Winter in Isaan (3)

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags: , , ,
20 oktober 2019

Op het erf van poa Keim zit een hoop volk tussen de traditionele rommel. Doch vreemd genoeg geen eten of drinken op de stenen tafel en weinig animo. Er hangt een wat eigenaardige sfeer, nauwelijks vrolijkheid in de gesprekken. Nog vreemder: er staan een paar netzakken gereed, samen met een boel plastic zakjes waarin traditionele Isaanse etenswaren zitten. Gedroogd varkensvlees, een soort groenten, kleefrijst. Zoon Aek gaat het dorp verlaten, samen met zijn vrienden Aun en Jaran.

Dat verbaast De Inquisiteur, we zitten vlak voor de rijstoogst en deze jonge mannen zijn nodig, er zijn niet veel sterke handen meer.

Hun nakende vertrek is dan ook het onderwerp van de gesprekken. Het moet, veel gezinnen kunnen niet meer verder. Er moeten rekeningen betaald worden, de kost van het leven wordt te duur. Ouders en grootouders zullen een grote inspanning moeten leveren om de oogst binnen te halen, in de hoop dat de mannen job vinden en vervolgens financieel kunnen bijdragen. Bovendien weten ze nu al dat ze niet zullen kunnen genieten van de enorme prijsopslag van kleefrijst in de magazijnen. Die is van ongeveer twintig baht per kilogram naar veertig geschoten, een verdubbeling. Maar de graaiers van opkopers die nu al rondlopen zetten de mensen weer eens het mes op de keel. Ze bieden doodleuk dezelfde prijs aan van vorig jaar, tien tot twaalf baht. Als ze nu verkopen, na de oogst geven ze minder is de melding.

Het is daarom ook dat de sfeer niet zo vriendelijk is, ze worden het beu.

Zo komen er nog gebeurtenissen tevoorschijn die erop wijzen dat de problemen te groot worden. Jan(itra) en Mar(issa) gaan ook weg. Twee leuke en vrolijke meiden van rond de twintig, altijd opgewekt, heel aanhankelijk aan hun familie. Geen probleem dat ze mee in de rijst moesten werken, de buffels begeleiden, zelfs mee verbouwingen aan de boerderij uitvoeren. Namen zelfs vaak deel bij gemeenschapswerk, kortom, ze waren tevreden met hun leven.

Doch al een week of twee kon De Inquisiteur merken dat er iets aan de hand was.

Als ze naar de shop kwamen hoorde je dat al van ver. Met z’n twee op een gammele fiets, uitbundig lachen over wat dan ook. Altijd beetje bijpraten met het lief, lachen met De Inquisiteur zijn opmerkingen. En altijd dat positieve, dat vrolijke, doofde stilaan uit. Ze werden stilletjes, praatten niet veel meer, lachen was er nog nauwelijks bij, enkel uit beleefdheid. De Inquisiteur, nieuwsgierige farang, vroeg het lief wat er aan de hand was.

Hun ouders leven van de rijst en de groenten die ze kweken, grotendeels voor de verkoop. Vader verdiende in het tussenseizoen bij als timmerman. Doch geen werk meer. De familie bestaat uit de ouders met hun twee dochters, is er nog een zoon van dertien en de grootouders langs vaderskant. De familie kan niet leven van wat enkel de rijst en de groenten opbrengen.

Dus moeten de twee meisjes uit huis doch die willen dat helemaal niet, ze willen in het dorp, tussen familie en vrienden blijven. Maar er is geen inkomen te vinden hier.

Eim, vriendin van liefje-lief, is aan het klagen op Facebook. Zowat dagelijks en altijd over geld. Dat was voorheen niet zo, meestal kwam ze met grappige en positieve berichten. Doch haar kinderen baren haar zorgen. Een kleutertje, geen probleem. Doch ook twee tieners die stilaan wel wat wensen hebben. Een telefoontje, vele vriendinnetjes hebben het en indien zij er geen hebben vallen ze sociaal uit de boot. Maar dan ook internet nodig, een bijkomende maandelijkse vaste kost. En is er nu nergens een brommertje, tweedehands ook goed, te koop? Jawel, maar toch nog steeds een paar duizend baht. Plus een rijbewijs behalen, taks betalen en een verzekering nodig. En brandstof die ook weer vaste kost gaat worden. Eim wil haar kinderen geen tekort doen maar zit financieel vast, avonturen met leningen wil ze niet.

Aom en Nuch hebben een vaste job als leerling begeleidsters aan de kleuterscholen in de gemeente. Deze twee dames die voorheen een redelijk goed leven hadden zijn ook stilaan zuiniger geworden. Hun gewoonte om af en toe ’s avonds ergens lekker te gaan zitten keuvelen bij wat snacks en een biertje is afgeschaft. Zelfs toen ze vorige week aan het meer mee kwamen feestvieren viel het op dat er geen uitbundigheid was, De Inquisiteur merkte dat ze regelmatig hun portemonnee boven haalden en begonnen te tellen. Op een grap hierover reageerden ze heel stoïcijns: we moeten ons budget controleren. Een streep door de rekening van de normale aanhangers die ze hebben, uit op een gratis biertje, af en toe kregen die wel eens een glas maar de volle fles niet meer.

