Moord op Australische miljonair en zijn Thaise echtgenote opgelost
Sinds vorige week werden de Australische miljonair Alan Hogg (64) en zijn Thaise vrouw Nod (61) uit Phrae vermist, maar de politie heeft de zaak snel opgelost: het ging om moord in opdracht.
De oudste broer van de vrouw, Warut Satchakit, had opdracht gegeven voor de moord. Maandag zijn drie mannen aangehouden die na uren van ondervraging toegegeven hebben dat ze het echtpaar in hun huis in Phrae hadden vermoord in opdracht van de broer. De moordenaars kregen 50.000 baht voor de klus.
Ze vertelden de politie, Hogg te hebben doodgeschoten toen hij zijn eenden voerde en de vrouw is doodgeslagen met een hamer. Daarna begroef Warut de lichamen op het landgoed van het echtpaar. De plek was niet lastig te vinden voor de politie, want er stond een graafmachine naast en het de aarde was bewerkt.
Warut is inmiddels op de vlucht gelagen omdat hij op borgtocht vrij was. Familieleden betaalde de borgsom van 100.000 baht. De politie is een klopjacht gestart.
Waarom de broer zijn zus en zwager liet vermoorden is niet duidelijk. Broer en zus hadden een moeizame relatie en maakten vaak ruzie.
Bron: Bangkok Post
Waarom zouden broer en zus vaak ruzie kunnen hebben? Ik denk zomaar, dat broerlief ook graag (veel) van de boter waar zuslief met haar neus was in gevallen wilde hebben. En zus was niet van plan om aan elke financiele vraag (of beter: eis) van haar broer te voldoen.
Hopelijk ligt er een goed testament, maar daar ga ik wel van uit met een australische miljonair.
Testament voor wie?
Allan Hogg is een Brit uit Schotland.
In Bangkok Post wordt hij eerst een Australiër genoemd en later een Schot. De krant is redelijk berucht om haar onzorgvuldige weergave van feiten.
De driestheid waarmee enkele Thaise mannelijke familieleden hun willetje doordreven, vnl. in slechte zakelijke activiteiten en in hartstochtelijke gig affaires, hebben me al meermaals verbaasd.
Tegen beter weten in gaan die jongens door tot ze tot over de oren in de schulden zitten. Hun zaak is dan al lang op de fles. De gig heeft hen dan gedropt voor een meer bemiddeld slachtoffer, en zij blijven achter met de rekeningen.
Hun verstand lijkt uitgeschakeld. Ze lopen met de ogen open fier rechtop de afgrond in.
De vele waarschuwingen van familie en vrienden slaan ze in de wind. Immense sociale druk van hun naasten negeren ze koudweg. Tot het bittere eind, tot ze in complete wanhoop geen kant meer op kunnen.
Niet enkel de goede raad van ouders en grootouders wordt letterlijk weggeslagen, die brave mensen letterlijk zelf ook. Het respect voor ouderen dat tevoren sterk ceremonieel tevoren betoond werd is dan helemaal verdwenen. Bruut geweld is wat rest, zinloos uitzichtloos …
Persoonlijk heb ik in die omstandigheden altijd maximaal afstand genomen, soms letterlijk. Gelukkig was mijn Thaise vrouw altijd wijs genoeg me te volgen in het nemen van die afstand. Kwestie van niet meegesleurd te worden als doldwaze idioten de familiebanden van binnenuit op de proef stellen.