Een bezoekje aan Bangkok Hospital in Udon Thani
Charly in het ziekenhuis
Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van zijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al een tijdje in Thailand en de laatste jaren dichtbij Udonthani. Deze keer een bericht over een minder prettige verrassing.
Een bezoekje aan Bangkok Hospital in Udon Thani
Tja, nu een wat minder smakelijk verhaal. Het is wel een gebeurtenis die uit het leven is gegrepen, in dit geval uit het leven van Charly. Het gaat namelijk over poepen, of juister gezegd over het ontbreken daarvan.
Ik heb een, achteraf gezien, pijnlijke fout gemaakt. In eerdere postings heb ik bericht over mijn poging overtollig vocht in vooral mijn voeten te verwijderen door het gebruik van lasix, een plasmiddel. Als extra voordeel zou het gebruik van lasix ook resulteren in een verminderd aantal kilo’ s. Ik kwam op het middel lasix door een van de lezers reacties, waarin werd aan gegeven dat lasix vrij te koop is bij drogisterij Bootz. En dat bleek te kloppen, dus daar maar gelijk 100 tabletjes opgehaald. En lasix deed direct waar ik op ingezet had. Het vochtverlies was duidelijk en ook de weegschaal gaf een bemoedigend signaal af.
Echter, ik heb lasix iets te enthousiast in gebruik genomen. Afgelopen week werd een probleem langzaam maar zeker heel duidelijk voelbaar. Blijkbaar haalt de lasix ook veel vocht weg bij de werking van de darmen. Ik kon daardoor op een gegeven moeilijk naar het toilet. De stoelgang leek volledig geblokkeerd. Ik legde in het begin nog geen verband met het gebruik van lasix. De eerste dagen denk je, ach dat komt wel weer goed. Beetje meer vet eten, wat extra mayonaise gebruiken, en dan komt alles van zelf wel weer los. Helaas pindakaas, dat gebeurde dus totaal niet. En het unheimische gevoel daarbij werd steeds heviger, ondanks de inzet van allerlei drogisterij spulletjes die Teoy voor mij kocht. Niets hielp.
Uiteindelijk zag ik geen andere uitweg dan een bezoek aan het Bangkok Hospital. Dus na 8-9 dagen poep ellende naar het Bangkok Hospital gereden. Rondom een uur in de middag bij Bangkok Hospital aangekomen. Parkeren is daar geen probleem en de parkeerwachters loodsen je veilig naar een parkeerplaats. De juiste balie vinden, customer service, is al helemaal geen probleem. Komend van het parkeer terrein staat de customer service balie gelijk aan de linkerkant bij de ingang. Na een kopie van mijn paspoort en een kopie van mijn AXA ziektekostenverzekering kaartje, worden we naar de balie gebracht voor “interne geneeskunde”. Daar volgt direct de standaard incheck procedure. Bloeddruk wordt gemeten, alsmede de zuurstof saturatie, koorts meting via het oor en mijn gewicht wordt genoteerd. Even later komt de verpleegster ook nog even naar mijn lengte vragen.
Even terzijde. Het Bangkok Hospital heeft er in Udon voor gekozen om in de zeer ruime ontvangsthal alle balies voor de meest uiteen lopende ziektes/ongemakken in een soort zeer wijde cirkel te plaatsen. Bij alle balies staat vermeld voor welke aandoeningen je bij die balie terecht kunt. Ook staan er bij iedere balie een paar rijen met leder-look overtrokken comfortabele stoelen. Achter iedere balie staan dan zo’ n tiental verpleegsters. De kassier en apotheek zijn achter een balie geplaatst. Heel praktisch. Hier zitten alle medewerksters. Ik tel er al gauw meer dan twaalf.
asteroidsmp / Shutterstock.com
Ik wordt naar een vrouwelijke arts gebracht, genaamd Thanyaluk Pattay. Een innemende dame die me het hemd van mijn lijf vraagt. Ze onderzoekt mijn buik en maag, maar kan geen onregelmatigheden vaststellen. Voor alle zekerheid wil ze wel nog wat röntgenfoto’s’ s laten maken. Dus weer terug in de wachtruimte. Vrij snel daarna wordt ik door een van de verpleegsters naar de röntgen afdeling gebracht.
