Een weekje regenseizoen in Isaan (zondag en slot)

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Isaan, Leven in Thailand
Tags:
28 mei 2017

De zon heeft het terug opgegeven, wolken zijn ons deel bij het begin van de dag. Toch geeft de thermometer dertig graden aan, het is acht uur in de ochtend. En De Inquisiteur is lui. Eigenlijk zou het gras in de voortuin afgereden moeten worden, maar hij heeft er totaal geen zin in. Gelukkig is dit Isaan, geen haan die er om kraait. Onderuit hangend in zijn stoel op het boventerras aanschouwd De Inquisiteur zijn wereld.

Een ijverig lief die de shop organiseert. Een op het brommertje heen en weer bollende Piak, die heeft vandaag blijkbaar ook weinig werklust. Een uitbundige stiefdochter met veel lawaai, die geniet nog na van het etentje gisteren, want op een bepaald moment kregen zij en De Inquisiteur tijdens de terugrit de slappe lach, het zit nog steeds in haar hoofd want ze schiet terug in de lach telkens wanneer ze even naar boven opkijkt. De honden zitten in hun hok, vannacht hebben ze een nieuwe ontsnappingsmogelijkheid gecreëerd, dat moet hersteld. De vissen in de vijver genieten van het nu quasi kristalklare en zuurstofrijke water. De twee poezen zoeken gezelschap dichtbij De Inquisiteur, elkaar de loef afstekend. Poes Toulouse is mentaal hersteld van de hondenaanval enkele dagen geleden want hij krijgt de overhand.

Op straat is het een komen en gaan, mensen hebben veel te doen vandaag blijkbaar. Met tractoren in alle groottes bollen de dorpelingen richting velden, ook met de handgeduwde. Boer janus komt met zijn ‘<kwaai>-caravaan’ voorbij, op zoek naar een graasplek. Het erf van buurman pao Sid is al overbevolkt, de lao kao liefhebbers op post, ze liggen languit in de aanwezige bamboe hangmatten. Schoonzus Taai komt terug van de markt in het stadje, het lief heeft <khanom jeep> (noedels gevuld met varkensvlees en opgesmaakt met kruiden) laten meebrengen, ze weet dat De Inquisiteur dat een lekkernij vindt.

Ondanks het feit dat het zondag is, de leveranciers voor de shop zijn paraat. De vrachtwagen met ijsblokjes is de eerste, die komt dagelijks. Vrolijk man, altijd vriendelijk en werklustig. De volgende is weer een vrachtwagen. De biersteker. Ondertussen een goede kameraad geworden, ook zijn hulpje begint nu de vreemde humor van De Inquisiteur te waarderen. De Inquisiteur ziet dat er weeral twaalf kartons beer Chang worden afgeladen, dat betekent dat er deze week goede verkoop van was.

Wat later arriveren de mannen van Red Bull. Dat is hun hoofdproduct, de energiedrank en de koffie van dat merk. Maar deze lui zijn commercieel opgeleid en geïnstrueerd. Vaak is dat grappig: komen ze binnen, gelijkwaardig gekleed in een soort uniform, en beginnen ze een kort liedje te kwelen. En buigen nadien diep met een <wai>, om vervolgens een folder met de ‘aanbiedingen van de week’ op de counter te leggen. Hun aandringen is soms overdreven, De Inquisiteur vermoedt dat ze met die aanbiedingen hun loon moeten aanvullen, dat ze daar een procent op krijgen. Doch De Inquisiteur is gehard in die zaken door zijn oude beroepsleven en heeft die hardheid doorgegeven aan liefje-lief. Laat ze hun ding doen, en indien toch iets interessants, vraag de kostprijs. Goedkoper dan we nu betalen OK, indien gelijk of duurder, onderhandel en wijs af indien ze niet toegeven.

Ook de eieren man komt op zondag. Op zijn zijspannetje met afdak. Waarop een onmogelijk hoge stapel eieren ligt, hoe die niet breken tijdens zijn ritten over die wegen met diepe kuilen is De Inquisiteur een raadsel. De eieren koopt liefje-lief bewust bij hem, en gelijk heeft ze, ondanks het feit dat er regelmatig een groot bedrijf, met koelwagen, langskomt in de hoop die verkoop over te kunnen overnemen. Onze man is iemand van het dorp, nu ja, uit de periferie. Zijn kippen houdt hij op biologische wijze, ze zien er stevig en gezond uit, hebben veel loopruimte, worden natuurlijk gevoed omdat industriële voeding voor hem te duur is. Hij doet die kippenboerderij met zijn familie, vier zoons en zijn echtgenote. Ze doen dat goed, af en toe komt De Inquisiteur er wel eens langs en hij weet dat alles echt heel netjes gehouden wordt. Nee hoor, laat die industriële boel maar weg hier.

