Lezersinzending: Uiterlijk vertoon
Wij Nederlanders gaan daar duidelijk anders mee om dan de Thai, maar er zijn van die farangs die daarin meegaan om de vriendin en haar Thaise familie maar te imponeren.
Wanneer je niets voorstelt dan voelt het immers geweldig aan om als een bwana te worden behandeld. Daarbij hebben dit soort lieden niet door, dat ze vroeg of laat financieel totaal worden uitgekleed. Ter illustratie, een gebeurtenis wat ik tijdens mijn vakantie in Thailand heb meegemaakt.
Ik was uitgenodigd op een Thaise bruiloft van een farang en een Thaise en een Thaise bruiloft is toch telkens weer iets bijzonders en dat zeker wanneer het tintje heeft. Het bruidspaar wat al enige tijd in Nederland samenleeft, had kort voor het huwelijk voor de Thaise moeder al een huisje in de provincie gekocht, waar moeder samen met het dochtertje en een broer van de bruid woont. Geen groot huis, maar netjes en groot genoeg voor 3 personen, dus niets mis mee.
Er werd niettemin een bruidsschat (sinsod) ten overstaan van de bruiloftsgasten getoond. Het bleek echter een grote schertsvertoning te zijn, want moeder moest het geld naderhand weer aan de farang teruggeven en de bruidskleding bleek te zijn gehuurd. Het verbaasde mij al, want een grotere khie niaw (gierigaard) ken ik niet. Ook zou het mij niet verbazen, wanneer zijn Thaise vrouw het leeuwendeel aan dat huis heeft betaald. Zij werkt namelijk 6 dagen per week in een Thaise massagesalon in Nederland. Echter, om de schijn hoog te houden, dat ze met deze farang een uitstekende keuze heeft gemaakt, deden ze het voorkomen alsof het allemaal van hem afkomstig was. Hoezo, uiterlijk vertoon belangrijk?
In Nederland is het ‘not done’ om over geld te praten, maar daar had deze farang absoluut geen hinder van. Tegen iedereen die het maar wilde horen, vertelde hij vol trost, dat hij € 850,- per maand kon sparen en dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd. Ook mama, die de sinsod had teruggeven fronste haar wenkbrauwen bij het horen daarvan en je kon haar horen denken. Het duurde dan ook niet lang voordat het hoge woord er uit was. Mama zou graag een autootje willen hebben voor het geval zij is met die kleine van haar dochter naar het ziekenhuis zou moeten. Dat mama niet in het bezit is van een rijbewijs en ook geen auto kan rijden, speelt natuurlijk geen enkele rol. Het gaat immers om het hebben! Nu hij zichzelf zo op de borst had zitten kloppen en dat niet alleen met wat hij maandelijks kon sparen, maar ook met de zogenaamde sinsod, was het ten overstaan van de bruiloftsgasten natuurlijk onmogelijk om dat te weigeren. De farang zei dan ook als een boer met kiespijn, dat hij voor mama wel een autootje zou kopen.
De boer had echter niet door, dat mama een nieuwe auto bedoelde en dan geen sedan, maar een pick-up, want dan kan immers het halve dorp meerijden. Toen dat tot de farang was doorgedrongen riep hij zijn prille bruid apart in de slaapkamer en er ontstond een nogal heftige discussie, want de farang dacht aan een autootje van een duizend of twee. Mijn vrouw en ik werden er bijgehaald, met de vraag wat wij ervan vonden? Ik heb hem gezegd, mij krijgen niet zo gek, maar als jij zo loopt op te scheppen, dan kun je zoiets verwachten. Dus, doe niet zo kinderachtig en koop voor dat mens een mooie Mercedes, die heb jij immers in een jaar of 5 afbetaald. Als blikken konden doden, dan was dat zo’n moment. Zijn vrouw, die was het natuurlijk helemaal met haar moeder eens, want zoals gezegd, geilt zij op uiterlijk vertoon.
Thaise vrouwen zijn over het algemeen gek op geld, ze hebben er nooit genoeg van en wanneer ze met andere Thaise vrouwen samenwerken, dan wil de ene Thai niet voor de andere onderdoen. Ze proberen elkaar de loef af te steken, door peperdure kleding, schoenen, tassen etc. te kopen. Het hoeft niet mooi te zijn, als het maar duur en van een bekend merk is.