Ik wordt een paskamer ingeduwd en de verpleegster daar stopt me wat “kleding” (een soort pyjama) in mijn hand. Ik moet mijn eigen kleding uitdoen en vervangen door de “kleding” die ik zojuist ontvangen heb. Er staan lockers in de kleedkamer, alwaar je je eigen kleding kan opbergen. Teoy helpt me bij het omkleden en stopt mijn kleding in een van de lockers, en wil die vervolgens op slot doen. Dat laatste gaat een beetje te definitief. Het sleuteltje van de locker breekt namelijk na afsluiting spontaan af. De röntgenfoto’ s worden gemaakt en ondertussen wordt het slot van mijn locker open gebroken. Vervolgens weer terug naar de balie “interne geneeskunde”. Na even wachten brengt een van de verpleegsters me weer bij de dokter. Zij heeft de röntgen foto’ s bekeken en geen afwijkingen kunnen constateren.
Ik vraag haar, nu alle administratieve handelingen en checks zijn uitgevoerd, wat ze nu gaat doen om mij van mijn probleem te verlossen. Ze legt uit dat ze nu tot actie zullen overgaan. De verpleegsters zullen mij met een Enema-oplossing zodanig behandelen dat het probleem daarna voorbij zal zijn.
In verband daarmede is het noodzakelijk een kamer in het ziekenhuis te boeken. Dat heeft ze al geregeld. De kamerhuur is 200 baht per uur. De X-rays (ongeveer 6 stuks) kosten overigens 800 baht. Tot dusver ben ik nu anderhalf uur in het ziekenhuis. Eigenlijk gaat alles gewoon snel, nergens wachttijden, en in vergelijking met een Nederlands ziekenhuis super snel.
Een van de verpleegsters brengt me naar de zesde verdieping, waar ik word overgedragen aan de medische staf aldaar. Zij brengen me naar kamer 623. Weer het omkleed ritueel zoals ook bij de röntgenafdeling. Na even wachten komen er twee verpleegsters terug naar de kamer. Op een ziekenhuisbed moet ik op mijn zij gaan liggen en ze brengen een Enema-oplossing met water bij me naar binnen. Dit duurt ongeveer vijf minuten. Ik voel de oplossing in mijn darmen komen. De verpleegsters verdwijnen weer. Zodra ik aandrang voel, zo zeggen zij, moet ik naar het toilet gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Jezus, wat een troep komt er uit. Maar helaas, de blokkade blijft en lost niet op.
Ik zal je niet vervelen met de verdere details, maar uiteindelijk, na nog wat kunstgrepen van de verpleegsters en het gebruik van het “oplosmiddel” U-Enema zonder toevoeging van water, lukt het om het grootste deel van de blokkade op te heffen. Geen totale deblokkering dus. Ze zijn dan wel twee uur met me bezig geweest. De verpleegsters willen nog wel doorgaan om ook het laatste restje weerstand op te ruimen, maar ik ben tevreden met het bereikte resultaat en redelijk moe van alle inspanning. Ik verzoek de verpleegsters er voor te zorgen dat de ziekenhuis apotheek mij drie stuks U-Enema mee geeft. Dit verzoek gaat uiteraard via dokter Thanyaluk Pattay.
Thawornnurak / Shutterstock.com
Ik geef beide verpleegsters een flinke fooi. Hoeft natuurlijk niet, maar ik ben ze dankbaar voor hun inzet en volharding bij dit toch niet zo smakelijke gebeuren. We nemen afscheid van de verpleegsters brigade op de zesde verdieping en worden, wederom onder begeleiding van een verpleegster, naar de kassier en apotheek op de begane grond gebracht. Ik betaal voor alle handelingen, voor de huur van de kamer op de zesde verdieping, voor het consult van de dokter en voor de medicijnen in totaal 2.500 baht. Dit wordt niet vergoedt door mijn ziektekostenverzekeraar AXA omdat het hier om een outplacement behandeling gaat. Geen verrassing voor me, dit is natuurlijk bij mij bekend.
Ik ben uiterst tevreden over de totale behandeling, de in mijn ogen geringe kosten en de betrekkelijk goede afloop. Binnen gekomen om één uur in de middag, weer weg uit het ziekenhuis omstreeks vier uur in de middag. Binnen drie uur de ergste ellende verholpen. Fantastisch.
