Is het fijn om een Thai te zijn?
Je zou in eerste instantie denken van wel. Thai lachen vaak, het is hier altijd mooi weer, het eten is goed, dus wat wil je nog meer? Maar de werkelijkheid is weerbarstiger.
Armoede is een groot probleem, vooral op het platteland, en zonder een sterk sociaal vangnet van de overheid, voelen mensen die het financieel moeilijk hebben zich vaak alleen gelaten. Onderwijs is ook een uitdaging. Buiten de grote steden hebben veel scholen niet genoeg middelen, wat betekent dat de kwaliteit van onderwijs laag is. Dit zorgt voor minder kansen en vergroot de kloof tussen de rijke en arme mensen.
Dan is er nog de verkeersveiligheid – of beter gezegd, het gebrek daaraan. Thailand staat bekend om zijn gevaarlijke wegen, en onveilig rijden is er helaas heel normaal. Dit leidt tot veel ongelukken en maakt het verkeer levensgevaarlijk. Iedere Thai kent wel iemand in zijn omgeving die is overleden na een verkeersongeval.
Problemen zoals huiselijk geweld en alcoholmisbruik zijn ook wijdverspreid. Deze problemen worden vaak erger door stress vanwege geldzorgen en zijn moeilijk aan te pakken, omdat er weinig hulp beschikbaar is voor de slachtoffers.
De politieke situatie zorgt voor onrust. Door de politieke instabiliteit en beperkte vrijheid van meningsuiting voelen veel mensen zich onzeker en beperkt in hun vrijheden.
Dus ondanks de mooie kanten van Thailand, zijn er serieuze problemen zoals armoede, slecht onderwijs, grote inkomensverschillen, gevaarlijke wegen, huiselijk geweld, alcoholproblemen en politieke onrust die het leven voor veel Thai moeilijk maken. Het aantal zelfdodingen in Thailand wordt beschouwd als relatief hoog. Volgens gegevens van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en andere gezondheidsstudies, heeft Thailand een van de hogere zelfmoordcijfers in Zuidoost-Azië. Verschillende factoren dragen bij aan dit probleem, waaronder mentale gezondheidskwesties, economische stress, relationele problemen, en mogelijk een gebrek aan adequate geestelijke gezondheidszorg.
Zou jij een Thai willen zijn?
Zoals het artikel al aangeeft, armoede is de grote boosdoener en het gebrek aan kansen om je uit de armoede te werken.
Het gebrek aan materiaal is inderdaad een gemis bij veel onderwijsinstellingen. Op ’n dag was mijn printer verdwenen. Oh zei mijn vrouw die heeft dochter meegenomen naar school. De volgende dag kwam hij terug en de patronen waren natuurlijk leeg.
Een groter probleem is het slechte cq. geen onderwijs. Om toch verder te komen in het vervolgonderwijs worden er ’s avonds en in het weekend bijlessen gegeven tegen betaling.
Mijn zoon volgde een technische opleiding. Op een dag zou er electrisch gelast worden. Dus wij kopen een laskap om de ogen te beschermen tegen het laslicht. Bleek dat hij de enige was van de 40 leerlingen, de leraar had wel een kap. De rest had zere ogen gedurende de volgende week. Later dat jaar zou er electrische meten geleerd worden. Wij kopen een multimeter voor hem, hij was de enige van de 40. Dus wonder o wonder, ze snappen niks van electra later. Daarom zijn er zo weinig goede technici in dit land en mocht je er toevallig een vinden hou hem/haar in ere!!!
Weet niet of het op iedere universiteit gelijk is, maar afgaande op die een Neef van mijn vrouw genoten heeft, is het Inderdaad diep droevig.
Met veel bombarie kwam de prinses de studenten het diploma overreiken, terwijl de neef buiten de Thai taal geen enkel andere taal geleert heeft.
Hoe kan zich een Land,die in zijn Volkslied verlangt,dat men het Land naar boren moet brengen, zoveel talenten gewoon geen echte kans geven?
Een 10 tal jaren geleden, toen we pas getrouwd waren heb ik toevallig eens de wiskunde boeken gezien van mijn Thaise schoonbroer die toen voor ingenieur studeerde op een of andere universiteit.
Het niveau was gelijkaardig aan wat ik geleerd had tijdens mijn A2 opleiding (middelbare studies tot 18 jaar in België). Hij zat toen in zijn laatste jaar universiteit.