Ook dagdagelijks ziet De Inquisiteur dat men de tering naar de nering zet in de shop van het lief. Waar voorheen niemand om vroeg is nu standaard geworden. Zakjes ijs voor vijf baht. Geen tien baht meer, laat staan twintig baht. De wat duurdere producten zoals shampoo en douchegel, scheerzeep, wasproducten, … blijven liggen. Enkel die van tien en vijftien baht verkopen normaal.

En zie, plots krijgen kinderen niet meer direct waar ze om vragen. Koekjes, snoepgoed, frisdranken. Duurder geworden wegens belasting op suikers. Die versnaperingen van tien baht voorheen kosten nu elf, twaalf baht. Ook de roltabak van de mannen. Van tien baht voor een pakje naar vijftien baht.

Het lijkt allemaal niet veel, wat is nu twee of vijf baht duurder? Wel, dat is twintig tot vijftig procent! Een kilo varkensvlees, kip, … . Tien tot twintig procent duurder.

De klap op de vuurpijl was de prijs van rijst, net die soort die men hier alle dagen op tafel zet: kleefrijst, <kaniaauw>. En nog geen klein beetje ook: van gemiddeld twintig baht per kilogram naar veertig. Een verdubbeling. Stel je in Europa maar eens voor dat de prijs van brood simpelweg verdubbelt, van de ene op de andere dag.

Het populairste <mu ka taa> restaurant van het stadje is ook duurder geworden. Van honderdnegenentwintig baht naar honderdvijftig. En dat is te zien, weinig volk aanwezig daar waar er voorheen altijd wel enkele tafels bezet waren. Doch een traditioneel Isaans restaurant bezoek is met de ganse familie. Direct vijf, zes of meer personen. Dan loopt de rekening op.

Sluipend, haast onzichtbaar, worden vele levensnoodzakelijke goederen duurder en duurder. Op een inkomen van nog geen tienduizend baht maandelijks is een verhoging van tien tot twintig procent van de uitgaven wurgend. Inflatie is een woord dat de dorpelingen nauwelijks wat zegt maar het fenomeen raakt hen danig, bovendien zijn het vrij ongeloofwaardige cijfers wanneer ze spreken van twee procent of daarrond.

Hoe de overheden hier de inflatie meten weet De Inquisiteur niet, maar het zal wel een beetje op hetzelfde neer komen als in Europa: een korf van goederen en diensten doch de meeste die erin zitten zijn nauwelijks vergelijkbaar met wat de mensen echt gebruiken.

Ja, de prijs van brandstof wordt goed bewaakt, ze zijn daar in Bangkok nog niet vergeten toen ergens vorig de prijs van diesel boven de dertig baht kwam. Over gans Isaan ging men de tankstations blokkeren van de staatsmaatschappij PTT, de woede was dusdanig groot dat men moest gaan subsidiëren om de prijs terug omlaag te krijgen. En heeft de overheid geluk dat de olieprijs redelijk laag is, en is de sterkte van de baht daar een zegen bovenop voor.

Nu zou je kunnen denken, toch goed, belasting op suikers, ongezond!

Pure onzin natuurlijk, gezondheid heeft er niets mee te maken, enkel geld. Net als voor die roltabak, een van de weinige pleziertjes die ze zich konden veroorloven.

Of mooi toch: de rijst veel duurder, goed voor de boeren.

Nog grotere onzin, heel die prijsverhoging komt enkel ten goede aan de kapitaalkrachtige speculanten, geen baht meer voor de boer.

Net als die verhogingen van het minimumloon, hier in de streek is dat nu driehonderdvijftig baht per dag. Goed zo, verdienen de mensen eindelijk wat meer!

Weer dikke onzin, deze verhoging is veel te laag om de inflatie op te vangen, laat staan om hun positie te verbeteren.

En sinds dat bedrag van kracht is, viel de weinige woningbouw ter plaatse ongeveer plat. Vakmannen krijgen nauwelijks opdrachten, niemand kan dat nog betalen. Nog weinigen vinden werk als dagloner, er wordt simpelweg niet meer geronseld.

Er is wat aan het borrelen onderhuids. Vroeg of laat pikken de Isaaners het niet meer.

36 reacties op “Winter in Isaan (3)”

  1. GeertP zegt op

    Ik merk het hier in Khorat ook, het borrelt.
    Ik heb geen economie gestudeerd maar ik weet wel dat een economie waar het verschil tussen rijk en arm steeds groter wordt uiteindelijk voor beide groepen desastreus is.
    Je kan met harde hand de mensen aan de onderkant van de samenleving in toom houden, een strategie waar nu overduidelijk voor is gekozen, maar uiteindelijk barst de kruik en wordt een rechtvaardig economisch beleid met bloed betaald.
    Nergens ter wereld is er een positief voorbeeld van een militair regime dat opkomt voor de zwakkeren in de samenleving.

    Bob Marly wist het al lang geleden, stand up and fight for you right.
    J

  2. Koos zegt op

    Herkenbaar verhaal bij ons in de buurt.
    Er word nu veel geld geleend om de jongeren in Korea te laten werken.
    Velen gaan als toerist en zoeken dan werk en verblijven illegaal.
    Zo hopen ze meer over te houden dan via de officiele weg met vergunningen en verplichte afdrachten.

