Chinezen houden van Chiang Mai, maar andersom…
Ze trekken de wc niet door, spugen op straat, dringen voor, zijn gierig, praten hard op straat: dat zijn slechts enkele klachten over Chinese toeristen, die sinds de film Lost in Thailand Chiang Mai overstromen.
Ze zijn goed voor 50 miljard baht per jaar, maar horeca-ondernemers zien ze liever gaan dan komen en tuktuk en song taew bestuurders balen omdat ze altijd pingelen.
Pee, eigenaar van een bekend restaurant in Chiang Mai, vermaard om de krabbetjessoep, vertelt dat ze in groepjes van vier komen, één kommetje noodlesoep en één kommetje krabbetjessoep bestellen, die ze dan delen. De afgekloven botjes laten ze achteloos op tafel achter.
In mu kata (barbecue à la Thai) restaurants mogen ze al niet meer komen. Ze propten zich er vol en wanneer ze vertrokken, plunderden ze het buffet en vulden hun tassen met vlees.
Surachai Benjasathaporn, eigenaar van een koffieshop, vertelt dat soms grote groepen komen, die dan één kopje koffie bestellen. De rest bestelt niets en soms brengen ze zelfs hun eigen eten mee om in zijn zaak op te eten. Daar heeft hij overigens geen probleem mee. Surachai profiteert van de nabijheid van de Chiang Mai universiteit, die in de film voorkomt en die veel Chinese toeristen wel eens in het echt willen zien.
Kijken, kijken, niet kopen
We gaan nog even door met de klaagzangen. De eigenaar van een juwelierszaak: ‘Ze komen naar mijn winkel en doen net of ze belangstelling hebben voor mijn sieraden. Ze raken ze aan, passen ze, maar ze kopen nooit iets. Als ik ze betrap op stelen, schelden ze me uit en doen net of ze onschuldig zijn en lopen weg.’
Een tuktukbestuurder: ‘Meestal proberen ze over de prijs te onderhandelen. Ze zijn behoorlijk gierig. Maak ik met een groep van vier of vijf een tour door de stad, willen ze niet meer dan 5 baht per persoon betalen. En als ik dan zeg dat het tarief 100 baht is, proberen ze er 40 baht van te maken. Soms breng ik ze naar attracties buiten de stad en dan schelden ze me uit omdat ze toegangsgeld moeten betalen.’
Ook de politie klaagt: ‘Ze stoppen soms midden op de weg om met elkaar te praten of nemen foto’s, terwijl andere auto’s er niet door kunnen. Er zijn veel ongelukken met Chinezen, vooral op de weg naar Doi Suthep. De taal is een probleem. Veel spreken geen Engels, wat het oplossen van conflicten lastig maakt. Song taew chauffeurs doen vaak een beroep op ons omdat ze weigeren de vastgestelde prijs te betalen.’
Spugen, voordringen en hard praten zijn in China vrij normaal
Maar het is niet allemaal kommer en kwel. Jonge Chinese toeristen en stedelingen, beter opgeleid, weten zich wel te gedragen. Cherry (21): ‘Het is heel goed mogelijk dat de oudere generatie Chinezen zich gedragen op een manier die Thais stoort. Maar spugen, voordringen en hard praten zijn in China vrij normaal en die houding verandert maar langzaam.’
Dat zegt ook Wenyu Zhou (37), die na tientallen jaren heen en weer gereisd te hebben voor werk en vakantie, in Chiang Mai is neergestreken: ‘Het niet doortrekken van een wc is echt een Chinees ding. Zelfs in de grote steden kom je toiletten tegen die niet schoon zijn. Daar zijn ze mee opgegroeid. Ik ben opgegroeid met een ouderwetse wc, die je niet hoefde door te trekken.’
In China zelf zijn de klachten niet onopgemerkt gebleven. Een week geleden publiceerde de Chinese National Tourism Administration het Guidebook for Civilised Tourism. Geen lullig boekje, want het telt 64 geïllustreerde pagina’s met do’s en don’ts. De Tourism Authority of Thailand, die er alles aan doet om het Chinese toerisme te stimuleren, bracht eerder brochures uit in het Engels en Chinees.
Aan de toestroom van Chinese toeristen lijkt voorlopig geen einde te komen. In 2012 waren het er 2,5 miljoen, dit jaar worden 4 miljoen Chinezen verwacht. Wellicht komt daar binnenkort een dipje in, want de Chinese overheid heeft de verkoop van zogeheten ‘zero-dollar tours’ verboden. Dat zijn goedkope pakketreizen, waarbij een toerist in Thailand nog voor allerlei extra uitgaven komt te staan. Voortaan moet een all-in prijs worden berekend.
(Bron: Spectrum, Bangkok Post, 13 oktober 2013)
Foto: Song taew en bord met ritprijzen naar Doi Suthep. Over de prijs wordt niet onderhandeld.
Foto homepagina: Chinese toeristen op de Chiang Mai Night Bazaar.
Achter op de afgebeelde song taew staat niet ‘over de prijs wordt niet onderhandeld’; kan ook niet want bijna iedere buitenlander onderhandeld. De eerste regel (Thais) zegt ‘rij auto’s naar Doi Suthep’, dan hetzelfde in het Engels; en daaronder drie bestemmingen in drie talen, Thais, Engels en Chinees. Geen prijzen.
Gecorrigeerd.
Hallo Dick,
Ja, ik kan me voorstellen dat er “all in” prijzen worden gevraagd.
We weten allemaal hoe het er hier aan toe gaat.
Wij moesten een keer de terugreis van 2 uur in economy. (sorry. klinkt heel decadent)
Ik moest naar het toilet. En bij het naar buiten gaan, probeerde een chinees/koreaan/taiwanees,vietnamees of wat nog meer “”meest”” midden in de ingang van het toilet al vast dwars door mij heen te lopen om binnen te komen.
Nu ben ik geen Twiggy en werd zo hels,, want ik kreeg een elleboog in mijn ribben op een zeer stevige manier, dat ik haar maar even een flinke zet gaf om mij in de gelegenheid te stellen om uit het toilet te komen.
Ik denk ook dat mijn gezicht op 12 maanden zwaar weer stond, want ze deed een stap achteruit.
Ze gaan verdomme echt dwars door je heen, de …. (zal het niet zeggen)
Gedurende de gehele vlucht hebben wij met veel plezier naar deze leuke toilet-film zitten kijken.
Eigenlijk zaten we heimelijk te wachten tot er iemand uit zijn dak zou gaan.
Helaas, die mazzel hadden we niet, maar was wel een leuk tijdverdrijf.
Mijn hemel. wat een stelletje barbaren.
En dat stel ik nog zeer netjes, voor ik een draai om mijn oren krijg van de redaktie.
Dit zelfde ook een keer meegemaakt in een supermarkt.
Voordringen dus.
De dame met een zeer stevige hand aan arm genomen en verteld waar de rij wachtenden eindigde. (mijn gezicht dit keer alleen maar 6 maanden slecht weer)
Kreeg zelfs uit de rij van 2 dames een kapun ka.
Groetjes,
Louise
Dat had ik bij de metro, met een paar Chinezen. Ik wilde eruit en zij erin. Ze stonden zo voor me, dat ik er niet uit kon. Ben even blijven staan, tot het sein kwam dat de deuren sloten, heb ik ze een zet gegeven, ben het perron op gestapt en gelijk gingen de deuren dicht. Zij boos en ik lachen.