Mijn echtgenote heeft me al meerdere malen bevestigd dat Thaise diploma’s niet aanvaard worden in het buitenland. Als ik dan ook zie dat onze ingenieur geen woord Engels spreekt, dan zegt dit voor mij genoeg. Hij loopt wel te pronken dat hij de slimste is van de familie 🙁
Zou jij een Thai willen zijn, is de vaag van de redactie. Mijn antwoord: nee, dat zou ik niet willen. Juist al om alle redenen zoals in het artikel genoemd. Thai hebben te kampen met armoede, slechts voor de rijken toegankelijk gezondheidszorg ondanks vele politieke toezeggingen, idem dito geldt dat voor het onderwijsstelsel, er is onderling veel geweld. Dat kom je zo direct niet tegen als buitenlander aan de zijlinie van de Thai samenleving, maar lees de kranten en bezie de Thaise TV: heel veel menselijke (communicatieve) misstanden worden door de Thai conflict mijdende attitude niet benoemd en uitgesproken hetgeen op den duur fataal wordt opgelost. Al die zaken houdt Thailand naïef en primitief. Het is voor een Thai al moeilijk Thai te zijn. Voor een farang gaat dat nooit lukken. Een zeer essentiële factor in het Thaise leven is het bezit van geld, Hoe meer geld hoe meer macht, status, aanzien, pronkzucht. Geld, macht en aanzien maken dat de ander niet tot jouw cirkel behoort. Maar omdat het alledaagse leven toch ook sanoek en sabaai dient te zijn zorgt het conflictmijdende er weer voor dat uiterlijk vriendelijkheid wordt getoond. Daaroverheen komt nog een ‘maipenrai’ sausje. In BE/NL gaat ook alles niet van een leien dakje, maar in TH hebben de mensen het veel moeilijker. Dus nee, ik hoef geen Thai te zijn.
Juist Charles,
Ik kan al jouw beweringen onderschrijven.
Het is maar nèt waar jouw wiegje heeft gestaan!
Ik wil ook geen Thai zijn, maar wél genieten van de Thai en Thailand.
En waar ik ‘s-winters woon, Ubon Ratchathani, zijn gelukkig heel veel “gewone” mensen. Die elkaar niet de ogen uitsteken met materialistisch gedrag.
Mijn Chaantje, van heel gewone cq arme afkomst, is met ‘n beetje al tevreden.
Dát siert haar én de Thai.
Is het fijn om een Thai te zijn? Mijn vrouw vindt van wel. (Ze weet ook niet beter)
Zou ik een Thai willen zijn? Nee, want dan zou ik het wel proberen te worden. Maar als ik als Thai geboren zou zijn, zou ik – net als mijn vrouw – niet beter weten.
Wie kan nu zeggen hoe het zou voelen om iemand anders te zijn dan degene die je bent?
Ja als je deze vraag een Thai gaat stellen, zal iedere Thai natuurlijk eerst verwonderd kijken, en meteen vol trots zeggen, JA het is fijn een Thai te zijn.
Heb net de vraag ook mijn vrouw en een paar Thaise familieleden gesteld, en hoewel die allemaal niet in weelde groot geworden zijn, heeft iedereen toch met een volmondig Ja geantwoord.
Als je mij persoonlijk zou vragen, zou jij je nationaliteit opgeven, om bijv. in de huid van een rijke Amerikaan te kruipen, en daarmee zijn nationaliteit ook aan te nemen, zeg ik ook NEE.
Ik ben tevreden met mijn nationaliteit blijf graag John, en hoewel nationaal trots zolang het in grenzen is niet te verwerpen is, ja dan ben ik ook nog trots.
En deze nationaal trots, zie ik ook bij mijn vrouw en veel andere Thai in mijn omgeving.
Als de vraag zou zijn, wat willen jullie met je Thai nationaliteit, graag in Thailand veranderd willen zien, dan komt een hele grote lijst waar veel Thai nu niet graag in het openbaar over praten.
Inderdaad Chris en John, de nationaliteit waarmee je geboren bent krijg je in de schoot geworpen, je weet niet beter. Waarom zou het dan voor de meeste mensen niet fijn zijn om die nationaliteit te zijn?
Interessant kan het worden als je door geboorte en dergelijke meer dan één nationaliteit hebt. Dat zal ook fijn zijn, maar is de één fijner dan de ander? Waarschijnlijk geeft een bepaalde nationaliteit wel voordelen over de ander(e) die je hebt, maar gevoelsmatig, is de één fijner dan de ander?
Een andere mogelijke vraag is “Is het soms minder fijn om een Thai (of Nederlander, Belg, …) te zijn? 🙂
Zou ik een Thai willen zijn? Prima hoor, mits ik ook Nederlander kan blijven. Das wel zo fijn.
Beste RobV, Natuurlijk alleen de vraag was alleen betrokken op de vraag,, is het fijn omThai te zijn?
Zelfs al zou een Thai met een dubbele nationaliteit kunnen kiezen, is mijn ervaringen dat ze eerst die nationaliteit kiezen die ze vanaf de geboorte reeds hadden, en de 2e hoogstens accepteren omdat deze voordelen te bieden heeft. In hun hart blijven ze ondanks vele voordelen voor het overgrootste gedeelte gewoon THAI. en daar is in principe, afgezien de nog meer voordelen die wij zien,ook niets mis mee.
