Afgelopen week verscheen op Thailandblog een artikel over de grote aantallen wapens in dit land. Lees: www.thailandblog.nl/achtergrond/geweld-en-vuurwapens-thailand

Het artikel, met bronmateriaal, poogt enigszins het hoe en waarom van al die wapens te verklaren. Echter, een zegsman uit dat bronmateriaal meende dat het gedogen van het immense wapenbezit, en inherent hieraan de jaarlijks honderden gun homicides, te maken heeft met karma, met acceptatie en berusting. Er zou een houding tegenover het leven opgeld doen bestaande uit de opvatting: “when you die, you die”. Nou, dat klopt. Als je sterft, dan sterf je. Maar het woordje “when” kan ook “wanneer” betekenen, en dan maakt het veel uit of jouw leven zomaar door een of andere onverlaat wordt beëindigd, vanwege een of ander emotioneel affect, een zakelijk dispuut of het risico van ‘lose face’. En behalve ‘wanneer’, getuigt het toch immer van beschaving als men het ‘hoe’ van dat sterven meeneemt in welke overpeinzing dan ook. “We take death calmly as part of life”, voegde de zegsman aan zijn verklaring toe. Prachtig, maar het mag toch niet als excuus gelden om iemands dodelijke gedragingen te bagatelliseren. En dat gebeurt hier te lande nogal eens.

Vele soorten gedoogd geweld

Als je zoals ik meerdere jaren in Thailand bent, zie en hoor en maak je veel mee. Toch is er een kans dat verbazing en verbijstering je desondanks om de oren slaan. ‘s-Ochtends al, bij het aanzetten van de TV voor het Thaise nieuws, wordt je meteen geconfronteerd met talrijke verkeersongevallen die vele onnodige maar dodelijke slachtoffers tellen, huiselijke ruzies met fatale afloop komen vaak voorbij, en veel persoonlijke geweldsconflicten worden getoond. Het Thaise verkeer, het huiselijk geweld en de vele conflicten kennen een hoog ingecalculeerd doodslag gehalte.

Hetgeen aldus betekent dat bewust risico op levensbeëindiging van anderen wordt genomen. Een pickup met de achterbak volgeladen met bouwvakkers die zigzaggend met hoge snelheid door het drukke verkeer laveert, aanrandingen, verkrachtingen en verwurgingen van jong en oud, jongeren van beroepsopleidingen die elkaar soms tot de dood erop volgt achtervolgen. Het is zeer opvallend dat veel van deze dodelijke gebeurtenissen in de alledaagse persoonlijke levenssfeer van Thai mensen plaatsvinden alsòf het er gewoonweg bij hoort. Er is weinig tot geen publiek protest noch publieke verontwaardiging. Kennelijk zijn die gebeurtenissen normaal te doen gebruikelijk. Af en toe zie je op TV een reconstructie van een misdrijf, waarbij de dader omgeven door politie even aan hun aandacht ontsnapt en de verzamelde menigte de kans krijgt hem te belagen, een klap uit te delen en hun woede te ventileren. Meer boosheid over de vele dagelijkse misdrijven is er niet. Waarna eenzelfde soort misdrijf een volgende dag weer op een andere plaats in haast dezelfde soort omstandigheden plaatsvindt. Hetgeen niet wil zeggen dat er niet ontzettend veel verdriet en rouw heersen in Thaise gezinnen.

Geaccepteerd gebruik van wapentuig

Er wordt niet geschroomd fors geweld te gebruiken met behulp van wapentuig. Zo was enige tijd geleden op TV te zien dat: (1) een automobilist met een kapmes een brommerrijder te lijf ging. De brommerrijder had geprotesteerd nadat de automobilist bij het inparkeren diens brommer omver had gereden. Kennelijk voor de automobilist reden om dat protest jegens hem in de kiem te smoren. Het hele voorval was door omstanders gefilmd en werd op TV getoond. Met de blote hand kan ook. Op de site Thaivisa.com was enkele dagen eerder dan het hierboven genoemde bromfietsincident, het bericht te lezen dat: (2) een verpleegster ‘s-morgens bij thuiskomst van haar werk in een ziekenhuis haar 6 jarig stiefzoontje had gewurgd, jaloers als zij was om de aandacht die dat jochie kreeg van diens vader- haar partner.

Zulke tragische gebeurtenissen vinden over ter wereld plaats, en zijn natuurlijk niet uitzonderlijk en specifiek voor Thailand. Maar een dag eerder waren in alle media uitgebreid videobeelden te zien van iemand die: (3) in een shopping-mall zijn vrouw, moeder van zijn 3 kinderen, met een mes dood stak, nadat zij de relatie had beëindigd en hij dacht dat zij dit had gedaan omdat ze iemand anders had leren kennen. En een dag later na dat voorval met dat jochie iemand die: (4) zijn vriendin van dichtbij had beschoten tijdens een ruzie nadat zij had aangekondigd dat zij de relatie wilde stoppen. Zij bracht het er wel, gelukkig, levend van af.

