Fabeltjeskrant of toch niet?- deel 5 (lezersinzending)

In februari kreeg Piet toch nog een belletje uit de regio kust, zee, zand en strand van een Thaise bekende, iemand die hij kort had gesproken op een van zijn avonden in een dranklocatie.

Altijd een serieuze man met een vriendelijke, leuke uitstraling, hoewel hij zijn T-shirt liever aanhield onder de parasol, meestal omdat hij nogal wat huidversiering had. Zonder schaamte trouwens, maar je moest zulk soort versieringen op het juiste moment laten zien aan de juiste mensen, hoewel er wel zo hier en daar eentje aanwezig was die hij liever niet had gehad. Het had zijn voordelen en nadelen, daar moest je een beetje op inspelen. Hij was altijd vaag over zijn verdienmodel zoals ze dat noemen, maar dat zijn zoveel Thaise mensen en Piet wist nog wel dat de Nederlandse rechttoe rechtaan stijl niet altijd tot grote waardering kon leiden.

Of Piet geïnteresseerd was in wat verdiensten, zeg maar investeren in maatschappelijke belangen van de burger met een leuk rendement, maandelijks uit te keren. Het liefst ‘zo’ maar via een betaalcheque kon ook, denk er eens over na Piet en als bonus helpen wij je dan met flinke korting met het verstrekken van je visum waar de betreffende bank een beetje schuift met data. Een klein beetje grijs Piet, geen punt, het heeft er echt opgestaan, alleen een beetje erg kort maar dat is niet terug te vinden in de datums. Typefoutje, meer niet, tenslotte moet die investeringscenten ergens vandaan komen, Piet, nietwaar? Denk er eens over na. Wij hebben de indruk dat het een stuk beter met je gaat en wij spreken niet over vele miljoenen, eentje is ook erg leuk voor beide partijen. Moest Piet wel even een lang weekend overkomen naar de kust, tenslotte hadden ze niet overal contacten. Nou, daar ging Piet eens stevig over nadenken, dat klonk allemaal erg leuk om zijn pensioen een beetje te upgraden zeg maar. En je kan ook niet de problemen van heel de wereld op je schouders laden, dacht Piet, dus eigenlijk was het antwoord niet zo moeilijk te raden. Een net papiertje met overdracht en afdracht plus getuigenkruisje kon ook volgens deze vriendelijke bekende.

Een ander feit was dat Noy, die toch aardig haar best deed om regelmatig in beeld te blijven, verkondigde dat ze van baan veranderd was. Hoewel ze hetzelfde werk bleef doen, was ze een beetje over de schaamte heen gegroeid en had besloten om haar massage werkzaamheden wat dichter bij huis te gaan doen. Enkele tientallen kilometers verder leek haar wel voldoende afstand om bekenden te ontwijken, iets wat ze liever niet had: dat de ‘buurman’ ineens op haar massagebed lag met twinkelende ogen. Het scheelde heel veel volgens Noy om de vele kilometers die ze in het verleden dagelijks moest afleggen te compenseren. Ja, heel vroeger toen ze Piet leerde kennen, was het zelfs met appartement in de kust, zee en strand gebied. Nou ja, appartement, meer een omgebouwde garagebox. Ze moest wel wat meer avonden werken op de nieuwe locatie, maar had dan wat meer vrij overdag en ja, zelfs een volledige dag. Piet knikte maar eens en onthield zich van commentaar, allang blij dat het waarschijnlijk de druk om financiële bijdrage zou verlagen, hoopte hij. Niet dat hij daar nog erg voor in was, maar och, hij moest Noy wel aan zijn zijde houden voor de jaarlijkse ambtelijke molen, hoewel Piet positief was om ook daar een streep onder te zetten, maar soms waren er wat andere zaken die gewenst waren als vrijgezelle man of zoals Noy wilde: een latrelatie.

Inmiddels was Piet weer aardig op stoom met zijn maat in het weekend, met een biertje hier en een biertje daar. Het vervelende was dat die maand januari zonder alcohol zijn terugslag had gevonden in wat meer nuttigen dan de bedoeling was. Erger nog, niet alleen het weekend, maar ook de woensdag moest eraan geloven met drankgelag. De aandacht van diverse solo dames die ook zo af en toe eens langs kwamen, nam toe, nou zeg maar tot het brutale, uitdagende niveau. Niet dat Piet en zijn maat daar een hekel aan hadden, aan wat aandacht, maar dat soort vriendschap was ook geen liefdewerk, oud papier.

Erger nog, na wat intro-biertjes in de bar was een eventuele ‘afterparty’ iets met een stevige verrekening, er werd niet zo op de klok gekeken, dat was dan weer een voordeel. Piet moest maar weer eens aan de noodrem gaan hangen, niet alleen voor de pegels, maar het zweet stond hem al lichtelijk op het voorhoofd als Noy kwam vragen of daar iets van klopte, over die vreemde verhalen die haar ter oren waren gekomen van eerzame vriendinnen. Laat staan als er een confrontatie zou komen of ‘huiszoeking’ door Noy. Het gekwebbel in de Moo Baan over Piets vaak vaste vertrek- en aankomsttijden in zijn huisje begon gevoelsmatig ook een onaangenaam level te krijgen bij buurt en burger. Waar bemoeiden ze zich mee? Netjes op de fiets of zelfs wandelen langs de inmiddels diverse markten en middenstand met zo hier en daar een pitstop moest toch kunnen om het leven aangenaam te maken. Verzuurde Thaise en niet-Thaise burgers, dat waren het.

PS de naam Piet is fictief echte naam bij opsteller bekend.

Ingezonden door William-korat