Charly in Udon (5): Leuke ontmoeting met landgenoten

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Sinds een aantal jaren woont hij in een resort, niet ver van Udonthani. In zijn verhalen probeert Charly met name meer bekendheid te geven aan Udon, maar gaat hij ook in op andere zaken in Thailand.

---

Charly in Udon (5): Leuke ontmoeting met landgenoten

Sinds ik in Thailand woon, heb ik nooit de onbedwingbare behoefte gevoeld om contact te zoeken met landgenoten die hier wonen. Ik weet niet of dit voortvloeit uit mijn afkeer van het gemopper, zeg maar gerust het gezeur, dat een aantal van mijn landgenoten meent te moeten ventileren op de in hun ogen Thaise toestanden en misstanden. Er zijn nogal wat Nederlanders die daar een dagtaak aan lijken te hebben.

Tevens zit ik ook totaal niet te wachten op het legertje nep-miljonairs die proberen met hun verhalen indruk te maken, terwijl ze in feite helemaal niets hebben, zelfs geen geld om fatsoenlijk te eten of een ziektekostenverzekering af te sluiten. Ik vermoed zo dat Gringo deze mensen in Pattaya feilloos kan aanwijzen en dat hij precies weet wat ik bedoel.

Zelfs Nederlanders die gezellig in hun thuisland zitten en af en toe Thailand bezoeken, kunnen het blijkbaar niet laten om regelmatig hun afkeer te verkondigen van Thaise toestanden en met opgeheven vingertje te vertellen hoe het hier in Thailand allemaal beter zou moeten.

Ik kan daar niets mee. Ik heb bewust gekozen voor Thailand als mijn nieuwe woonland en ik accepteer dat er een hoop zaken hier anders geregeld zijn, of juist niet geregeld zijn, in vergelijking met Nederland. Maar waarom is het zo nodig om een Aziatisch land als Thailand langs de meetlat te leggen van een zogenaamd beschaafd en zogenaamd democratisch land als Nederland?

Ik heb absoluut geen roze bril op, maar ik accepteer de Thaise gewoontes, culturele achtergronden, tradities en het dagelijkse leven in Thailand gewoon als een gegeven. Waarbij ik nieuwsgierig ben naar de achtergronden, het ontstaan en wat de plannen zijn om Thailand vooruit te helpen. Thailand loopt op een aantal terreinen misschien achter op Westerse landen, maar geef ze lekker de tijd om in hun tempo de ontwikkelingen door te maken om steeds verder te groeien. Ontwikkelingen die wij vroeger ook moesten doormaken.

Ik moet ook altijd lachen als het over watermanagement gaat. Als Bangkok weer eens onder water is gelopen, lees ik altijd wel weer het commentaar van iemand die vindt dat Thailand de hulp zou moeten inroepen van Nederlandse waterbouwdeskundigen. Natuurlijk hebben we met de Deltawerken een gigantisch mooie waterbouw klus gerealiseerd. Maar zeg nou zelf, als er in Nederland een regenbuitje langs trekt, staan ineens de straten diep onder water. Kunnen het water niet verwerken. De Thaise waterbouwdeskundigen kunnen die wateroverlast echt wel, technisch gezien, de baas. Andere elementen, zoals bijvoorbeeld het dumpen van afval en het openzetten door andere landen van de sluizen in stroomopwaarts gelegen gebieden, doorkruizen die technische oplossingen.

Natuurlijk wijkt de Thaise democratie af van de westerse democratie, maar dat wil niet zeggen dat de Thaise zienswijze slechter is dan die in het westen. De Thaise politiek is uiteraard afgestemd op de lokale situatie. Het leger speelt daarbij een belangrijke rol, niet altijd in de goede zin van het woord. Denk alleen maar aan het bloedbad aan de Thammasat Universiteit, op 6 oktober 1976.

In het verleden redelijk democratisch gekozen regeringen hebben tot dusver weinig tot geen daadkracht getoond en zich blijkbaar uitsluitend vooral beziggehouden met kinnesinne, machtspolitieke spelletjes en het vooral bevorderen van de eigen welvaart. Uitzondering was in mijn ogen Thaksin. Die heeft redelijk wat resultaten weten te boeken, daarbij niet vergetend zichzelf te verrijken, maar moest – hij kwam uit het verkeerde kamp, namelijk dat van de roodhemden – het veld ruimen.