    • Marius zegt op

      Korea is er een. Er gaan vliegtuigen vol naar Dubai en ander Emiraten.

  3. Johnny BG zegt op

    Slaperige dorpjes hebben altijd het eerste last van problemen.

    De vraag kan ook zijn of het de voormalige zonen en dochters uit die dorpen het hun interesseert dat het uitgestorven dorpjes worden.
    In de zuidelijke Europese landen is het toch ook al een bestaand fenomeen dus ik snap de verbazing niet.

    Steden worden groter en daarmee de kracht van een boer ook en het is een kwestie van tijd dat zij zich kunnen laten gelden.

  4. Leo Bossink zegt op

    Beste Inquisiteur,

    Fantastisch neergeschreven wat er momenteel in de Isaan aan de gang is. De grenzen met betrekking tot het minimale levensonderhoud zijn al lang bereikt, maar nemen nu draconische vormen aan. Dit gaat niet zo lang meer goed. Je kunt bijna wachten op een uitbarsting waarvan ze in Bangkok versteld zullen staan.
    Ik hoop alleen maar dat de regenten in het Thaise kabinet zich realiseren dat het oplossen van de problemen in de isaan veel meer prioriteit heeft dan het versterken van het ‘leger”.

  5. David H. zegt op

    De Inquisiteur zijn quote :
    “Er is wat aan het borrelen onderhuids. Vroeg of laat pikken de Isaaners het niet meer.”

    Juist , vandaar ws. ook die militaire personal carriers en ditto lichte aanvals helicopters aankopen…

    Triest maar waar . Men kan niet bliven pressen , de emmer van geduld (of noem het maar wanhoop) hoeft maar jiuistdie ene spreekwoordelijke drupel teveel !

    Heb er al langer een goed oog in , zij het wegens andere regeringsmaatregelen allerhande , zoals voorheen al gezegd door mij : 2.5 jaar is mijn vertekplanning retour Belgie alhoewel niet financieel nodig , enkel uit voorzienigheid !

  6. David H. zegt op

    oeps fout mods , moet zijn geen goed oog in , G is blijven hangen ergens , verbeter AUB

  7. kritikus zegt op

    Klopt als een bus. Ik hield dat bij (heel kinderachtig) bij met een bakje kleine tomaatjes. In 10 jaar tijd 50% duurder. Dat gaat dus met bijna alles zo, de eens wat sterker dan de andere.
    Ik wens de Inquisiteur veel succes in zijn geliefde dorp (niets voor mij, staat gelijk aan doodgaan het ganse jaar daar) , het worden spookdorpen met alleen nog maar oudjes en alle jeugd weg op zoek naar geluk.
    Zelfs hier in omliggende dorpjes in Hua Hin zie je precies hetzelfde.
    Jongens in de bouw of buitenland, meiskes in de Horeca of als ze verleiding niet kunnen weerstaan, elders …
    Thaise vrienden zeggen dat het gaat stormen aan het einde van het jaar, dit gaat niet meer!
    PS Ik snap echt nooit, waarom Thailand, het leger of wi dan ook, niet optreedt tegen die opkopers. Laagste soort van handelaars (net zoals Loan Sharks)

  8. Leo Th. zegt op

    Een keiharde les in economie en een reëel beeld van de stand van zaken in veel gezinnen uit de dorpen op het platteland. Oplopende prijzen van levensmiddelen waarvan de producenten geen baht terugzien en teruglopende werkgelegenheid. Een Thais familielid, een verdienstelijke bouwvakker, besloot ten lange leste via een bemiddelingsbureau zijn heil te zoeken in een accufabriek in Taiwan, ergens op een afgelegen gebied. Schulden gemaakt en vol goede moed vertrokken om daar geconfronteerd te worden met slechte werkomstandigheden, geen enkele privacy en eentonig voedsel. De verdiensten in vergelijking met Thaise lonen waren goed maar er ging veel vanaf om het leven enigszins dragelijk te maken. Ontzettend veel heimwee naar zijn gezin en nog meer geleend om het contract na 8 maanden te verbreken en een vliegticket te kunnen kopen om terug te keren. Waarschijnlijk zullen er ook nu reacties komen dat de parkeerplaatsen bij Big C, Tesco Lotus, etcetera volstaan met dure pick-ups. Dat is ook zo, zou niet weten wie de eigenaren daarvan zijn, op de bank na dan, maar toch zeker niet de dorpelingen die de Inquisiteur kent. Zijn constatering dat er nog nauwelijks dagloners worden geronseld komt overeen met de berichten die mij ten oren komen. Zie helaas in de nabije toekomst weinig verbeteringen voor de boeren en dagloners in het verschiet. De door de regering verstrekte kaart met 1000 baht erop, in principe bedoeld voor uitstapjes of winkelen in een andere provincie, zet natuurlijk geen zoden aan de dijk.