Wat mij is opgevallen, is de hele efficiënte afhandeling van het proces. Natuurlijk, door de lage lonen lopen er heel veel verpleegstertjes rond. Ik schat minimaal vijf maal zo veel als in een vergelijkbaar Nederlands ziekenhuis. Genoeg personeel om je volledig tijdens het proces te begeleiden. Het is met die vele verpleegsters net een bijenkorf. Alles loopt door elkaar heen en er lijkt weinig structuur in te zitten. Maar dat er een structuur is, een hele stevige structuur zelfs, blijkt als, in ieder geval in mijn situatie, alle handelingen naadloos op elkaar aansluiten. Nergens wachttijden, ja, misschien een paar minuten, maar dat plaats ik niet onder de noemer wachttijden.
Het gebouw waarin het Bangkok Hospital in Udon is gevestigd, is nu zo’ n twintig jaar oud. Er zijn geruchten dat er een nieuw gebouw in de planning zou staan. Dus maar even aan de vrouwelijke dokter gevraagd in welk stadium die plannen nu zijn. Nou, niet echt ver. Er is een derde van het benodigde kapitaal beschikbaar, maar er is voorlopig geen zicht op de ontbrekende twee derde. Volgens haar gaat die nieuwbouw voorlopig niet gebeuren.
Fijn voor Charly dat hij van (een deel van zijn) probleem is verlost, maar er vallen me toch een paar zaken op in zijn verhaal: in de eerste plaats dat hij zelf is gaan doktoren met medicatie, terwijl over alle soorten pillen en tabletten via Google alle informatie is te vinden. Lasix wordt o.a. voorgeschreven bij hart- en nierfalen, en volgens mij moet je dan niet zelf gaan experimenteren, ook al zij zo goed als alle medicijnen vrij verkrijgbaar in Thailand. Zelf dokteren met medicatie: dat doe je in Nederland toch ook niet? Waarom niet direct met oedeemklachten naar BKH gegaan?
Op de tweede plaats: Charly geeft de verpleegsters een fooi! Ik herhaal: een fooi, een flinke fooi zelfs! Hoezo? Dat doe je in Nederland toch ook niet? Welk soort arrogantie spreekt hier uit?
En op de derde plaats: Charly denkt bij voorbaat dat de organisatie niet gestroomlijnd doch chaotisch verloopt, en staat verwonderd te kijken dat hij desondanks structuur ontwaart. Ergo: een stevige structuur, in ieder geval in zijn situatie. Nou, die van hem bleek op basis van drogisterij-spulletjes en een hoop gesukkel.
Beste Nok,
Een kleine reactie. In Nederland geef ik inderdaad verpleegsters geen fooi. Om twee redenen: ze verdienen aanzienlijk meer dan de verpleegsters hier in Thailand en ten tweede heb ik nog geen verpleegsters in Nederland meegemaakt die ook op maar op enige wijze aanspraak zouden kunnen maken op een fooi.
Wat dit met arrogantie te maken heeft, ontgaat mij volledig.
Met vriendelijke groeten,
Charly
Als je goed ziek was en je werd liefdevol geholpen, dan wil je je waardering laten blijken. Hoeveel taarten er wel niet vroeger bij ontslag uit het ziekenhuis op de zusterpost werden afgeleverd! Heel begrijpelijk dat Charly een dikke fooi achter liet en daar is niks geen arrogantie bij. Deze term is is op de man spelen en niet op wat hij deed!
Ja natuurlijk, zet een taart of een doos gebak of een grote bos bloemen met bedankbriefje op tafel op het kantoor van het verplegend personeel: zo doe je dat in Nederland, zo kan het ook in Thailand.
Citaat:
‘Natuurlijk, door de lage lonen lopen er heel veel verpleegstertjes rond. Ik schat minimaal vijf maal zo veel als in een vergelijkbaar Nederlands ziekenhuis’.
Goeiemorgen, Charly, minimaal vijfmaal zoveel verpleegkundigen als in een vergelijkbaar Nederlands ziekenhuis! En dan te bedenken dat het aantal verpleegkundigen per hoofd van de bevolking in Thailand minder dan de helft is van het aantal in Nederland! Dan moeten die staatsziekenhuizen wel erg onderbezet zijn.
