Mijn leven in Thailand
Mijn naam is Ramsy en ik ben sinds maart 2013 officieel geëmigreerd naar Thailand. Dat is op zich niet zo verwonderlijk, aangezien ik niet de enige ben die deze keuze heeft gemaakt, echter: ik ben zelf pas 37 en ben daarmee waarschijnlijk een stuk jonger dan de meeste emigranten.
Het begon allemaal in 2011 waarin ik, na een stuk gelopen relatie, voor de eerste keer op vakantie ging naar Thailand. Het frappante is dat ik op het idee gekomen ben door mijn ex-vriendin. Ze was gek op tijgers en haar droom was om op vakantie te gaan naar Thailand en daar de tijgertempel te bezoeken. Ik boekte een groepsreis bij Kras en ging in mijn eentje. Het was mijn eerste verre reis buiten Europa.
Eenmaal aangekomen in Bangkok keek ik mijn ogen uit. De reis duurde drie weken, waarmee we in Bangkok startten en vervolgens verder gingen naar drijvende markt, Ayutthaya, Petchaburi, Prachuap Khiri Khan, Cha-Am, Hua Hin, Chumpon, Surat Thani, Khao Sok, Don Sak, op de ferry naar Koh Phangan, Ko Samui, om vervolgens aan het eind van de vakantie, via Don Sak en Surat Thani, met de trein terug te reizen naar Bangkok, waarbij we op de laatste avond een bezoek besloten te doen aan Patpong en de beruchte Ping-Pong show te bezoeken. Een avond om niet snel meer te vergeten.
Ik voelde me direct thuis in Thailand, het land van de glimlach – het was een vakantie om niet meer te vergeten. De wuivende palmbomen, het lekkere weer, het heerlijke eten en de schoonheid van de mystique oriëntaalse vrouwen is hetgene wat me het meeste bijstaat van die eerste vakantie.
Ik zag het land in een ander daglicht
Bij terugkomst in Nederland ging ik direct weer aan het werk bij het bedrijf waar ik al jaren werkte. Enkele jaren daarvoor was het bedrijf (Hagemeyer) al overgenomen door een Franse multinational (Rexel) en begon de bedrijfscultuur langzaamaan te veranderen en niet ten goede. Ik was al weer druk aan het sparen voor mijn tweede reis naar Thailand.
Tijdens de zomervakantie (bouwvak) in 2012 besloot ik om wederom op vakantie te gaan naar Thailand, ditmaal met een vriend, waarbij we eigenlijk dezelfde route aan hielden die ik het jaar daarvoor had gemaakt, echter ditmaal had ik alleen de hotels en het vervoer geboekt.
We startten uiteraard in Bangkok en gingen wederom naar Khao Sok, Koh Phangan en Ko Samui. Deze vakantie hadden we vier weken de tijd, waarvan we er twee op de eilanden doorbrachten. Tijdens deze vakantie had ik niet meer die overweldigende eerste indruk die in 2011 wel had, maar zag het land in een ander daglicht. Ik leerde ook haar duistere kanten kennen.
Gedurende de laatste dagen in Bangkok kwam ik in gesprek met een Amerikaan op Khao San Road die al jaren leraar Engels was in Thailand, in de Isaan. “The Isaan is my home”, zoals hij me meermalen op mijn hart drukte. De verhalen die hij me vertelde, spraken me enorm aan.
Dit allemaal natuurlijk onder het genot van een ijskoud biertje op een terrasje op Samseng. Op een gegeven moment werd ik nieuwsgierig en stelde hem de vraag of het mogelijk was om me hier voor een langere tijd (of misschien wel voorgoed) te vestigen, waarop hij antwoordde: “Je kunt leraar Engels worden, zoals ik ben.”
