Je tweede huis verhuren in Thailand, leuk?

Nou eigenlijk was het geen tweede huis natuurlijk, meer een eigen huis van een familielid die de grote sprong naar het buitenland van haar geliefde had gemaakt.

Omdat er met zulk soort acties natuurlijk soms heel wat stekelige problemen om de hoek komen kijken, maar vooral twijfel en wantrouwen of alles wel gaat zoals men uitgestippeld heeft, bleef het huis nog maar even ‘in bezit’. Het zal de eerste niet zijn en ook de laatste niet die al jaren in het buitenland wonen en hier nog een huis hebben. De truc is natuurlijk om dat kosteloos te doen, je familie erin laten wonen, is niet kosteloos, die kijken je al snel aan met die natte hondenogen en zeggen ‘Hoe bedoel je betalen?’.

Doen wij dus niet en vaak is er natuurlijk ook geen familie die daar interesse in heeft. Erger nog je had het huis gekocht om daar vanaf te zijn, familie, nee de familie voor je karretje plaatsen met jouw problemen is een beter oplossing. Een beetje egocentrisch gedrag met ook natte hondenogen. Eens een jaartje of tig in de overseas regio wonen, terwijl je huurder het huis min of meer betaald en jij natuurlijk lekker je gelukkige leven leidt in zeg Nederland en de beheerder en vrouw [Van Puffelen en vrouw] eens per jaar een prakkie aanbied bij een lokaal steakhouse. De kleine problemen die kunnen ontstaan zoals een monteur bellen voor breuk of iets anders wat de huiseigenaar moet oplossen of een nieuwe huurder zoeken en nieuw contract maken.
Veel meer kan dat toch niet zijn, kleine problemen, althans daar gingen beide partijen dan van uit.
De een met de gedachte ‘zo daar gaat lekker makkelijk’ de ander met de gedachte ‘ik doe veel voor mijn kind zo niet alles’ en nummer drie met de gedachte ‘Als iedereen gelukkig is, ben ik het ook’ Volgorde is aan uw.

Het liep iets anders.
In een heel klein handje vol met jaren hebben wij vier huurders gehad, eenieder had zo zijn eigen problemen om de huur te beëindigen. Twee maal een Thailander Een maal een Indiër. Eenmaal een Nederlander.

De eerste was een Thailander met vriendin/vrouw, iets wat mij nooit duidelijk geworden is, maar mij ook niet aangaat Doorsnee huur voor de omgeving plus twee maanden ‘sleutelgeld’ overeenkomst voor een jaar. Eigenlijk ging alles gelijk gesneden koek, niets aan het handje.
In de laatste maand van het verhuurjaar krijgen wij signalen dat het huis al een weekje leeg stond. Eens gebeld door mijn vrouw en ja hij was iets eerder weggegaan vanwege een ander aanbod, waarzo bleef onduidelijk, sleutel onder de mat. Hij was vergeten te bellen.
Na controle bleek het huis redelijk netjes opgeleverd op een klein dingetje na, er hing een airco minder in het pand als bij het begin verhuur. Na wederom een belletje moest dat het sleutelgeld compenseren want dat wilde wij toch niet terug geven was zijn stelling en paar weken eerder huur beëindigd, et cetera. Waar die woonde, gaf die niet te kennen, het was goed zo, hij was even vergeten dat het adres van zijn familie via de politie in no-time duidelijk was. Met een kopie ID-card van hem weten die schijnbaar snel hoe of wat. Of die even de Airco binnen 48 uur bij zijn familie wilde brengen anders werd die verantwoordelijk gesteld. Het sleutelgeld mocht die kiezen, vergeten of opgepakt worden voor diefstal, besloot de agent. Het vergeten leek hem een goede oplossing. Politie was ook bij het ophalen van de airco zo gedienstig om mijn vrouw bij deze actie te begeleiden als Taxi.

Twee maanden later hadden wij de Indiër met vrouw uit Bangkok die hier een jaartje wilde wonen. Haar broer had een groene Taxi die de Indiër een soort inhuurde. Kwam er ook wonen paar dagen in de week, de rest van de week werkte die in Bangkok. In een ‘How is life’ praatje was al gauw duidelijk dat die voor de rechter moest komen om het voogdij over zijn dochtertje te krijgen uit een eerdere relatie. Daar moest die voor in onze provincie wonen vandaar, was zijn excuus.
Fijne vent betaalde netjes op tijd en had een hoop praat over Bangkok en het goede leven. Had hem graag een vijf jaar contract aangesmeerd, maar was na dat jaar ook verdwenen. Everything oké, back to Bangkok city, see you.

De derde huurder ergens in de eind twintig, jong stel met kind. Kwamen uit het zuiden, het toeristische zuiden. Wilde hier de toekomst opbouwen in rust, beter voor het kind en zo meer. Kocht flink wat spullen voor in het huis, hij had goed geboerd in het toeristische zuiden.
Was in het bezit van een leuke auto voor vrouwlief en een dikke motor voor hem zelf. Maand of zes later, belletje wij zijn weg, Politie zoekt mij kunnen niet langer ‘safe’ hier wonen, er konden niet meer spullen in de auto wat van ons was, de rest mag je houden.
Simkaart is schijnbaar in de vuilnisbak terecht gekomen, vermoed de hele telefoon, nooit contact meer gehad, nooit politie gezien.
Leuke ‘Griekse sofa’ aan over gehouden eenpersoons lig model. Jammer leuke mensen, denk een ex-pillenboer.

De vierde huurder.
Ja, ja een Nederlander. Hij was uit zijn huis gezet of althans zeer spoedig of die er zo snel mogelijk in kon. Er ging geen lampje branden, helaas. Toen die ruim een jaar later vertrok omdat die een huis kocht kilometer of wat verder was bij controle het hele huis, zeg het, maar plat ‘uitgewoond’. Hoewel het er buiten redelijk uitzag, maar toch wel twee wagens met vuil opleverde, bleek binnen dat beide douche/toilet niet echt meer correct werkte. Wastafels kapot toilet nooit meer schoon te krijgen, spiegels idem. Warmwatertoestel kapot.
De hele schoonfamilie had zich schijnbaar tegoed gedaan aan deze luxe en maar laten vallen waar men stond.
Keuken zat het vet tegen het plafond, rondom, om precies te zijn. Deuren waren kapot getrapt aan de onderzijde. Slaapkamer muren als tekenbord gebruikt. Kortom, een tokkie familie met een Nederlander die zijn schouders ophaalde ‘Huur staat niet op mijn naam’, doei.

De vijfde reageerde op het bord te koop.
Hiep hiep hoera.

Ingezonden door Atlas Van Puffelen