Ter aanvulling,onder de nationaliteit die iemand van geboorte in zich draagt, reken ik ook het geboorteland en de omgeving waar hij/zijn zijn eerste schooljaten geniet.
De 2e nationaliteit die hij/zij dan van een oudersdeel gekregen heeft,krijgt dan vermoedelijk een geheel andere kwaliteit, die gezien het Thai gevoel misschien hoogstens nog uit de voordelen bestaat.
Normaal gesproken luidt het spreekwoord “de liefde voor iemands geboortegrond is aangeboren”, maar ik ken heel veel gevallen van Thaise burgers die liever in een ander land wonen. Het kan dan wel anecdotisch bewijs zijn, maar toch.
Veel Thaise vriendinnen willen helemaal niet remigreren naar Thailand als ze wat ouder zijn, en dat verklaren ze niet alleen door de aanwezigheid van kinderen hier. Ze balen van het constante gejengel om geld terwijl ze zelf helemaal niet zo veel hebben, een onvolledige AOW en hoogstens een pensioentje van een gestorven echtgenoot.
Een neef van mijn echtgenote studeert nu in Zwitserland, hij zet alles op alles om hier in Europa ergens aan de slag te kunnen want in Thailand komt hij alleen aan de bak in slecht betaalde banen omdat hij een goede kruiwagen mist. Hij spreekt helemaal niet lovend over zijn thuisland. Triest eigenlijk.
We hebben lange tijd in België gewoond, mijn vrouw heeft er gewerkt.
Na mijn pensioen zijn we terug gekeerd naar Thailand, hebben hier gebouwd en profiteren nu van een rustig leven. Doch, mijn echtgenote zegt me regelmatig wel eens dat ze eigenlijk niet echt gelukkig is, zelfs in haar eigen geboorteland. Ze beweert dat België op veel vlakken een pak beter is. En we hebben nochtans niets tekort.
Terug keren naar België is helaas niet meer aan de orde. Alles is daar verkocht, we zouden volledig van nul moeten starten wat financieel niet haalbaar is.
Dus een Thai die eenmaal geproefd heeft van een beter leven beseft maar al te goed dat hun eigen land en identiteit toch niet de hemel op aarde is.
Als je rijk bent zijn er in feite geen echt slechte plekken om te leven. Rijke Thai hebben het zeker heel goed naar hun zin in TH.
Straatarme mensen zijn toch nog altijd iets beter af bij ons. Ook de armste drommel kan in Europa rekenen op steun hulp en tussenkomst. Zeker niet te versmaden blijft de nodige medische zorg ongeacht je inkomen.
Is het fijn om een Thai te zijn?
Het is fijn om een rijke (inkomen minimaal ฿75k netto per maand) Thai te zijn.
Het is niet fijn om een arme (inkomen maximaal ฿15k netto per maand) Thai te zijn.
Met een zesdaagse werkweek en een wettelijk minimum dagloon tussen ฿330 (Narathiwat, Pattani, Yala) en ฿370 (Phuket) verdient de minimumloner nog geen ฿10k bruto per maand.
Zou ik een Thai willen zijn?
De redenen die ik zo gauw kan bedenken om Thai te willen zijn: het verlost zijn van het visum/verblijfsvergunning gedoe, land in eigendom kunnen hebben en stemrecht.
beste TheoB,
Ja, dat denkt iedereen; dat het fijn is om rijk te zijn, maar in een land waar de inkomensverschillen ontzettend groot zijn heeft rijk zijn ongetwijfeld ook nadelen: jaloezie van anderen, onveligheid, mikpunt van diefstal en ontvoering, dagelijkse verzoeken om geld te geven, verlies aan privacy, behoefte aan geblindeerde auto’s of bodyguards.
Goed dat je dat zegt Chris, want dat had ik me niet gerealiseerd.
De (puissant) rijken zijn zeer beklagenswaardig, temeer ze ook nog te maken hebben met keuzestress: naar welke privéscholen en buitenlandse universiteiten zullen we de kinderen sturen, welke ziektekostenverzekering voor welke privéhospitalen zullen we kiezen, welke uit ‘het Westen’ geïmporteerde auto zullen we aanschaffen (want met een Toyota, Honda, laat staan een Isuzu kun je natuurlijk niet aankomen), enz., enz.
Maar de remedie is vrij simpel: geef alles weg en ga verder als arme Thai, heb je al die door jou genoemde problemen niet. En de kinderen gaan gewoon naar een staatsschool waar ze naast het inpompen van gehoorzaamheid, onderdanigheid en Thaise propaganda, ondermaats onderwijs mogen ondergaan. Daarna héél misschien naar een ondermaatse Thaise universiteit en vervolgens een slecht betaald baantje. Verder ben je aangewezen op de ’30 baht’ nationale gezondheidszorg en kun je misschien een scooter op afbetaling met hoge rentes kopen.
Enz., enz.