We hebben het veelal over volwassenen

Zo maar enkele gebeurtenissen van ernstige persoonlijke incidenten in een halve week tijds. Van mijn Thaise vriendin en haar kennissenkring hoor je als verklaring dat Thaise mannen een zeer kort lontje hebben, erg jaloers zijn, en door hun moeders enorm verwend. Ik wil alle voorvallen niet afdoen met deze uitleg, omdat we het hebben over volwassenen, en niet over kinderen. Laten we voorop stellen dat we wereldwijd ervan uitgaan dat volwassenen in vredestijd verantwoordelijk zijn, bewust handelen en zich niet laten leiden door driften en instincten. M.a.w.: als deze verklaring van Thai mensen hun eigen onvolwassen Thaise mannen betreft, wat was er dan aan de hand met die verpleegster? Immers een vrouw? En waarom blijven Thaise moeders hun Thaise zonen tot onvolwassen Thaise mannen opvoeden?

De genoemde incidenten in deel 1 speelden zich enkele weken geleden af. Het bleef daar niet bij. Een paar dagen later: (5) een Thais meisje van 23 jaar oud wordt gechanteerd om haar drugsgebruik door een ouder Thai iemand, een man van in de 40. Zij wil een einde aan die chantage en roept een 28 jarige Thaise kennis te hulp. Beide mannen raken in gevecht, messen worden getrokken en steken elkaar uiteindelijk dood.

Vervolgens: 16 september in de Bangkok Post- (6) een groep mannen te Nakhon si Thammarat belagen een groepje van 6 jongeren, stellen hun op in een rij, schieten 2 jongens van 19 jaar oud dood, de 4 anderen kunnen wegvluchtend ontkomen. Reden voor de schietpartij: de jongens zouden zich arrogant jegens de mannen hebben gedragen. Achteraf blijkt dat een van de slachtoffers niets van doen had met alle misverstand. U leest het goed: zelfs een misverstand is voldoende voor dodelijke vergelding. Enkele dagen daarna: (7) een vader (politieman) komt ’s avonds thuis van zijn werk en krijgt ruzie met zijn 21-jarige zoon. De gemoederen lopen zeer hoog op, en vader schuift zijn dienstwapen naar zijn zoon en daagt hem uit hem neer te schieten. In alle consternatie en stress pakt de zoon het wapen en schiet zichzelf door het hoofd. Hij raakt zwaar gewond.

Voortdurend terugkerend fenomenen

Genoeg voorbeelden: 7x in de afgelopen 2 weken. Besef dat niet alle incidenten zijn opgesomd, dat een jaar 52 weken kent, reken dan zelf het aantal incidenten maar uit, en dat dit onderlinge persoonlijke geweld een voortdurend terugkerend fenomeen in de Thaise samenleving is.

Bij verder doorvragen naar het waarom van dat interpersoonlijke geweld jegens elkaar, kan ‘men’ mij voor mijn gevoel geen afdoende uitleg geven voor alle geweld die plaatsvindt in de Thaise samenleving tussen onderlinge Thaise mensen. Als ik mijn redelijk Engels sprekende Thaise kennissen bij het zien van TV beelden, of de foto’s aanwijzend in de Thaise kranten, vraag naar nadere uitleg wuift men gemakshalve uitleg weg met de mededeling: “oooh, every day always same story! Already so long time.” Alsof men niet wil weten wat er gaande is, het niet bewust wil zijn, ontkent en wegkijkt. Want: “wait until you got used with it!”

Tegengesteld aan het vriendelijk imago

Wat je op internetflora over Thailand vaak leest is dat Thai geen eerbied zouden hebben voor het leven van anderen, het eigen hachje als belangrijkste drijfveer hebben, en dat zo goed als alle gedrag gespitst is op verwerving van eigen geluk en gewin. Doe daar bovenop de verstikkende drang ‘lose face’ te voorkomen, waarmee het elkaar aanspreken op gewenst en ongewenst gedrag uit den boze is. Betekent dit dat er een grote onbetrokkenheid is jegens elkaar in de Thaise samenleving? Dat wat gebeurt om het even is zolang het de eigen omstandigheden of die van direct naasten maar niet betreft? Als dat zo is dan past dit totaal niet in het vredelievend vriendelijk plaatje dat van Thai mensen wordt geschetst.