  9. Hans Pronk zegt op

    Gisteren zag ik op de plaatselijke markt een oud mager en gerimpeld vrouwtje op haar hurken zitten met wat gevlochten mandjes voor haar. Ik had haar nog nooit eerder gezien maar mogelijk had ik haar gewoon over het hoofd gezien want ze zat tussen wat marktkooplieden met tafels. Ze verkocht helaas niets, in ieder geval niet toen ik erbij was. Het zou mij verbazen als ze voor meer dan 100 baht zou kunnen verkopen, en misschien moet ze ook nog marktgeld betalen. Ik wilde bijna wat kopen of wat geld geven maar ik wilde geen bedelaarster van haar maken. Bovendien zijn er oudjes die er nog veel slechter aan toe zijn en zelfs niet meer naar de markt kunnen gaan. Ja, er is nog steeds armoe in de Isaan maar wat kan de regering doen? In Nederland en trouwens ook in Vlaanderen is door de regering ruilverkaveling opgelegd om de arbeidsproductiviteit en dus ook de welvaart te verbeteren: “Zoals Gerrie Andela uitgebreid beschrijft in Kneedbaar landschap, kneedbaar volk (Thoth, 2000), werd de verkaveling vanaf de jaren vijftig aangegrepen om in één moeite door de bestaande sociale en economische achterstanden op het platteland weg te werken”. In Thailand zal de regering dat niet doen maar door ontvolking van het platteland zal een vergelijkbaar proces wel op gang komen. Helaas doet dat pijn, dat blijkt ook duidelijk uit je verhaal.
    Waar ik woon – in de directe nabijheid van een grote stad – zijn de problemen wat minder omdat ze in het dorp kunnen blijven wonen en toch een “redelijk” betaalde baan kunnen aannemen. Maar ook hier worden af en toe wat stukjes grond te koop aangeboden, of omdat er geld nodig is of omdat ze het land niet meer productief kunnen gebruiken. Die stukjes land worden vaak door dorpsgenoten die wat beter bij kas zitten opgekocht en doen dan veelal dienst als appeltjes voor de dorst, voor de oude dag (want ook in Isaan kijkt men indien mogelijk jaren vooruit en niet alleen naar de dag van morgen). Uiteindelijk zal dat wel tot grotere boerderijen leiden.

  10. Ger-Korat zegt op

    Al dat geklaag. Moet men maar gratis geld geven en zo ja wie mag dat betalen ? Zoals Tino Kuis ook al eens heeft betoogd schort het aan de inkomstenkant van de Thaise overheid. Een beroepsbevolking van 39 miljoen Thais waarvan 11 miljoen aangifte doet voor de inkomstenbelasting en slechts 4 miljoen ook daadwerkelijk iets mag betalen. De grote meerderheid betaalt daarnaast ook geen BTW want kleine ondernemers en kleine omzetten zijn (gedeeltelijk) vrijgesteld. Uiteindelijk betalen relatief weinigen, vergeleken met Europa, belasting. En met deze belastingen kan de overheid inkomens herverdelen. Want waar komt anders het geld vandaan? Juist van de rijkere groep. Nou mijn vriendin betaalt het maximale tarief van 35% inkomstenbelasting, draagt veel BTW af ( tarief 7%) en betaalt huurbelasting over de huuropbrengsten ( tarief 12,5%) en daarnaast nog wat andere belastingen. Nou dan krijg ik binnenkort een Toyota Fortuner van haar cadeau en daar zit naast de importheffing( want gemaakt in Indonesie) ook nog 7% BTW op en nog wat meer belastingen. Velen betalen al veel belasting wil ik aangeven en daarom zou het goed zijn dat iedereen belasting gaat betalen waardoor er een eerlijke inkomensverdeling zou kunnen ontstaan door meer stimuleringsmaatregelen en andere projekten van de overheid.

    Er zijn miljoenen banen welke door buitenlandse krachten worden vervuld dus er is genoeg werkgelegenheid. Gewoon in de bus en verderop naar werk zoeken, net zoals velen in Thailand en ook Nederland deden en doen; zelf ben ik noodgedwongen ook begonnen om eerst 100 km verderop en later 200 km verderop te gaan werken in de jaren 80 want veel werkloosheid in Nederland in die tijd. Dus niet lekker bij papa en mama achter de barbeque maar zelf je boontjes of garnaaltjes doppen in een andere plaats waar wel werk is.

    En eh waarom hoor je geen klachten uit het armere zuiden of uit het noorden ?Wat mij betreft zijn de meeste Isaaners goedgemutst ( al voordat de winter invalt) en dat klagen doen de buitenlanders.

    • Leo Th. zegt op

      Nou Ger, van jouw reactie kan ik geen chocola maken. Je begint met ‘Al dat geklaag’, om vervolgens vast te stellen dat slechts 4 miljoen Thaise mensen belasting zouden betalen. Daarna volgt een opsomming van de door jouw vriendin te betalen hoge belastingen en noem je de importheffing en BTW op de aan jou binnenkort te schenken Toyota. Dat lijkt in mijn beleving toch ook erg op klagen. Je zegt echter dat je daarmee wil aangeven dat velen al veel belasting betalen terwijl je even daarvoor vast had gesteld dat er juist weinig mensen belasting betaalden. Ik kan je verzekeren dat zowat iedere Thai, net als jouw vriendin, graag in aanmerking zou komen voor het belastingtarief van 35%. Op Thailandblog komt minimaal 99% van de inzendingen uit de koker van ‘buitenlanders’. En soms klagen die, terecht of onterecht, maar in deze inzending constateert de Inquisiteur enkel wat hij in zijn omgeving ziet, waar dat door veroorzaakt wordt en wat de gevolgen zijn. En uiteraard rust het juk van de armoede niet alleen op de schouders van veel inwoners van de Isaan maar ook op velen die in Noord- en Zuid Thailand wonen of waar dan ook.

