De week van Chris de Boer

Chris de Boer (59) werkte na zijn studie sociologie aan de Landbouw Universiteit van Wageningen als onderzoeker, onder andere bij het Nederlands Research Instituut voor Recreatie en Toerisme (NRIT) in Breda, als zelfstandig consultant en leraar marketing aan (nu) Stenden University Leeuwarden. Sinds 2006 woont en werkt hij in Thailand en sinds 2008 is hij als lector marketing en management verbonden aan Silpakorn universiteit. Chris is gescheiden, heeft drie dochters, en woont met de Thaise Lisa samen in Talingchan, een wijk in het westen van Bangkok.

De week van Chris de Boer

Zaterdag 10 november
Zoals normaal opgestaan om 7 uur. Ontbijt met bruin brood, chocoladehagel en koffie, na de duiven buiten brood te hebben gevoerd. Om 11 uur naar de ‘floating market Talingchan’, gewandeld met mijn (Thai) vrouw, vlakbij onze condo. Een klein nieuw winkelcentrum bezocht waar we een leuk nieuw modewinkeltje ontdekten. Een beetje duur voor de modale Thai. Een jurkje kost 500 baht en dat is toch 12 Euro.

Zondag 11 november
Een rustige zondagmorgen met klassieke piano-muziek (Scarlatti en Chopin). ‘s Middags examens Marketing Management nagekeken. De pure herinneringsvragen worden over het algemeen goed beantwoord. De vragen die om denkwerk en kritisch vermogen vragen daarentegen veel minder. De intellectuele voortuitgang gaat in Thailand maar langzaam. Het verouderde onderwijssysteem werkt niet in hun voordeel.

’s Avonds op tv gekeken naar de futsalwedstrijd Thailand-Spanje met de vernietigende uitslag 1-7. Ontdekte na het douchen een (blijkbaar allergische) uitslag op mijn arm. Doet geen pijn, jeukt niet; ziet er alleen niet uit. Had ik ook twee jaar geleden toen ik door een klein beestje werd gestoken in de bus op weg naar huis. Mijn vrouw doet er ‘Thai wonderzalf’ op. Hopelijk morgen beter.

Maandag 12 november
Een gewone maandag. Althans, zo schijnt het. De uitslag is er nog steeds. In de middag beginnen mijn schouder en schouderblad te jeuken. Als ik thuiskom blijkt dat de uitslag op mijn huid zich uitbreidt. Voor alle zekerheid toch maar naar het ziekenhuis. Mijn vrouw gaat mee. Wij trekken een bonnetje voor de rij om de dokter te spreken om 17.00 uur. Om 20.00 uur, na 3 uur wachten, is het dan zover.

De dokter weet niet wat de oorzaak van de uitslag is: voedselallergie, blootstelling aan de zon, een beet van een insect…We krijgen medicijnen voor een week mee naar huis. Gelukkig ben ik ambtenaar (werk voor een rijksuniversiteit) en betaal ik niets voor dokter en medicijnen.

Dinsdag 13 november
De medicijnen werken. De uitslag verdwijnt langzaam en ik slaap als een os op een ‘slaapmiddel’. Op de universiteit de hele dag les: ’s morgens en ’s middags 3 uur lang. Overleg met Thai collega’s over het aanstaand seminar van onze afdeling in Cambodja. Mijn mening gegeven over het regelen van re-entry permits om met hetzelfde non-immigrant-B visum weer terug te keren in Thailand. Beter hier in Bangkok regelen dan aan de grens met Cambodja, leert een vlugge oriëntatie op internet.

’s Avonds de politieke situatie in Thailand besproken (met name de aanstaande demonstratie tegen de regering op 24 en 25 november en een mogelijke tegendemonstratie van de regeringsgetrouwen) met mijn vrouw die vanwege haar (net)werk veel informatie heeft over wat er zich in dit land achter de schermen afspeelt.

Woensdag 14 november
Mijn laatste les van de week in Bangkok. Een beperkt aantal vierdejaars studenten meegedeeld dat zij mijn vorige cursus een onvoldoende hebben gescoord en dat zij in 2013 dus niet afstuderen (als er geen herkansing wordt geregeld). Bij een aantal breekt lichte paniek uit, omdat Thai studenten niet gewend zijn te zakken voor een examen.