Zou je in aanmerking nemen dat er veel sluimerende maatschappelijke en politieke onvrede bestaat, dan zou je tevens meer zorg en solidariteit kunnen verwachten? Men zit immers allemaal in hetzelfde schuitje. (Hoe treffend in deze tijd deze vergelijking!) De 26 duizend jaarlijkse verkeersdoden in Thailand zijn er geen voorbeeld van, een getal waarmee Thailand aan de top van de wereldranglijst staat. Al jaren. Incluis telkenmale de honderden verkeersdoden tijdens de feestdagen rondom Songkran en de Nieuwjaarsviering. Deze aantallen minderen maar niet, en lijken volledig bij deze periodes van het jaar te horen.

Kortom: de vraag is gerechtigd hoe het toch komt, ondanks geloof in karma en berusting, dat aan de aantallen dodelijke slachtoffers van allersoort geweld zo weinig het hoofd wordt geboden? (dikkevandale.nl=zich met verstand en beleid verzetten).

Ingezonden door Soi

31 reacties op “Vraag v/d week: Hoezo verdragen Thai mensen de veelheid aan onderling dodelijk geweld?”

  1. ruud zegt op

    Waarschijnlijk hebben de mensen weinig te verliezen in het leven.
    Veel armoe en drugsgebruik.
    Spanning door te lange werkdagen en te weinig geld.
    Onderdrukking door het machtigere deel van de bevolking in Thailand.

    En Thailand een Bhoedistisch land?
    Nederland is een Christelijk land van oorsprong.
    Maar hoeveel mensen zitten er (Kerstmis niet meegerekend) in de kerk op zondag?
    Dat zal in Thailand niet anders zijn.
    De jeugd zie je al helemaal niet meer in de tempel, alleen soms wat jonge kinderen.
    Alleen vrouwen en oudere mensen zie je er regelmatig.

    • Soi zegt op

      Beste Ruud, worden armoe, (de gevolgen van) drugsgebruik en het tekort aan perspectief dan maar gecompenseerd door conflicten met dodelijk geweld op te lossen? Er zijn meerdere landen met armoede, drugsproblematiek en afwezigheid van perspectief, waarvan de bevolking niet onderling met wapens te lijf gaat. TH scoort hoog gezien bevolkingsaantal op de wereldlijst met dodelijke incidenten. Vanwege de honger?

  2. arjanda zegt op

    het leven van boedist bestaat uit meerdere levens! en is het je tijd is het je tijd en ga je verder naar een volgend leven. zoals wij westerlingen denken over de dood (dood is dood) zo denken de thai dat je nog wel menig maal terug komt tot je verlichting behaald.

    • Soi zegt op

      In het Bhoedisme kun je het aantal keer dat je reïncarneert en de plaats waar je terecht komt beïnvloeden door in je huidig bestaan goed te leven. Dat betekent dat een Thai zich rekenschap geeft over zijn dood, en er veel minder gemakkelijk mee om gaat dan wij westerlingen denken.

  3. Michel zegt op

    Eerwraak en gezichtsverlies.
    Een Thai is nogal snel in zijn goede eer gekrengkt, leid gezichtsverlies, en daar met geweld op reageren schijnt normaal te zijn en volledig geaccepteerd te zijn.
    Voeg daar aan toe de “Mai pen rai” mentaliteit, maw “het is gebeurd, en waarom zou je je dan nog druk maken”, gewoon doorgaan met je eigen leven.
    Wees vriendelijk en aardig tegen een Thai en ze zullen dat ook tot in het overdreven naar joubtoe zijn. Laat hem echter geen gezichtsverlies leiden…..

    • Soi zegt op

      De vraag is nu juist hoezo en waarom Thai kennelijk het normaal vinden conflicten met elkaar, zowel binnens- als buitenshuis, met dodelijk geweld te beslechten.

  4. ton donders zegt op

    Ik vind de vraag wat raar: “de vraag is gerechtigd hoe het toch komt, ondanks geloof in karma en berusting, dat aan de aantallen dodelijke slachtoffers van allersoort geweld zo weinig het hoofd wordt geboden?”

    Het is mijns inziens juist voor een groot deel door “het geloof in karma en het berustende karakter van de Thais” dat geweld als vanzelfsprekend wordt geaccepteerd en dat eigenlijk alle gedrag van de ander wordt gezien als passend in het leven van die ander.

    De overtuiging van karma en de angst voor en het trauma bij gezichtsverlies zit diep in de psyche van de Thai, veel dieper dan de boedhistische levensovertuiging. Voor de Westerse mens is dat erg moeilijk te begrijpen, wij zien hun manier van denken daardoor vaak als een “kronkelredenering” wat het voor ons ook zou zijn als wij zo zouden denken.

