Stelling: De grotere Thaise staatsziekenhuizen zijn niet slechter dan Thaise privé ziekenhuizen
Het is verduiveld moeilijk de kwaliteit van medische zorg te meten, dat geldt zowel voor Nederland als Thailand. Toch valt er wel wat over te zeggen.
Thailand telt ruim 1000 staatsziekenhuizen en ruim 300 privé ziekenhuizen. Zo heeft Bangkok meer dan 100 en Chiang Mai meer dan 50 ziekenhuizen. De grotere ziekenhuizen (meer dan 500 bedden) bevinden zich natuurlijk in de grote steden. Bumrungrad heeft ruim 500 bedden, Siriraj meer dan 2000, net als Maharaj Nakorn (ook wel Suan Dok genoemd) in Chiang Mai. Vele van deze ziekenhuizen zijn verbonden aan een medische faculteit van een universiteit, vele artsen hier studeerden ook in het buitenland.
De middelgrote ziekenhuizen tellen tussen de 100 en 500 bedden, en de meeste steden hebben er wel één of meer. De kleinere ziekenhuizen met minder dan 100 bedden zijn meer uit hun krachten gegroeide eerstelijnscentra, bieden geen specialistische hulp maar zijn prima voor eenvoudige behandelingen. Ze verwijzen vaak door.
Een behoorlijk deel van de artsen in privé ziekenhuizen werkt ook in staatsziekenhuizen, misschien met uitzondering van Bumrungrad. Het verplegend personeel heeft over het algemeen dezelfde opleiding genoten.
Alle ziekenhuizen worden regelmatig gecontroleerd op kwaliteit door het Ministerie van Volksgezondheid en/of een Medische Commissie.
Wij zijn er van overtuigd dat de strikt medische verzorging in de grotere staatsziekenhuizen van hetzelfde niveau is als dat in de meeste privé ziekenhuizen. We spreken over gemiddelden, het kan per ziekenhuis verschillen. Zo zullen er zeker (kleinere) privé ziekenhuizen zijn die minder presteren dan staatsziekenhuizen en omgekeerd.
Wil je een goede medische behandeling, heb je niet zo veel geld te besteden, zie je niet op tegen langere wachttijden, wil je graag dicht bij huis behandeld worden en vind je liggen op een zaal (tegen wat extra geld zijn er vaak ook privé kamers beschikbaar) geen groot probleem: kies dan voor een wat groter staatsziekenhuis.
Wil je een goede medische behandeling, zwem je in het geld, vind je lange wachttijden vervelend, vind je overbehandeling geen probleem en wil je in comfort en luxe opgenomen worden: kies dan voor een wat groter privé ziekenhuis.
Alles samen genomen durven wij de stelling aan: ‘De grotere Thaise staatsziekenhuizen zijn niet slechter dan privé ziekenhuizen. Maar wel anders, voegen we er voor alle zekerheid aan toe.’
Zijn jullie het eens of oneens met deze stelling? Waarom wel of waarom niet? Wat zijn jullie ervaringen?
Lijst van alle ziekenhuizen in Thailand: Ziekenhuizen Thailand
Ik ben het lang met deze stelling eens geweest tot dat ik echt wat markeerde.
In een groot staats ziekenhuis gelegen met 30 mensen op de IC. (Niet prettig)
Een zwaar ontstoken voet waar later bloedvergiftig bij kwam werd niet goed behandeld.
Wat bleek ze hadden niet de kwalitatief goede medicijnen.
Dokter vertelde dat amputeren de enige optie was en toen heb ik het ziekenhuis verlaten.
Bij het Bangkok ziekenhuis hebben ze voor veel geld mijn voet behouden.
Wel een hele dure leerles geweest wat ook fout had kunnen aflopen.
Ben het dus helemaal niet eens met de stelling. Is de schrijver van dit artikel als eens opgenomen in beide ziekenhuizen? Ik vrees dat dit artikel dan niet eens de blog had gehaald.
Staatsziekenhuizen zijn ronduit vreselijk in de behandelingen. Voor een “out-patient” die alleen even de dokter bezoekt zal het niet veel uitmaken behoudens de ellenlange wachtijden, maar hoe kun je deze kippenhokken vergelijken met een prive-kliniek. Kom op zeg! Ik vind het werkelijk beschamend. Had destijds voedselvergiftiging en ging naar een staatshospitaal. Na 3 jaar ondervind ik nog steeds ellende van deze “perfecte” behandeling. En kom niet met de opmerking “kan soms wel eens gebeuren”… Pakweg 4 maanden terug ook naar een staatshospitaal (lekker dichtbij) voor een blaasontsteking. Dank voor de geperforeerde blaas! Heb alles laten herstellen door een privekliniek. Dank daarvoor!! En de kosten? ook gewoon gedekt bij m’n Thaise ziektekostenverzekering (ligt er natuurlijk wel aan welke dekking is gekozen).