Zo had zij in Nederland een peperdure Louis Vuitton-tas gekocht, waarmee ze dacht in Thailand de blits te kunnen maken. Tot groot ongenoegen liep half Bangkok met een dezelfde (kopie) tas rond. Toen ik dat hoorde, piste ik bijna in m’n broek van het lachen.
Laat hij (de farang) ook nog aan iedereen het bonnetje zien voor hoeveel geld zij die tas in Nederland heeft gekocht. Ja, dat hebben we maar meegenomen, als we door de douane worden aangehouden? Het mag duidelijk zijn, dat de werkelijke reden om de bon mee te nemen niet voor de douane was bedoeld, maar om anderen (arme mensen) te kunnen imponeren. Van kijk eens, wat ik kan uitgeven. Als je dan weet hoe ze in Nederland leven, dan word ik daar eerlijk gezegd een beetje onpasselijk van.
Ingezonden door Fred
‘Thaise vrouwen zijn over het algemeen gek op geld, ze hebben er nooit genoeg van en wanneer ze met andere Thaise vrouwen samenwerken, dan wil de ene Thai niet voor de andere onderdoen.’
Echt waar, joh? Over het algemeen? Ik ken veel meer buitenlanders die pronken met hun nieuwe huis, geweldig inkomen, dure SUV en jeugdige levensgezellin. Belachelijk dat sommige Thais dat ook doen. Ze moeten vooral arm en onderdanig blijven, nietwaar?
De meeste Thaise vrouwen die ik ken offeren zich op voor hun ouders en de toekomst van hun kinderen. Ze geven geld aan de tempel, helpen bij feesten en bij crematies, geven geld uit voor bijlessen aan hun kinderen, doneren aan het dorpsfonds, sparen voor de toekomst middels een levensverzekering, werken keihard mee op het rijstveld of in het familiebedrijfje, zijn gezondheidsvrijwilliger, wonen vergaderingen bij om de dorpsgemeenschap te steunen, lenen voertuigen en gereedschappen uit aan buren en vrienden of gaan naar Pattaya om minachtende en onwetende buitenlanders te plezieren.
Ik ken zelfs een aantal rijke Thaise vrouwen. Niemand van hen pronkt met hun rijkdom, integendeel de meesten steunen de armen. Een aantal zijn zelfs roodhemden.
Beste Tino,
“Moet dan wel een heel select gezelschap zijn >
De meeste Thaise vrouwen die ik ken offeren zich op voor hun ouders en de toekomst van hun kinderen. Ze geven geld aan de tempel, helpen bij feesten en bij crematies, geven geld uit voor bijlessen aan hun kinderen, doneren aan het dorpsfonds, sparen voor de toekomst middels een levensverzekering, werken keihard mee op het rijstveld of in het familiebedrijfje, zijn gezondheidsvrijwilliger, wonen vergaderingen bij om de dorpsgemeenschap te steunen, lenen voertuigen en gereedschappen uit aan buren en vrienden of gaan naar Pattaya om minachtende en onwetende buitenlanders te plezieren.”
Bij ons werken een aantal dames en we hebben veel (zakelijk) contact met diverse andere.
Geen geeft geld aan de tempel als er niet middels een enveloppe om wordt gevraagd.
Helpen álleen bij feesten en crematies als het familie betreft.
Geven amper iets uit aan bijlessen voor hun kinderen.
Lenen geld van het dorp fonds.
Geen een spaart middels een levensverzekering.
Geen een is gezondheidsvrijwilliger.
Wonen nooit vergaderingen bij van de dorpsgemeenschap of het moet gaan over het lenen van geld.
Lenen gereedschappen uit aan familie of hele goeie vrienden.