      • Sir Charles zegt op

        De Isaan kan nou eenmaal op meer compassie en sympathie rekenen boven andere gebieden van Thailand om de doodeenvoudige reden dat de meeste partners juist dáár vandaan komen.

        Ach, zou mijn vrouw een Isaanse zijn dan zou ik dat waarschijnlijk ook doen.

        • Rob V. zegt op

          Ik denk dat een mooi beschreven verhaal met sympathieke personen de truc is. Of dat zich nu afspeelt in de Isaan, het noorden, de centrale vlakte, de achterhoek of de Randstad.

      • Ger-Korat zegt op

        Zal best allemaal wat de Inquisiteur schrijft wat hij ziet, waardoor het veroorzaakt wordt en wat de gevolgen zijn. Ik ga een stapje verder en kijk naar de oplossingen en vertel dit hier. Maar ja liever met de wolven meehuilen dan het iets verderop te zoeken waar het wel beter is. Kortom klaagzangen genoeg in de reacties maar kom dan ook eens met succesverhalen bijvoorbeeld van degene die het wel goedgaat en daarvan ken ik vele voorbeelden. Of kijk naar Bangkok welke mede dankzij de miljoenen werkmigranten uit de Isaan de grote economische motor is.

        • Leo Th. zegt op

          Jouw oplossing, gewoon in de bus en het verderop zoeken, vormt nu juist de aanleiding van het verhaal van de Inquisiteur en valt in de eerste alinea te lezen. Drie vrienden vertrekken uit het dorp en verderop vertelt hij dat twee vriendinnen hetzelfde doen. Zij zijn natuurlijk niet de enigen, velen zijn hun voorgegaan. Maar degenen die in de bouw hun geld trachten te verdienen ondervinden veel concurrentie van werkkrachten uit de buurlanden van Thailand, die voor nog minder geld hun diensten aanbieden. Ik ken een vader en zoon uit Loei, die samen met andere dorpsgenoten tot in de wijde omgeving in de bouw werkten. Gingen één keer per maand terug, achterin zo’n pick-up, naar hun gezinnen. Bij gebrek aan nieuwe opdrachten ging de zoon naar Bangkok en werkte daar als kraanmachinist. Met een emmertje om in te plassen naar boven klimmen, bloedverziekend heet en gevaarlijk. Moest soms ook tijdens onweer en windvlagen doorwerken, want tijd is geld. Verdiende 500 baht p/d, ver boven het minimumloon. Maar moest wel zelf voor onderdak zorgen, kostte hem 4000 baht p/m + één maand borg én uiteraard electriciteit en water, terwijl de kosten van levensonderhoud in Bangkok nu eenmaal hoger zijn dan daarbuiten. Wat hij overhield stuurde hij naar zijn gezin, zijn vrouw en 2 jonge kinderen van 4 en 6 jaar. Hard werken en niets overhouden, heeft hij een jaartje volgehouden. In Nederland kennen wij het gezegde dat wie voor een dubbeltje geboren is nooit een kwartje wordt. Natuurlijk zijn er in Thailand genoeg voorbeelden van mensen die er wel in geslaagd zijn om zich te ontworstelen aan de armoede maar dat is niet voor iedereen weggelegd. De overheid zou zich naar mijn mening veel actiever moeten opstellen, bijvoorbeeld door steun aan boeren bij het oprichten van coöperaties waardoor de macht van opkopers verminderd wordt en uiteraard is beter voortgezet onderwijs met meer toegangsmogelijkheden voor leerlingen een opgave, die elke regering zich moet stellen. De ontwikkeling van het individu en een land valt of staat bij de staat van onderwijs.

    • mike zegt op

      Makkelijk gezegd Ger, in Thailand is geen enkel sociaal vangnet, in Nederland zal je niet verhongeren

      • Johnny BG zegt op

        In Thailand is er juist wel een sociaal vangnet zowel op SSO niveau als voor de minst bedeelden. Water en electra zijn minder belast of soms in bepaalde maanden gratis.

        Daarnaast verhongert er niemand in Thailand. Voedsel en medenleven genoeg om niet iemand te laten verhongeren vandaar dat er in Thailand ook geen Voedselbanken zijn.

    • Bert zegt op

      Ik kan Ger hier wel gelijk in geven, ook ik ken vele “kleine ondernemers” die geen belasting betalen omdat ze onder de vrijstellingsgrens zouden vallen. M.i. is hier totaal geen enkele controle op. Valt mij op dat de meeste wel een mooi huis en een grote auto hebben. Gun ik ze van harte, maar ik gun hun personeel ook een beter leven. Die werken ook vaak in het grijze circuit, zonder vaste baan en zonder aanmelding bij de SSO.
      Als het kabinet dit zou verbeteren (lees aanpakken) zou er denk ik veel geld te herverdelen zijn binnen TH en zou er ook iets aan de oude dag voorziening gedaan kunnen worden. Maar ik ben bang dat dat niet gaat gebeuren, kost te veel stemmen om een volgende ronde te mogen zitten in n het pluche

  11. Frans zegt op

    Mijn vriendin komt op markten en constateert een toeloop van mensen die bij grote bedrijven ontslagen zijn en dan maar een handeltje op de markt proberen. Als er echter 6 of meer met hetzelfde aanbod staan, wordt de spoeling wel erg dun. Daarbovenop wordt er op alle mogelijke manieren geld geleend, als uiteindelijk de druk te groot wordt, verdwijnt er weer een gezin met de noorderzon .