Heb dus werkelijk m’n buik vol van staatshospitalen. Er wordt gewoon duidelijk met 2 maten gemeten. Maar ja, wat niet in Thailand 🙂 Onze “jan met de pet” gaat naar een staatshospitaal en de mensen met wat geld (overdreven de stelling “diegene die zwemt in het geld”) gaan naar een privekliniek. Overigens… een staatshospitaal is ook de goedkoopste niet. Ga dan naar een dokter “om de hoek”… die is altijd goedkoper.
Vervelende en haast niet te meten stelling.
Doktoren in prive ziekenhuis zijn verplicht om ook een dag in staatsziekenhuis te werken p/w.
Daardoor zal het andersom ook gaan, vandaar deeltijd doktoren.
Ik maar ook voor 10 anderen kan ik zo vermelden dat Bangkok hospitaal zeer vele fouten maakt en ook nog eens schreeuwend duur is. Ook die Frank (Nl er) die daar werkt niet vertrouwen, werkt voor het ziekenhuis en is er absoluut niet voor jouw. Mijn vrouwtje heeft daar expleciet een ervaring mee inzake meeting van een nederlandse patient.
Ik heb zeker 500.000 bath teveel betaald met mijn heupoperatie, om dan 1 jaar later ook nog te moeten horen dat er beter een kunstheup kan worden geplaatst. Ik las op dit blog een verhaal over 1 persoon die in Siracha een kuntheup heeft laten plaatsen en uiterst tevreden was, ik heb 650.000 bath betaald voor reparatie die zoals nu blijkt alsnog moet worden vervangen door kunstheup.
Ben ook wel eens voor een check up in sattahip geweest, natuurlijk moet je wachten, maar daarna gaat alles toch snel en zeer goed engels sprekende doktoren voor uitleg. Geen absurd dure medicijnen, geen dure vervolgafspraken wat in Bangkok hospital nagenoeg altijd wel wordt voorgesteld.
Maar dan de stelling er boven op, waarom wordt operaties niet meer vergoed door zorgverzekeraars in Nederland aan die toeristen die hier op vakantie gaan, of er wordt een maximum gesteld van wat het mag kosten of wat die verzekeraar wil vergoeden, de rest moet dan zelf worden bijgepast of door een reisverzekering. Komt gewoon dat Bangkok hospitaal duurder is dan de zorg in Nederland.
Zelfs halen ze patienten terug omdat de behandeling in BKH hospitaal onnodig is en zeer veel risico,s bevat. Ken een NL mevr (naam wil ik niet noemen) die is teruggehaald, moest volgens BKH worden geopereerd met 50% kans op verlamming, kosten terughalen 40.000 euro, in NL niet geopereerd en na 3 weken liep ze er weer, dat alles zonder risico,s.
Een Thaise dame (van NL man) krijgt eenzijdig een ongeluk, komt met hand tegen spiegel van een geparkeerde auto. Na 4 uur liet politie haar pas naar huis gaan met verwonde hand/vinger.
Ik was erbij en naar banglamung hospitaal gegaan, daar heeft ze wel injectie gehad tegen pijn, kostenloos maar werd door verwezen naar siracha. Nl vriend wou dat niet en toen naar prive ziekenhuizen in Pattaya, de eerste vinger moet eraf, 120.000, 2e, vinger eraf, startprijs 70.000 met nog alle bijkomende kosten, 3e wou geen prijs geven maar wilde alvast voorschot van 150.000. NL er had niet zoveel geld, dus zei ik dan naar Sattahip, dame had geen pijn meer dus naar Sattahip, daar is de dame opgenomen, na 3 dagen weer opgehaald en wat bleek, vinger zat er nog aan, kon ook normaal bewegen en nu schrik niet, kosten 7000 bath.
Dat heeft mij zelf zoveel gestekt dat een staatsziekenhuis er ook echt voor gaat om alles in stand te houden voor kostprijs, natuurlijk zal een buitenlander wat meer kwijt zijn geweest, maar zo werkt dat nu eenmaal in het land van de glimlach, in dat soort gevallen wordt er dus gediscrimineerd.
Een ieder moet voor zich zelf bepalen wat of waar hij heen wil, maar in welk private ziekenhuis ook, denk eerst goed na voordat je papieren ondertekend voor zorg en kosten.
Gr, Roel
Uit bittere ervaring ben ik totaal oneens met de stelling. Hoewel je wel vaak dezelfde specialiisten tegen komt in de prive kliniek en in het staat ziekenhuis is de behandeling totaal anders.
