Thailand moet zich meer inspannen om de voedselveiligheid te waarborgen, zo niet dan kan dat verstrekkende gevolgen hebben voor de export. Deze conclusie kan worden getrokken na wederom een incident, ditmaal met ingeblikte ananas. Taiwan heeft namelijk 30.000 blikken ananas teruggestuurd naar Thailand omdat er sporen van saccharine in gevonden zijn. In Taiwan geldt er een verbod op dergelijke toevoegingen.
Het besluit komt niet onverwacht want het National Bureau of Agricultural Commodity and Food Standards is al enkele keren gewaarschuwd door de Taiwanese FDA, die waakt over de voedselveiligheid. De Taiwanezen maken zich zorgen over de hoeveelheid verboden stoffen in diverse Thaise voedselproducten. Daarbij gaat het niet alleen om zoetstof.
Het National Bureau of Agricultural Commodity and Food Standards heeft Thaise voedselexporteurs gewaarschuwd zich te houden aan de regels van Taiwan. Men is bang dat Taiwan strengere restricties of zelfs een verbod gaat opleggen voor etenswaren uit Thailand.
Het laatste incident met saccharine toont aan dat de voedselveiligheid een belangrijke zorg blijft voor Thailand. Saccharine wordt als zoetstof gebruikt omdat het goedkoper is dan suiker. Veel producenten in Thailand gebruiken daarom de chemische zoetstof. Sommige voedselverkopers, zoals noodle shops en fruitverkopers, voegen saccharine toe omdat ze menen dat hun product daardoor beter smaakt. Saccharine is kleur- en reukloos dus klanten weten niet dat er saccharine is toegevoegd.
Sacharine heeft een zoetkracht die 350 maal groter is dan die van suiker. Dit betekent dat toevoeging van milligrammen aan voedingsmiddelen hetzelfde effect geeft als toevoegen van grammen suiker. Sacharine kan echter ook een onaangename metaalachtige nasmaak hebben bij grotere hoeveelheden. In de jaren zestig kwam sacharine in opspraak toen uit dierproeven bleek dat grote hoeveelheden bij ratten blaastumoren veroorzaakten. Het verband tussen inname van sacharine en kanker is bij mensen echter nooit aangetoond, maar er zijn wel twijfels.
Bron: Bangkok Post
Wel weer typerend voor de Thaise “economie”: diverse keren gewaarschuwd worden door Taiwan, maar toch niets aanpassen. Waarom niet leren van fouten? Voelt men zich weer te groot in Thailand daarvoor?
Thailand hoeft zich toch niet aan te passen aan de rest van de wereld, de wereld zou zich moeten aanpassen aan Thaise normen en waarden. Onbegrijpelijk dat ze dat in het buitenland niet willen begrijpen 🙂
Ook een drama weer om te lezen. Vandaag.
Rode kruis deelt blikjes vis uit in Sa Kaeo aan arme mensen. Vis blijkt verrot te zijn en verpakt in roestige blik. Kan alleen in Thailand.
Local resident Chamras Chanthakhat, 62, said officials had distributed 100 relief bags to needy and elderly residents in his village. They were happy to receive the bags but noted that the canned fish…
Aan al die naieve mensen die eerder reageerden op waarschuwingen (ook op die van mij) voor de erbarmelijke voedselkwaliteit in Thailand met “ik heb nergens last van”. Nogmaals, wees zuinig op uw gezondheid en leven, vermijd eetstalletjes en andere gelegenheden waar je vraagtekens bij kan zetten. Uw bordje incl. de stal worden met hetzelfde doekje schoongemaakt.
Vraag mij wel eens af waar Thailand staat over pakweg 10 jaar. Smerig, roestig drinkwater, totaal geen controle op voedingswaren, bron van ziektes langs de straten door opgehoopt en zwervend afval, echt honderden, wellicht duizenden ratten op de stranden, zwaar chemisch vervuilde rivieren en zee. En ze zien zichzelf nog steeds als middelpunt van de wereld…….
Ben het geheel met je eens Brabantman,Wat betreft je opmerking over het schoonmaakdoekje, jaren geleden ergens in Bkk eens meegemaakt in restaurantje.Mijnheer kwam me het zelfde doekje onder het bord waar hij net van te voren uitgebreid had schoongemaakt, mij het eten opdienen.Hem toen eens fijntjes gevraagd wat voor vetzak hij was.Werd zoals gewoonlijk schaapachtig aangekeken toen ik zei dat hij het bord mee mocht terugnemen.Ook meer dan eens meegemaakt dat ratten gewoon in een “beter” restaurant rondliepen.En ik heb het beslist niet over eetstalletjes!
Dus de ratten lopen niet alleen op de stranden.Komisch was eigenlijk die keer dat mijn tafelgenote-zeker gezien haar afkomst- het maar vreemd vond dat ik niet verder at na het zien van een rat in het restaurant.
