Lezersvraag: Waarom maakt men in Thailand niet plaats voor een ambulance?

Als je langer in Thailand woont en het systeem kent waarmee men hier een rijbewijs haalt, zal je vraag meteen beantwoord worden: bijna niemand kent hier regels. Het halen van een rijbewijs is een lachertje. Je hoeft nog niet eens te laten zien dat je les gehad hebt, maar gaat naar het examenbureau en gaat een test doen. Haal je die, wil dat niet zeggen dat je rijden kunt. De theorietest is ook belachelijk. Er staan zelfs fouten in, die tot nu toe er niet uitgehaald zijn. Dus moet je bewust een fout antwoord geven bij bepaalde vragen (deze kun je in het internet vinden). Zou je deze test niet halen, kun je voor pakweg 500 baht alsnog je rijbewijs krijgen.
Jouw vraag zal wel een lawine van antwoorden losmaken…
In het dagelijkse verkeer merk je hoe onzeker en slecht de mensen hier rijden. Er wordt vaak niet gekeken wanneer er naar links gereden moet worden, op de zijstrook rijden auto’s vaak met lage snelheid om anderen voorbij te laten, maar daarmee ook alle tweewielers hinderen. Bij het invoegen rijden vele Thais met een slakkegang de straat op, omdat ze geen snelheid kunnen schatten of het niet durven een beetje meer gas te geven.
Op Pethaksem bypass hier bij Hua Hin rijden ze met hoge snelheid en toeteren van ver al als ze bang zijn dat je zomaar de weg op rijdt (dan doen er dan ook weer genoeg).
Dus al met al is het erg beroerd met de kennis van zaken hier. Gek genoeg rijd ik hier liever dan in Nederland.
Dus: als er al een regel is om een ambulance voorbij te laten, weten de meesten dat niet of durven ze niet opzij. Ik denk niet dat ze bewust in de weg rijden.

Volgens mijn TH vrouw is men verplicht om de weg vrij te maken voor een ambulance met zwaailicht en sirene. Maar er is geen gedragscode bij ontwikkeld. (Zoals dat ook niet is bij bv loszittende containers op trucks met 18 wielen, of bij dubbeldeksbussen in bergachtig terrein met wegen die steil langs ravijnen zijn aangelegd.)
Die sirenes zijn overigens van diverse toeterkwaliteit. Zo ook worden diverse soort zwaailichten gehanteerd.
Nu komt het: het maakt wat uit wat voor soort ambulance vrij baan wil. Opgepimpte en getunede pickups en dito busjes kunnen ook door een chauffeur gereden worden, die meent snel boodschappen thuis te moeten afleveren. Voor dit soort ziekenvervoer is veelal weinig respect. Hebben die chauffeurs door hun verkeersgedrag ook aan zichzelf te danken. Dat desondanks toch het geval kan zijn dat wel een zwaar ziek mens of een bijna overleden slachtoffer van een verkeersongeval wordt vervoerd: daar wordt de Thai niet koud of warm van. Meestal is het ‘niet koud’, want warm heeft ie het al. Kortom: de Thai weet niet wat te doen, en als hij het in zijn eentje doet, en de ander niet, voelt ie zich voor schut staan, dus doet ie het bij voorbaat niet. Zo ook de politieman op een kruising, die zal geen wit handschoentje extra in de lucht steken. Ook hij weet niet wat te doen, dus gebeurt er niets.
Toyota-minivans met duidelijke opschriften van bv een verzekeringsmaatschappij of van een ziekenhuis of van een firma gericht op ziekenvervoer hebben meer power, soms ook nog eens een extra zware basachtige ondertoon, en meer dreiging met lichten en snelheid, waarmee zij zich door het verkeer haasten. Maar ook voor deze type ambulances: men weet collectief niet wat te doen want geen code of protocol. Let wel: lessen verkeerstheorie kent men niet in TH, een praktijkexamen voor het rijbewijs stelt niets voor, iedereen moet het wat voor zichzelf uitzoeken, verkeersregelgeving is er om aan te refereren als het fout is gegaan, etc.
Men weet het gewoonweg niet. Zoals in vele andere gevallen, waardoor het kan gebeuren dat een vliegtuigbom niet onschadelijk wordt gemaakt, maar met een snijbrander bewerkt. Daarna lopen vele autoriteiten elkaar in de weg, wordt er door overheidsdienaren het nodige over gezegd, en keert de samenleving terug naar een status quo die geen verbetering behelst. Want aan verbetering gaat verandering vooráf, en aan verandering gedrag. En aan dit laatste is heel veel gebrek: men weet in heel veel gevallen niet hoe men zich gedragen moet, dus laat men het maar zoals het is, ook verdrinken er vele kinderen door een dergelijke houding.
Kortom: op de vraag of men plaats moet maken voor een ambulance met zwaailicht en sirenes, is het antwoord ja. Maar op de vraag hoe men plaats maakt, blijf het antwoord achterwege.
Tot slot nog een voorbeeld: afgelopen week rij ik met vele anderen op een drukke weg, 2 rijen dik. Komt er een ambulance met zwaailicht en sirene van achteren, die zich een weg naar voren wurmt. Ik ga naar links, om daarmee ruimte te maken zodat de ambulance binnendoor kan. (Zoals in NL geleerd.) wat gebeurt er? Een personenauto rechts achter me duikt in die ruimte, daarmee doorgang voor de ambulance blokkerend, en mij geheel nar links opduwend. Nogmaals: men weet gewoonweg niet wat in een bepaalde situatie het slimst is, anticipeert niet, denkt enkel in persoonlijke kaders, enz enz enz.

