Vier nationale parken, vier bedreigingen
Thailand heeft 148 nationale parken, zowel op het land als op zee. Maar die status vormt geen garantie voor natuurbehoud. Er wordt gestroopt, illegaal hout gekapt, er worden vakantieparken aangelegd en vakantiehuizen gebouwd, er wordt ruzie gemaakt over grondeigendom, wilde dieren zijn er niet veilig – talloos zijn de bedreigingen waaraan ze bloot staan.
Phu Kradueng
Een van de meest controversiële projecten is de constructie van een kabelbaan naar de top van Phu Kradueng in nationaal park Phu Kradueng in de provincie Loei. Het plan werd 30 jaar geleden gelanceerd en zou een tweeledig doel moeten dienen: de afvoer van afval en het vervoer van bezoekers voor wie de klim van 6 uur te veel is. Die klim is bij Thaise teenagers populair als rite de passage als ze aan een universiteit gaan studeren (foto).
Milieuactievoerders, de lokale bevolking en zelfs toeristen verzetten zich. Niet alleen omdat een smalle strook moet worden kaalgeslagen, maar ook omdat de eettentjes langs de route bang zijn klanten te verliezen en dat geldt ook voor de look harb, Sherpa-achtige dorpelingen die bagage dragen tegen betaling van 30 baht per kilo.
Daarnaast bestaat de angst dat een precedent wordt geschapen en na deze kabelbaan ook andere nationale parken ten prooi vallen aan aanslagen. Zo is er al sprake van een kabelbaan naar de Doi Chiang Dao in nationaal park Pha Daeng in de provincie Chiang Mai.
Voorlopig lijkt het alsof het plan in de koelkast ligt, maar het kan er elk ogenblik uitkomen als politici aan de bel trekken en proberen het nieuw leven in te blazen.
Maya Bay
De opnamen voor de film The Beach in januari en februari 1999 in de Maya Bay in nationaal park Nopparathara werden voor dorpelingen, milieuactievoerders, de productiecrew en zelfs hoofdrolspeler Leonardo Di Caprio een nachtmerrie, nadat milieuactievoerders tegen het project hadden geprotesteerd en de autoriteiten die toestemming hadden gegeven, voor de rechter sleepten.
Ondanks de toepassing van computeranimatie ging de bijl in het landschap oftewel vernietigde een bulldozer de planten die essentieel zijn voor de complexe ecologie van de baai (foto homepagina). Wie gaf daarvoor toestemming? Het toenmalige hoofd van het Royal Forestry Department Plodprasop Suraswadi. Jawel, de huidige vice-minister-president en minister van Science and Technology.
Vijftien jaar na dato sleept de juridische procedure zich nog steeds voort. In 2006 vonniste de Hoge Raad dat de productiemaatschappij het herstel van het strand diende te betalen. De zaak werd teruggestuurd naar de rechtbank in eerste aanleg om de schade te bepalen en vorig jaar hervatte de rechtbank de verhoren.
Kaeng Sua Ten dam
Evenals de kabelbaan ook al een project waarover tientallen jaren wordt gebakkeleid. Doel: de bouw van een dam in de enige rivier in Thailand die damloos is, de Yom rivier. De bouw zou ten koste gaan van 40.000 rai van een uniek bos met teakbomen. Het plan dateert van 1973, werd in 1989 door de toenmalige regering geschrapt, maar is door de huidige regering weer van stal gehaald.
Om de omwonenden te paaien is er nu sprake van de aanleg van twee kleinere dammen, maar nog steeds gaat een deel van het teakbos eraan en moeten dorpelingen wijken. Ook hier regeert de angst dat de bouw van de dammen een precedent schept en dat die gevolgd door de bouw van de Mae Wong dam in nationaal park Mae Wong in de provincie Nakhon Sawan.
Koh Samet olielekkage
Tja, wat moeten we daar nog over zeggen. De zaak is uitgebreid in het nieuws geweest. Eind vorige maand lekte 54.341 liter ruwe olie uit een gebroken pijpleiding en verontreinigde het strand Ao Phrao op Koh Samet, dat deel uitmaakt van nationaal park Khao Laem Ya-Mu Ko Samet. De gevolgen voor de ecologie van de lekkage plus de bestrijding met oplosmiddelen worden door de autoriteiten gebagatelliseerd.