    Het blijft de vraag hoe lang het duurt voor de rek eruit is, de populistische maatregelen van goedkope producten en cash geld voor minder bedeelden zijn niet altijd durend.

  12. fred zegt op

    In mijn provincie Buri Ram heb ik toch niet direct de indruk dat er iets aan het borrelen is ? De Seven Elevens draaien op volle toeren…..de Amazone café heeft veel klanten. Aan de benzinestations doet niemand de moeite om zijn 3.0 Diesel stil te leggen airco is te belangrijk blijkbaar….Ik zie nog steeds geen kinderen 100 meter te voet afleggen. Ik zie alle kinderen 100 meter afleggen op de scooter. Ik zie nog steeds dat er klanten staan in de 3 goudwinkels in het kleine stadje. De pick-ups en SUV’s lijken steeds maar groter en krachtiger te worden. Ik zie dat er nog veel geld over is om deze krachtige machines op te smukken met 20 en 21 duims velgen en een halve race uitrusting.Op afbetaling of niet ….sowieso kost ook afbetalen geld. Ik zie weinig Thai met een zuinig tweedehands Toyotaatje Yaris behalve dan eens een Farang.
    In de dorpjes zie ik weliswaar wat oudjes die het niet breed hebben en een simpel ruraal bestaan leiden maar honger hebben ze alvast niet en meestal brengen ze hun dagen al liggend door met de nodige Alcohol bij de hand.
    Ik zie weinig meisjes er slordig bijlopen….allemaal zijn ze keurig gekapt en opgemaakt. Ik zie alle jongeren met een smartphone. Alleen deze Farang trekt nog zijn plan met een ordinair toestelletje.
    Ik weet het zo niet. Weliswaar zijn hier arme mensen (waar niet) en die zijn er een paar in mijn dorpje maar armoede is volgens mij toch nog iets heel anders.

    • Leo Th. zegt op

      Het is maar net waar je kijkt en wat je wilt zien Fred. Ik woon in Nederland in de Randstad, waar in de nabijheid van mijn woning volop horeca gelegenheden zijn. Zodra de zon schijnt puilen de terrassen uit en toen ik gisteren (zaterdagavond rond 8 uur) langs biefstukken restaurant Loetje liep stonden de gasten te wachten op een tafeltje. Verderop is een kringloopwinkel en een voedselbank. Deze kringloopwinkel wordt ook goed bezocht en de voedselbank heeft steeds meer klanten, zoveel dat er volgens het huis aan huis blad een wachtlijst is. Ook het aantal daklozen in mijn gemeente, waaronder veel jongeren, is nog nooit zo hoog geweest, evenals het aantal mensen met schulden in Nederland, aldus volgens het CBS. Onzichtbare armoede, waar sommigen dag en nacht enkel aan hun geldproblemen kunnen denken. Van de één kun je het afzien maar anderen lopen er niet mee te koop. De Inquisiteur heeft zijn verhaal natuurlijk niet uit zijn duim gezogen.

    • Hans Pronk zegt op

      Fred, je verhaal is wel heel eenzijdig. En ik vraag mij af waar jij in Buri Ram komt. Je komt in ieder geval bij de 7-Elevens die langs de snelwegen staan maar de meeste bewoners van het platteland komen daar nooit. Die gaan ook nooit naar Amazone café of naar de stad en die zie jij dus niet. Ben je wel eens om zes uur in de ochtend naar zo’n plaatselijke markt geweest? Ik weet wel zeker van niet.

  13. GeorgeB zegt op

    Beste Inquisiteur,
    mooie verhalen van u! Het beeld is herkenbaar, mannen uit het dorp (zuidelijk Korat) waar wij vaak verblijven, gaan in de zomer/nazomer werken in Finland om fruit plukken. Blijkbaar zijn er tussenpersonen die dat regelen en er ook weer geld mee verdienen. Naar mijn indruk wordt er niet veel verdiend voor wat je er voor moet doen. Maar meer, dan werken in het dorp en op het land. De landbouw, rubber, mansapalang (?) leveren niet veel op.

    • Tino Kuis zegt op

      Mansapalang is มันสำปะหลัง mansampalang (tonen midden, stijgend, laag, stijgend) : cassave waar veevoer van wordt gemaakt waarzonder wij Hollanders geen kippen-en varkensvlees kunnen eten.

  14. Wim zegt op

    Oké, een reactie van mijn kant, woon nu 8 jaar in een eigen huis op een gepacht stuk grond in de Isaan, +- 40 km ten oosten van Udon, zeg maar in een gemiddeld dorp, rij hier (hobby) op een meer dan 30 jaar oude Suzuki motorscooter, plus een oude Toyota pick-up bouwjaar 1998 (liefhebber) rond, helemaal geen probleem hoor, dit is mijn eigen vrije keus.