Voorbeeld mijn thaise schoonmoeder bleek bloedkanker te hebben. Ze ging naar Sirijai hospitaal, betaalde 30000 bht entree kosten en werd met redelijke spoed behandeld. Een , onnodige , hersen punctie, twee weken op apegapen op de overvolle IC afdeling, en dan zei de behandlende arts. Geen verdere behandeling. Neem haar maar weer mee naar huis dan kan ze daar rustig verder blijven. (Lees sterven)Wij gingen naar het ,zeer goede, Chulapon, hospitaal, vlakbij ons. Direct geholpen, bestraald, chemo etc. komt iedere drie maanden terug. Dit was bijna drie jaar geleden. Ze loopt nu nog steeds , zij het ouder en wat meer gebrekkig, rond.
Mijn conclusie, staat hospitaals zijn voor andere dan routine klachten mogelijk levensgevaarlijk.
Hi Roel,
Man, dit is een stukje voor pattaya mail bag en alle andere kranten.
ja, is bekend.
Het is een grote schande dat die prive ziekenhuizen de farang met een groot mes de nek afscnijden.
Zo grofweg 250.000 baht plus een paar vingers kwijt, of 7000 en alles nog op zijn plek.
Bangkok Pattaya Hospital. (BPH)
Info operatie voor mijn echtgenoot.
Na lang handelen kon deze ongeveer 60.000 goedkoper, maar was wel nodig dat deze operatie uitgevoerd werd.
Wilde toch een second opinion en gingen naar Internatiol Hospital Pattaya.
De chirurg wist ons te vertellen als mijn man geen pijn had (spataderen) dan was de operatie niet nodig.
BPH, een aantal malen geweest voor huiskanker en altijd moest er gesneden worden, plus een cyste, welke er wel uit moest. Pak ‘m beet 20.000.–
Second opinion IHP, waar wij de vermelding kregen dat dit schoonheids vlekjes waren en natuurlijk konden zij dit verwijderen, wat ongeveer 7-8000 baht zou kosten.
Alleen de cyste laten doen voor de prijs van 4000.–
De laatste keer in bph voor de jaarlijkse controle huidkanker.
Een nieuwe man, voor ons dan.
Die had een zeer aparte manier van rekenng opmaken.
Een bedrag voor consult………..
Een bedrag omdat hij er naar had gekeken………..
Een bedrag voor het advies voor operatie as 1800.–
Toen ik moest betalen en dit zag, ging ik uit mijn dak.
Zusters bellen, maar rekening klopte.
Ik zei ik betaal niet bel de dokter maar.
Die was ineens verdwenen. klopt, want ik liep naar zijn kamer.
gezegd ik betaal, maar niet die 1800.– en een nieuwe afspraak gemaakt me dezelfde dokter om hierover te praten.
Komen daar weer, maar ik moest met een andere dokter spreken want die bange muts was er niet.
Tot nu toe nog nooit die 1800.– betaald en zullen wij ook nooit doen.
LEZERS, VRAAG OOK BIJ HET AFREKENEN DAT JE EEN “”DETAIL-LIST”” WIL HEBBEN.
Kan je ook zien wat zij voor 1 rubber handschoen of 1 wattenstaafje berekenen.
Ik heb nog meer voorbeelden, maar ik vind dit wel genoeg.
En ook hier moet je wachten.
Niet zo lang als in een staatziekenhuis.
Maar ik vind als je zo duidelijk bedonderd wordt en de doktoren er totaal geen probleem mee hebben om in een gezond lichaam te snijden want dat is harddstikke goed voor de bankrekening.
Houdt ook in uw achterhoofd hoevvel biljoen alle apparatuur opbrengt.
Ziekenhuis vandaag aangeschaft, gisteren al maken ze winst.
Gegroet van op dit moment een ziedende Louise. (als ik weer aan alles denk!!)
Moderator: Graag inhoudelijk reageren op de stelling en niet of een stelling wel of niet kan.
Natuurlijk kun je wachten, met zo’n stelling, op mensen die de meest verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt in de overheidsziekenhuizen, en wellicht universiteitshospitalen.
Ongetwijfeld, maar let wel, waar gehakt wordt vallen spaanders.
Ik heb ook diverse verhalen gehoord van mensen die in priveklinieken de beste verzorging kregen, van hun banksaldo dan.
Ritsen onnodige behandelingen en onderzoeken zijn maar een voorbeeld.
En ook daar wordt gewerkt en vallen er spaanders.
Na wat onplezante zaken meegemaakt te hebben in een duur en wat minder duur priveziekenhuis, ben ik voor een “tweede mening” zal ik maar zeggen, naar een universiteitsziekenhuis gegaan die de beoordeling van de eerste kwestie volstrekte onzin verklaarde.
De tweede keer ben ik van de wat minder dure tent maar weer naar het “staatsziekenhuis” getogen, waar in in plaats van de voorgestelde behandeling met opname van 50000 baht, een opname van een nacht met infuus en een zakje met pillen naar huis gestuurd werd.