Het Pollution Control Department liet vorige week weten dat het zeewater rond het eiland 29 maal de limiet aan kwik bevatte. Vice-minister-president Plodprasop (ja, die weer) heeft de dienst bevolen geen testresultaten meer bekend te maken.
(Bron: Bangkok Post, 19 augustus 2013)
Naschrift van Dick van der Lugt: Ik mopper wel eens op Bangkok Post, maar dit verhaal krijgt van mij een tien met een griffel.
En nu maar oppassen dat je de “je bent hier te gast, kop dicht” brigade niet achter je aankrijgt, ook al is het maar een vertaling van een artikel uit de BP.
Opvallend is verder ook dat het artikel over de sterke euro en zwakke baht al 22 reacties heeft opgeleverd van de Thailand lovers en dit veronrustende artikel nog niet 1 op het moment dat ik dit schrijf,
Geeft wel aan waar de prioriteiten liggen van de gemiddelde TB reagant.
Diverse artikelen zijn het lezen meer dan waard en zeer informatief (of vermakelijk, of …) maar roepen nu ook niet de drang tot een reactie of discussie op. Zo vind ik dit ook een goed artikel maar wat ik er nu over moet zeggen? Ik kan slechts zeggen dat ik me evengoed zorgen maak over de flora en fauna in Thailand en er nog steeds veel dingen zijn waar aan gewerkt moet worden. Maarja, daar kan ik weinig aan doen en we hebben natuurlijk de befaamde “u bent te gast dus u moet geen kritiek uiten want in Nederland is alles ook niet perfect ” horde. Haha.
Hierbij dan mijn tweede poging om te reageren; de eerste werkte niet omdat “het te druk was op het blog”
Ben al twee keer naar Phu Kradueng geweest, de eerste keer op de fiets ( is ongeveer 25 km van mijn woonplaats) en de tweede keer met wat oudjes omdat de dorpelingen beweerden dat de kabelbaan al klaar was. Daar aangekomen, helaas pindakaas.
Het is een mooi gebied en het zou jammer zijn als er een strook bos voor gekapt zou moeten worden. Technisch toch wel op te lossen door de kabelbaan hoger te laten lopen?
De eettentje kunnen dan naar boven verplaatst worden en dient men het te verbiedn eten en zo mee te nemen in de baan ter voorkoming dat er rommel naar beneden gegooid wordt.
Dacht gezien te hebben dat de sherpas voor 10 baht per kilo liepen, maar ik kan me vergissen. Ze kunnen hun werk houden, want de wandelaars blijf je houden en het hangt tevens van de prijs af wat er gevraagd wordt voor een ritje met de baan. Volgende zomer komt mijn zoon en ben van plan om de 6 uur durende tocht te doen over gedeeltelijk ongeplaveide paden. Een nacht boven in een tentje en de volgende dag terug. Verslag volgt tegen die tijd. In elk geval, dit park is een aanrader.
Maya Bay is helaas compleet verpest door het toerisme.
Ik was er in juni 2006 voor de eerst, toen waren we er met hooguit 30 andere mensen. Dat was echt genieten, het heldere groene water, poederwit strand en de prachtige kalksteenrotsen!
Een aantal jaren later was ik er terug, toen was er nog maar weinig over van het paradijselijke. Het was helemaal in beslag genomen door toeristen (ben ik zelf ook) en speedboten.
Misschien moeten ze er in Thailand maar eens over na gaan denken om er per dag maar een beperkt aantal mensen toe te laten!
Wil je de echte schoonheid van Maya Bay nog zien, dan zul je of heel vroeg in de ochtend of in de namiddag er heen moeten gaan!
Cor Verhoefs commentaren zijn een aanwinst {persoonlijke mening!} Ik kan mij weer geheel vinden in zijn gevolgtrekkingen. Pu Kradueng wonderschoon. In vredesnaam geen kabelbaan. Er wordt al voldoende verpest alhier. Zelfs Pu Kradueng wordt momenteel overlopen hetgeen ten koste gaat van flora en fauna. Een kabelbaan maakt dit nog erger. Jaren terug leefde er zelfs een kudde wilde olifanten op de flanken van de berg {nog zo?}. Dragers dragen niet alleen je bagage naar boven maar ook mensen in draagstoelen {4 man}.