Een Isaan leven (deel 4)

De Inquisiteur heeft nu een unieke kans om een modaal leven van een kleine Isaan-familie te volgen. De broer van liefje-lief. Een typisch Isaan leven, de ups en downs, waarschijnlijk met als hoofdzaak: hoe in deze kansarme streek een leven op te bouwen? Tijd voor een vervolgverhaal, De Inquisiteur neemt U mee naar het verleden, in een moderne tijd, in een wat zichzelf een modern land noemt.

Een Isaan leven

Nog steeds heerst het droge seizoen, maar beetje bij beetje komt de hitte aansluipen. Koele nachten gaan snel over naar hete dagen, gelukkig is er wat wind. Die wind zal voor heel wat ophef zorgen later op de dag. Na het ochtendritueel met koeien en groenten zitten Taai en Piak een beetje te soezen op het terrasje van onze shop. Piak is erg moe van zijn kapavontuur, het was werken van zonsopgang tot zonsondergang, vervolgens nog voor eten zorgen, erg oncomfortabel slapen in een zelfgemaakt hutje van takken en zeilen, veel insecten en slangen. Maar twaalfhonderd baht op drie dagen maakt veel goed.

Schuin aan de overzijde van de winkel is Luen, ook al een door de monniken bevrijde alcoholicus, een beetje uitgedroogde woekerplanten aan het afbranden vlak bij het huis van zijn broer. Die broer, Jaa, is voor enkele maanden aan de slag ergens in Chonburi en Luen, een vrijgezel die bij zijn oude moeder woont, slaapt voorlopig daar. Vind hij best leuk, er staat een soort karaoke apparaat waar hij veelvuldig gebruik van maakt, ook een soort fiets, met extra grote en dikke banden waar hij vrolijk mee doorheen het dorp rijdt. In ruil daarvoor doet hij de nodige karweitjes aan dit typische Isaan-huis, in elkaar getimmerd van overschotten hout. Maar Luen is een dromer. Hij laat zijn smeulend vuurtje voor wat het is en gaat op stap.

Rond de middag, iedereen begint stilaan te overpeinzen wat hij of zij wil eten, steekt er een stevigere wind op. En schiet het vuur van Luen omhoog, de wind jaagt de vlammen over het naburige dorre rijstveld. Nog steeds heeft niemand wat in de gaten, ze doen immers niets anders deze tijd van het jaar : de velden afstoken. Maar de wind brengt teveel zuurstof aan. De vlammen slaan hoog op, en een paar bomen die voor schaduw moeten zorgen schieten ook in brand. Vonken worden verder gedragen richting bos. Dat ook begint te branden, nu begint iedereen een beetje bezorgt te kijken : het is een redelijk groot bos van een rijke eigenaar die wel eens problemen zou kunnen maken over het verlies van hout. Iemand belt de brandweer, nu ja, hier noemen ze dat de <roth-naam>, ‘waterwagen’. Die staat altijd ergens stand-by voor zulke dingen.

Alleen, de <roth-naam> is al ergens anders bezig en ze hebben er maar eentje. En typisch voor deze tijd van het jaar : de rukwinden draaien in tegengestelde richting. Iedereen opgelucht, het bos is gered. Alleen De Inquisiteur is bezorgt, het vuur komt nu onze richting uit. En jawel, hoor, het gaat sneller dan verwacht. Plots herinnert Piak zich : zijn koeien. Die staan daar ergens te grazen, en tegenwoordig bindt hij ze stevig vast gezien het lesje van de vorige keer. Sprintend gaat hij de besten halen, net op tijd. De vlammen gaan hoog, het dorre materiaal is uitstekende brandstof. Het vuur komt richting straat, je denkt dat dit een goede barrière is, maar nee. Vonken vliegen naar overal, Piak en De Inquisiteur moeten voorzorgen nemen. Alles nat spuiten is de boodschap. Voor De Inquisiteur geen probleem, hij heeft tuinslang en aansluitingen genoeg, maar voor Piak is het problematisch. Een enkele tuinslang is te weinig, de emmertjes water die Taai kapt halen weinig uit. Maar dan komt er redding uit een eigenaardige hoek.

De waterleiding die nog niet zo lang is aangelegd in het dorp bestaat uit blauwe plastic pijp. Normaal steken ze die ongeveer vijftig centimeter diep in de grond, maar omdat wij aan de rand van het dorp zitten liggen die pijpen hier gewoon in de -nu uitgedroogde- grachten aan de straatkant. Het vuur heeft inmiddels de bomen en struiken aan die straatkant bereikt, en de hitte maakt dat de pijpen openbarsten. Fonteinen van water spuiten alles nat, het vuur dooft snel en de vonkenregen stopt. Bovendien is de wind weer eens gedraaid, het vuur trekt dieper in het land, weg van de huizen.

Piak heeft schade. Enkele dakbalken, want van hout in zijn woning, zijn gaan smeulen en nu minder stabiel. Taai’s groentetuin is gedeeltelijk verschroeid. Meteen aan de slag dan maar, herstellen is de boodschap. Doch dat brengt geen geld in het laatje, integendeel. Gelukkig heeft De Inquisiteur genoeg voorraden van allerlei bruikbaars. Houten balken, schroeven, ….. De rest van de dag moet het jonge koppel herstelwerken uitvoeren.

Pi Pi was al eerder naar de grootouders gebracht, dus zitten we ’s avonds bij elkaar de gebeurtenissen van de dag te bespreken. Als je nu denkt dat een Isaaner gaat klagen en zeuren over zijn problemen zit je fout. Piak drinkt geen alcohol meer, maar Taai, liefje-lief en De Inquisiteur nemen er een stevige Chang op. Iedereen zit te lachen want we hebben allemaal zwarte roetvegen op het lijf. Liefje-lief heeft zelfs een schroeiplek op haar been: ze was met emmertjes enkele dichtbij staande bomen gaan blussen en gevallen op het smeulende gras….

Luen, de dader, zit er ook niet mee. Aan de talloze kijklustigen die langskwamen vertelde hij vrolijk dat alles nu gereed is voor het nieuwe rijstseizoen. Dat hij enkel een beetje ‘gereinigd’ heeft. Jazeker hoor. Het uitzicht van De Inquisiteur is nu zwart. Geblakerde bomen. Maar geen mens hier die er om maalt of boos is. Niemand die Luen de les spelt. Gewoon een ongelukje dat goed afgelopen is. OK dan maar, De Inquisiteur past zich wel aan.

Wordt vervolgd