Volgende week terugkomen, en alles was weer in orde.
Voor iedereen die heftig gelooft in de vermeende kwaliteit van de priveziekenhuizen in het algemeen in Thailand, vergete vooral niet dat deze bedrijven gebaseerd zijn op het maken van winst, en daarvoor alles uit de kast zullen trekken om de omzet te verhogen.
En neem nu maar aan dat derhalve regelmatig onnodige en overbodige onderzoeken, testen en wat nog meer zullen worden gedaan.
Overigens, de grotere staatsziekenhuizen gaan moderniseren.
In Khon Kaen gebeurt dit volop, men is er druk mee.
Het universiteitsziekenhuis in Khon Kaen heeft nu afdelingen waar de priveklinieken jaloers op kunnen zijn.
Ook het feit dat de grote toeloop van patienten naar eerstelijnshulp een onnodig grote druk op de ziekenhuizen legt is bekend.
Daarom worden her en der in plaatsen en plekken buiten de vestiging van het regionale ziekenhuis eerstelijnsklinieken gevestigd, of als ze er al zijn opnieuw opgebouwd en.of ingericht.
Dat is waar de “huisartsen” gaan werken, zodat de grote toeloop op de ziekenhuizen in eerste instantie afgeroomd wordt, en in tweede instantie een soort triage gaat ontstaan.
Immers, de grootste druk op de hospitalen is de enorme toeloop op de GP’s.
Zodat in feite dezelfde situatie zal ontstaan als in bijvoorbeeld Nederland.
Met als gevolg kortere wachttijden, minder ophopingen van patienten door het huisartsenbezoek, snellere doorlooptijden en vooral, afspraken op tijd.
Het is natuurlijk nog altijd niet optimaal, maar vergeet vooral niet dat ook de privehospitalen tegenwoordig onder de 30-baht regeling moeten werken.
Feit is gewoon, dat er te weinig ziekenhuizen en doktoren zijn in Thailand.
En de wildgroei van de priveziekenhuizen blijkt een wel bijzonder remmende werking te hebben op de “openbare” gezondheidszorg.
Zoala een arts mij toevoegde in het staatsziekenhuis, wij zijn blij als mensen besluiten naar ons te komen, betekent dat we het langzamerhand steeds beter doen.
En ja, de extra inkomsten door de behandeling van buitenlanders is uiterst welkom, daarvan kunnen we bovenbudgettaire dingen doen.
En om te besluiten, de professor van het Queen Sirikit hartcentrum van het Noordoosten voegde me toe:
“Als U veel geld wil uitgeven moet U vooral naar het ****hospitaal gaan, echter, wilt U de beste zorg, kom dan naar mij”.
Waarvan akte
Deze stelling maakt weer heel wat los en de meeste reakties zijn emotioneel en waar gebeurd. Het komt er op neer dat de medische zorg in veel gevallen in Thailand droevig is, maar dat geldt ook voor Nederland en andere landen. Uit de reakties valt ook af te lezen, dat geld een belangrijke, zo niet DE belangrijkste faktor is in het totale medische veld. In Nederland bedragen de kosten voor de zorg 5500 Euro per jaar p.p. en nog gaat het meerdere malen fout, wordt er gefraudeerd en gegraaid. Zum kotzen………..Om positief te eindigen: de Thaise verpleegsters zijn de hardwerkenste, meest zorgzame en liefste in de wereld
Beste Theo
Je conclusie is terecht, dat deze stelling veel emoties naar boven brengt. Maar jouw opmerking dat de medische zorg ook in Nederland in veel gevallen droevig is,is op z’n zachtst gezegd incorrect. Ik heb een chronische ziekte en lig vaak in het ziekenhuis. Ben al 11x geopereerd in de laatste twee jaar. De zorg is uitstekend. Natuurlijk worden er wel eens individuele fouten gemaakt, maar dat is menselijk. En als ik voor een groep werkende respect heb gekregen, dan zijn het de zusters in Nederland.
Jammer dat je te snel door de bocht gaat. Ik hoop voor de Thai dat hun gezondheidszorg voor iedereen minimaal op voldoende niveau zal komen ongeacht of het een staats of een privé ziekenhuis is.
De stelling is niet zozeer lastig te beantwoorden omdat er zoveel variatie is in staats- en priveziekenhuizen (zoals Hans, overigens terecht, schrijft) maar omdat er woorden in staan als ‘ niet slechter’ hetgeen niet hetzelfde is als beter.