    Als ik mijn oude motorscooter of anders mijn Toyota hilux voor de 7/11 of Tesco het overgrote merendeel nieuwe voertuigen parkeer dan verbaas ik mij toch vaak hoe de Thai reageert, oké er zijn er ook die de duim omhoog steken, maar dat is ook maar sporadisch, het merendeel toont toch duidelijk minder waardering.

    Kan mij ook niet voorstellen dat de Thaise bank steeds maar weer een nieuwe lening verschaft voor weer een nieuwe motor of auto, waar blijven dan al de tweedehands voertuigen?, sporadisch dat je daar een Thai mee ziet rijden.

    Ook nieuwe huizen schieten hier als paddenstoelen uit de grond, toen ik hier kwam wonen was het een klein dorp, nu lijkt het meer op een kleine stad, vreemd ik zie hier totaal geen armoede, veel meer rijkdom.

  15. Chris zegt op

    Het is niet verbazingwekkend, maar wel tekenend, dat de Thaise jongeren in het verhaal hun heil zoeken in andere economische omgevingen waar medewerkers wellicht nog meer worden uitgebuit dan in Thailand. Een paar uurtjes surfen op het internet levert voldoende gruwelijke verhalen op. Een zus van mijn vrouw werkte tot voor enige maanden illegaal in Zuid-Korea, werd betrapt, verbleef enige dagen in een cel in een politiebureau een werd het land uitgezet. Nu werkt ze via dezelfde ronselaar in Dubai. Moderne salvernij.
    Het surfgedrag van de Thaise jongere (gemiddeld 10 uur per dag) beperkt zich tot Twitter, Facebook, Instagram, messenger en films en spelletjes. Naar mijn mening 90% verknoeide tijd terwijl men ook bezig zou kunnen zijn met het opbouwen van een duurzaam economisch bestaan met behulp van het internet en het leren van de Engelse taal. Het heeft veel te maken met de onvoldoende scholing, onvoldoende zelfstandigheid van Thaise jongeren en een hoge mate van consumentisme. In de economisch zwakkere landen in Europa, zoals Griekenland, Spanje en Italie, zijn duizenden goed opgeleide, maar werkeloze jongeren in de laatste jaren teruggekeerd naar het platteland en hebben een nieuw bestaan daar opgebouwd met behulp van het internet (gratis informatie, zelfhulpgroepen voor het produceren van nieuwe producten, nieuwe financieringssystemen, verkoop). Soms lijkt het erop of Thaise jongeren niets van dit alles weten of denken dat dit alles hen vanzelf moet komen aanwaaien. Het tegendeel is waar: het is gewoon keihard werken maar geen slavernij.
    Een voorbeeld van mijn eigen praktijk in de afgelopen week. Ik had de 3e jaars-studenten een opdracht gegeven om op basis van op te zoeken basis datamateriaal (over de vraag naar accommodate en het aantal beschikbare kamers op jaarbasis) de bezettingsgraad te berekenen van de hotelsector in een land naar keuze. De meesten kunnen dat niet zonder fouten en willen graag van mij horen hoe ze dat PRECIES moeten doen. Een soort van kookboek dat ze kunnen volgen zonder te hoeven nadenken. Een vergelijkbare opdracht vorig jaar leidde tot commentaren van studenten, varierend van ‘veel te moeilijk’, ‘docent geeft niet aan hoe we dingen moeten doen” tot een enkeling die schreef dat “hij blij was dat hij nu zelf eens moest nadenken” (en dat dat nog niet zo eenvoudig was).

    • Hans Pronk zegt op

      Chris, het is vreselijk moeilijk om een goed inzicht te krijgen of Thaise jongeren veel van hun tijd verknoeien met surfen op internet. Ja, als je ze bijvoorbeeld in het openbaar vervoer tegenkomt, dan zullen ze niet nuttig bezig zijn. Maar thuis? De vrouw van Vlaamse Johnny (hier in Ubon) haalt haar informatie bijvoorbeeld van facebook om haar land productiever te maken. Mijn vrouw gebruikt daar youtube voor en heeft nu bijvoorbeeld een biologische kas gemaakt voor groenten en meloenen. Maar het zijn niet alleen de vrouwen van farangs die op die manier bezig zijn. Ik ken ook diverse jongeren die internet goed gebruiken. Eén ervan gebruikt zelfs haar facebookaccount om informatie te verschaffen over studiemogelijkheden en banen. Dus ik denk dat je wat te pessimistisch bent. Of je hebt mogelijk te maken met verwende stadskinderen.
      Maar om terug te komen op het verhaal van de Inquisiteur: als je geen geld hebt, dan is het wel heel lastig om iets nieuws op te starten en dan heeft surfen op internet ook niet zo veel zin.

      • Johnny BG zegt op

        Ik herken ook het beeld dat het schijnbaar lastig is om relevante informatie van internet te plukken en denk dat het meer te maken heeft met creatief denken en dat gaat niet alleen op voor verwende stadskinderen maar ook voor gediplomeerde universiteitsstudenten uit de Isaan.

