Joseph in Azië

Door Joseph Jongen
Geplaatst in Reisverhalen
Tags: , ,
11 januari 2020

Gisteren ben ik in Bangkok gearriveerd en heb toch ietwat onrustig geslapen als ik deze ochtend ontwaak. Blijf toch nog maar even nadoezelen en stap even na negen heldhaftig onder de douche en ben meteen klaarwakker.

Ontbijtje, kopje koffie en Joseph is weer het mannetje.

Doe het nog even heel rustig aan en drink buiten op het terras nog een mango smoothie en overpeins wat vandaag op het programma zou kunnen staan want het leven van dag tot dag bevalt me wel. Een oud bekend uitstapje haal ik maar van stal en wandel gewapend met mijn fotocamera naar het Metrostation om vandaar verder te reizen naar Hua Lamphong het hoofdtreinstation van Bangkok waar altijd wel iets aardigs te fotograferen valt en het interessante China Town om de hoek ligt.

Voor zeggen en schrijven 14 baht -het Seniorentarief- reis ik er heen maar tref helaas geen bijzondere tafereeltjes aan.

Wel spreken drie jonge meisjes, getooid met hoofddoekjes, mij aan met de vraag of ik wil meewerken aan een schoolproject.mEn waarom zou ik dat niet doen? Mijnheer Geert Wilders zal mijn standpunt wel verafschuwen maar afgezien van de kopvodden, zoals G.W. het betitelt, zijn het keurig nette jonge meisjes.

De oudste van de drie stelt de vragen in het Engels en dat doet ze heel keurig. In haar hand heeft ze een werkelijk schitterende grote roos waar het gesprek om draait. De beide andere meisjes leggen het gesprek met hun telefoon camera vast, maar hebben eerst keurig gevraagd of ik het wilde toestaan. Ach, het hele leven is acteren en een toneelspel dus waarom zou je het moeten weigeren? Ik ga taalles krijgen en moet de naam van de bloem -de roos- in het Thais nazeggen. Krijg applaus maar ben de Thaise naam eerlijk gezegd al weer vergeten. Daarna volgt de discussie over de uitspraak van een ‘roos’ versus een ‘rose’ en de moeilijkheidsgraad betreffende de Thaise taal met de klankverschillen. Op het eind van de sessie krijg ik de bloem aangeboden die ik heel vriendelijk en met veel dank afsla omdat ik  nog een hele wandeling voor de boeg heb. En natuurlijk willen de drie jonge dames met deze jongeman op de kiek. Vervolgens maak ik nog een foto van hen ter opfleuring van dit verhaal.

Laat het treinstation achter mij en vervolg de weg naar China Town waar als je de ogen laat ronddwalen veel te zien is.

Geen schokwekkende dingen maar alledaagse voor Westerlingen aparte dingen. Wandel door een buurt waar heel wat ijzerhandelaren vlak bij elkaar zijn gevestigd die de -voor mij althans- meest vreemde spullen verkopen. Profielen in allerhande uitvoeringen en maten, takels te kus en te keur; kortom teveel om het allemaal te omschrijven. Grappig dat veel lieden zomaar een praatje met je willen maken om met de paar woorden Engels die ze machtig zijn te pronken. In een piepklein heel smal steegje val ik van de ene verbazing in de andere betreffende de wijze waarop mensen hier leven. Aan een zijde van het smalle steegje hangt zelfs een kookpot boven een heus vuurtje. Even verder kleurrijke deuren, kortom heel apart volgens onze Westerse begrippen. Uiteindelijk kom ik in de Yaowarat straat, de hoofdstraat van China Town terecht. Veel restaurants waar men vogelnestjes en echte haaienvinnensoep kan verorberen en uiteraard ontbreken de goudwinkels evenmin. Het is er heel wat drukker dan in de straatjes waar ik nagenoeg in mijn eentje rondslenterde.

Heb deze dag de nodige kilometers gelopen en zoek de Metro richting Sukhumvit maar op. Het was zoals altijd weer een mooie wandeling want China Town verveelt nimmer.

Deze avond breng ik voor de eerste maal een bezoek aan het souterrain van The Landmark Hotel waar een Filippijnse band speelt. Leuke muziek en gelukkig geen overdreven versterkers en schreeuwende zangeressen waarbij horen en zien je vergaat. Er heerst een gezellig sfeertje en bestel een glas rode wijn en geniet van de band en zang. Na mijn tweede glas loopt het al tegen twaalf uur dus tijd om richting hotel te gaan. Van de rekening voor twee glaasjes kijk ik toch even op mijn neus want ruim 400 baht, omgerekend 12 euro per glas, is toch een prijs die je niet dagelijks daarvoor op tafel legt. Dat Thailand zich uit de markt gaat prijzen zal mij niet verwonderen.

En dat deze conclusie bewaarheid gaat worden blijkt nu al overduidelijk want het is waarneembaar heel wat minder druk in Bangkok dan in vorige jaren.

12 reacties op “Joseph in Azië”

  1. Leuk verhaal en mooie foto’s, Jo. Veel plezier met het vervolg van je reis.

  2. Lydia zegt op

    Hua Lampong is zeker mooi met de glas in lood bogen aan beide kanten. Er ligt geen vuiltje op de grond. Wij hebben boven koffie gedronken en daar heb je een mooi uitzicht op de wachtruimte. Een mooi begin van een wandeling. Wij zijn naar een oude tempel aan de overkant geweest en de tempel met de gouden budha bezocht. Vanaf daar kijk je boven op chinatown.

  3. Gustaaf zegt op

    Sorry, maar 400 Bath = € 12,00 : 2 glazen = € 6,00 per glas.

    • Erik zegt op

      @Gustaaf: het was Mss 400 bath per glas !! Zou me niet verwonderen in the Landmark !

    • Joseph zegt op

      Gustav er staat geschreven 400 baht per glas en voor 2 stuks dus het dubbele bedrag

    • Leon zegt op

      Ik verwacht dat Joseph de rekening van ruim 800 baht voor de duidelijkheid per glas heeft omgerekend…..

  4. Rene Martin zegt op

    Leuk geschreven en ik kijk al uit naar je verdere avonturen…..

  5. Michel Van Windekens zegt op

    ROOS = KOO-lap

    • TheoB zegt op

      Ik denk dat het beter is om de Nederlandse uitspraak te gebruiken:
      roos [de bloem] :: ดอกกุหลาบ (dok koe laap; tonen volgens Thai-English.com: laag, laag, laag).
      Een bloem :: ดอกไม้ (dok maai; tonen: laag, hoog).

      En weer een door Joseph leuk geschreven verslag van een dagje aan de wandel in Bangkok.

  6. Jasper zegt op

    Het klinkt alsof je wel vaker in Thailand bent geweest ( 14 baht, het seniorentarief), en dan zou je toch echt beter moeten weten…. Wijn is onbetaalbaar in Thailand vanwege de ridicule importheffingen er op.

    Neemt overigens niet weg dat Leidsepleinprijzen, ook voor bier e.d. nu heel gewoon zijn in de toeristische delen van Thailand….

  7. Angela Schrauwen zegt op

    Leuk verhaal en heel herkenbaar.

  8. Peer zegt op

    Ok Joseph,
    Als je woensdagavond nog in Bangkok bent:
    18u biertje/wijntje bij The Game ??


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website