Eerste geval van MERS in Thailand!

Ik ben het met Sjoerd volledig eens… In mijn vliegerleven heb ik al heel wat vreemde, paniekerige toestanden meegemaakt. Collega’s die alleen nog maar met maskers en handschoenen in de cabine gingen werken uit angst voor een ziekte. Toen SARS nog actueel was, had ik ook zoiets meegemaakt: we hadden een mooie, lange vlucht naar Bangkok. Onze rotatie duurde tien dagen: FRA-BKK -> 1 dag vrij, dan een shuttle naar Saigon en de dag daarop weer. Toen wij op de tweede dag op de luchthaven als bemanning op ons vliegtuig wachtten, kwam de stationmanager naar ons toe en sprak met de kapitein en purser. Het bleek dat er op de dag daarvoor een man bij ons aan boord was geweest, die nu in Bangkok in quarantaine zat, omdat men bang was dat hij SARS had. Nou weten we intussen hoe je deze ziekte kon vangen.
Er werd gebrainstormd. Wat moesten wij als bemanning doen. Wij wisten, dat je de ziekte alleen bij direct contact kon krijgen. Echter, wanneer bleek dat deze man werkelijk SARS had, dan moesten wij – de hele bemanning ook minstens twee weken in quarantaine. Uiteindelijk werd er besloten, dat de vlucht naar Saigon geannuleerd werd en wij terug naar het hotel reden. ’s Avonds zijn wij dan als passagiers met zijn allen naar huis gevlogen. Ik was woedend. Wij hadden na die vlucht vier dagen vrij in Bangkok gehad. Ik had al een reis naar Koh Samet gepland… het had een perfect mooie tijd kunnen zijn.
Achteraf bleek dat deze man slechts een bronchitis had en daardoor hoestte. Hij had geen SARS. En zelfs wanneer hij dit gehad had, was de waarschijnlijkheid dat iemand van ons ook “besmet” was geraakt bijna nihil.
Vorig jaar met Ebola ook al zo’n paniekzaaierij. Wie praat er nu nog over? Is het nu voorbij? Ook toen begonnen mijn vroegere collega’s met handschoenen en weet ik wat voor bescherming in de cabine rond te lopen, of eisten dat dit verplicht zou worden. Toen ik daarop op mijn forum reageerde, kreeg ik een shitstorm over me heen. En nu? NIKS!!!!
Maar ja… we moeten ons maar zorgen maken… we zullen ooit toch eens (uit)sterven… hier in Thailand eerder van de hitte of een ongeluk….