Probleem is natuurlijk waaraan je de kwaliteit van een ziekenhuis moet afmeten: aan het aantal medische fouten, aan de output/input verhouding (hoeveel bedragen de gemiddelde kosten per patient/behandeling); de zorgzaamheid van het verplegend personeel, de Engelse taalvaardigeheid van de dokters, de prijs van de behandeling, de snelheid van diagnose en behandeling, de aanwezigheid van geavanceerde apparatuur enz enz.). Het meten van de kwaliteit van ziekenhuizen zou de taak van de overheid moeten zijn en gebaseerd op meetbare (en liefst met de sector afgestemde) criteria. En dan bedoel ik niet de ISO-normeringen. Zover is het in dit land niet. In Nederland wordt deze taak ‘waargenomen’ door de ziektekostenverzekeraars.
Zelf heb ik geringe ervaring met staats- en prive-ziekenhuizen maar ik heb geen ervaring met het betalen van de rekening. Ik werk hier als ambtenaar en betaal voor medische verrichtingen en medicijnen (in directe zin) niks. Ik weet dus ook niet wat het kost tenzij uit de tweede hand.
Ik geef wel eens lezingen voor dokters en verplegend personeel en mij valt daarbij op dat de prive-ziekenhuizen wel meer met kwaliteit bezig zijn. Natuurlijk is de drijfveer gedeeltelijk geld (hetzij direct van de patient, hetzij van de verzekeraar). Een andere ontwikkeling is dat de politieke wil om van Thailand (lees Bangkok) een medische hub te maken in Zuid-Oost Azie de salarissen van de dokters in Bangkok opdrijft en dat de goede dokters worden ‘weggekocht’ bij de staatsziekenhuizen, ook vanuit het platteland. Prive-ziekenhuizen letten er daarbij vooral op dat de dokter (ook) in het buitenland heeft gestudeerd. Dat staat min of meer garant voor een betere opleiding tot dokter (niet onmiddellijk klaar staan met medicijnen) en voor meer talenkennis en – wat ik dan maar gemakshalve – culturele sensitiviteit noem. Want 1 ding is duidelijk: met de toename van het aantal gepensioneerde expats in Thailand (wereldwijd staat Thailand op plaats 9 van de favoriete woonplaast bij pensionering) zal de vraag naar ziekenhuiszorg toenemen in de komende jaren.
Mijn mening is als het niet ernstig is kan u hier terecht ,ik woon in chiang mai en ga naar de gewone dokter in de loicroch die heeft een privé kliniek ,vraagt normale prijzen zowel voor farang als thai en spreekt zeer goed Engels
Als het ernstig is stuurt hij u door naar een andere kliniek.,Lana hospitaal en macromic die hanteren normale prijzen
Maar als het ernstig is dan ga ik terug naar Belgje .,en daar word mij zo goed als alles terug betaald.
Hier heb ik de prijs gevraagd voor een catharag operatie dus een nieuwe lens plaatsen ,de prijs is vanaf 45000 bath in belgie te betalen door mij 10000 bath of 250 euro.
Dus ik twijfel niet
gery
Heb helaas het geluk mogen proeven om zowel in priveziekenhuis (Udon Thani) te belanden en in een staatsziekenhuis (Prachuap Khiri Khan),alsmede de nederlandse ziekenhuizen.
Mijn conclusie is dat een gemiddeld streekziekenhuis in Nederland niet kan tippen aan
dit toch relatief klein priveziekenhuis in UT, qua apparatuur en snelheid en behandeling.
Het staatsziekenhuis was duidelijk minder en de wachtkamers overvol.
Maar als ik zie hoe mijn schoonfamilie bij elke dwarsliggende scheet naar het ziekenhuis
rent en als dat een stukje afspiegeling is voor de gemiddelde thai kan ik me daar wel iets bij voorstellen.
Wat mij is opgevallen in thailand is dat ziekenhuizen zowel prive- als staatsziekhuizen en doktoren vaak een antibioticakuur voor 5 dagen voorschrijven. In nederland is dit altijd min 7 tot 10 dagen i.v.m. resistentievorming.
Ga je de voorgeschreven thaise antibiotica googlen heb ik nog nooit anders gezien dan
volgens voorschrift 7 tot 10 dagen innemen. Aangezien ze in thailand deze snoepjes graag voorschrijven vraag ik altijd om meerdere tabletten.
Veel thai stoppen vaak ook al na een paar dagen innemen omdat ze zich dan vaak al een stuk beter voelen en het restant maar als reserve bewaren. Resistentie zal denk wel niet in het thaise woordenboek voorkomen.
Lezers weten hoe ik over de staatsziekenhuizen denk: niets mis mee. Een steekproef van 1 a 2 maal gebruik maken van een staatsziekenhuis is te weinig om tot een gefundeerd oordeel te komen evenals een bezoek aan slechts 1 staatsziekenhuis. Maar wees welkom om veel meer uit te geven in een prive-ziekenhuis maar spaar mij de nonsens dat de kwaliteit in staatsziekenhuizen veel minder zou zijn. Commentaar van Tino is gewenst , een vakkundige.
