Baby or not baby, that’s the question
Alweer een tijd geleden waren vooral de Thailandgerelateerde pagina’s op Startpagina.nl een bron van informatie over het land van de glimlach. Op de diverse gekoppelde forums wisselden vele bekende expats en toeristen elkaar allerhande mededelingen en gekkigheden uit. Een van hen – vermoedelijk is hij er nog steeds, laat ik hem Ron noemen – was (en is) zo’n typische wat oudere expat, wonend in Pattaya, met een veel jongere vrouw uit de Isan. Hij was een vaste gast op het forum en had in de loop der jaren voor niemand geheimen meer.
Zijn eega was hoogzwanger en wilde het belangrijke moment in haar geboortedorp, te midden van familie, laten gebeuren. Ron vond dat best, hij vermaakte zich prima in de kustplaats en zou het allemaal wel horen. En ja hoor, daar kwam het heugelijke telefonische bericht uit de Isan. Zoiets ging in de regel wat haperend, want Ron sprak geen Thais en zijn betere helft hooguit wat steenkolenengels.
Een half uur later stond het nieuws al in de discussiegroep. Het was iets in de trant van: “Hoera, ik ben vader geworden. Het is een meisje en we hebben haar Piak genoemd, ze is 48 centimeter lang en weegt bijna 7 pond. De bevalling liep goed en moeder en kind maken het prima.” En naar goed gebruik stonden er binnen een uur als reactie al zo’n vijftig felicitaties die de trotse Ron uiteraard deden glunderen.
Maar opeens kwam er een nieuw bericht in de draad. “Misverstand! In tegenstelling tot wat ik dacht, is het kind nog helemaal niet geboren en natuurlijk klopt de informatie dan ook niet.” Ook de felicitaties waren dus voorbarig, maar er zal wel flink gelachen zijn. Gelukkig werd enkele dagen later wel een gezond kindje geboren.
Vreemd misverstand? Ja, maar het complete spiegelbeeld kan ook. Een baby’tje dat geacht werd nog niet geboren te zijn, was er opeens wèl.
Mijn Thaise ex-vrouw had uit een eerder huwelijk een dochtertje van 17, echt een kind nog, dat bij ons in de condo in Jomtien was komen wonen. Wat we allebei niet voor mogelijk hadden gehouden, gebeurde: ze bleek zwanger te zijn, al drie maanden zelfs. De ‘blije verwachting’ maakte ons evenwel niet zo blij en we zagen allerlei problemen opdoemen. Ik refereerde zelfs aan de mogelijkheid van abortus, maar dat kan in Thailand na drie maanden echt niet meer. Er zat dus niks anders op dan het kindje maar te laten komen.
Een half jaar ging voorbij. Dochterlief was inmiddels negen maanden zwanger en voelde zich ‘s nachts niet zo lekker, al was het niet zo dat de geboorte zich al aandiende. Mijn vrouw bracht haar uit voorzorg toch maar naar een ziekenhuis en was een uur later terug. Ze dook het bed weer in, het meisje was immers in goede handen en de bevalling was nog lang niet begonnen. Rond negen uur gingen we samen rustig naar het hospitaal. Daar lag ze, met een enorme bult in de vorm van een laken op haar buik.
Nou, nog niets geboren dus. Moeder en dochter praatten zo’n twintig minuten over van alles en nog wat, maar niet over de komende(?) bevalling. En ik stond er maar bij, want spreek geen Thais. Plots hoorde ik wat gehuil en keek achter een muur. Een baby’tje! Ik liep terug naar de verloskamer en keek de dochter vragend aan. Tot onze grote verbazing vertelde ze ons dat het kindje al was geboren!
Kennelijk had de dochter verwacht dat wij al waren ingelicht door het ziekenhuispersoneel, maar we wisten dus nog van niks. Ik liep terug naar het baby’tje. Een leuk, pedant mondje, ik zag meteen dat het een meisje was. Inmiddels is ze vier jaar en het mooiste en liefste kindje op aarde.
Soms is niet alles wat het lijkt. Baby or not baby, Shakespeare zou zich gierend omdraaien in zijn graf.
Afbeeldingen: Bing Image Creator