Ik besloot de stap te nemen
Wederom terug gekomen in Nederland ging ik op onderzoek uit en stuitte op een bachelor-opleiding in TESOL, hier in Bangkok, tegen een redelijke prijs. Ondertussen was de relatie tussen mij en de werkgever verslechterd en besloot ik om de stap te nemen. Ik schreef me in voor de opleiding, handelde mijn zaken af in Nederland, boekte een ticket en arriveerde in Bangkok op 2 maart, waarna ik op 4 maart al direct met de opleiding startte.
Ik behaalde mijn TESOL certificaat, volgde zes weken de bachelor-opleiding en was op 18 april voor het eerst aan het werk als leraar Engels op een zomerkamp voor een regeringsschool in Bangkok. Inmiddels ben ik aan mijn tweede semester begonnen op dezelfde school, heb het eerste jaar van mijn opleiding op de universiteit voltooid.
Ik heb vijf verschillende klassen, met kinderen variërend van 12 tot en met 17 jaar, exact dezelfde klassen als het eerste semester en het bevalt me uitstekend. Ik heb mijn roeping gevonden: leraar. Ondertussen ben ik al zes maanden samen met mijn Filipijnse vriendin, we wonen samen en werken op dezelfde school. Life’s good!
Natuurlijk is wonen en werken hier wat anders dan op vakantie, maar ik denk maar zo, liever in een warm tropisch land in de 9 – 5 sleur dan in ons koude kikkerlandje. Mijn vriendin is hier al zeven jaar en heeft nog geen plannen om terug te gaan en ik zie me hier ook wel oud worden.
Bovendien is er, tegen de tijd dat ik pensioengerechtigde ben, voor mij geen pensioen meer om op terug te vallen en dienen we onze zorgkosten 100 procent zelf te betalen. Ongeveer gelijk aan hoe het nu is in Thailand, maar het is hier een factor goedkoper en ik voorzie dat het Oosten het nieuwe Westen gaat worden. Of ik gelijk heb of niet zien we over 34 jaar wel, wanneer ik met pensioen ga.
Ondertussen heb ik Thailand, de Thaise cultuur, de Thaise geschiedenis en het Thaise volk leren kennen en het is allemaal toch een stuk minder rooskleurig dan ik tijdens mijn eerste vakantie in 2011 dacht. Maar ik realiseer me dat het overal wel wat is en daar laat ik het voorlopig bij.
Dat bewaren we voor de volgende keer.
Ingezonden door Ramsy
– Herplaatst bericht –
Er is niet alleen geen pensioen, er is ook geen AOW voor je. En – ik denk- dat je een jaarcontract hebt (net als ik) dat elk jaar moet worden verlengd. Als je hier werkt zoals jij moet je eigenlijk alles wat je op het gebied van werk gewend was in Nederland vergeten en ook nooit vergelijken: salaris, vrije dagen, ziekekostenverzekering, WAO e.d. Dan heb je hier een prima leven. Indien je blijft vergelijken, raak je gefrustreerd of zelfs depressief en dan is de enige oplossing om terug te gaan naar het vaderland.
Hallo Remy,
wat jij hebt gedaan wil ik al enkele jaren doen maar men heeft me altijd verteld dat THailand enkel native English speaking teachers aanneemt (UK, USA, Australia…). Blijkt dus niet te kloppen als ik jou verhaal lees ? Naar Thailand wonen is voor mij nog makkelijker aangezien mijn vrouw Thaïse is en zij nu reeds 5 jaar met me in België woont, Nederlands heeft geleerd en hier nu werkt maar we willen zowiezo terug naar Thailand om daar te gaan wonen (vroeg of laat, maar gezien het klimaat hier liever vroeg :0).
Mijn Engels is vrij goed (zowel gesproken als geschreven, heb een paar jaar in de UK verbleven) en wil nog altijd zo een cusrus TEFL volgen (wat is het verschil met TESOL) ?
Graag jou reactie, feedback, advies.. Als je wil, kan ik je mijn e-mal adres bezorgne, is miss makkelijker ?
alvast bedankt
greetz
Erwin
Moedige beslissing en mooi en lekker vlot geschreven.
