Opvallende gewoonten en rituelen in Thailand
Wie in Thailand woont of er tijdelijk verblijft zal het al snel opvallen dat er verschillen zijn met Nederlandse gebruiken.
Thaise mensen zoenen niet om elkaar te begroeten, dit in tegenstelling tot het vaak overdreven gedoe in Nederland. Wel de bekende “wai” alhoewel ook niet overal. Grappig is dat sommige Thai na de “wai” je toch nog een hand willen geven.
Als je ergens komt of bent, dan gaat men ervan uit dat je mee eet. Als iemand vertrekt, wordt er geen gedag gezegd, maar gaat men gewoon door met zijn bezigheden.
Als Thaise mensen gaan zwemmen, houden de meisjes de kleding aan. Eén reden is dat ze niet bruiner willen worden want dan werk je buiten, wat een lagere status heeft.
Thaise mensen willen geen gezichtsverlies. Ze wijzen je liever de verkeerde weg dan dat ze moeten zeggen dat ze het niet weten. Ze zeggen liever dat ze iets in een winkel niet hebben dan dat ze het niet kunnen vinden. Als iets ontkend wordt, bestaat het niet.
In de politiek willen ze ook geen gezichtsverlies en wordt het een keiharde confrontatie tussen de verschillende belanghebbenden.
Veel Thai offeren aan de overal aanwezige “geestenhuisjes”. Brengen daar fruit, drinken, branden een wierookstokje en gaan verder. Of ze gaan langs tempels, die altijd open zijn en wonen daar korte rituelen bij.
Hoewel de mensen van muziek houden, worden ze niet gehinderd door valse noten bij o.a. karaoke, het volume is belangrijker dan de muzikale inhoud en buren.
In het verkeer is een beperkt verkeersinzicht en een kamikaze houding opvallend. Iedereen heeft voorrang totdat het fout gaat.
Dit zijn slechts zeer globale, gekleurde indrukken, die mij opvallen. Anderen zullen zich ongetwijfeld over andere zaken verbazen.
Wanneer er gezamenlijk een glaasje gedronken wordt lijkt er bij iedere slok wel iemand te zijn die weer met de glazen/flessen wil klinken en het is zaak daar telkens weer enthousiast aan mee te doen, en beslist niemands glaswerk over te slaan, dat wordt volgens mij als een regelrechte belediging gezien.
De verschillen tussen Thailand en Nederland zijn soms minder groot dan veel mensen denken.
1 geesteshuisjes. Geen enkel verschil met het opsteken van een kaarsje voor een Mariabeeldje
2 Thaise pubers die mijn huis platlopen groeten mij altijd als ze weggaan
3 ook in Europa en Amerika zijn er, soms gewelddadige, demonstraties en bittere verschillen in politieke visies, Brexit bv.
4 de laatste 5 jaar reis ik minder maar daarvoor veel. Ik ben (bijna) nooit de verkeerde kant opgestuurd. Als men het niet wist belde men een broer, vriend of collega en tekende vervolgens de route voor mij uit. Het is veel meer een communicatie (taal) probleem dan gezichtsverlies.In Nederland wordt je bij “Herleen’ of Hoggeven ook vaak de verkeerde kant opgestuurd.
5 ik verzeker je dat de muzikale inhoud van Thaise muziek belangrijker is dan het geluidsvolume
6 Nee, zoenen zul je weinig zien maar de knuffel komt vaker voor. Mijn jonge Thaise familieleden geven mij bijna altijd een knuffel.
Maar, ok, verschillen benoemen is leuker.
Beste Tino,
Het gaat om globale, gekleurde indrukken.
Een geesteshuisje meer en een kaarsje minder, so what?
Waardeer dat de pubers je groeten als ze weggaan, dat zegt iets over jou!
vr.gr.,
Lodewijk
Dat als men de weg niet weet, men je de verkeerde kant opstuurt is geen fabeltje. Ik heb het samen met mijn Thaise echtgenote meermaals ondervonden.
Ik heb ooit eens een geweldige flater begaan. Met heel de familie gaan eten, Iedereen bestelde iets, ik ook
Dan volgt de vraag of ik graag sla wou. Ik zeg ja. Men brengt een kom sla en zet die voor mij. Ik ben eraan beginnen eten. En heb uit beleefdheid het mij aangeboden voedsel binnen gewerkt. Na de maaltijd heeft men mij gezegd dat dit voor heel de groep was. Vanaf die dag bestel ik wat ik lust en neemt iedereen zijn deel.