Thais en buitenlanders…..
Beste Tino,
Ik heb hierover geen statistieken geraadpleegd maar gewoon in het Bangkok Hospital om me heen gekeken. En in Nederland kwam ik ook nogal eens in ziekenhuizen. Dus mijn inschatting van minimaal vijf maal zoveel verpleegstertjes als in Nederland is een inschatting op basis van eigen waarneming.
En misschien stoppen ze die verpleegstertjes hier wel onder een andere categorie, misschien wel onder welzijnswerkers of iets dergelijks.
Met vriendelijke groet,
Charly
Beste Charly,
Wat ik nu zeg is niet persoonlijk bedoeld en ik heb er geen enkel bezwaar tegen dat je gebruik maakt van de diensten van dit ziekenhuis.
Maar deze privé ziekenhuizen zorgen ervoor dat er een groot tekort is aan artsen en verpleegkundigen in staatsziekenhuizen waar de ‘gewone Thai’ naar toe moet.
Jij doet niets verkeerds, ik wil alleen dat je je dat realiseert. Ik wil dat er empathie is voor de Thai.
Beste Tino,
Als er een persoon op deze aardbol rondloopt met een groot empathies vermogen, dan ben ik dat wel. En mijn empathie beperkt zich niet tot de Thai alleen.
Met vriendelijke groet,
Charly
Je hoeft je toch niet te schamen voor zo iets . Dat hoort gewoon bij werk hun werk .
Zowat drie jaar geleden had ik een verbrijzelde elleboog. In het plaatselijke hospitaal kon men mij niet helpen. Ik werd doorverwezen naar Bangkok Hospital Rayong. Een onmiddellijke ingreep bleek noodzakelijk. Maar er moest eerst geld tevoorschijn komen…minstens 100.000.-Thb . Dat heb je doorgaans niet in je broekzak zitten…Ik stelde voor om mijn credit card te gebruiken doch dit werd geweigerd omdat men dan 2 weken op het geld zou moeten wachten. De in grote getalen aanwezige hostesjes zetten me in een rolstoel voor de 3 verschillende aanwezige ATM automaten waar ik met al mijn beschikbare debetkaarten zoveel mogelijk geld moest uit halen. Ondertussen had ik ook contact met mijn verzekering die zich akkoord verklaarde om de kosten te dekken. Het voorschot verdween evenwel ook in de kassa. De operatie werd dezelfde avond correct uitgevoerd. Ik vroeg aan de chirurg wat dit zou kosten…zijn aandeel bedroeg 12.000.-Thb….Ik werd wakker in een immens grote kamer met verpleegster (niet om gevraagd) en drong er op aan om dezelfde dag uit het ziekenhuis ontslagen te worden. Kosten voor de operatie + 1 nacht in Bangkok Hospital Rayong: 132.000.- Thb…zonder nabehandeling (hechtingen verwijderen nadien)…
Het eerder betaalde voorschot kon ik wel recupereren…na enig aandringen.
Was je in een staatshospitaal gegaan en je had daar voor de voorkeursbehandeling betaald, dan was je waarschijnlijk net zo goed geholpen en betaalde je misschien nog geen 10.000 Baht. Een vriend van me had een liesbreuk, die in Bangkok Hospitaal net zoveel kostte als jouw operatie. Hij betaalde in het Hua Hin Hospital met overnachting en voorkeursbehandeling 7500 Baht. Dat is toch wel andere koek, of niet?
Goed bedoelde adviezen van mensen over medicijn gebruik kunnen wel eens verkeerd uitpakken!
Het is raadzaam om op de computer te zoeken naar mogelijke nevenverschijnselen of bijwerkingen van medicijnen, zelfs als een arts dat voorgeschreven heeft!
Nou Charly voor zover ik je verhaal lees ben je echt positief over het Bangkok Hospitaal, ik hoor hier totaal andere berichten hoor. Een vriend van mij kreeg onregelmatige hartkloppingen en moest na allerlei controles 1 jawel ik zeg één nacht in het BKK Hospitaal te Hua Hin blijven. De daaropvolgende dag is hij weggegaan in de voormiddag, de rekening 56000 THB. En er bestaan nog tal van andere verhalen, ik zal het hier maar best beperkt houden.
