Lezersvraag: Nalatenschap bij overlijden, wel of niet goed geregeld?

Als ik overlijd krijgt mijn Thaise vrouw, met wie ik al sinds jaar en dag gehuwd ben (in NL getrouwd, in TH ingeschreven) ons spaargeld zowel van NL als TH bankrekeningen. Exclusief de 800 duizend ThB horende bij de visumverlengingen, die staat apart en krijgt ze ook. Plus een stevige nabestaandenuitkering van mijn pensioenfonds, (en nog wat AOW van de SVB, denk ik, ooit!) Uiteraard is ons huis in TH voor haar, plus alle andere roerende goederen, waaronder 1 SUV en 1 kleine Honda. Daarnaast heeft ze zelf diverse rai grond in bezit. Niet alleen nu, ook later zit zij er warmpjes bij, en niet enkel vanwege het weer.

Ook ik ken meerdere gepensioneerden die hun vrouwen in het ootje nemen. Het meest trieste geval was van een 67 jarige die op navraag van zijn 30 jaar jongere TH vrouw (in NL gehuwd) meldde van alles en nog wat voor haar te hebben geregeld. Hij maakte haar wijs dat na diens overlijden zij een volledige AOW uitkering van de NL-overheid zou krijgen. Plus zijn bedrijfspensioen. Ten bewijze hiervan had hij haar de website van de SVB laten zien, en paperassen van zijn pensioenbeheerder. Zij vertrouwde het niet en liet mijn vrouw de paperassen zien. Het bleken diverse pagina’s A4 uit een brochure, met gewichtige briefhoofden en vol berekeningen op grond van prognoses bij diverse percentages, enz.

Mijn vrouw en ik hebben haar volledig geïnformeerd, en ik heb hem met zijn gedrag geconfronteerd.
Zij zijn later naar TH vertrokken. Het is er aldaar vlot misgegaan, en ze vertrok. Op diens verzoek zijn ze niet gaan scheiden, zodat hij in haar woning kon blijven wonen, en hij zijn volledige AOW incl volledige partnertoeslag kon blijven ontvangen. Voor de TH en NL administratieve buitenwereld doet ie alsof hij samenwonend is. Dat lukt ‘m al een jaar of 7.

Wat mij opvalt, als je zo met pensionado’s praat en slechts summiere info ontvangt, (men is er niet happig op over dit soort privé-zaken te spreken), is dat als de relatie op latere leeftijd is begonnen en men dus zelf al ouder is, men minder heeft geregeld aan nalatenschap. Dat heeft dan te maken met het feit dat niet meer mogelijk is een deel van het pensioen aan de huidige partner over te dragen in de vorm van een nabestaandenuitkering. Ook met de AOW valt niets te regelen. (En maar goed ook!) Spaargeld is er weinig, men was alimentatieplichtig en men wil niet iemand anders ook nog eens onderhouden. Soms is er slechts 400 duizend ThB op de bank vanwege het ‘huwelijks’visum, en wordt dit voldoende gevonden.
Gek genoeg blijft men ook vaak vasthouden aan de ‘overtuiging’ dat de TH echtgenote na diens overlijden een NL uitkering krijgt, b.v. van de SVB vanuit de ANW. Waarmee men zichzelf ook voor de gek heeft.

Dat maakt allemaal niet uit, als het maar open en eerlijk wordt gecommuniceerd, en men de moeite doet bij de NL-instanties navraag te doen wat van toepassing is in hun situatie. Angst voor nul op het rekest is dan meestal wel aan de orde.

Echter: niets doen, verkeerde informatie verstrekken, en de ander in de waan laten, is uiteraard moreel verwerpelijk. Je zet iemand bewust op het verkeerde been. Inderdaad, soms komt toch voor dat iemand slechts kiest voor eigen gemak, en in TH er een echtgenote bij neemt om dat eigen gemak bot te vieren. Dit kan het geval zijn waaraan vraagsteller zijn voorbeeld ontleend: de ander wijs maken in haar levensonderhoud te kunnen blijven voorzien.

Tot slot: als een Thaise vrouw na overlijden van haar NL echtgenoot achter het net vist omdat ze dacht dat er wat te halen viel, en zo formuleert vraagsteller zijn kwestie, dan is het voor mij een zaak van de deksel op de neus omdat het onderste uit de kan werd verlangd. Ik hoorde eens een kennis haar vriendin adviseren om in zee te gaan met een oudere farang, want toch niet meer zo lang te leven. Ook dat komt voor. En voor degenen die ter goede trouw zijn en van goede wil: bij elke Thai bank is tegen geringe kosten een life insurance te koop. Je hebt er al voor 5 duizend baht/mnd. Geeft toch iets zekerheid.

Ik ben zelf bezig met de administratieve gevolgen van het overlijden van de goede vriend. Hij was Nederlander, zijn vrouw was een Thaise. Ze zijn in Nederland getrouwd, het huwelijk is in Thailand gelegaliseerd. Het was zijn eerste huwelijk, dus geen gescheiden man.

Maar zoals velen, had hij niets op schrift staan, d.w.z. dat hij geen testament heeft gemaakt, (Last will and Testament). Betekent dat de Nederlandse bankrekeningen geblokkeerd zijn en alleen gedeblokkeerd worden met een notarisverklaring van de Nederlandse erfrecht. En zo zijn er nog wat hobbels te nemen.

Als je een testament maakt, ligt de erfrechte vast, zo ook de erfgenamen. Heb je geen testament, dan moeten de nabestaanden bewijzen dat zijn erfrechte hebben. En dat geeft veel administratieve rompslomp.

Je hebt te maken met de Nederlandse erfrecht en de Thaise erfrecht. Het word natuurlijk nog gecompliceerder als er kinderen zijn van een vorig huwelijk. Dat zijn ook erfgenamen.

Dus maak een testament. Via een goed bekende staande advocaat of als je in Nederland bent, bij een notaris. Je zorgt na je overlijden voor veel rust en weinig administratieve rompslomp. Maak je een testament, laat het testament in het Engels vertalen en legaliseren. Dan wordt het ook buiten Thailand erkent.

Ben met een Thaise getrouwd en we hebben samen een zoontje.
Omdat ik in het buitenland woon wordt ik gekort op mijn AOW, heb hiervoor een vrijwillige premie betaald. Ook betaal ik premie voor wanneer ik er niet meer ben dat mijn vrouw en mijn zoontje een uitkering krijgen vanuit de AWW.
Kortgeleden een (langstlevende) testament op laten maken zodat mijn vrouw over mijn volledige nalatenschap kan beschikken. Mijn kinderen uit een eerder huwelijk hebben het goed volgens mij en hebben mijn nalatenschap niet nodig.

Ik hoop er zelf nog lang van te genieten samen met mijn familie

Ik vind het niet meer dan normaal dat je je vrouw redelijk behandelt net gelijk uit welk land ze komt.