De merkwaardige queeste van Sakchai
Doi Inthanon
Iedereen die ietwat vertrouwd is met de Thaise pers weet dat die bol staan van merkwaardige ‘petit histoires’. Eén van die verhalen die me écht intrigeren is dat van ene Sakchai Suphanthamat. Diverse bronnen, waaronder zelfs de Bangkok Post hebben de laatste jaren verslag uitgebracht over de vreemde, om niet te zeggen bizarre queeste van deze man.
Sakchai Suphanthamat werd veertig jaar geleden in Udon Thani geboren maar verhuisde bijna twintig jaar geleden naar de provincie Trang om er te trouwen. Zijn echtgenote overleed onverwacht in 2016 aan tetanus, nadat ze door een zwerfhond was gebeten. Sakchai ging kapot van verdriet en verzeilde naar eigen zeggen in een zware depressie. Het was in deze fase van zijn rouwproces dat hij zich herinnerde hoe hij met zijn overleden vrouw plannen had gemaakt om een bezoek aan Doi Inthanon, de hoogste berg van Thailand, én aan de zee in de omgeving van Trat te brengen.
Sakchai nam zich voor om alsnog deze wensen van zijn vrouw te realiseren. Na ampel beraad laadde hij zijn schamele bezittingen en de urne met de asse van zijn vrouw op een stootkar en begon, begeleid door z’n honden, aan de honderden kilometer lange route naar het noorden, naar Chiang Mai. Levend van de hemelse dauw trok hij elke dag weer een stuk verder, ongeacht de weersomstandigheden, koppig op weg naar het verre doel. Een voettocht die na een tijdje de aandacht van een paar journalisten trok die gefascineerd waren door dit bijzondere verhaal.
Hij bereikte ruim achttien maanden nadat hij Trang had verlaten de Roos van het Noorden. Vandaar legde hij de laatste kilometers naar het Nationale Park Doi Inthanon af. Bij de ingang van het Nationale Park werd hij opgewacht door hoofdparkwachter Roong Hirawong die hem, zwaaiend met een pak reglementen, duidelijk maakte dat het hem verboden was om de asse van zijn vrouw op de bergtop te verstrooien en dat hij de tocht naar de top zonder zijn honden moest doen. Zijn trouwe viervoeters kregen geen toegang tot het park. De parkwachters hielden de dieren bij en voederden hen tot Sakchai was teruggekeerd.
Geïnterviewd nadat hij van Doi Inthanon was teruggekeerd verklaarde hij gelukkig te zijn om deze wens van zijn vrouw postuum te vervullen en ging hij op weg naar de kust in het zuiden. Intussen heeft hij al een flink stuk van Isaan op zijn teller staan en is hij al Korat gepasseerd. Vorige week werd hij opgemerkt langs de weg in Prachin Buri. Zonder twijfel verschijnt hij eerlang weer ergens in één of andere krant want zijn merkwaardige en ontroerende queeste is intussen ook al internationaal tot de social media doorgedrongen…
Foto’s van Sakchai: www.bangkokpost.com/thailand/general/1778414/loving-husband-continues-long-journey-with-his-wifes-ashes
Ken het verhaal en zag het al verscheidene keren in de media voorbijkomen. Als niet-Thai zeg ik dat hij zijn tijd die hij voor zijn tocht gebruikt beter kan besteden aan het voorlichten over wat er gebeurd is met zijn vrouw. Zoiets simpels als even een injectie op te halen in een 1e hulppost of ziekenhuis is teveel of niet nodig vinden vele Thai. Net 2 weken geleden hoorde ik van iemand op de markt welke kip verkoopt, had zich gesneden en niet naar het ziekenhuis ( 300 meter verderop ) en erna overleden vanwege ontsteking. Maar ja ik roep het voortdurend maar de Thai schijnt over het algemeen niet te beseffen van oorzaak en gevolg en dat op vele terreinen zoals gezondheid, verkeer, financieel en meer. Zelf ontsmet ik elk klein wondje en voor iets groters naar het ziekenhuis, iets waar je vanwege de hygiene in Nederland vaak geen zorgen over hoeft te maken.
Oordeel niet over deze mensen, die niet grootgebracht zijn met “hygiëne”.
Hopelijk door deze opvallende tocht vindt er ook voorlichting plaats.