Een online geldoverboeking naar Nederland gecheckt. Het schijnt ondanks de alsmaar voortschrijdende technologie toch nog een paar dagen te duren voordat een bedrag van Thailand op een Nederlandse bankrekening is bijgeschreven. Een beetje op tijd naar huis om de futsalwedstrijd tussen Brazilië en Argentinië niet te missen. Inderdaad een topwedstrijd, in de verlenging beslist in het voordeel van Brazilië.

Donderdag 15 november
Heb de wekker op 05.40 uur gezet omdat ik vandaag les geef in Petchaburi, zo’n 250 kilometer van Bangkok. Al om 05.35 uur gaat echter mijn telefoon. De chauffeur van het busje die mij vandaag vervoert, is al gearriveerd op de parkeerplaats. Om 06.15 uur vertrek ik. Een lange dag met twee keer 3 uur les maar leuk om een cursus (in dit geval Sales Management) te doen buiten de eigen faculteit.

Op weg naar het restaurant voor de lunch (buffet op donderdag tegen een vaste prijs van 119 baht = 3 Euro) ontmoet ik een (homosexuele) collega die mij er ‘gorgeous’ uit vindt zien. Het restaurant is gesloten omdat een derdejaars student plotseling is overleden en iedereen dus naar de tempel is vandaag. Op de weg terug naar Bangkok gestopt op een grote parkeerplaats en daar verse vis, de zilveren pomfret, gekocht. De reis voortgezet en dan toch de onvermijdelijke verkeersopstopping. Dus bijna een uur later thuis dan verwacht.

Vrijdag 16 november
Geen les vandaag maar allerlei kleine klusjes gedaan op kantoor zoals achterstallige emails wegwerken en mijn bureau een beetje opruimen. De komst van Barack Obama dit weekend aan Bangkok werpt zijn schaduw vooruit. Overal in de stad wordt de bewaking verscherpt en er zijn scherpschutters. Maar er is ook een komische kant. Rondom het regeringsgebouw lopen en zwemmen grote hagedissen. De veiligheidsagenten van Obama denken dat het komodovaranen zijn en zijn er als de dood voor. Mensen en gebouwen kunnen ze controleren, dieren is een beetje lastig.

Vandaag ook de tweewekelijkse trekking van de Thai Staatsloterij. En of je het wil geloven of niet: mijn vrouw heeft elke trekking prijs. Vandaag een kleine bedrag (4.000 baht) maar genoeg om morgen nieuwe schoenen te gaan kopen. De zilveren pomfret wordt bij het avondeten gebakken en verorberd.

Ik sluit de dag af met het kijken van de twee halve finales wereldkampioenschap futsal. Beide wedstrijden vallen in kwaliteit zwaar tegen. Zondag de finale Brazilie-Spanje. Obama schijnt te komen kijken. Het zou me niet verbazen als ze de halve stad afsluiten. De Thai nemen geen risico. Ik ook niet, ik blijf thuis zondag.

Zaterdag 17 november
Na het ontbijt besluit mijn vrouw naar de tempel te gaan (met de naam Wat Chiang Lek, hetgeen de tempel van de kleine olifant betekent) om de Buddha te bedanken voor het geluk in de loterij. De buurvrouw van de kleine buurtwinkel gaat met ons mee. Zij wint nooit een prijs in de loterij. Mijn vrouw heeft haar verteld dat winnen niet alleen een kwestie is van geluk maar dat je dat geluk afdwingt door goed te leven, goede mensen te helpen en geregeld te bidden tot de Buddha en naar de tempel te gaan.

Tegen lunchtijd zijn we weer thuis. Geluncht en daarna naar een van de grote warenhuizen in de buurt. Ik kom met twee paar nieuwe schoenen thuis en met de boodschappen om vanavond spaghetti te maken voor mijn vrouw. Ik eet mijn spaghetti het liefst met olijven, kappertjes en strooikaas. Mijn vrouw vervangt deze ingrediënten door nam pla (vissaus) en scherpe pepers. Sommige dingen blijven voor mij onbegrijpelijk. Ma pen rai….(geen probleem).

Beste Thailandbloggers. Joan Boer, Cor Verhoef, Dick Koger, Martin Carels en nu Chris de Boer beschreven een week. Wie volgt?