Daniel
Iedereen heeft voorrang tot het fout gaat???
Dat is niet onze ervaring in het drukke tot zeer drukke Hua Hin!
Onze ervaring is dat niemand voorrang neemt en voorzichtig aftast wie er eerst gaat.
Als er iemand voorrang neemt is het meestal een farang of een afjakker een slechte bui.
Als ik ergens een happie mee mag/moet eten wordt het eten vaak op mijn bord gelegd zonder mijn inspraak. Of ik ben te langzaam in hun ogen. Ik kijk een beetje de kat uit de boom en ik schijn te moeten aanvallen. Dat ik op dieet ben en een moeilijke eetklant ben vinden ze maar grote onzin. Ik moet veel en goed eten. Ik ben hun gast. Dat is uiteraard heel lief. Dit jaar weer een keer voor de baas naar Azië dus dat wordt weer eten en vooral zingen met allerlei voor mij belangrijke mensen. En ik heb zo de schurft aan zelf zingen waar allerlei mensen bij zijn. Maar goed, veel Nederlanders hebben dat probleem denk ik.
Wat ben ik blij met de soort begroetingen in Thailand…. dat hele gezoen en gesmak vond ik nooit leuk. In Thailand een Waai, in Japan een verbuiging…. wat mooi… je hoeft elkaar niet aan te raken!
Ik was lang met een Braziliaanse getrouwd…. in Brazilië wordt er ook heel wat afgezoend. Zelfs na een gesprek met een verkoper of verkoopster werd er soms een zoen uitgewisseld…. vreselijk. Ik werd daar als een koud persoon aangezien (denk ik).
Maar wat dat betreft, zit ik in Azië en met name in Thailand toch veel beter!!!!
Ik ben heel blij met dit topic, en hoop dat dit onderwerp vaak terugkomt. Wat de offers betreft, op de meest afgelegen plaatsen brengt men offers als men een altaartje treft. Toch wel heel anders dan bij (meestal toeristisch) bezoek aan een kerk een kaarsje, wat naar mijn gevoel toch meer loos gebaar is, maar misschien vergis ik me.Wat ik mis: het ritueel van het volkslied om 8 uur door de speakers van treinstations. Dat alles dan stil staat. Ik kan hier een anecdote aan toevoegen: ik zat wat te eten aan een stalletje vlak bij station Ayutthaya.Het volkslied klinkt. Iedereen staat op of stil, behalve een kind dat een tafeltje verder zit en een scholier die langs loopt. Dan klinkt een stem achter me: FARANG !. Ik kijk om, en de man gebaart met een boos gezicht, dat ik ook op moet staan. Weet ik veel dat dat ritueel ook voor mij geldt, ik verwacht van een Marokkaan toch ook niet dat ie meezingt met het Wilhelmus? Afijn, weer wat geleerd. Dan een ander ritueel: respect voor de koning. Een Duitser staat op straat te praten met een vriend, als de colonne met daarin een auto met de koning eraan komt. Alles staat stil, de duitser (die in BKK woont en toch al een beetje ingeburgerd is)continueert zijn gesprek. Waarop een woedende agent, die het verkeer stilzette, op hem af komt gestormd: de volgende keer draai je de bak in als je het waagt te blijven praten !!!
Alles herkenbaar…
Zo ook in de bioscoop… voordat de film begint, wordt het volkslied gespeeld met een film over de koning en iedereen moet opstaan.
Jaren geleden waagde ik het eens niet op te staan. Toen bleef iemand van het personeel gedurende het volkslied met een zaklantaarn op mij schijnen. Ik bleef zitten, omdat ik me nu eigenlijk zo betrapt voelde dat ik niet wilde toegeven…
Afijn, dat was één keer en sindsdien sta ik ook netjes op.
Maar ook dit is niet typisch Thai…. jaren geleden toen ik op vakantie in Zuid Korea was en daar naar de bioscoop ging, moest je ook voor het volkslied opstaan… ik denk dat dit nu ook nog het geval is….
Wat ik ook mis, en je wellicht in de toeristenstreken niet meer ziet, is het buigen met gevouwen handen als begroeting of dankbetuiging. Als ik lang door het land zwerf merk ik dat ik er door aangestoken wordt, het is een fijn gebaar, al zal men dat van mij misschien belachelijk vinden. Ik wilde dat ik het vast kon houden en hier ook toepassen, maar ik ben t zo weer kwijt. Is er geen Thaise club in NL?