Als ik mijn Thaise vrouw hoor praten over anderen hier in de Isaan, dan gaat het wel meer om uiterlijk vertoon. Zei vindt Nederland in dat opzicht prettig, omdat daar minder prijs wordt gesteld op uiterlijk vertoon. Als ik terug kijk naar hoe het bijvoorbeeld 40 jaar geleden toeging in Nederland, dan moest je daar ook liefst een grote auto hebben. Naarmate meer mensen een auto ter beschikking hadden, werd het bezit van de auto minder als status gezien. je ziet nu zelfs dat mensen vooral in de stad hun auto weg doen. En Jongeren geven ook vaak minder om een auto. In Europa heb ik nooit zo veel bedrijven op het gebied van lm velgen en sport uitlaten gezien als juist hier in Thailand. Zelfs trommelremmen worden hier nog rood geschilderd! De familie hier geeft helemaal niet om die bling bling gelukkig. Wel vragen veel dorpsgenoten aan mijn vrouw; waarom heb jij geen auto, je hebt toch een farang! Zij doet veel met de Honda wave en ik fiets dagelijks op mijn mountainbike. Die auto komt later nog wel, want aan afbetaling doe ik liever niet. De Thai afschilderen als zijnde gek op geld gaat mij te ver. Wat ik in de Thai in het algemeen waardeer, is dat zij vaak iets geven. Meestal vruchten of zij vragen of je iets wilt eten en dan brengen zij een lunch voor je mee. dat is iets wat wij in Nederland niet zo kennen
Ik spreek vloeiend Thais. Als Thais het onder elkaar hebben over ‘uiterlijk vertoon’ (en dat is redelijk vaak, niets menselijk is de Thais vreemd) dan is dat bijna altijd op negatieve en sarcastische wijze tenzij het over mensen gaat die ook veel terug doen en geven aan de gemeenschap. Een beetje jaloers zijn ze wel. Ze waarderen inderdaad mensen die geven veel en veel meer. Maar ik praat over de dorpsgemeenschap.
Ik kocht voor de bruiloft van mijn dochter 2 jaar geleden een nieuw pak met alles wat daarbij hoorde. Ik schrok me wild van de prijs maar deed het toch. Uiterlijk vertoon.
Ook de 25 dure horloges van plaatsvervangend premier generaal Prawit, samen goed voor een slordige miljoen dollars, worden belachelijk gemaakt.
Helaas Tino zoals gewoonlijk reageer je weer zwart-wit. Er zijn overal goede en minder goede mensen zowel vrouwen als mannen. Het probleem is echter dat jij alleen jij alleen heiligen ontmoet die regelrecht het Nirwana in kunnen. Mensen die al vele jaren Thailand bezoeken en die hier leven ontmoeten wel degelijk vrouwen die maar een ding willen en dat is een farang met geld. Op zich begrijpelijk maar niet juist en jij moet dat niet proberen goed te praten. Ik heb nog nooit een Thaise vrouw ontmoet die alles deed wat jij opnoemde. Laat de waarheid eindelijk eens in het midden.
De inzender geeft een situatie aan van een gezin die op eigen wijze invulling geeft aan hun leven. Het is dus een voorbeeld en er zijn veel mensen die een heel ander leven hebben. Wie het breed heeft laat het breed hangen, dat komt voor, maar bij anderen zie je het weer niet, omdat die niet op uiterlijk vertoon uit zijn. Tevens zijn er overal jaloerse mensen te vinden, daar heeft de Thai geen octrooi op.
Er zijn zeker Thaise vrouwen die gek zijn op geld en mannen ook, maar die mensen vind je overal te wereld.
Kijk eens naar de mentaliteit van sommige mensen binnen de financiële sector, van bijvoorbeeld de banken, waar de topmensen ook een manier van zelfverrijking hebben aangemeten en dit ook laten weten en normaal vinden. Ze zijn het kennelijk waard willen ze ons doen geloven. Over ijdelheid gesproken. Ook een groep waar je onpasselijk van kan worden. Ja er zijn vreemde vogels op deze aarde en we zullen het er mee moeten doen.
Met de mensen uit dit voorbeeld heb ik weinig medelijden. Eerder een zielige vertoning, de schone schijn ophouden. Ik ken vele Thaise mensen die zich altijd maar weer inzetten voor anderen, vaak familie maar ook vrienden en zelf soms onbekenden. De sterkste schouders dragen de grootste lasten. Deze mensen zijn niet bezig met het grote eigen ik en die worden onrecht aangedaan, met de wijze waarop wordt gegeneraliseerd in het ingezonden stukje.
Prachtig verhaal, en waarheid.
Ken er hier ook zo een paar, show verkopen man man man, achteraf bleek het natuurlijk niet
waar te zijn, heb ze later niet meer gezien, in stilte vertrokken.
Ik heb altijd eerlijk geweest tegen mijn vrouw, ik ben niet rijk, maar ik zal wel een mooi pensioen
genieten waar wij zorgloos kunnen van leven heb ik gezegd.
Zij hoeft geen dikke kar, wij rijden hier met een tweede handswagen.
Toch heeft zij mij eenmaal gevraagd om een grote pickup te kopen, ik heb gezegd, waarvoor hebben wij
dat nodig, dat is geld in de goot werpen.
In ieder geval hebben wij niks te kort .
