Volgens sommigen is Koh Phayam in de Andaman zee het laatste ongerepte eiland in Thailand, nog niet ten prooi gevallen aan het massatoerisme.
Koh Phayam maakt deel uit van de provincie Ranong en ligt op ongeveer 40 km van de provinciehoofdstad. Het kleine eilandje heeft lange witte zandstranden en helder blauwe zee met schitterende koraalriffen. Koh Phayam is slechts 10 km lang en 5 km breed er leven ongeveer 500 mensen in dit tropische paradijs.
Het eiland is omgeven door stranden en natuur. Ook bijzonder, het eiland is autovrij. Vervoer vindt plaats met motorbikes en fietsen. Elektriciteit wordt geleverd door zonne-energie en generatoren. Er zijn drie resorts op het eiland die 24 uur uur per dag elektriciteit hebben: de Buffalo Bay Vacation Club, Phayam Cottage en Blue Sky. Er zijn wel satellietverbindingen en er is internet. De bungalows en de resorts hebben ook bereik voor mobiele telefoons.
De twee belangrijkste baaien op Koh Phayam zijn Aow Yai, de Sunset Bay en Aow Khao Kwai (Buffalo bay). Beide baaien hebben lange witte zandstranden. Natuurlijk is dit een strandbestemming bij uitstek maar het binnenland is heeft ook genoeg te bieden. Zo kan je gaan wandelen in de heuvels, bossen en jungle. De beboste heuvels van Koh Phayam zijn het leefgebied van apen, wilde dieren en een verscheidenheid aan vogels zoals de neushoornvogel en de zeearend.
Video: Koh Phayam
Bekijk hier de video:
Koh Phayam,
Mijn vrouw en ik zijn er een aantal jaren geleden heen gegaan. Een korte vakantie om nooit meer te herhalen. Klopt alles wat hierboven staat.
Maar om het een paradijs te noemen? Wij hadden na twee dagen echt de neus vol. Er is dan ook zo goed als niks op dit eiland, behalve dan de natuur.
Wij gingen er destijds heen om te gaan snorkelen. Dat kon je al gauw in de wateren rondom het eiland vergeten. Je moet heel ver de zee in om dat te kunnen doen. En dan valt er nog steeds niets te zien.
Wij boekten een overnachting via een van de online sites en hadden daar vanaf de eerste dag spijt van. Ons resort was aan het eind van een weggetje en dan nog kon je je brommer voren bij de ingang parkeren en moest je de rest te voet afleggen. Op zich geen probleem, maar met bagage minder praktisch om zo door het zand te lopen.
Het restaurantje dat dit resort had was gesloten. Volgens de site kon je met een boot van het resort naar snorkelplekjes gebracht worden…die dienst hadden ze al langere tijd ingesteld.
Een paar winkeltjes, en een paar restaurantjes, verder kent het eiland niets.
Ik kan me voorstellen, dat wanneer je uit een grote stad komt en eens alles van je afschudden wilt, een paar goede boeken meeneemt, het ook mooi kan zijn.
Voor ons was het gewoonweg vervelend op dat eiland en wij waren blij toen de dag aanbrak dat we het weer verlaten konden.
Het eerste verhaal stamt uit de vorige eeuw. Het laatste verhaal lijkt iets minder oud. Als je niet van rust houdt kun je er nu gewoon naar toe. Het eiland wordt nog steeds verder ontwikkeld (lees verwoest) en het aantal motorbike’s is in 1 jaar meer dan verdubbeld. Alle leuke (eenvoudige) resorts lijken te moeten verdwijnen. De jungle wordt ook plat gewalst om plaats te maken voor luxe resorts. Om te janken allemaal. Wij zijn dit jaar voor het laatst geweest. Elektriciteit is er trouwens al enige jaren en er is overal wel een wifi-punt te vinden. Het nieuwe Koh Samui. Wat doodzonde allemaal.
Leuke video maar nog leukere muziek. Heerlijke Thaise reggea van Job 2 Do, “Rorn” het openingsnummer van het fantastische album “One World”.