Wat betreft met je opmerking :”En ze zien zichzelf nog steeds als middelpunt van de wereld…….” kan je van wereld gerust universum maken.
Herinnert u zich nog het ultimatum van de EU m.b.t. visproducten, en de heissa, die dat veroorzaakte in TH ?
Ik importeer al sinds 1994 levensmiddelen uit Thailand, en de rest van Z.O. Azie + China.
Iedere keer sta ik versteld over de totale afwezigheid van iedere vorm van kennis en interesse in voedselveiligheid. Eigenlijk staat maar één ding voorop: zo veel mogelijk geld verdienen. En wat je niet ZIEN kan ( microbiologische narigheden, pesticiden residuen, zware metalen ) , hoe je je ook geen zorgen over te maken. ( Ja letterlijk, bij een ricemill. Gelukkig bleken haar certificering en lab tests WEL in odre te zijn, doch de eigenaresse had NUL idee daarover; ik moest die gegevens uit haar eigens stapel papier vissen. )
Certificeerders als Bureau Veritias, DNV, Moody, SGS, TUV c.s. zorgen met hun BRC, IFS en ISO 22000 voedselveilig schema’s en jaarlijkse controles, eisen mbt productie en documentatie daarvan voor een redelijke borging, want: certificaat vervallen = EU klanten weg, dus volgt men de eisen van die auditors – haast klakkeloos – op zonder enige kennis noch belangstelling waarom. De USA keurt zelf, ook bij binnenkomst aan haar grens.
En voor binnenlands gebruik.. daar zorgt Boeddha toch voor….
19 juli 2017: Dragon King ananas in folie uit Thailand gevonden in Taiwan waarin het nieren-beschadigende zoetstof cyclamic acid gebruikt was om de onvoldoende rijpe vrucht te maskeren. zie http://www.taiwannews.com.tw/en/news/3213938.
In de EU hebben we een uitstekend systeem van uitwisseling van gegevens mbt gevonden inbreuken op de voedselveiligheid, zie https://ec.europa.eu/food/safety/rasff_en. Helaas, in andere landen niet zo uitgewerkt.
Volgens mijn vrouw worden de ananassen bij ons op de markt ook ingespoten met zoetstof als ze wat aan de zure kant zijn. Ik heb het zelf nog niet kunnen vaststellen, behalve dat er enorm grote verschillen zijn in kwaliteit, ik eet bijna elke dag ananas van dezelfde stal, en de zuurgraad wisselt enorm.
Ligt hoogstwaarschijnlijk aan de rijpheid van de vrucht. Inspuiting van ananas met een zoetstof zal op een zeer beperkt gedeelte blijven zitten, omdat er geen vochtstroom meer is, enkel diffundatie = heel langzame en geleidelijke verspreiding. Kijkend ook naar de prijs vanaf de “boerenkar” is dit inspuiten een veel te ingewikkelde techniek.
Echter, toevoegen in het vocht bij inblikken… kan een “chimpansee” bij wijze van spreken nog.
Misschien kunt u als ingewijde in het kader van dit artikel voedselveiligheid ook het volgende toelichten : vrij vaak hoor ik van Thaise mensen dat de rode kleur van de watermeloenen komt van een chemische kleurstof, om het mooi rood te laten lijken dus. Hoor soms van Thaise mensen dat ze het daarom niet eten.
Gelukkig is de situatie niet uitzichtloos..er gloort hoop aan de horizon…immers er zijn ook steeds meer Thai die beginnen in te zien om groente in hun eigen tuin te kweken..hierdoor weet je zeker dat je gezond voedsel binnen krijgt…
Eveneens zie ik met name in en rondom Pattaya (maar ook in de Isaan)een ontwikkeling gaande dat er steeds meer plekken en boerderijen zijn waar groenten biologisch gekweekt worden…ook voor particuliere verkoop…
Met andere woorden op lokaal nivo is er best besef aanwezig om verantwoord groente te kweken…nu dient het besef nog door te dringen bij de landelijke politiek…!!
Landelijke politiek hebben we gezien tijdens het bewind van mevrouw Y. Laten de boeren en dat het liefst verenigd in samenwerkingsverbanden, corporaties de teelt van milieuvriendelijke gewassen zelf ter hand nemen. Als voorbeeld zijn er diverse projecten waar organische verbouwde rijst wordt gekweekt, ook in de Isaan, waarbij men meer rijst per rai oogst en daarnaast ook nog een hogere prijs ontvangt van bewuste klanten in de grotere steden en in het buitenland. Juist promotie van deze 2 factoren zou de landbouwers toch aan het denken moeten zetten lijkt me.
Geloof er niks van want diezelfde rijstboeren gooien vanalles op het rijstveld om de oogst te beschermen. Zakt allemaal in het grondwater dat dan weer wordt gebruikt voor de vis kweekvijvers en moestuintjes. m.a.w. het zit dus ook in hun eigen lokale voedsel dat ze nuttigen.