Kort na de middag, de zon is weer van de partij, is onze Belgische vriend dan toch langs gekomen. En zie, het draait deze keer niet uit op een pintelieren, de Duvel-stock van De Inquisiteur blijft onaangeroerd. Beetje gezellig bijpraten en na een uurtje of twee gaat hij terug huiswaarts. Sein voor het lief om De Inquisiteur op te trommelen voor wat leuks. De gisteren uitgespitte sierplant moet in een pot gezet worden maar we hebben er geen meer. De hort op, dochterlief neemt de shop waar.

Altijd gezellig om die primitief-gezellige plantenshops op te zoeken, talloze liggen lokkend naast de grote verbindingsweg richting Kham Taklaa. Je moet geduld hebben en zoeken in de opgestapelde hopen. Ze hebben allemaal wel zowat hetzelfde sortiment, vooral die bruine sierpotten in alle groottes maar wij zijn op zoek naar de verborgen schatten. Mooie vorm, leuke kleur, iets origineels moeten we hebben. We vinden er twee, kunnen geen keuze maken tussen beide en nemen ze dan maar alle twee mee. Vervolgens is het gezamenlijk tuinieren, want volgens eega is het nodig om enkele stevig uitgegroeide potplanten in volle grond te zetten. Leuk dat samen werken en overleggen, bovendien snel resultaat te zien na afloop.

De laatste weken komt niemand nog opdagen in de shop voor het zondagse Muy-Thai op televisie. Iemand in het dorp heeft een toestel op zijn terras gezet, ergens in een huis dat goed verborgen achterin ligt en ze gaan daar kijken. Kunnen ze zonder gevaar zwaar wedden, in onze shop werd dat door De Inquisiteur belet, inzetten tot maximum twintig baht was de regel en dat is hun te weinig. Maar De Inquisiteur wil niet dat er voor veel geld gewed wordt, per slot van rekening ligt de shop aan een verbindingsweg en je weet nooit of er politie langskomt. Zodoende kunnen we ook deze zondag vroeg sluiten, het lief heeft er genoeg van, en om zes uur gaan we dicht.

Gezellig thuis met z’n drieën eten, spaghetti, een geliefd gerecht van de dochter. Het samenleven van De Inquisiteur met de tienerdochter is de laatste weken enorm verbeterd. Ze heeft er geen last meer van dat ze haar moeder, na tien jaar afwezigheid om elders de nodige financiën gaan te verdienen, weer moet delen met iemand anders. Ze merkt ook dat het een stabiele relatie is, bovendien begint ze de opvoedingsmethode van De Inquisiteur te begrijpen. Ze snapt dat ook zij een bijdrage moet leveren in het gezinsleven. Nu poetst ze als vanzelf haar slaap- en badkamer, doet regelmatig een afwasje,  neemt af en toe de shop waar zonder morren. Dat maakt dat de sfeer in huize Inquisiteur nu nog beter is.

En dat gevoel, die sfeer, wil De Inquisiteur nog meer verbeteren. Tot op heden was zijn principe: ‘als we op stap gaan voor enkele dagen, doe ik dat alleen met liefje-lief”, want “ik wil privacy, ik wil tijd met haar alleen doorbrengen”. Nu beseft hij dat dit verkeerd is. Je kan dat niet altijd toepassen, haar dochter maakt nu eenmaal deel uit van de relatie,  De Inquisiteur wist vooraf dat ze er was. En zodoende besluit hij om volgend weekend, in plaats van met het lief een paar dagen richting Bangkok of Pattaya te trekken, met z’n drieën  voor drie dagen naar Nong Kai te gaan. Liefje-lief en dochter beginnen te stralen eens dat nieuws bekend. En De Inquisiteur nog gelukkiger.

Regenseizoen in Isaan, het valt wel mee. Net als overal ter wereld is het veel leuker wanneer de zon schijnt, maar wat zijn die drie tot vier weken beetje zwaardere nattigheid vergeleken met de rest van het jaar?