Beste Louvada,
Ik denk niet dat je jouw voorbeeld kunt vergelijken met mijn betrekkelijk simpele kwaal. Bij die onregelmatige hartkloppingen zijn, denk ik, best wel wat “dure” controles noodzakelijk. Dat de rekening dan na een overnachting uitkomt op 56.000 baht, zou heel goed kunnen. Maar als je je goed verzekerd hebt, met name voor inpatient, betaalt de verzekeringsmaatschappij alles keurig uit.
En ja, in mijn voorbeeld ben ik uitermate goed te spreken over het Bangkok Hospital in Udon.
Met vriendelijke groet,
Charly
Nou Charly, ik woon zelf in Udon, maar het Bangkok hospitaal , zou ik als particulier mijden als de pestplaag.
Niet omdat de medische ingrepen niet goed zouden zijn, of de omgeving ranzig, integendeel zelfs, zoals je ook beschreef, maar vanwege de absurd hoge rekeningen voor buitenlanders. Een paar jaar geleden hebben de Nederlandse verzekeringen sterk overwogen om die hospitaalgroep uit te sluiten. Ook het Aek hospitaal hier begint die trekjes te vertonen, laatst met een pijnlijke schouder een dokter bezocht, die ik al kende van voorgaande jaren, injectie en een berg medicijnen mee, omgerekend 77 euro. Net als inzender Langemaat kijk ik de voorgeschreven medicijnen na op internet, als ik ze volgens voorschrift had geslikt, was ik al bezweken aan een maagbloeding. Ik heb in ieder geval voorraad voor een hernieuwde jicht of pijnaanval.
Inderdaad Louvada, het Bangkok Hospital Hua Hin schrijft met dubbele pen. Er worden vaak totaal onnodige onderzoeken en behandelingen gedaan en de kans bestaat, dat je een dokter krijgt, die zegt, dat je een collega moet hebben, maar van beide artsen wordt een consult in rekening gebracht.
als ze niet verzekerd bent en de rekening zelf moet betalen, dan willen ze wel eens de prijs van een dagverblijf halveren.
Ga je 55 km noordelijke naar het Bangkok Hospital Phethaburi, dan blijven de prijzen een stuk lager, dus minder toeristisch
Het is inderdaad een reclame van een van de duurste ziekenhuizen in Thailand (dus ook in Udon Thani) en alleen maar voor rijke en goed verzekerde bestemd.
Neem nooit medicijnen op advies van ondeskundige en zeker niet om gewicht te verliezen.
Indien je af kunt blijven van pillen die je echt niet nodig hebt, zal je lever en je nieren je dankbaar zijn.
Gewicht verliezen, dus afvallen, heeft met discipline te maken. Van alles een beetje minder en sporten. Ik weet het uit eigen ervaring.
Gelukkig voor je dat je zo snel van je probleem af was. Wat mij vooral is bijgebleven dat de kosten die het BKK hospital in Bangkok rekende zeer hoog waren en ben toentertijd maar naar een ander ziekenhuis gegaan.
In 2013 ben ik aan darmkanker geopereerd hier in Changmai.
Daarna heb ik chemokuur.gehad.
Na.iedere chemo kon ik niet ontlasten.
Dus na enkele dagen naar mijn Oncoloog.
Deze gaf mij een drankje en medicijn.enmoest maar wachten in de wachtkamer.
Na enkele uren lukt het nog niet.
Toen hebben ze het gedaan met als een baby vroeger,met.de vingers uit geplukt.
Nadat ik de volgende keer weer,na een chemo last heb,wou ik weer naar de Oncoloog gaan.
Toen zei mijn vriendin dat kan ik ook wel,ze legde toen een plastic kleed op het bed en begon toen.net als het.ziekenhuis het uit planken.
Mijn vriendin is verpleegster geweest.