Weer eens zo een ‘ervarings-verhaaltje’ waar deze keer de Thaise dames door de mangel gehaald worden.
Dan toch veel meer respect voor de reacties van Tino en anderen.
Ik vraag me altijd af, als je continu op deze manier aankijkt en oordeeld over Thailand en zijn inwoners, je er nog steeds mee bezig bent?
Ja inderdaad je ziet af en toe Farangs die proberen Thaiser te zijn dan de Thais zelf,zodat ze vaak zelf niet door hebben hoe belachelijk ze zich zelf maken.
Ook als je met deze gasten aan de praat komt,gaat het gesprek vaak over in een soort herachie, hoelang ze in vergelijk tot jou reeds in Thailand wonen,zodat ze daardoor denken alles beter te weten.
Wat ze vaak aan verstand niet in hun hoofd hebben,wordt door gouden kettingen en grote Boeddha aanhangers,en andere atributen vervangen.
Terwijl deze soort alles wetenden,hun kennis alleen hebben uit de spaarzame Thenglish story’s van hun vrouwtje,en de verdere fantasie,die helaas bij gebrek aan verdere taalkennis ontstaan is.
Voortdurend proberen ze zich te profileren als de grote kenner,in vergelijk tot in hun ogen, die sukkels die eerst als nieuwkomende expat of vakantieganger gekomen zijn.
Alleen als ze dan merken dat die nieuwkomer qua Thaitaal meer te bieden heeft als hun magere kennis, die ze verworven hebben na al die jaren,zie je ze afdruipen.
Met hun vaak voor iedere Thai zichtbaar domme houding en goudvertoon,hebben ze zelf niet door dat ze alleen nog als ATM automaat gezien worden.
Vaak zijn deze gasten in een gesprek, nog net niet beledigend,maar genoeg om er spuugmisselijk van te worden.
Mijn Thaise vrouw, die samen met mij zo’n 20 jaar in Nederland gewoond en gewerkt heeft, moest weer ha(r)telijk lachen toen ik haar het schrijven van Fred hierboven liet lezen. De generaliserende opmerkingen over Thaise vrouwen pikte ze er zo uit. Ook wist ze mij te melden dat ik ook in het schrijven genoemd wordt: “Wij Nederlanders…….”. Nou ja, zeg!
In aansluiting op Jacques merk ik hier op het platteland van Thailand ook dat mensen erop gericht zijn om anderen te helpen. Dat merk je bijvoorbeeld bij feesten en crematies. Alles wordt dan stil gelegd en als een soort automatisme heeft iedereen een aandeel in het vele werk wat verricht moet worden. Ik zal niet dezelfde fout maken als Fred door te zeggen dat wij dat in Nederland niet (meer) doen. Volgens mij zie je dat op het platteland van Nederland ook nog wel. Misschien verschillen we dan toch niet zo veel van elkaar……
Hoezo is het een scherts vertoning als de ouders de simsod na de huwelijksceremonie teruggeven ?
Dat wordt vaak genoeg in verschillende culturen gedaan, dit om het bruidspaar niet onnodig te belasten en uit liefde.
En hoezo is het dat als de Thaise partner werkt, dat het huis dan grotendeels door de Thaise partner betaald zou zijn ?
Is het niet zo, dat het een financiele gezamelijke inbreng is.
Uitgezonderd dan als ze met huwelijkse voorwaarden samenwonen/getrouwd zijn, en alles daadwerkelijk gescheiden houden.
En wat die louis Vuitton betreft, wat is er mis mee als je het kan permiteren ?
De vrouwen of mannen in o.a. Nederland, als die het zich kunnen permiteren, kopen zich toch ook mode artikelen, merk kleding, luxe auto’s, uit eten in luxe restaurants, etc.
Jonge jonge weer een setting over uiterlijk vertoon en de messen worden weer geslepen.
De Thailandkenners staan weer te trappelen om hun meningen en dus de waarheid te verkondigen.
Voor u allen dit,
Ook al heeft mijn buurman een Porsche een kilo goud om zijn nek en een dertig jaar jongere vrouw het maakt mij niet uit ik lig er niet wakker van.
Leef uw eigen leven in plaats van te oordelen over anderen.
Iedereen die zo naar zijn buren, schoonfamilie, of wie dan ook kijkt is schijnbaar niet tevreden over zijn eigen leven.
Stop toch eens met dat oordelen over anderen.
Sorry dat ik het zeg maar het zijn af en toe net kleine kinderen hier.