    • Leo Th. zegt op

      Door de bijvoeging “ondanks geloof in karma en berusting” kan ook ik de ‘Vraag van de week’ niet goed vatten. Het valt mij wel op dat Thaise mensen, jong en oud, in het algemeen zich veel meer in het lot schikken dan wij Nederlanders. De oorzaak zal o.a. in de genen verscholen zijn. Maar ruzies in huiselijke sfeer met dodelijke afloop komen ook in Nederland steeds vaker voor. Moeders die hun kinderen vermoorden, vaders het hele gezin inclusief zijzelf en stalkers, die hun ex-geliefde de dood in jagen, zijn ook in Nederland helaas geen uitzondering meer. De vele verkeersdoden in Thailand hebben volgens mij niet bepaald met het Boeddhistische geloof te maken. Ik denk dat de gebrekkige controle op het naleven van de verkeersregels, de sancties op overtredingen, de slechte staat van onderhoud van veel wegen en voertuigen en het overmatige alcoholmisbruik de grootste boosdoeners zijn. En vrachtwagens met tientallen mensen in de laadbak die over de weg scheuren, zal je in Nederland toch ook niet aantreffen. Ook vermoeidheid in het verkeer eist zijn tol, met name rondom Songkran en Nieuwjaar worden er honderden kilometers gereisd om het feest in de geboorteplaats te vieren, de afstanden in Thailand zijn natuurlijk vele malen groter dan in Nederland.

  5. Rene Martin zegt op

    Er is wel geloof” in karma en berusting maar het is niet werkelijk ingedaald in de gemiddelde Thai. Dat blijkt o.a. uit dat gezichtsverlies zo belangrijk is en helaas al het geweld is1 van de mindere kanten van Thailand.

  6. Hans Pronk zegt op

    Hoe is de situatie eigenlijk met een land waar vuurwapens ook makkelijk te verkrijgen zijn zoals in de USA en Brazilië? Misschien valt het in zo’n vergelijking nog wel mee. Persoonlijk heb ik maar 1 keer zo iets dergelijks vernomen hier in de buurt de afgelopen 4 jaar en dat ging om een ongeluk. Een jager werd neergeschoten in plaats van een hert. Maar ja, met zo veel jagers en zo weinig herten kan dat gebeuren.

  7. Soi zegt op

    Beste Ton, is het dan niet vreemd en verontrustend dat kennelijk ondanks karma en berusting de Thai zich er niet van kan weerhouden zoveel dodelijk geweld toe te passen? Wat is het dat sterker is dan “de overtuiging van karma”? Een gebrek aan respect voor een mede-Thai? Is het echt vanuit de psyche: angst voor gezichtsverlies, of zijn het tekorten in coping? In dat geval hebben we het gewoon over onvermogen tot goed gedrag: niet geleerd fatsoenlijk met elkaar om te gaan, een gebrek aan mentaliteit en houding: de een is de ander geheel onverschillig, en nalatigheid bij de overheid: onvoldoende tot geen wetshandhaving.

  8. tonymarony zegt op

    Er zijn een paar dingen die ik nog niet heb gelezen in het commentaar van de bloggers alswel de volgende
    redenen van en over geweld , als u eens de tv aanzet om 6.30 op de thaise zender nr 1 en niet op de BVN
    en je ziet dan meer geweld inplaats van b.v de fabeltjeskrant wat wilt u dan, en als u wat eewen terug gaat
    naar de RAMA tijd was het altijd oorlog met andere landen dus een beetje cultuur lezen is goed voor u .
    Dan het korte lontje dat is een dodelijk wapen in thailand want waneer de mannetjes drank op hebben moet je niet verkeerd kijken of zeggen want dan ben je je leven niet zeker , dus denk eerst na als je wat wil zeggen en maak een lachende beweging en maak dat je weg komt .
    Wat ik wil zeggen is minder geweld op tv en betere voorlichting op school kijk maar naar de kadoos voor de jongen jongens altijd wel een pistool of ander schiettuig waarom geen voetbal.

    • Soi zegt op

      Waarmee je aldus aangeeft dat de verklaring volgens jou gezocht moet gaan worden in een stilstand van of onvoldoende verdere ontwikkeling van beschaving sinds vroegere tijden. En daarmee zeg je tegelijkertijd: “laat maar zitten, want zij, de Thai, weten niet beter. Om je vervolgens schaapachtig terug te trekken” als het wat moeilijk wordt.
      Is toch niet de manier waarop ik om wil gaan met de mensen uit het land waarin ik te gast ben.