Dank je wel, Egon, een hele eer. Eerst iets over de functie van een stelling. Een stelling is bedoeld om ervaringen te delen en te discussieren op deze blog waar we allemaal wat wijzer van kunnen worden. Dat betekent dat een stelling altijd wat ongenuanceerd en tweeslachtig is maar niet te veel. We hebben weinig aan ‘De Stelling van Pythagoras’ (Waar, waar!) of aan de stelling ‘Alle Thaise vrouwen zijn geldwolven’ (Onwaar, onwaar!).
Ik heb vrij veel ervaring in staatsziekenhuizen wat minder in prive klinieken, gelukkig nog niet als patient maar als begeleider van patienten. Meestal was ik vrij intiem betrokken bij het beleid van de artsen. Daarnaast heb ik veel verhalen gehoord en er veel over gelezen.
Ik denk dat de stelling juist is al zijn er natuurlijk ook weer verschillen tussen staatsziekenhuizen en prive ziekenhuizen (sommigen zijn beter dan anderen). Maar in zijn algemeenheid gaat de stelling op.
Ik begeleidde een Nederlander met een ernstige gecompliceerde breuk van zijn linkeronderbeen waarvan ik gewoon weet dat de behandeling ook in het beste prive ziekenhuis verkeerd had kunnen aflopen. Hij werd 3 keer geopereerd, bottransplantatie, huidtransplantatie, nieuw stuk metaal in zijn been. Hij loopt nu gelukkig weer gewoon rond, helemaal genezen, een prachtig karwei van de Thais orthopeed, en dat voor nog geen 200.000 baht wat hij met maandelijks 15.000 baht mag aflossen. Hij heeft alleen AOW. Maar vraag mij niet hoelang we soms moesten wachten. Om acht uur in het ziekenhuis. Een uur wachten op een afspraak, een uur wachten voor de foto, een uur wachten op de dokter (10 minuten binnen) een uur wachten voor het maken van een nieuwe afspraak en nog een uur om te betalen. Ik kan me dus goed voorstellen dat velen naar een prive ziekenhuis gaan, als ze maar niet denken dat de medische zorg daar altijd beter is. Als ik wat krijg ga ik naar een goed staatsziekenhuis, mijn BUPA verzekering betaalt niet meer.
Is dit een goed antwoord?
Wie weet of en hoe je kunt klagen over je behandeling in een governementshospitaal?
Laat ik niet met heel mijn verhaal aankomen maar slechts met een korte aanduiding; inniddels zijn het twee verhalen:
1. 0ver mijn trombose: hoewel binnen 5 minuten die diagnose was gesteld in een Bankok hospitaal, wist de gouverenmentsarts het naar 1 dag en 2 nachten nog niet, waarna vrrienden van mij mij naar het dure ziekenhuis brachten.
2. moest telkens terugkomen en zou opgenomen worden voor een niet zo ingewikkelde operatie, waarna bij mijn -wat mij betreft mijn definitief- laatste bezoek de aap uit de mouw kwam dat er een maandenlange wachtlijst zou zijn; moeten wachten is tot daaraantoe, ik ben niet de enige patient, maar mij voor het lapje houden, en mij dan tussentijds ook nog sturen naar het dure ziekenhuis voor het ene -volstrekt overbodige- onderzoek na het andere is schaamteloos. Dat -dankzij de vorderingen van de wetenschap- “:volstrekt overbodige”: weet ik van een internetsite van een ziekenhuis in Nederland.
Ik ben helaas niet verzekerd, wel was ik dat tot aan mijn pensioen in Nederland, maar ga je daarna naar Thailand, dan houdt dat op.
PS voor een goed begrip van zaken met betrekking tot bovenstaan verhaal nummer 2: het dure Bangkok-Trat ziekenhuis verwees mij door naar het daar (zo goed als) tegenover gelegen governementsziekenhuis; het betreft hier twee ziekenhuizen met een enkele betreffende specialist, die echter alleen spreekuur houdt en opereert in het governementsziekenhuis.
Einde verhaal? Ik zoek dus nu dringend een ziekenhuis. Bedankt voor de link.
PS voor een goed begrip van zaken met betrekking tot bovenstaan verhaal nummer 2: het dure Bangkok-Trat ziekenhuis verwees mij door naar het daar (zo goed als) tegenover gelegen governementsziekenhuis; het betreft hier twee ziekenhuizen met een enkele betreffende specialist, die echter alleen spreekuur houdt en opereert in het governementsziekenhuis.
Einde verhaal? Ik zoek dus nu (letterlijk en figuurljk) dringend een ziekenhuis. Bedankt voor de link naar alle Thaise ziekenhuizen..