Ik heb dat al eens eerder hier betoogd. Thailand heeft tot dusver laten zien, niet echt toe te zijn aan een werkelijke democratie. Maar wat is een werkelijke democratie? Moeten we dan naar Europa kijken, naar Turkije, of nog erger, naar de VS?

Ik ben van mening dat er in de westerse landen uitsluitend een schijndemocratie is, met een heleboel hypocrisie, wegkijken, het elkaar toeschuiven van goed betaalde banen waarbij deskundigheid vrijwel geen rol speelt  (partij kartel roept Baudet van FvD dan, en hij heeft volkomen gelijk) en het voor zich uit schuiven van problemen (immigratie, macht van de Europese Unie, het dictaat vanuit de ECB in Frankfurt en de schuldenlasten van de zuidelijke lidstaten waar de noordelijke landen in Europa voor mogen opdraaien, om maar een paar voorbeelden te noemen). De hele wereld is vergeven van machtspelletjes waarbij democratie uitsluitend het sausje is dat gegoten wordt over de meest walgelijke beslissingen.

Tot zover, sorry hoor, ik moest even mijn frustraties luchten over de politiek in de wereld en de relatie daarmee in Thailand. Ik voel me nu een beetje GBJ Hilterman, die in lang vervlogen jaren iedere zondag zijn kijk op de wereld gaf. Vond ik overigens altijd wel heel boeiend om naar te luisteren.

Nu maar naar het onderwerp van dit topic.

In mijn ogen is de kans dat je met landgenoten in aanraking komt, vrij groot als je bewust naar ze op zoek bent. In een van de koffiehoeken in Central Plaza of in een bar in soi sampan. Ik zie ze regelmatig hoor, maar ik loop graag verder. Geen zin om al die klaagzangen te moeten aanhoren. Zeker, toen ik nog kort in Thailand was, had ik waarschijnlijk wel goed bedoelde adviezen van medelanders kunnen krijgen. Dat had me ongetwijfeld ook best wel wat geld gescheeld en mogelijk dat ik andere beslissingen had genomen. Het zij zo.

Door schade en schande word je wijs, dat is een leercurve waar je doorheen moet, en daar betaal je voor. En dat heb ik er graag voor over. Dat het gelukkig ook anders kan, heb ik recent mogen ervaren.

Via een Nederlandse vriend die hier in Thailand woont, ben ik in contact gekomen met Henk en zijn lieve Thaise vrouw Arisa. Henk is van dezelfde leeftijd als ik en is, hoe toevallig, nu ook vijf jaar woonachtig in Thailand, in het hoge noorden, vlakbij de Mekong rivier. Na eerst wat chatten via facebook, op een gegeven moment besloten om elkaar eens te ontmoeten.

De eerste afspraak liep helaas stuk op de overdadige moessonregen, die het voor mij en Teoy onmogelijk maakte met de auto naar Udon te rijden. Volledig onder water gelopen wegen en zelfs een brug die door de watermassa onklaar was geraakt.

Volkomen onverwacht bleken Henk en zijn vrouw een paar weken later wederom in Udon te zijn. Deze keer geen moessonregens die een afspraak konden doorkruisen en afgesproken elkaar te ontmoeten in het Paradise Hotel. Gelijk een goede klik. Henk en Arisa zijn twee aardige en leuke mensen. Henk is ongedwongen, praat vrij uit. En Arisa is spontaan, ook ongedwongen, en kan het uitstekend vinden met Teoy.

Leuk allemaal. Na een lekkere cappuccino, een overheerlijk gebak en na wat bijpraten, verkassen we naar het Pannarai hotel. Eigenlijk hadden we naar het Italiaans georiënteerde daSofia restaurant gewild, maar Teoy dacht dat daSofia wegens vakantie gesloten was. Dat bleek later niet het geval te zijn, maar Henk had inmiddels al met een andere Nederlander in het Pannarai afgesproken.

Geen enkel probleem. Teoy rijdt ons rustig naar het Pannarai hotel. Plaats genomen aan een grote tafel en wat te drinken besteld. Verder even wachten op de Nederlandse vriend van Henk en zijn wederhelft. Pieter, zo heet de vriend van Henk, en zijn vrouw Nim, arriveren vrij snel. Eerst een drankje bestellen en wat introductie gesprekken om elkaar een beetje te keren kennen. Pieter en ik kiezen voor een fles Chileense wijn. De rest van het gezelschap houdt het bij nam plaaw (gewoon water). Het wordt nu tijd om de gekozen gerechten op te geven. Ying, de serveerster van dienst, neemt daar alle tijd voor, want er zijn nogal wat toevoegingen te noteren.