Je zegt: “Leef uw eigen leven in plaats van te oordelen over anderen. Sorry dat ik het zeg maar het zijn af en toe net kleine kinderen hier.”
Dus wie oordeelt er nu over anderen…..?
Ik oordeel niet Khun Peter maar ik doe ook niet mee aan het spelletje: mijn ijsje is groter dan de jouwe.
Ik zit niet meer in de peuterklas.
Wat is uiterlijk vertoon, mijn Thaise vrouw werkt in Nederland keihard en koopt inderdaad zo’n duur tasje voor haarzelf, en ik weet heus wel dat ze daar mee laat zien dat ze het goed heeft, maar wat is daar mis mee? Tenslotte doet ze er niemand kwaad mee, heeft ze het eerlijk betaald met hard werken. Het zal wel jaloezie opwekken bij bepaalde mensen, die dat dan belachelijk willen maken,en zelfs bijna in hun broek plassen
Enige nuances: inderdaad kan het zo zijn dat de Thaise vrouw het meeste heeft bijgedragen door haar werk in een massagesalon of restaurant of wat dan ook. Wat mij dan de laatste 20 jaar is opgevallen: de vaste lasten in Nederland, huur bv, elektra, water belasting enz worden altijd opgehoest door de farang alleen. Er is in feite geen sprake van een gemeenschappelijk huishouden. Financieel gezien dan. Wat zij verdient is grotendeels bestemd voor Thailand.Feitelijkl een groot zwart gat voor geld. De ontvangers in Thailand hoeven dan niet toe te geven geld te ontvangen van een farang. Hun eigen familielid sponsort hen en werkt daar hard voor. Dat zij niets bijdraagt aan de vaste lasten wordt even vergeten. Zo blijft de illusie in stand. En wat illustreert meer de Thaise “show off” mentaliteit dan de lijsten met giften hier in de Nederlands Thaise tempels met naam en giftdatum?
Beste Slagerijvankampen,
Waarom wordt er toch gegeneraliseerd ?
Niet alle Thaise partners zijn zo.
Ieder geval ik heb niet zo’n Thaise partner, we doen alles samen, alles gaat in een gezamenlijke pot.
Cultureel gezien, is het in Thailand zo dat de mannelijke partner zijn vrouwelijke partner, maandelijks
“zakgeld” geeft, hoeveel dat is, dat hangt af van het inkomen van de mannelijke partner, hoe vermogender, hoe meer, dat kan enkele honderden Euro’s zijn, daarmee kan de vrouwelijke partner doen wat ze wil.
Natuurlijk zijn er ook mannelijke partners die de vrouwelijke partner “uitmelken” en dat aan een mia noi uitgeven, gokken, zuipen, noem maar op.
Het is een overgang voor een Thaise partner, om een gezamenlijke financiele huishouding te hebben.
De Thaise vrouwelijke partner is gewend, dat de mannelijke partner in alles voorziet, en dat ze afhankelijk van zijn inkomen een bepaald maandelijks inkomen krijgt.
De verstandige vrouw, spaart dat voor haar oude dag, of in geval er problemen zijn, een ander die geeft dat aan van alles uit, in de verwachting dat de zon altijd schijnt.
Dat “zakgeld” systeem roept bij mij associaties op met de jaren 50 in Nederland. Ondertussen heeft de tijd hier in Nederland niet stilgestaan……..
Toen mijn vrouw en ik gingen trouwen zei ze dat ze minimaal 500 euro per maand wil hebben. Goede deal toch? We zijn nu al 12 jaar gelukkig getrouwd. We wonen sedert 5 jaar in Thailand in Ubon. Nooit hebben we ruzie. En dat voor maar 500 per maand. Toen ik in 1970 trouwde met een Nederlandse vrouw, hadden we altijd ruzie, zeker toen de kinderen in de pubertijd kwamen. Mijn ex was streng, terwijl ik het niet erg vind dat ze uit gingen. Naar leven was dat. Nu ben ik gelukkig. Groetjes Pim
Misschien ben ik dan nog de enige ouderwetse op dit blog, maar wij hebben vanaf het begin van ons samenwonen gewoon 1 gezamenlijke rekening, waar mijn salaris op binnen komt en het salaris van mijn vrouw en we hebben ieder een pinpas.
Alle uitgaven worden er van betaald en mochten we er gedurende de maand niet inslagen om de uitgaven gelijk te laten zijn aan de inkomsten dan gaat het restant naar onze gezamenlijke spaarrekening.