Dank Tino. Kan mij geheel vinden in je commentaar. Wilde Geleijnse van repliek dienen maar HansNL heeft dit reeds uitstekend gedaan. Nogmaals wil ik opmerken dat een steekproef van n=1 absoluut irrelevant is voor oordeelsvorming.
Ik zou graag iets vernemen over je persoonlijke ervaringen in de Thaise staatsziekenhuizen, zodat wij ons een oordeel kunnen vormen of je überhaupt wel recht van spreken hebt. Iets roepen vanaf de zijlijn is te vrijblijvend. Steekproef n+1 is ook baarlijke nonsens. Het merendeel van de “likes” (en dat zijn er nogal wat!) is beslist NIET ten faveure van de staatsziekenhuizen. Integendeel.
Na 25 jaar heb ik diverse malen in een staatsziekenhuis vertoefd. Persoonlijk zeker zo,n 14 maal en als tourleider vele malen met mijn gasten in meerdere plaatsen. Daarnaast heb ik een zeer uitgebreide familie- en kennissenkring die mij eveneens noopten meerdere staatsziekenhuizen te bezoeken. Steekproef n+1 kan een goed oordeel geven, afhankelijk van de omvang van n, echter een steekproef van n= 1 is ongeldig. Fijn voor je dat er zoveel positieve reacties zijn.Zou dit niet veroorzaakt worden door alle negatieve reacties op de stelling van mensen, die sporadisch geconfronteerd worden met staatsziekenhuizen?
Dat van dat n=1 is een nieuwe manie(r) om alles onderuit te halen waartoe toch wel een gereed vermoeden bestaat. Ik heb tot 2 x toe een zeer negatieve ervaring gehad met hetzelfde governementsziekenhuis, dat was een 100% negatieve score; inmiddels heeft ook het Bangkok-Trat ziekenhuis bij mij een 100% score gehaald, maar dan in het positieve. Bovendien tellen niet alleen mijn ervaringen uiteraard. Als Jan en Piet en Kees alledrie een n=1 ervaring hebben, dan is -als die ervaring hetzelfde is- dat natuurlijk geen n=1 ervaring, maar een n=3 ervaring.
Als Jan en Piet en Kees alle drie zonder een parachute uit een vliegtuig springen en ze vallen alle drie dood, terwijl dat laatste zelden het geval is met hen die met een parachute springen, dan weet ik dat ik er gewoon wijs aan doe met parachute te springen.
Heel fijn hoor, het staat echt intelligent als je zegt dat dat van die drie die dood vielen niets zegt,namelijk statistisch gezien te slecht is onderbouwd, maar ik heb mijn gezond verstand om te kiezen voor de beste kans; daar laat ik mij niet van afhouden door drogredeneringen.
Voorlopig is mijn sterke indruk dat je in levensbedreigende situaties (of die dat kunnen worden door een verkeerde behandeling of een onthouding van behandeling) echt maar beter niet kunt kiezen voor een governementshospitaal. Die “sterke indruk” ruil ik graag in voor een bewijs zodra er dat is, of dat bewijs nu overeenkomt met wat ik al dacht of niet.
Moderator: Graag stoppen met chatten.
De statistiek heeft er een nieuw onderwerp bij. Iets wat zeker is onderwerpen aan steekproeven. Bravo. Steek de kop in het zand door statistisch niet relevante meningen af te doen met drogredeneringen. Dit is de juste manier van discussie om de waarheid boven water te krijgen. Zegt de mening van Tino, een arts nota bene , dan niets? Cognitieve dissonantie is een rem om de realiteit onder ogen te zien. Overigens niemand die je verbiedt naar particuliere ziekenhuizen te gaan. Mijn zegen heb je.
Moderator: U bent aan het chatten.
Het lijkt erop dat het nooit wat wordt met de discussies op het thailandblog en daarmee is het thailandblog niet uniek. Wat zich daarop afspeelt is precies wat ik al eerder signaleerde: men neemt een mening aan, niet op grond van een bewijs, maar uit hoofde van het zich met zijn mening aansluiten bij een ander (of een groep anderen) waarvan men veronderstelt dat die (die persoon of die groep) het wel weet: “Zegt de mening van Tino, een arts nota bene, jou dan niets?”
De kwestie is deze keer: doen governementsziekenhuizen (in gevallen waar je leven op het spel staat voeg ik daaraan toe) het even goed als de vele veel duurdere ziekenhuizen?
Als we het erover eens zijn dat het ja-antwoord dat Tino “wel aandurft” blijkbaar een mening is en dus (volgen de schoolse opvatting van wat een mening is) vooralsnog een onbewezen veronderstelling, dan mag ik toch -dat naar waarheid- inbrengen dat mijn ervaringen in de richting van het nee-antwoord wijzen? Of ben ik dan maar eigenwijs?
