Je maakt van alles mee in Thailand (131)

Worrawout Varinthanutkun / Shutterstock.com

Alhoewel Thai niet echt veel verschillen van de gemiddelde Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een verhaal van Hans Pronk over een nieuwe auto.

Een nieuwe auto

Sommige delen van de economie in Thailand liggen helemaal op z’n gat (het is het jaar 2008). Zo werkt een neef van mijn vrouw bij de Ford in Ubon. Ze verkopen daar momenteel maar 2-3 auto’s per maand tegen vroeger 20-30 per maand. Ze hebben ook bijna niets meer op voorraad.

Zo wilden we een nieuwe pick-up kopen. Maar wel eentje met een automaat en met volwaardige zitplaatsen achter. Die hadden ze natuurlijk niet in voorraad. Na lang zoeken vond onze neef er toch één in Korat, maar dat is 350 km van Ubon. Met 10% korting konden we hem krijgen en ze zouden hem zelfs brengen tegen de dieselonkosten. Zo afgesproken, want ik had geen zin in een lange treinreis naar Korat.

In Ubon bij Lotus zou de overdracht plaatsvinden, want in Lotus is een vestiging van de Bangkok Bank waardoor overboeken van het geld ter plaatse geregeld kon worden. Inderdaad kwam op de afgesproken tijd onze nieuwe auto. Tot mijn verrassing zat er een vrouwelijk chauffeur in. En er bleek ook nog een vrouwelijke bijrijder in te zitten. Eerst maar wat gegeten met z’n allen, inclusief onze neef uit Ubon. Tot mijn nog grotere verrassing bleken er even later weer twee medewerkers van Ford Korat aan te komen lopen, dit keer een man en een vrouw. Die waren in een tweede auto naar Ubon gereden om voor vervoer terug te zorgen. Vier medewerkers uit Korat in totaal, maar ja, als de verkoop van auto’s toch op zijn gat ligt kan dat blijkbaar.

Na het eten werden de zaken afgehandeld.

Vervolgens in het donker onverzekerd naar huis gereden (de verzekering zou pas de volgende dag geregeld worden), maar dat ging gelukkig zonder brokken. Het rijdt toch wel lekker, zo’n nieuwe auto.

De volgende dag werd de auto door een monnik ingezegend. Dat bleek precisiewerk te zijn: eerst moest de auto naar het oosten gedraaid worden. Maar ook toen stond die nog niet goed want de wielen moesten ook nog recht staan. Alles kwam uiteindelijk toch nog op z’n pootjes terecht. We rijden er nu 10 jaar later nog steeds in en naar tevredenheid.

We hebben slechts één deukje in al die jaren opgelopen en dat was toen een bejaarde farang onze geparkeerde auto aanreed. Bezweringsformules beschermen blijkbaar niet tegen farangs.