  9. ronny sisaket zegt op

    We kunnen alle zaken in het kort samenvatten DRANK .in 99 % van alle geweld in Thailand

  10. Tino Kuis zegt op

    Ik wil altijd graag wat cijfers zien. Op de onderstaande link kun je interactief het aantal moorden van alle landen ter wereld zien en tevens in de tijd (2000-2012).
    Aantal moorden per 100.000 inwoners:
    Thailand 8.7 in 2000; 5 in 2012 Een opmerkelijke afname.
    USA 5.5 in 2000; 7.4 in 2012 Een opmerkelijke toename.
    Brazilië 26.7 in 2000; 29 in 2012
    Venezuela 47 in 2012, hoogste ter wereld
    Nederland 1.1 in 2000; 0.9 in 2012, een geringe afname.
    Thailand heeft ruim 3.000 moorden per jaar, bijna 9 per dag en 48 per week.
    Het is vrij zinloos om te speculeren waarom Thailand zoveel moorden heeft als je de getallen niet kunt onderverdelen in criminele moorden en persoonlijke (hartstocht-) moorden. Maar speculeren is wel leuk. Ik denk dat het niets met de cultuur (boeddhisme en zo) te maken heeft maar waarschijnlijk meer met vuurwapenbezit (als in de USA), sociaal-economische achterstand en alcohol-en drugsgebruik. Hoe verklaar je anders de hoge getallen in de USA, Latijns-Amerika en Afrika?

    http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-3076470/How-does-country-fare-MURDER-MAP-Interactive-graphic-shows-homicide-rates-world.html

    • Peter zegt op

      Dit zijn officiële cijfers, hoever is de werkelijkheid hier vandaan?
      Het is een schaamte cultuur en geen schuld cultuur.

    • Soi zegt op

      Beste Tino, bij het samenstellen van mijn lezersvraag heb ik met opzet cijfers etc eens buiten beschouwing gelaten, om menselijkerwijs een antwoord te kunnen formuleren, en niet (quasi)wetenschappelijk. Wat heb je eraan? Armoe, honger, achterstelling, verslavingen: natuurlijk dingen al deze zaken mee in het verklaren van menselijke drijfveren, maar in alle 7 door mij opgevoerde voorbeelden van dodelijk gedrag, was van honger en armoe geen sprake. Mensen hadden allemaal hun plek in de Thaise samenleving, hadden een baan en inkomen, een gezin en hun verantwoordelijkheden.
      De voorbeelden laten daarnaast ook nog eens zien dat er in zo goed als alle gevallen in de persoonlijke en relationale levenssfeer van mensen de moorden werden gepleegd. Het persoonlijk aspect vormt meestal een extra obstakel alvorens tot misdaad over te gaan. Er is één voorbeeld van gezichtsverlies, en één van wraakzucht. Thai raken kennelijk snel in affect en komen dan snel duister-diep in hun negatieve emoties terecht. Is er dan vervolgens geen sprake van een absoluut tekort aan zelfcontrole?
      De balans tussen criminele en hartstochtmoorden zou wel eens naar deze laatste kunnen doorslaan!
      In dat geval hebben Thai nog veel te leren. Of maakt dat niet uit, immers er zijn zoveel landen meer die hen voorafgaan?

      • Tino Kuis zegt op

        Ik vind dat cijfers wel degelijk belangrijk zijn, beste Soi. Op grond van de cijfers die ik hierboven noemde had je ook een artikel kunnen schrijven getiteld ‘Hoe Thailand er in slaagde in tien jaar het aantal moorden bijna te halveren’.
        Ik vind dat je zonder al te veel bewijs veel nadruk legt op allerlei persoonlijke en culturele factoren. Hoeveel van de moorden in Thailand zijn afrekeningen in het criminele milieu, zakelijke conflicten, alcohol-en drugs gestuurde handelingen, hooligan-moorden of geestelijk gestoorden zoals de man gisteren in Chiang Mai die vijf jongens met een mes doodde? Dat moet je nagaan voordat je oordeelt over de oorzaken van de relatief vele moorden in Thailand en een oplossing daarvoor probeert te zoeken.
        Persoonlijk denk ik dat in Thailand psychologische en culturele factoren een betrekkelijk kleine rol spelen hoewel meer dan in bv Nederland. Bij jouw voorbeelden wel weer maar ik kan tien andere voorbeelden noemen die te maken hebben met gewone criminelen etc.

        • Hans Pronk zegt op

          Tino, ik ben het helemaal met je eens. En om op de cijfers voort te borduren: 5 moorden per jaar per 100.000 inwoners komt op “nog” geen 400 per 100.000 op een heel mensenleven. Vier promille. Dus heeft een Thai dus ook circa 4 promille kans om moordenaar te worden (als we gemakshalve doodslag daar ook toe rekenen). Op zich veel, maar natuurlijk veel te weinig om conclusies te trekken.

          • Soi zegt op

            Cijferwerk: 400 per 100.000 op een heel mensenleven op een bevolking van 67 miljoen?
            Me dunkt- 270.800 moorden. So what?