Henk bestelt, op mijn advies, de zalmsalade (met extra zalm), hetzelfde als ik zelf neem. De stukjes gesneden zalm liggen op een uitgebreide, frisse groente- fruitsalade, waarbij de zalm een beetje bestrooid is met geraspte kaas. Een zeer gezond gerecht en met de extra zalm een volwaardig hoofdgerecht.

Pieter neemt een van de specialiteiten van het huis, een kipfilet schotel op een bedje van spaghetti en ham, op smaak gebracht met een tomatensaus. Bij dit gerecht kan het geen kwaad om de keuken erop te wijzen de kip niet te veel te garen, omdat anders de kip te droog van smaak wordt.

De dames komen er onderling ook uit, waarbij Nim het zekere voor het onzekere neemt, en Pad Thai bestelt. Nim kan namelijk als Vietnamese geen Thai lezen, wel spreken en verstaan.

We hebben zeer geanimeerde gesprekken. Pieter blijkt erg veel van medicijnen en hun werking te weten. Pieter is bovendien een echte kenner van het restaurant wezen in Udon. Thuis wordt er nooit gekookt. Praktisch iedere dag gaan Pieter en Nim ergens uit eten. In onze gesprekken vliegen de namen van restaurants en de daarbij behorende persoonlijke waarderingen me om de oren. Zeer leerzaam voor mij. Ik eet namelijk bijna uitsluitend in restaurants in soi sampan, Central Plaza en directe omgeving. Als ik mij goed herinner vertelde Pieter dat hij al 12 jaar in Thailand woont. Niet zo verwonderlijk dat hij inmiddels redelijk Thai kan spreken en verstaan.

Henk komt uit de verzekeringsbranche. Hij is daarin bijna zijn hele leven werkzaam geweest, en weet daardoor ook wel het een en ander over het verzekeringswereldje te vertellen. Henk had zijn eigen verzekeringskantoor in de bollenstreek. Na nogal heftige privé ellende te hebben meegemaakt, heeft hij indertijd besloten zijn kantoor te verkopen. Hij leerde Arisa kennen en ze zijn eind 2014 in Thailand getrouwd.

Henk en Arisa hebben wat grond gekocht in de buurt van Bueng Khan en daar een mooi huis laten bouwen. Henk is een uiterst behendige doe-het-zelver en heeft voor het uitoefenen van deze hobby een uitgebreide werkkamer ingericht met werkelijk al het gereedschap dat je maar kunt bedenken.

Ook de dames hebben een uiterst levendig gesprek en kunnen zich uiteraard uitleven in het Thai. Geen farang die om een toelichting vraagt want die zijn immers zelf in boeiende gesprekken, jawel in het Nederlands, verwikkeld. De dames hebben het zichtbaar erg naar hun zin.

Op het eten dat Pannarai ons voorschotelde was weinig aan te merken. Henk vond de zalmsalade perfect, tot groot genoegen van Arisa, die verklapte dat Henk normaliter nooit groente eet. Pieter was wat minder tevreden over zijn kipschotel. Het Thaise eten voor de dames was uitstekend verzorgd en goed van smaak.

Helaas moesten Pieter en Nim alweer redelijk snel terug naar huis in verband met iemand die thuis ziek ligt (sorry, ik ben even vergeten om wie het nou precies gaat).

Nadat Nim hun rekening opvroeg, betaalde en zij met haar partner Pieter verdween, hebben we nog even genoeglijk met zijn vieren zitten kletsen. Uiteindelijk bracht Teoy ze terug naar hun hotel, terwijl ik bleef zitten op het naast Pannarai gelegen terras van Irish Clock. Daar nog gezellig een drankje gedronken met de eigenaresse Som. Toen Teoy terugkwam, lekker relaxed naar huis gereden.

Gewoon een leuke dag achter de rug, zo waar met een paar Nederlanders. Dus het kan wel. Nederlanders ontmoeten die niet gelijk hun negatieve verhalen over Thailand over je heen storten. Heerlijk. En eigenlijk ook wel eens fijn om hele gesprekken te kunnen voeren in je eigen moerstaal.

Charly (www.thailandblog.nl/tag/charly/)