@ henk korat: dat is precies wat ik bedoel: er is geen al dan niet wettelijke afspraak ambulances vrije doorgang te verlenen. Indien gevraagd wordt op individuele en vrijwillige basis doorgang wel te verlenen, gebeurt wat ik mee heb gemaakt: de een doet het wel, de ander niet. Plus dat politieagenten en andere verkeersregelaars niet in actie komen bij het horen en zien van een naderende ambulance.

Thais maken hun eigen regels.dat doen ze met alles en in de grote steden is er zoveel verkeer dat een ambulance er niet door kan.helaas worden de thai in alles dom gehouden.hele dagen praten dat kan men goed

Als men een zwaailicht gebruikt,betekent het dat er een patient in ligt zonder spoed.Met sirene erbij dien je opzij te gaan.Ik zelf kruip niet achter het stuur,omdat er mij te veel rare bestuurders rondrijden.Dan kan ik tenminste onbezorgt een biertje drinken.

Ik heb verleden jaar op een vrijdag avond rond 21.00 uur mijn schoonvader naar het ziekenhuis in Lamphun gebracht .
Dit alles in mijn pickup , de familie achterin .
De man was ernstig ziek .
Op dat moment was er een bezoek in Lamphun van een zeg maar Thaise hoogwaardigheids bekleder .
Ik ken de weg naar lamphun maar al te goed , en alles verliep vlot .
Tot dat we de stad binnen kwamen , ik wou de weg naar het ziekenhuis vervolgen .
Maar werd gestopt door de lokale politie .
Moest om rijden dus , en betekent vast lopen in een file .
Mijn Ega en enkele familie leden zeiden dat er een oude en ernstig zieke man ( hunner vader ) in de auto zat .
Bleek niet belangrijk te zijn achter de rest aansluiten was het resultaat .
Ik heb toen in de file mijn rijstijl drastisch en agresief aangepast om toch deze man op tijd en zonder schade te berokkenen bij het staatsziekenhuis in Lamphun te kunnen brengen .
Maar wat is het leven waard in Thailand van een gewone Thai in vergelijking tov een hogere functionaris .
Stelt niks voor , zo kwam het toen bij mij over .
Schoonvader leeft overigens nog steeds .
Maar we waren net wel op tijd .

Jan Beute .