        • Soi zegt op

          Beste Tino, mensen hebben wel degelijk een persoonlijke aansprakelijkheid en absoluut een individuele verantwoordelijkheid daar waar het gaat om hun misdadig (en andersoortig) handelen. Als omgeving cq samenleving maakt dat zij zich daar aan kunnen onttrekken, moet je niet vreemd opkijken van excessen zoals met die kennelijk schizofrene man in Chiangmai gisteren. Vaker opgenomen en behandeld? Vrijgelaten zonder risicoanalyse, wellicht. Wie hield toezicht op zijn medicijninname? Vervolgens overgelaten aan de buurt.
          Het is, wat je zegt, niet Thai-eigen om bij ergernis niet te exploderen. Ook niet cultureel.

          • Tino Kuis zegt op

            Moderator: niet chatten svp.

  11. Cor van Kampen zegt op

    Waar word een Thai mee opgevoed.
    Op de TV is het een en al moord en doodslag. Ook de series met geesten doen het ook goed..
    De goede en de kwade spelen een belangrijke rol.
    Wat iedereen wil.. Om een voorbeeld te noemen. Een Thai zal niet zo gauw een huis kopen waar de
    vorige bewoner in is overleden. Wetshandhaving heeft daar niks mee te maken.
    Bijgeloof is de rede. Misschien nog niemand opgevallen. Het dragen van een helm op de motor is ook
    vragen om moeilijkheden Volgens Thaise kennisen roep je het onheil over je af.
    Laat ze lekker gaan. Het is niet anders. Wij veranderen daar niks aan.
    Moet als falang heel voorzichtig blijven en je niet laten provoceren.
    Cor.

  12. NicoB zegt op

    Eerwraak, gezichtsverlies, een publiekelijk robbertje mondeling met elkaar knokken zonder geweld, dat heeft men nooit geleerd als zijnde normaal.
    Nee, daar moet geweld bij komen, het heeft veel weg van de gebruiken in landen waar eerwraak moet kunnen, wordt oogluikend toegestaan, veel Thai hebben geen correctie thuis gehad, geen opvoeding in wat normaal is, gezichtsverlies accepteren, nooit van gehoord, wat is dat?
    M.i. wordt dit mede geactiveerd door de Thaise tv soap series, waar dat alles dagelijks met de paplepel wordt ingegoten, moord, doodslag, enz., dat wordt daar als volstrekt normaal gedrag uitgedragen, kortom men kopieert dit gedrag en dus is het normaal, helaas.
    NicoB

  13. lucaso zegt op

    Kijk als elke Thai maar naar de TV elke soap series gaan gepaart met geweld guns en verkrachting word de Thai met de paplepel ingegooten kortom een taak voor de thaise overheid om hier wat aan te doen .

  14. Hans Pronk zegt op

    Beste Soi,
    Natuurlijk waardeer ik je benadering van de kwestie, maar er is ook een gezegde – een beetje flauw van mij natuurlijk – “verbeter de wereld en begin bij jezelf”. Nu wil ik daarmee natuurlijk niet beweren dat je een potentiële moordenaar ben, maar toch kan ook jij waarschijnlijk wel wat doen. Er zijn namelijk veel farangs die zelf in een pick-up rijden en weigeren om echt rekening te houden met de kwetsbaarheid van de mensen op scooters. Als er wat gebeurt is het altijd de schuld van de Thai en nooit van henzelf. Soms is dat nog waar ook maar daar gaat het niet om, het gaat erom dat de farang het risico neemt dat er wat gebeurt terwijl hijzelf in z’n pick-up geen echt risico loopt. Waarbij nog komt dat hij in het algemeen aardig op leeftijd is (slechte ogen en geringe reactiesnelheid), medicijnen en alcohol gebruikt en niet bereid is om de ongeschreven verkeerswetten op te volgen. Zelf ken ik zo’n farang en die heeft al diverse verkeersongelukken veroorzaakt, ook met opname in een ziekenhuis als gevolg. Ik heb hem tot drie keer toe duidelijk gemaakt dat hij onverantwoord bezig is, en dat heeft in zoverre succes gehad dat hij mij niet meer komt opzoeken. En hopelijk maakt hij nu ook minder gebruik van die pick-up.
    Maar wat kan de Thai doen (en de Thaise overheid)? Mensen vervoeren in de achterbak van een pick-up is volgens mij ook in Thailand verboden maar ik heb de politie nooit actie zien ondernemen. Verstandig in mijn ogen, want in de praktijk is er vaak geen echte keus (helaas). Zelf heb ik ik ook wel eens achterin zo’n pick-up gezeten. Onverantwoord? Nee, gewoon een afweging die ik maakte. Het is natuurlijk wat anders indien de chauffeur onverantwoord rijdt, maar dat is gelukkig een grote uitzondering (in ieder geval op het platteland).
    En dan de kwestie van de helmen die vaak niet gedragen worden. Voor een deel komt dat toch door geldgebrek. En dat is niet zo vreemd als aan het eind van de dag bijna altijd het geld op is (en dat komt niet door alcoholgebruik of roken!). Gewoon op omdat er geen werk is of alleen werk dat minder dan het minimumloon oplevert. Maar er zijn natuurlijk altijd gevallen waarbij de helm pas opgezet wordt in de buurt van een controlepost. Onverstandig natuurlijk. Zeker in de ogen van bejaarden. Maar zelf heb ik in mijn jeugd ook jaren gehad dat ik per jaar 6000 km aflegde en wel zo hard mogelijk natuurlijk. En met storm mee kwam ik vast wel op dik 40 km/h. Nooit gevallen. Hier is het risico natuurlijk veel groter omdat langzaam en snel verkeer niet gescheiden zijn. En daar zou de overheid inderdaad wat aan kunnen doen. Maar dat is een geldkwestie.
    Wat vuurwapens betreft: ook in Thailand is het bezit wettelijk geregeld maar is het vuurwapenbezit nog steeds erg hoog. Dat heeft duidelijke nadelen maar ook voordelen. Veel mensen in Amerika achten de voordelen belangrijker dan de nadelen. Waarom zouden de Thai daar anders over moeten denken?
    En die onverschilligheid? Moeten we hier ook van die stille tochten gaan houden (ook in Nederland trouwens een uitzondering)? Dat lijkt mij een zinloze bezigheid.
    Kortom, er valt wel wat te doen (ook door de farang), maar er zijn om met Willem Elsschot te spreken “praktische bezwaren”.