        Een groter probleem voor de armere boeren is het ontbreken van produkt coordinatoren.

        Samen met de familie hebben we een proeftuin opgezet zodat andere boeren kunnen zien hoe het moet en waarbij we in samenspraak met buitenlandse afnemers de produktie afstemmen. Geen overproduktie en een opbrengst van 10000 baht per maand per rai.
        Nu wil iedereen meedoen inclusief de gemeente als een OTOP project.

        Als zijnde waakhond gaat dat laatste uiteraard niet gebeuren ……dan maar geen standbeeld.

      • Chris zegt op

        Ik geloof dat er best wel mogelijkheden zijn om zaken op te starten met weinig gekd en zelfs zonder eigen geld. Er zijn namelijk altijd mensen met geld die het aan je willen lenen onder bepaalde normale, zakelijke voorwaarden. Dat geldt zeker als men de slechterikken van deze wereld wil omzeilen.
        Er zijn verschillende mogelijkheden om produkten als rijst direct aan de consument te verkopen en de opkoper te omzeilen. Waarom gebeurt dat niet op grote schaal maar probeert men wel allerlei onzinnige prullaria als schoonheidsprodukten online te verkopen?

      • GeertP zegt op

        Heel mooie uitleg Chris, alleen werkt het niet zo.
        Een opleiding en diploma’s zijn geen garantie voor een goede baan, afkomst wel.
        Bij mij in de buurt voorbeelden te over, de dochter van de plaatselijke snackbar heeft door mogen leren, daar hebben haar ouders krom voor gelegen.
        Diverse malen gesolliciteerd op een baan die past bij haar opleiding, maar telkens afgewezen.
        Zij is nu eenmaal niet van goede afkomst,, nu zit er iemand met het verstandelijk vermogen van een pak yoghurt op haar stoel in het stadhuis, alleen omdat pa de directeur van het waterschap is.
        Zo werkt het hier Chris en niet anders.

        • Chris zegt op

          Ja, dat hoef je mij niet te vertellen. Maar daar heb ik het niet over.

  16. TheoB zegt op

    Weer mooi beschreven.
    Uit jouw bijdragen en reacties concludeer ik dat jij je niet uitlaat over de Thaise politieke situatie, maar hier proef ik enige kritiek.
    Eens te meer blijkt weer dat een mens kan proberen zich afzijdig te houden van de politiek, maar de politiek bemoeit zich met, en heeft effect op, alles en iedereen. Uiteindelijk is het dus beter om je mening te laten horen, niet te wachten tot de emmer overloopt en de buik leeg is.

    De Isaanse praktijk ten aanzien van motoren/scooters is (helaas) vaak dat er zonder verplichte verzekering, wegenbelasting, rijbewijs, helm gereden wordt.
    Ik denk dat dat mede een gevolg is van de armoede en het gebrekkige openbaar vervoer aldaar.
    Op de rest van Thaise platteland zal het niet anders zijn.

    Kregen ze maar een minimumloon van ฿350 per dag.
    Het minimumloon in Thailand is afhankelijk van de provincie en ligt volgens de website van het Ministry of Labour tussen ฿308 en ฿330 per dag.
    http://www.mol.go.th/en/employee/interesting_information/6319
    Dat is dus in jouw provincie ฿318. Bijna 10% minder dan ฿350 en ruim 3,5% minder dan het maximum van ฿330.
    Het grootste probleem is volgens mij dat het minimumloon om de zoveel jaar en onregelmatig verhoogd wordt. Met een regelmatige indexatie (bv. ëën á twee keer per jaar) zou je niet elke keer van die door jou beschreven schokeffecten op de economie hebben.

  17. Hugo zegt op

    Mooi geschreven..
    Ik denk dat je vergeet te vermelden dat er heel veel zijn die het niet meer zien zitten en zichzelf van het leven beroven….
    Van de overheid valt totaal geen support te verwachten.,..
    Heel erg triest hoor….!!

  18. Daniël M. zegt op

    Beste,

    Ik heb het verhaal zonet gelezen. De reakties( nog) niet… Er zijn er heel lange bij!
    Daarom hou ik het zeer kort…

    Bedankt alweer voor dit verhaal! Zeer herkenbaar met details waarvan ik nog niet op de hoogte was. Zeer droevig om te vernemen dat de broodnodige jongeren voor de oogst het dorp verlaten. Dat speelt dan weer in de kaarten van de machtigsten, de invloedrijksten. Helaas.

    Het stemt mij ook nog pessimistischer dan ik de laatse jaren reeds geworden was.

    U profileert zich ook steeds meer als een verslaggever ter plaatse, die ons hier in Europa zeer goed informeert wat er in het dorpsleven gebeurt. Dat zal wellicht (helaas) ook in vele andere dorpen in de Isaan het geval zijn…

    Vriendelijke groeten.

    Daniël M.

  19. Johnny BG zegt op

    In Thailand is er juist wel een sociaal vangnet zowel op SSO niveau als voor de minst bedeelden. Water en electra zijn minder belast of soms in bepaalde maanden gratis.

    Daarnaast verhongert er niemand in Thailand. Voedsel en medenleven genoeg om niet iemand te laten verhongeren vandaar dat er in Thailand ook geen Voedselbanken zijn.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website