hij vervolgens een stuk of 6 keer aan de bel en had de avond van zijn leven; elke vrouw probeerde hem op de een of andere manier in te palmen.

Maar hij had slechts oog voor deze ene dansende vrouw. Uiteindelijk zijn we met ieder een vrouw achterop de brommer naar de bungalow gegaan. Ik 600 baht armer en Henk 5.500 baht. Ja, dat krijg je als je constant aan de bel trekt.

Zo’n beetje half Europa gezien

Onderweg nog even 1 liter Sangsom ingeslagen, cola, soda en ijs gehaald bij de bar van de bungalow. Knabbelend aan een portie gefrituurde sprinkhanen (Thais zijn daar gek op) en zittend op de balustrade van het terras van de bungalow; gitaar spelend en uitkijkend over de baai, genietend van het gezelschap en de drank, werd het nog heel gezellig.

Ik kwam er al snel achter dat de vriendin van Henk niet vies was van een beetje alcohol. Op dat moment dacht ik: dit is nou niet bepaald de juiste vrouw voor je in Thailand. Maar ik zag aan zijn verliefde blik, die overigens wederzijds was, dat dit zijn vrouw zou worden.

We hebben een leuke drie weken gehad en na terugkomst besloot Henk om een visum te regelen voor Nat (naam is fictief). Dat heeft drie weken geduurd voor alle papieren in orde waren. In de drie maanden dat ze hier was, hebben ze zo’n beetje half Europa gezien. Parijs, Rome, Berlijn, Barcelona, Stockholm etc.

Nadat Nat weer richting Thailand ging is Henk twee maanden later voor goed naar Thailand afgereisd. Ze runden samen een barretje en een eettentje en alles moest groots en duur zijn bij de inrichting.

De bar lag er verlaten bij

Toen ik hen zes maanden later opzocht, moest ik helaas concluderen dat zij zelf de grootste afnemers van hun bar waren. De bar lag er verlaten bij, ze gingen alleen open als ze zin hadden. Ik heb de mooiste bar, de grootste motor, ik ben directeur van twee tenten en heb heel veel vrienden gemaakt hier, pochte hij.

Zelf deed hij helemaal niets, de hond eten geven liet hij zelfs aan een ander over. ‘s Morgens zat hij vaak te ontbijten aan het strand met zijn ‘vrienden’, die al weer waren vertrokken voordat de rekening kwam. De plaatselijke politiechef kwam vaak ‘s avonds langs om gezellig zijn voorraad Jack Daniels soldaat te maken. Hij is mijn beste vriend sprak Henk altijd. Ja, ja.

Nat ging ‘s avonds vaak stappen met vriendinnen naar de plaatselijke disco en kwam regelmatig terug op een avond omdat het geld al op was; ze kreeg meestal 2.000 baht van Henk, wat vaak niet genoeg was. Zelf deed zij net als Henk verder ook niet veel.

Henk was ‘s avonds meestal te vinden in de plaatselijke barretjes en was een graag geziene gast bij de dames. Als Henk langs kwam, dan trok hij minimaal driemaal aan de bel. Henk vond al die aandacht prachtig en sprak vaak ‘elke vrouw hier houdt van mij’. Ja, ja.

Elk jaar zag ik hem meer aftakelen

U weet waarschijnlijk nu al welke kant dit verhaal op gaat. Elk jaar zag ik hem meer en meer aftakelen. Hij maakte constant ruzie met zijn vriendin en zat ‘s morgens al aan de Jack Daniels in plaats van aan het Singha bier.

Ik heb op een avond meegemaakt dat ze allebei stomdronken ruzie zaten te maken omdat Henk de autosleutels niet aan Nat wilde geven omdat zij te dronken was (verstandig). Vervolgens beet ze hem (letterlijk) in de schouder, heeft de reservesleutels gepakt en is richting de veerpont gegaan. Is daar met de radio aan in slaap gevallen om 4 uur ‘s morgens en kwam met een lege accu te zitten.

Dit is slechts één van de vele voorbeelden. Ik kan er een boek over schrijven en misschien doe ik dat nog wel een keer. Hij heeft een huis laten bouwen van 150.000 euro en sprak, toen het af was: ‘Nu heb ik ook het grootste huis op het eiland’. Ik dacht bij mezelf: Je bent in ieder geval de grootste alcoholist op dit eiland.

Helaas had ik geen vat op hem, ondanks alle pogingen van mijn kant om hem te overtuigen dat hij minder moest gaan drinken. Hij was ook nog eens stronteigenwijs op dat punt. Hij heeft het toch nog zeven jaar volgehouden.

Ik keek in de ogen van een oude man

Vorig jaar februari was de laatste keer dat ik hem zag. Ik schrok ontzettend hoe slecht hij er uit zag. Ik keek in de ogen van een oude man van 75 in plaats van 50. Hij had een ongeluk gehad met de motor en kon heel slecht lopen. Hij was heel blij me weer te zien.

– ‘Jij bent mijn beste vriend’, sprak hij. ‘Jij bent de enige die nog naar me om kijkt.’

Ik had medelijden met hem. Met al zijn geld (twee jaar eerder had hij weer een erfenis van een tante gehad van 150.000 euro) en zijn zogenaamde vrienden was hij de meest eenzame man op het eiland. Ik vertelde hem dat ik volgend jaar zou gaan emigreren naar Thailand. Hij was heel blij toen ik hem dat vertelde en zei gelijk: ‘Je kan in mijn huis wonen hoor, ik heb zeven kamers (die hij nooit heeft gebruikt overigens) en dan kan je in de linkervleugel wonen en gaan we samen gitaar spelen en leuke dingen doen.’ Ik keek hem heel diep aan en zuchtte diep: ‘Henk ik ben bang dat je er volgend jaar niet meer bent als je zo doorgaat’.

Drie maanden later is hij overleden aan een inwendige bloeding door overmatig alcoholgebruik. Zo jammer, hij had al de ingrediënten om een gelukkige oude dag tegemoet te gaan in het prachtige Thailand. Maar heeft het zelf volledig verknald. Hij is gecremeerd op het eiland, dat was zijn wens en de urn is bijgezet in een tempelcomplex.