    • NicoB zegt op

      Beste Hans, Falang kunnen zelf ook wel wat doen tegen zaken met dodelijke afloop zeg je.
      Zeker, zoals je zegt verbeter de wereld en begin bij jezelf, prima uitgangspunt.
      Maar dan schrijf je: ” Waarbij nog komt dat hij (de Falang dus ) in het algemeen aardig op leeftijd is (slechte ogen en geringe reactiesnelheid), medicijnen en alcohol gebruikt en niet bereid is om de ongeschreven verkeerswetten op te volgen”.
      Dat gaat me toch wel een beetje te ver, hier oordeel je ” in het algemeen ” alsof de Falang dus maar niet meer veilig auto moet rijden omdat hij al ondanks al die gebreken toch auto rijdt en dus verantwoordelijk is voor doden.
      Aardig op leeftijd de Farang, daardoor slechte ogen, geringe reactiesnelheid, medicijnen en alcohol gebruik, niet bereid de ongeschreven verkeerswetten op te volgen, ik kan mij daar helemaal niet in vinden en vraag mij af waar je die wijsheid vandaan haalt, heb je bronnen die wat je schrijft bevestigen?
      NicoB

  15. GJKlaus zegt op

    Men heeft geleerd zich te beheersen maar niet geleerd los te laten waardoor al het (ogenschijnlijk) onrecht hen aangedaan een opeenstapeling geeft van frustratie die men tracht te beheersen. Het doen en laten wat er van je verlangd wordt met volledige ontzegging van een eigen mening als het gevolg van de drochreden dat elke persoon die ouder is dan jijzelf altijd gelijk heeft en je kan bazen. De leer vanuit het boedisme wordt verkeerd toegepast, het leert nl te vergeven maar men vertaald het naar het beheersen van zijn gevoelens, eigenlijk het begraven van zijn gevoelens, waardoor er geen uitlaatklep is om stoom af te blazen. Als ik naar mijn thaise vrouw kijk hoe vaak die mediteert dan verwacht je eigenlijk dat ze kalm en bedachtzaam in het leven staat en hoewel het in haar karakter zit om snel op te vliegen en in vuur en vlam te staan toch verandert er nauwelijks wat in haar door te mediteren. Zij vindt echter dat ze wel verandert en rustiger is. Het is maar wat ze er zelf van denkt, maar in werkelijkheid is ze nauwelijks verandert. Frappant is ook dat het altijd de schuld van de ander is. Wel gebeurt het wel eens dat het inzicht verandert na een paar dagen en het dan ook ruiterlijk toegeeft. Intussen heeft ze al wel een viertal keren met een mes voor me gestaan. Ik deed dan altijd een stap naar haar toe en bleef heel rustig, mijn redenatie is dat als goed boedist dood je nog geen vlieg en vandaar dat ik dit dan nog kan schrijven (smile).