Hoi remy en erwin.
Ook ik zou graag die opleiding doen en lerares worden.
Alleen ben ik 54. Zou dat te oud zijn?
Graag wat meer info remy.
Enne…stoer van je hoor!
Beste Erwin, ik ben leraar wiskunde in Thailand aan een privéschool in het Engelstalige programma van mijn school. Ook ik ben geen native speaker, maar de leraar Engels is dat wel (Amerikaan). Geen native speaker, dan ook geen leraar Engels. Zo simpel is het.
Wel zijn er non-native speakers (Afrikanen en Filipino’s) werkzaam op andere scholen in de regio maar die scholen hebben dan ook geen Engels programma. Wellicht maak je daar dus een kans.
Ik woon en werk echter wel in een provincie, Narathiwat, met een reisadvies code rood. Als je niet bang bent voor de mogelijkheid van een bomaanslag én genoegen neemt met een salaris van 20-25 duizend baht maak je in deze regio zeker kans op een baan.
Beste Danzig
20-25.000 THB ben ik best tevreden mee. We gaan normaal gezien wonen in de provincie Rayong dus het Zuiden is geen optie om te werken. Ook heb ik ondertussen op deze blog gelezen dat je niet ouder mag zijn dan 40 jaar….ik ben van 1966 dus ….te oud, als ik het goed begrijp ?
mvg
Erwin
Veel scholen, of agencies die voor hen bemiddelen, vermelden expliciet dat je boven de 45 of 50 niet hoeft te reageren. Helaas is discriminatie op leeftijd, ras, land van afkomst etc., in Thailand nog springlevend.
Hans zegt.
Als jij je hier gelukkig voelt,moet je het doen.
De vreindin van de zoon van mijn vriendin is Spaanse,nu 32 jaar.
Heeft eerss gewerkt bij het call centrum hier in Changmai,toen was ze 26 jaar.
Ze heeft toen de zoon van mijn vriendin ontmoet.
Later hebben ze een kind gekregen,alles keurig geregeld,kind 2 paspoorten,ze gaan samen ook elk jaar naar Spanje,voor 2 maanden.
Omdat het kind grote werd is nu 3 jaar, heeft ze 2 jaar geleden,leraren opleiding gevolg,
Schriftelijk.(ze was in Spanje al lerares)
Sinds vorig jaar nadat ze geslaagd is,geeft ze Engelse en Spaanse les op school.
Toen mijn kleinkinderen hier waren in Oktober,hebben ze met elkaar gesproken, en ik alleen geluisterd.
Ze zei ook financieel hebben ze hier minder,ze verdiend 30000 th.b per maand,haar vriend 20000 th.b per maand,maar naar Thaise begrippen goed.
Maar ze voelt zich hier gelukkigger,daarbij is er in Spanje geen werk.
Haar ouders en familie komen..geregeld hier.
En mijn vriendin pas elke dag op, op haar klein dochter.
.
Beste,
Je vergeet erbij te vertellen dat als NON NATIVE ENGLISH speaker, je wel over een bachelor dient te bezitten, om deze opleiding te starten…
en niet ouder dan 40 jaar mag zijn
toch belangrijk vooraleer je velen valse hoop geeft, of warm probeert te maken 🙂
Beste Bert,
Ik heb een Bachelor, maar dan wel in avondonderwijs behaald. Ik heb geen lerarenervaring (heb nooit les gegeven , 30 jaar werkzaam in sales) en ben bijna 52 jaar…..als ik het goed begrijp kan ik deze optie van les geven maar beter vergeten dan ?
Mvg,
Erwin
Niet alleen als non-native, ook als native speaker is de eis tegenwoordig dat je een bachelor+ moet hebben. Veel longstayers hebben die niet, maar nieuwelingen moeten zeker aan die eis voldoen.