Kernpunt in deze is: ieder bewijs ontbreekt. Ter verkrijging van bewijs zou inderdaad zoals mijn opponent oppert een statistisch onderzoek nodig zijn, maar dat wil hij niet. Nee natuurlijk niet, hij voelt zich veilig op voorwaarde dat hij tot een groep behoort, maar ook op voorwaarde dat niet blijkt dat de daarin heersende mening onjuist is. In dat geval zou het zou hem -niet mij- maar een cognitieve dissonantie (een verstand-gevoel conflict) bezorgen.
Intussen heb ook ik gewoon geen bewijs. Het liefst zou ik bewezen willen zien dat governementsziekenhuizen ook in ernstige gevallen minstens even goed zijn als welk ander ziekenhuis in Thailand dan ook. Ik ben niet verzekerd, zie je, maar ik heb geen aanwijzingen in de door mij gewenste richting, in tegendeel. Dan zou al moeten vast komen te staan dat hetgeen mij is overkomen een hoogst zeldzame uitzondering is, zelfs zeldzamer dan in welk duur ziekenhuis dan ook. Dat kan zijn, maar ook niet zijn.
Dus wat moet ik nu? Met mijn ervaringen toch maar weer (met iets meer dan maar iets onnozels) naar een governementsziekenhuis gaan? Dat puur omdat iemand die het zeker ook niet weet, al meent hij van wel, daarop aandringt? Of moet ik gaan werven voor de mening dat governementsziekenhuizen niet deugen? En als ik daarmee maar genoeg volgers achter me zou krijgen, zeggen: zie je nou wel? Nee natuurlijk. Ik moet als ik geen zekerheid heb, het met mijn zo verstandig mogelijke inschattingen doen.
Het punt is dat men zich graag tot een groep rekent en zich hecht aan de daarin heersende mening. Niet aan enig inzicht en (dus) niet er aan of die mening wel juist is. Met die mening wil men wel zijn gelijk halen. Wat dat gelijk in de weg staat, inclusief een eventueel inzicht (en een onderzoek daar naar toe) moet afgehouden worden.
Is een discussie altijd een geslaagde poging tot waarheidsvinding? Zelden.
Het zou goed zijn als we ons meer realiseerden hoe armzalig logisch (of noem het armzalig cognitief) ‘smensen denken pleegt te zijn, ingegeven als dat wordt door het psychologische (of noem het het gevoelsmatige). Het zou goed zijn als we ons hierover -hoe dat komt en hoe dat werkt- enig begrip zouden vormen, en vervolgens in dat licht bezien zouden reageren op elkaars discussiebijdragen.
Willem van Doorn, alias Lije Vanonschot
Beste Lije, en enkele anderen,
Mijn moeder zou zeggen, “wat een lulkoekverhaal”.
1.Thaise staats-ziekenhuizen zijn prima, enkele uitgezonderd. Spreek uit ervaring na 25 jaar Thailand, zonder verzekering. Grootste grief is het lange wachten door een matige organisatie, maar dat komt meer voor in Thailand. En ja, er worden ook fouten gemaakt. Waar niet !! Ga te rade bij ervarings deskundigen voor een goed redelijk ziekenhuis in jouw omgeving.
Hierbij mijn ervaing met het Staatsziekenhuis Sundok in Chiang Mai met mijn Thaise vriendin als patiente. Redelijk te doen, voor Thaise begrippen. Druk, lawaaig, rommelig, prima doktoren. Fang Hospital in Fang, met mijn schoonvader als patient. Prima dokter voor eerstelijns hulp. Wel 9 uur (!!) moeten wachten voor we aan de beurt waren. Spoedeisende gevallen gingen voor en dan kan je pech hebben als die er veel zijn. Behandeling inclusief medicijnen gratis, zelfs voor een Birmees, die slechts gedoogd in Thailand verblijft
2. Prive ziekenhuizen zijn prima, enkele uitgezonderd. Grootste grief, soms inhalig duur. En ja, er worden ook fouten gemaakt. Waar niet !! Zie boven. Voor Chiang Mai ga ik voor het Lanna Hospital. Mijn ervaring daar is gestoeld op een fikse rug operatie en een paar jaar later een behandeling bij een acute niersteen aanval. Medisch gezien “TOP” behandeling, inclusief ICU en opname midden in de nacht.
Wellicht kan Thailand blog mensen aanmoedigen om hun echte ervaring te delen en kunnen we er wat mee, i.p.v. theoretische lulkoek.
Is het nu duidelijk heren.
met vr.gr., Theo
Moderator: Dit heeft niets meer met de posting te maken.
Wij sluiten de reactiemogelijkheid. Bedankt voor de reacties.