Lezersinzending: Gedichten van Rob (slot)

In 2012 leerde ik mijn vriendin kennen in de regio van Kanchanaburi. Sinds die tijd ben ik vier keer per jaar naar ginder getrokken. Ik schreef een bundel gedichten over mijn impressies. Hieronder vinden jullie er een paar. 

Sinds ik een tiental jaar geleden Thailand een eerste keer bezocht, werd ik verliefd op het land en enkele jaren later ook op een Thaise schone. Van 2009 tot 2011 was ik dorpsdichter van Overpelt waar ik woon als ik niet in Thailand verblijf.

———-

Tourist in the mist

Ben ik de nieuwe ramptoerist?

Ik kan hier weg wanneer ik wil.

Wat ik echt denk, dat hou ik stil.

Net zoals zij, dat zie ik zo.

De zon brandt onverbiddelijk hard

zoals de wetten van dit land.

De nacht is ondoorgrondelijk, zwart

zoals de leer, een doolhof, drijfzand.

De regels zijn voor arm en rijk apart.

Dit spel speelt niemand

graag, uit vrije wil.

De eerste regel:

hou het stil.

Als je verliest,

aanvaard je lot.

De winnaar is vooraf bekend.

Door hergeboorte vanaf de start verwend.

Ik hoor daar bij

maar doe alsof

ik anders ben.

Ik kies toch voor hen?

Als ramptoerist dwaal ik hier rond.

Ik kan hier weg

en doe alsof

ik dat niet weet.

———-

Boeddha for dummies

De zon brandt meedogenloos hard.

Gebakken lucht, een voortreffelijke oven

voor hoogdravend geouwehoer.

De tempel zorgt voor

verkoeling van de geest.

Ook de heersers gaan blootsvoets

en nederig op de knieën.

Buiten de tempel doen ze hun schoeisel weer aan.

En leggen ze alle normen neer.

Boeddha heeft een dikke buik.

Van wijsheden word je dikker

dan van geploeter op de rijstvelden.

Alle boeren verlangen naar Boeddha.

De grote buffel vreest de magere boer.

De sterke vrouw vreest de magere boer.

Miljoenen magere boeren vrezen

een handvol weldoorvoede, zelfgenoegzame

aanhangers van Boeddha.

———-
Boeddha’s place

Wie het laatst komt,

moet zich een weg banen

door de chaos van slippers, sandalen,

een enkel paar schoenen.

Blootsvoets ga je over de treden,

geflankeerd door vergulde draken

die weggelopen lijken uit de Efteling.

Binnen heersen de monniken.

Buiten heersen de rijken.

Alleen

de slippers, sandalen,

dure schoenen,

misschien een paar hoge hakken van een ladyboy,

liggen broederlijk bij elkaar

in een chaotische harmonie

aan de ingang van de tempel.

Boeddhistisch niemandsland

———–

De harde waarheid

Niets verlangen

Niets vrezen.

Niets willen.

Een steen is keiboeddhistisch.

Ik verlang

Ik vrees

Ik wil

geen steen zijn.

———-

Nog eentje uit mijn bundel “De zijderoute”. Deze is Engelstalig. Tijdens een reis dronk ik ergens een voortreffelijke koffie en had ik een leuk gesprek met de drie diensters, Pem, Ge-Ge en Na. Ze werkten er voor een heel schamel loon, 8000 baht, zeven dagen op zeven, van 09:00 tot 23:00 uur met kost en inwoon en vooral hopend op een goeie tip.
Ik vertelde dat ik dichter ben. Ze vroegen of ik voor hen een gedichtje kon schrijven. Ik dronk nog een koffie en schreef dit:

For Pem, Ge-Ge and Na

Have a coffee at the Veranda café
You’ll get a smile, sugar and cream.
Look in her eyes and read her dream
Dark is her skin, her mind is strong.
Same, same the coffee she brings along
Coffee and sugar. Coffee and cream
Look in her eyes and read her dream.

Ingezonden door Rob