Een echte Butterfly

Hoe vaak al ben je in Thailand door de een of andere juf al niet uitgemaakt voor Butterfly of wellicht voor Helikopter. Nou moet ik bekennen dat ik bij de laatste benaming me nauwelijks iets kan voorstellen. Van een vlinder die van de ene naar de andere bloem fladdert en van het zoet des levens snoept des te meer.

Om door een Thaise als zodanig te worden betiteld is niet bijster veel nodig. Slechts naar een andere dame, zonder enige bijbedoeling, kijkend verschaft je die minder vleiende titel op slag.

Vraag me af of dit typisch Thais is of hebben daar alle Aziatische dames last van? Moet het antwoord schuldig blijven.

Butterfly Garden

Aangespoeld op Bohol, het tiende grootste eiland van de Filippijnen, kom ik terecht bij een Butterfly Garden. In Thailand heb ik dit soort tuinen al weet ik hoeveel keren bezocht en sta nu niet bepaald te trappelen om dit ook hier weer te doen. Vlinders zullen in beide landen nauwelijks van elkaar verschillen dus waarom zou ik naar binnen gaan. Tegen het vriendelijke snoetje van een aardige jonge meid ben ik echter niet bestand en laat me verleiden om toch maar een kaartje aan te schaffen voor welgeteld 45 peso, nauwelijks 75 eurocent. Ben toch een beetje Butterfly!

Rondleiding

Druk is het niet en een aardige jongeman gaat mij in mijn eentje rondleiden en vertelt alles omtrent het wel en wee van de vlinders. Van larf tot en met de trieste dood en niet te vergeten het seksleven. Hij toont mij het verschil tussen de mannelijke en vrouwelijke exemplaren en niet te vergeten sommige vlinders zijn zelfs meerslachtig. Ze lijken bijna op mensen. Toch moet je er niet aan denken dat je leven net zo kort is als dat van deze fraai van bloem naar bloem fladderende vlinder. Zelfs de allermooisten moeten na slechts 21 dagen van het zoet des levens te hebben genoten het loodje leggen.

Sterven in het harnas

Het moet gezegd worden voorafgaand aan de dood is de vlinder nog in meer dan uitstekende conditie. De laatste dag van het kortstondige leven paart hij en zijn geliefde 24 uur aan een stuk waarbij het vrouwtje boven op haar partner plaats neemt. Na de laatste stuiptrekkingen nemen beiden afscheid en vertrekken met achterlating van heel wat nazaten naar het hiernamaals. Sommige dames mogen ons heren der schepping dan wel een Butterfy noemen maar tot een dergelijke uitbundige daad zijn wij mannen niet in staat. Gelukkig maar, want anders moesten we veel te snel van het vrolijke leven afscheid nemen.

De gids

Mijn gids is een aardig maar ook ondeugend kereltje en maakt nogal wat grapjes over het verschil tussen ons mensen en het seksuele leven van de vlinder. Als hij mijn fototoestel ontwaard stelt hij voor om een hele mooie foto van mij te maken. Hoewel ik mijn camera niet vlug uit handen geef stem ik toch maar toe. Met mijn rug moet ik naar hem toe gaan staan terwijl hij achter een glazen wand plaats neemt. Even later moet ik me omdraaien, benen uit elkaar, handen krachtig als een soort krachtpatser boven mijn hoofd en in die houding op de kiek. Hij lacht van oor tot oor als hij op het schermpje van mijn camera het resultaat toont. Warempel ik ben toch een echte Butterfly en de Thaise dames hebben helemaal gelijk.