Ik ken een waar gebeuren. Ca. 3 jaar geleden. Bangkok Hospital Pattaya. Nederlander wordt opgenomen met hart klachten. Wordt behandeld. De verzekeringsmaatschappij (waar de patient verzekerd is) in Nederland reageert. Weten niet hoe snel men een verpleegster naar Thailand stuurt, een ambulance naar BKK hospital en de patient daar ophaalt en met brancard en al in een vliegtuig naar Nederland vervoert. Reactie verzekeringsmaatschappij: dit alles is voor ons veel voordeliger dan de patient daar te laten liggen. BKK schrijft niet met 2 pennen maar wel met 10. Later hoorde ik dat voor bypass operatie en 2 dagen liggen 6-cijferige bedragen in rekening worden gebracht. Zij zijn daar totaal de weg kwijt. Maar ja de meeste vakantiegangers zien de ziekenhuisrekeningen niet, die gaan direct naar de verzekeringsmaatschappijen. BBK hospital groep is daarom ook zeer blij met verzekerings patientem.
Reken je dit van euro naar baht, dan kom je gauw tot 6 – cijferige bedragen.
Verzekeringsmaatschappijen zijn ook niet gek en beoordelen alles per geval.
En uiteindelijk betalen de “klanten” de onkosten via de maandelijkse premies! Helaas!
Bedankt Charly voor je openhartige openbaringen, het is toch een min of meer taboeonderwerp. Een fooi geven zou ik nooit doen maar ja dat is natuurlijk persoonlijk. Sommigen geven je advies om meer op internet te zoeken maar dat moet je juist niet doen, elke dwaas kan iets op internet beweren. Ik hou me op 2 site’s die mijn huisarts mij aanbevolen heeft: http://www.apotheek.nl en http://www.thuisarts.nl Ik wens je het allerbeste er mee.
Even een reactie op nogal wat reageerders die stuk voor stuk verhalen over de belachelijk hoge nota’ s van het Bangkok Hospital.
In mijn posting is daar totaal geen sprake van. En dat is de ervaring waarover mijn verhaal gaat. In totaal heb ik 2.500 baht betaald voor consult, rontgen foto’s, huur kamer en medicijnen. Ik kan dit echt niet duur vinden.
Mocht er mij echt iets overkomen, bijvoorbeeld de onregelmatige hartkloppingen waarover Louvada vertelt, dan ben ik daar via AXA goed voor verzekerd en zal het mij worst zijn of het Bangkok Hospital huizenhoge rekeningen uitschrijft.
Met vriendelijke groeten,
Charly
Heb hetzlefde gehad..naar goede apotheker en kreeg zakjes macrogol en het was opgelost..dus tip voor de volgende keer,geen polonaise aan je lichaam
De oorzaak kan verschillend zijn.
Gebruik van Lasix had een verstopping tot gevolg.
Verandering van voedsel kan ook wel eens tot dit soort problemen leiden,
maar zijn simpeler op te lossen.
Dan is het Bangkok Pattaya in Udon de uitzondering die de regel bevestigd. Hier in Pattaya ging ik binnen met een kleine wonde aan de elleboog. Goed verzorgd en de rekening weet ik niet want mijn verzekering (ook AXA) betaalde alles. Daarna moest ik twee weken elke dag terug komen voor verdere verzorging van de wonde en een nieuw verband. Dat alleen al kostte mij 1390 bath per keer en dat bedrag was volgens hen te klein om daar AXA mee lastig te vallen. Ben dan maar naar een klein Thais verzorgingskliniekje geweest en werd daar geholpen voor 120 bath per keer, Het verschil tussen 1390 en 120 vind ik wel veel en overdreven. Dus de klagers over hoge kosten geef ik volkomen gelijk.
Ik bedoel Bangkok Udon hospitaal is de uitzondering. Bangkok Pattaya is duur zoals veel anderen ook zeggen over de Bangkok hospitalen
En toch vind ik het Bangkok Hospitaal in Chiang Mai wel meevallen. Wij betalen voor een raadpleging bij een specialist tussen de 600 en 800 Baht. Voor een rectale echo ivm Prostaatklachten 2100 Baht incl. doktersbezoek. De operatie die volgende week zal plaatsvinden kost incl. 2 nachten 170000 baht.
Als ik de bedragen hoor die ze in Europa vragen, vind ik dit toch echt een koopje.
Citaat: “Als ik de bedragen hoor die ze in Europa vragen, vind ik dit toch echt een koopje”. In Nederland ben je dan in ieder geval niet meer kwijt dan € 385,- (je eigen bijdrage geldt dus voor iedereen).