Slot

13 reacties op “Een weekje regenseizoen in Isaan (zondag en slot)”

  1. Ronald zegt op

    Dank voor dit mooie weekverslag!

  2. Paul schiphol zegt op

    Jammer dat we al weer aan het slot zijn. Ik wens de inquisiteur veel inspiratie om ons spoedig weer te boeien met zijn wetenswaardigheden en observeringen. Inzake de slot alinea over de stiefdochter. Te vaak worden de kinderen van een eerdere relatie nooit echt geaccepteerd. Het is de volwassene die dient zorg te dragen voor het gevoel van volledige acceptatie, als dat lukt wat hier het geval is. Dan doe je het goed als mens. Chapeau Inquisiteur.

  3. Leo zegt op

    Dank voor deze nieuwe serie. Ik heb weer een beter beeld gekregen van het Isaanse leven en ook je levenslessen dragen bij aan een beter inzicht in menselijke relaties. Veel plezier met z’n drieën in Bangkok, Pattaya of Nong Khai.

  4. timker zegt op

    Toch jammer dat deze week weer voorbij is !!! Elke dag keek ik er weer naar uit !!! Kanomtjiep zoals ik het noem is een aparte lekkernij met een wat grove inhoud. Ik denk dat ik het in Nederland misschien niet eens geproefd zou hebben. Ik was daar zo-wie-zo geen varkensvlees liefhebber. Hier vind ik het van de Lotus ook niet lekker maar van de eetstalletjes en de markt is het prima (toch raar dat het hier zo werkt).
    Omdat ik de Inqisiteur wat denk te kennen vind ik het mooi dat z’n relatie met de dochter van Liefje-lief steeds beter word – volgens mij is dit al langer dan een paar weken zo !!!
    Al laatste de vraag om te blijven schrijven voor dit blog natuurlijk want je laat zo veel mensen mee genieten van “onze Isaan” en jouw fantastische houding t.o. de Thaise bevolking !!!

  5. NicoB zegt op

    Vandaag, zondag het slot, genoten van elke aflevering, gooi de sleutel van het slot niet weg, dan kunnen we nog vervolg verwachten. Dank voor het delen van uw ervaringen, meeslepend beschreven.
    NicoB

  6. Fon zegt op

    Hartelijk dank voor weer een mooie reeks verhaaltjes over het dagelijks leven in Isaan. Ik heb er weer van genoten en kijk alweer uit naar de volgende reeks,

  7. Fransamsterdam zegt op

    Ik hoop dat er toch vooral niets is wat de Inquisiteur ervan zal weerhouden ons ook deelgenoot te maken wat hem, liefje-lief en dochter in Nong Kai aan voor- en tegenspoed te wachten staan.

  8. jan zegt op

    Heb ieder woord steeds gelezen en genoten van de stijl, humor en leven van de Inquisiteur. Op deze manier kunnen een farang en een Thai door het respect enorm fijn samenleven. Chapeau.
    Ja ik hoop ook dat deze roman verder wordt geschreven, is een bestseller!

  9. David Diamant zegt op

    Prachtig! Ben geen voyeur. Maar de inkijk in het leven de Inquisiteur is toch verslavend ;~)
    Hopelijk begrijp ik de Inquisiteur goed, en is deze reeks ‘regenseizoen’ nu wel afgelopen.
    Maar begint er weer een ander seizoen, waar we hopelijk weer mee van mogen genieten?
    All the best !:~)

  10. rudy zegt op

    Rudi,

    Ik behoor tot je een van je eerste lezers, was ook een van de eersten die reageerde, en ik heb je altijd gezegd, ok, je verhaal gaat nooit ten einde zijn, maar eens, tijdens een tussenpauze moet je dit bundelen.

    Je verhaal gaat nooit af zijn, in Thailand kan dat niet!

    Ik schrijf ook al geruime tijd stukjes over Thailand, eerst op een ander blog, maar nu op het mijne. Maar in tegenstelling tot jou, schrijf ik over Pattaya. Velen zeggen altijd: Pattaya is Thailand niet!
    Ik kan me daaraan ergeren, Pattaya is net zoveel Thailand als Bkk Nong Kai of Korat. De meesten kennen in Pattaya enkel de bars, de zee en Walking street, en niettegenstaande ik er maar anderhalve km van woon, kom je bij ons in een gans andere soort stad terecht, een Pattaya dat 100 keer groter is dan het strand en bar gebeuren, een stad met gewone mensen zoals jij en ik, maar dan in een stad.