  16. De Kind Marcel zegt op

    Wat mij ook opgevallen is wanneer ik in Thailand werkte , waren die weekbladen met enkel foto’s van accidenten, moordpartijen enzovoort . Vreselijke foto’s welke ook een kaakslag moeten zijn voor de families van de slachtoffers. Ik begrijp nog steeds niet hoe iemand zoiets kan kopen ? Ik heb dat nog nergens anders gezien ! Moet toch ergens in de genen van de Thais zitten , niet ?

  17. Thomas zegt op

    Wat in ieder geval meespeelt:
    Het boeddhisme in Thailand is het water aan de oppervlakte, de rest tot de bodem is animisme. De angst voor geesten is enorm. Ondanks de moderne tijden, misschien juist daardoor, zijn veel mensen ten diepste angstig in het leven. De lach en de wai verwelkomen niet zozeer, alswel bezweren elk gevaar. Bijvoorbeeld gezichtsverlies is een teken van zwakte, waar anderen en met name boze geesten ge-/misbruik van kunnen maken. Meteen hard de eer en ‘kracht’ herstellen dus. Misschien zijn veel van hen zich er niet van bewust, maar na vele eeuwen van animisme krijg je dat bijgeloof er echt niet zomaar uit. Ovallend toch ook hoe het Thaise boeddhisme schijnbaar moeiteloos samengaat hiermee.
    Dit zou pas echt een interessant onderzoek kunnen zijn voor een anthropoloog.

  18. Soi zegt op

    Dank aan iedereen die de moeite heeft genomen mijn vraagstelling te lezen en zeer zeker zij die op de vraag reageerde. Als je zoals ik al vele jaren in TH woont en leeft blijven zaken je verbazen en verwonderen. Soms verbijsteren. Dat gedoe met vuurwapens en het gebruik ervan is wat mij betreft een voorbeeld van wat mij verbijstert. Zoals dat ook het geval is omdat dat (vuur-)wapengeweld meer plaatsvindt binnen persoonlijke cq relationele resp huiselijke omstandigheden. Het soort criminele moorden zoals bij liquidaties is beduidend minder.

    Het heeft geen zin om antwoorden op dit soort kwesties te doorspekken met cynisme. Cynisme ontneemt je een openminded kijk. De argumenten die dan opgevoerd worden zijn slechts vervuld van frustaties. Daar kan ik niks mee. Uiteindelijk kom je met al die hatelijkheden zelf buiten de gemeenschap/samenleving te staan.

    Wat mij in de beantwoording van mijn vraag opvalt is dat het gedragsmatig aspect achter blijft. @NicoB en @GJKlaus attenderen weer wel in die richting. Mij lijkt dat Thai mensen over het algemeen niet in staat zijn wederzijdse gedragsbeïnvloeding te accepteren. Men leert kennelijk niet, noch op basisschool-highschool-college-university, noch thuis door ouders en andere volwassenen, om voorbij de eigen negatieve emotie te geraken. Het door een ander te worden aangesproken levert direct een gevoel op van onder te doen aan die ander. “Lose face” is dan de directe associatie. En de meest gemakkelijke. Het kost de minste moeite, maar het vreet je wel op.

    In conflictsituaties een onderpositie innemen is dan ook wat men vooral als gedrag ziet, en wordt door farang met name gepropageerd: een beetje lachen, wat waien, je schielijk terugtrekken.

    Aangesproken worden, aansprakelijk zijn, verantwoordelijk zijn, antwoord geven op vragen-opmerkingen-beschuldigingen, etc: het betekent dat over en weer wordt toegestaan dat de een wat te zeggen heeft over hoe je je gedraagt en omgekeerd. Dat betekent ook dat iemand toegeeft fout te hebben gezeten, dan wel een verkeerde interpretatie te hebben gebezigd, oftewel over een situatie niet goed te hebben nagedacht.

    Ook, en dat is niet onbelangrijk, dat men erkent dat men emotioneel geraakt is of wordt door het gedrag van een ander en dat men graag wil, hoopt of verwacht dat de ander verandert, of zich verontschuldigt, zonder emoties/gevoelens op te kroppen totdat het explosief tot uiting komt. Maar vooral dat men zijn gedrag over en weer aanpast aan de wens van de ander.

    En vooral betekent dit dat men emotioneel volwassen wordt en dat men gaat leren hoe om te gaan met negatieve emoties en gevoelens als verdriet, frustratie, minachting, somberheid, afgunst, enzovoorts, enzovoorts, in plaats van altijd maar in een affect of kortsluiting te schieten. Het ware niet verkeerd als de overheid begint met het hoofd bieden aan dit soort geweld, en met verstand en beleid schoolprogramma’s initieert.

    Tot slot: in het hele verhaal pretendeer ik niet volledig te zijn en zullen er in mijn betoog zeer zeker gaten zitten en zonder meer allerlei onvolkomenheden.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website