    Er zijn hier ook geboortes, overlijdens gebeurtenissen, huwelijksfeesten, net zoals in Isaan, wel mijn leven tussen al die Thai, velen van Isaanse afkomst trouwens, en die vergeten hun roots echt niet, verschilt in weinig tot niets van het jouwe, maar dan in een stad i.p.v. het platteland.

    Net zoals jouw verhaal gaat mijn verhaal nooit af zijn, Thailand is een eindeloze inspiratiebron, elke dag weer!
    Er gebeurt elke dag wel iets waarrond je een verhaal kunt weven, telkens weer kijk je met verbazing, en je zegt tegen jezelf, ben ik nu weer aan het dromen, dat kan nu toch echt niet, dat gelooft nu toch geen kat, als ik dat aan mijn Belgische vrienden vertel verklaren ze me gek, maar ik zie het hier toch met mijn eigen ogen? Bij een Thai is alles mogelijk, niet normaal met welke oplossing ze soms voor de dag komen!

    Ooit moet je het echt bundelen, het gaat een succes zijn onder heel veel Thailand liefhebbers, maar dat zal je nu wel al doorhebben denk ik! Maar daarmee hoef je er ook niet mee te stoppen, geen enkele schrijver stopt na zijn eerste boek! En de talloze reacties hier spreken boekdelen denk ik, zeker voor jou!

    Thailandblog heeft een heel goeie, zoniet de beste schrijver in zijn rangen, en is een schitterende aanwinst, en daar ben ik, als trouwe lezer heel blij om, en samen met mij velen!

    Ik hoop je ooit eens te ontmoeten, ik verwacht een heel boeiend, aangenaam en leuk gesprek. En daar mogen gerust een paar Duvels bij, mijn lievelings- bier, we zijn tenslotte Belgen nietwaar?

    Vriendelijke groet uit Pattaya.

    Rudy.

  11. Pieter1947 zegt op

    Dank voor je prachtige verhalen.Tot de volgende reeks..

  12. Daniël M. zegt op

    Iermand die het initiatief kan overlaten aan zijn Liefje-lief en ook een beetje aan zijn stiefdochter, maar toch de touwtjes in handen kan houden. Dat is wat ik onthou van dit verhaal. Zo zijn er weinig. De meesten genieten daar volop van hun pensioen en trekken zich verder nergens van aan.

    Iemand die perfekt geïntegreerd is in het plaatselijke dorpsleven. Zich kan aanpassen en de tuin (een beetje) naar zijn zin kan inrichten. Ik zou zeggen dat er een evenwicht is tussen inspanning en ontspanning. Allen de kennis van de plaatselijke taal moet nog wat aangevuld worden.

    Iemand die zijn ervaringen mooi kan neerschrijven in leuke en gemakkelijk leesbare verhalen en dat ter informatie deelt met de lezers van dit blog. Die verhalen die (sommige) lezers ook nog inspireren. Die verhalen die nog-werkenden doen dromen van hun pensioen.

    Iemand die kan genieten van het leven met zijn Liefje-lief en die samen met haar de problemen kan oplossen. Alledrie samen gelukkig, want we mogen de stiefdochter niet vergeten.

    Zo iemand is De Inquisiteur. Voor mij maakt het niet uit of hij een Belg, een Vlaming of een Nederlander is. Het zijn de verhalen die tellen Het zijn die verhalen die leerrijk zijn. Die verhalen, die het mooie van de Isaan beschrijven en ons ook waarschuwen “voor de addertjes in het gras”…

    Ik heb ervan genoten. Alleen is het jammer dat er maar 3 seizoenen zijn in Thailand… Maar die drie seizoenen komen elk jaar weer en wie weet lees ik deze verhalen ook steeds weer. Waarom niet? Op de tv zijn het toch ook altijd dezelfde films die weerkeren?

    De Inquisiteur, bedankt voor deze reeks. Ik kijk al uit naar de volgende reeks. Ik ben er zeker van dat je daar ooit – en liefst spoedig – nieuwe inspiratie voor zult vinden!

    Geniet daar van elke dag!

    Groetjes uit het ook al hete en zonnige Brussel!

  13. Bas zegt op

    Top verhalen, ga zo door!


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website